Przeczytaj
Bezimienne groby
Tam, gdzie w czasie I wojny światowej toczyły się walki, pozostały bezimienne groby. Wiele współczesnych cmentarzy znajdujących się na terenach, które były poprzecinane liniami frontów, ma wytyczone kwartały dla żołnierzy poległych w latach 1914–1918. Niedawni wrogowie – Niemcy, Francuzi, Rosjanie, Anglicy – leżą obok siebie. Dla upamiętnienia tych, którzy polegli, stawia się wielkie monumenty, tworzy się poświęcone im miejsca pamięci i co roku w wielu krajach oddaje im hołd w rocznicę zawieszenia broni – 11 listopada.
I wojna światowa przyniosła ogromne straty militarne. Około 9 mln żołnierzy zostało zabitych, co stanowiło 15 proc. wszystkich zmobilizowanych. Wielu doznało trwałych uszkodzeń ciała i na zawsze pozostało inwalidami, np. spośród żołnierzy brytyjskich ok. 41 tys. straciło w walkach rękę lub nogę. We Francji przyjęło się po I wojnie światowej mówić o „straconym pokoleniu”„straconym pokoleniu”. W niektórych krajach zostało zabitych ponad 20 proc. osób między 20. a 40. rokiem życia. Konflikt ten przyniósł także niespotykane dotychczas w historii Europy straty wśród ludności cywilnej. Padła ona ofiarą nie tylko bezpośrednich działań wojennych, ale również głodu, przesiedleń i chorób, zwłaszcza grypy hiszpankigrypy hiszpanki, której pandemiapandemia wybuchła w zimie 1918/1919 r. i zebrała krwawe żniwo (ok. 20 mln ludzi).
Ruiny i długi
Wojna pozostawiła za sobą szlak ruin. Tam, gdzie toczyły się największe i najdłuższe walki, rolnictwo i przemysł zostały zniszczone. Należało odbudować domy, szpitale, szkoły, naprawić drogi, linie kolejowe. Kraje, które doświadczyły największych zniszczeń, jeszcze długo musiały sobie radzić ze skutkami wojny i kryzysem, który był jej następstwem. Najbardziej w wyniku działań wojennych ucierpiała Francja, przez której terytorium przebiegał front zachodni, z krajów środkowoeuropejskich zaś Polska i Serbia. Na poniższej mapie można prześledzić strefę zniszczeń wojennych na terenie Francji.
Ale trudności ekonomiczne dotknęły wszystkie państwa biorące udział w konflikcie. Wojna stanowiła ogromne obciążenie dla gospodarek państwowych. Należało przestawić produkcję na tory wojenne. Najbardziej na skutek rekwizycji ucierpiało rolnictwo. Brakowało zasobów finansowych, dochody były zbyt niskie, by pokryć wydatki związane z odbudową kraju.
Wydatki budżetowe różnych krajów podczas I wojny światowej
Ententa | Wydatki w dolarach w latach 1914–1918 |
---|---|
Wielka Brytania | 35 334 012 tys. |
Francja | 24 265 583 tys. |
Stany Zjednoczone | 22 625 253 tys. |
Rosja | 22 293 950 tys. |
Włochy | 12 413 998 tys. |
Belgia | 1 154 468 tys. |
Rumunia | 1 600 000 tys. |
Japonia | 40 000 tys. |
Serbia | 399 400 tys. |
Grecja | 270 000 tys. |
Kanada | 1 665 576 tys. |
Australia | 1 423 208 tys. |
Nowa Zelandia | 378 750 tys. |
Indie | 601 279 tys. |
ZPA | 300 000 tys. |
Kolonie brytyjskie | 125 000 tys. |
Inne państwa | 500 000 tys. |
Razem | 125 690 477 tys. |
Państwa centralne | Wydatki w dolarach w latach 1914–1918 |
---|---|
Niemcy | 37 775 000 tys. |
Austro‑Węgry | 20 622 960 tys. |
Turcja | 1 430 000 tys. |
Bułgaria | 815 200 tys. |
Razem | 60 643 160 tys. |
Wskaż, dla którego bloku sojuszy biorącego udział w wojnie – państw centralnych czy alianckich – wojna wiązała się z większymi wydatkami budżetowymi?
Indeks górny Na podstawie: Ian F.W. Beckett, The Great War 1914–1918, Routledge, 2007. Indeks górny koniecNa podstawie: Ian F.W. Beckett, The Great War 1914–1918, Routledge, 2007.
Rządy na różne sposoby starały się zdobywać potrzebne środki, m.in. w wielu krajach wypuszczano specjalne obligacjeobligacje.
Dodrukowywano także pieniądze, czego efektem była wysoka hiperinflacja dochodząca miejscami nawet do miliona procent. W wielu krajach nawoływano do oszczędzania, wprowadzono reglamentacjęreglamentację podstawowych dóbr i żywności. Problemy ekonomiczne były szczególnie widoczne w krajach centralnych, ale i kraje zwycięskiej koalicji ich nie uniknęły. Do końca konfliktu Stany Zjednoczone pożyczyły swoim sojusznikom ponad 2 mld dol. W latach 20. państwa te przeznaczały około połowy swoich wpływów budżetowychbudżetowych na spłatę zadłużenia. W wyniku wojny Wielka Brytania straciła dotychczasową przewagę finansową, a cała Europa tuż po zakończeniu wojny stanęła w obliczu poważnego kryzysu ekonomicznego.
Było jednak państwo, któremu wojna przyniosła więcej korzyści niż strat. W czasie, gdy mocarstwa europejskie były pogrążone w konflikcie, Stany Zjednoczone przejęły należące niegdyś do nich rynki kolonialne. Amerykański przemysł i rolnictwo produkowały zaś na potrzeby ludności europejskiej. W konsekwencji wojna przyniosła USA znaczący wzrost gospodarczy.
Zmierzch imperiów
Następstwem wojny były także ogromne zmiany polityczne, zwłaszcza w Europie Środkowej i Wschodniej. W wyniku rewolucji w Rosji został obalony carat, a władzę przejęli bolszewicy. W Niemczech powstała republika demokratyczna. W ostatnich miesiącach wojny nastąpił rozpad monarchii austro‑węgierskiej. Ostatni cesarz Karol I abdykował w listopadzie 1918 r., a Austria i Węgry rozpadły się na dwa oddzielne państwa. Na gruzach monarchii część narodów wchodzących dawniej w jej skład (m.in. Czesi i Polacy) ogłosiła niepodległość. Klęska poniesiona w wojnie zachwiała również podstawami reżimu w Turcji. W 1922 r. sułtan został obalony, a władzę przejął Mustafa Kemal i ustanowił system rządów dyktatorskich. W miejsce dotychczasowych wielkich monarchii powstały państwa narodowe. Niepodległość uzyskały Litwa, Łotwa, Estonia, Polska, Czechosłowacja, Irlandia i Islandia. Na Bałkanach powstało wielonarodowe państwo Serbów, Chorwatów i Słoweńców. Jednak roszczenia terytorialne tych państw w wielu przypadkach były nie do pogodzenia. Dlatego kształtowanie się granic następowało często w wyniku walk zbrojnych z sąsiadami. W przyszłości miało się to stać zarzewiem kolejnych konfliktów.
Zmiany powojenne nie ominęły także imperiów kolonialnych. Wielka Brytania i Francja, które w tamtych czasach miały najwięcej posiadłości zamorskich, stanęły w obliczu coraz bardziej stanowczych żądań kolonii dążących do uzyskania niezależności ekonomicznej i politycznej. Wojna przyspieszyła te zmiany. Trwający długie lata konflikt doprowadził do utraty przez oba mocarstwa dominującej pozycji gospodarczej. Nastąpiło zmniejszenie inwestycji w koloniach przy jednoczesnym zwiększeniu ich wyzysku. Ważną rolę odegrał również udział w wojnie żołnierzy z kolonii, walczących ramię w ramię z Anglikami i Francuzami i ginących wraz z nimi w takich samych okolicznościach. Rosła też świadomość polityczna wśród skolonizowanej ludności. Mimo prób modernizacji systemu zarządu koloniami podejmowanych przez państwa europejskie procesu ich uniezależniania się nie dało się już zatrzymać. Najwcześniej zaczął się on dokonywać w Indiach, na Bliskim Wschodzie, w Egipcie, w Azji Południowej, w krajach Maghrebu i we francuskich Indochinach.
Stare i nowe
Wojna spowodowała załamanie starych wartości. Skończyła się belle époquebelle époque wraz ze swoim optymizmem i wiarą w postęp. Weteranom trudno było się odnaleźć w świecie bez wojny. Wśród Niemców narastała frustracja związana z przekonaniem, że kapitulacja została przez nich podpisana za wcześnie i w wyniku spisku. Stało się to zaczynem tzw. legendy o ciosie w plecylegendy o ciosie w plecy. Społeczeństwa powoli i z wielkimi trudnościami wychodziły z traumy. Nastąpił upadek dawnych autorytetów i wartości. Postęp cywilizacyjny, który miał służyć dobru ludzkości i poprawić jakość jej życia, doprowadził do jednej z największych dla niej tragedii. Europa zapełniła się ludźmi okaleczonymi psychicznie i fizycznie po ciężkich doświadczeniach okresu wojny. Do głosu dochodziły partie lewicowe. Arystokracja zaś zaczęła w niektórych krajach powoli tracić na znaczeniu. Świat, który się wyłaniał z odmętów I wojny światowej, stanął w obliczu wielu nowych wyzwań. Konflikt przyspieszył zmiany obyczajowe, czego wyrazem była stopniowa emancypacja kobiet.
Słownik
(ang. budget, ze starofr. bougette – woreczek) zestawienie dochodów i wydatków państwowych
(fr. la belle époque – piękna epoka) okres w dziejach Europy od końca wojny pruskiej (1870–1871) do wybuchu I wojny światowej, cechujący się optymizmem, postępem i dobrobytem
nauka zajmująca się społecznościami – ich powstaniem i rozwojem
odmiana wirusa grypy, która doprowadziła na całym świecie do śmierci ok. 20 mln ludzi w latach 1918–1919
teoria spiskowa powstała po I wojnie światowej (po 1918 r.) w niemieckich kręgach; głosiła, że winę za przegraną wojnę ponoszą socjaliści, którzy podpisali rozejm w Compiègne na poniżających dla Niemiec warunkach i pomimo chęci Niemców do dalszej walki
(z gr. pan – wszyscy, demos – lud) epidemia choroby zakaźnej występującej w tym samym czasie na dużym terytorium – obejmującym kraje, a nawet kontynenty
wprowadzenie czasowego ograniczenia wolnego obrotu towarami
(z fr. obligation) papier wartościowy oznaczający, że ten, kto go emituje, jest dłużnikiem wobec obligatariusza i zobowiązuje się wobec niego do spełnienia określonych zobowiązań
(ang. lost generation) nazwa odnosząca się m.in. do osób, które straciły życie w czasie I wojny światowej
Słowa kluczowe
monument, miejsce pamięci, hiperinflacja, emancypacja, świat po I wojnie światowej, Europa po I wojnie światowej
Bibliografia
E. Czapiewski, J. Tyszkiewicz, Historia powszechna. Wiek XX, Warszawa 2010.
A. Brzeziecki, M. Nocuń, Armenia. Karawany śmierci, Wołowiec 2016.