Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki

Warto przeczytać

Dlaczego zmiana temperatury powoduje zmianę rozmiarów ciał?

Ciała stałeCiało krystaliczneCiała stałe składają się z atomów, które są ze sobą silnie związane. Atomy większości ciał stałych tworzą sieć krystalicznąSieć krystalicznasieć krystaliczną i nie mogą się swobodnie przemieszczać wewnątrz tych ciał, jak ma to miejsce w cieczach i gazach. Nie znaczy to jednak, że w ciałach stałych atomy pozostają w bezruchu.  Wykonują one drgania wokół swoich położeń równowagi. Energia kinetyczna ruchów drgających zwiększa się, gdy rośnie temperaturaTemperaturatemperatura. Szybsze ruchy atomów powodują zwiększenie odległości między nimi. W rezultacie powiększają się rozmiary ciała. Gdy temperatura zmniejsza się, atomy poruszają się wolniej i odległości między nimi maleją, co skutkuje zmniejszeniem się rozmiarów całego ciała.

Opisane zjawisko nazywamy rozszerzalnością cieplną ciał stałych.

Współczynnik rozszerzalności liniowej

Rozważmy stalowy pręt, którego temperatura rośnie. Od czego zależy przyrost długości pręta Δ l? Z pewnością zmiana długości jest tym większa, im większa jest zmiana temperatury Δ t. W pierwszym przybliżeniu można nawet założyć, że te zmiany są do siebie wprost proporcjonalne:

Δ l Δ t

Przyrost długości pręta powinien też zależeć od jego długości początkowej l0. Jeśli wraz ze wzrostem temperatury metrowy pręt zwiększył swą długość o milimetr, to spodziewamy się, że w tych samych warunkach pręt dwumetrowy wydłużyłby się o dwa milimetry. Przyrost długości pręta musi być więc proporcjonalny do długości początkowej l0:

Δ l l 0

Ostatecznie wzór na przyrost długości można zapisać w postaci:

gdzie λ jest współczynnikiem proporcjonalności, który nazywamy współczynnikiem rozszerzalności liniowej. Wartość tego współczynnika jest cechą charakterystyczną dla danego materiału.

Ważne!

Współczynnik rozszerzalności liniowej jest równy względnemu przyrostowi długości Δ ll0, jaki ma miejsce, gdy temperatura ciała wzrasta o 1 K lub 1°C:

(1)

Jednostką współczynnika rozszerzalności liniowej jest odwrotność jednostki temperatury w układzie SI, czyli 1/K=KIndeks górny -1. Zmiana temperatury o jeden stopnień w skali Kelvina równa jest zmianie temperatury o jeden stopień w skali Celsjusza, więc wartość tego współczynnika może być także wyrażana w jednostce 1/°C.

Wartości współczynników rozszerzalności liniowej ciał stałych są niewielkie, rzędu od 10Indeks górny -6KIndeks górny -1 do 10Indeks górny -5  Indeks górny koniecKIndeks górny -1. Tabela 1. pokazuje kilka takich przykładowych wartości.

Tabela 1. Wartości współczynników rozszerzalności liniowej

Substancja

Współczynnik rozszerzalności liniowej λ [KIndeks górny -1]

aluminium

25 · 10 6

złoto

14,3 · 10 6

żelazo

12 · 10 6

szkło kwarcowe

0,2 · 10 6

beton

1,2 · 10 5

Zauważmy jeszcze, że z definicji współczynnika rozszerzalności liniowej wynika wzór na długość końcową pręta l=l0+ Δ l:

Ciała krystaliczne izotropowe

Ciała izotropowe to takie, których własności nie zależą od kierunku. W szczególności, wraz ze wzrostem temperatury, względny przyrost ich rozmiarów we wszystkich (trzech przestrzennych) kierunkach jest taki sam. Takie własności mają ciała krystaliczneCiało krystaliczneciała krystaliczne o regularnej budowie kryształu. W siatce krystalicznejSieć krystalicznasiatce krystalicznej możemy wyróżnić powtarzający się we wszystkich trzech kierunkach układ atomów zwany komórką elementarnąKomórka elementarnakomórką elementarną. Jeśli komórka elementarna jest regularną bryłą o jednakowych rozmiarach we wszystkich trzech kierunkach, to kryształ ma własności izotropowe. Przykładem jest kryształ soli kuchennej NaCl, którego komórka elementarna ma kształt sześcianu (Rys. 1.).

RfPZ9fT1q7W15
Rys. 1. Model sieci krystalicznej soli kuchennej - chlorku sodu NaCl (większe atomy chloru zaznaczono kolorem niebieskim, a mniejsze atomy sodu - czerwonym). W tym przypadku komórka elementarna ma kształt sześcianu.
Źródło: Politechnika Warszawska, Wydział Fizyki, licencja: CC BY 4.0.

Ciała krystaliczne anizotropowe.

Jeśli komórki elementarneKomórka elementarnakomórki elementarne kryształuCiało krystalicznekryształu mają skomplikowaną budowę (zob. Rys. 2.), to własności mechaniczne i termiczne ciała zależne są od kierunku.

R1cL2gxEBb6Cl
Rys. 2. Anizotropowe kształty komórek elementarnych kilku minerałów.
Źródło: Politechnika Warszawska, Wydział Fizyki, licencja: CC BY 4.0.

Skomplikowana struktura komórek elementarnych w krystalicznych ciałach stałychCiało krystalicznekrystalicznych ciałach stałych sprawia, że wartość współczynnika rozszerzalności liniowej jest różna dla różnych kierunków. Inaczej mówiąc - względne przyrosty długości, szerokości i wysokości są różne. Takie ciała nazywamy anizotropowymi. Ciała anizotropowe mają dwa lub trzy wartości współczynnika rozszerzalności liniowej dla różnych kierunków.

Oprócz niektórych kryształów własności anizotropowe mają też materiały organiczne. Przykładem jest drewno bukowe, które w kierunku równoległym do włókien ma współczynnik rozszerzalności liniowej równy 2,6 · 10Indeks górny -6 KIndeks górny -1, a w kierunku prostopadłym do włókien wartość tego współczynnika jest wielokrotnie większa i wynosi 61 · 10Indeks górny -6 KIndeks górny -1. Z tego powodu, podczas układania drewnianego parkietu na podłodze dużego pomieszczenia (takiego, jak sala gimnastyczna, czy balowa) unika się najprostszego wzoru - w cegiełkę - minimalizują w ten sposób ryzyko wybrzuszeń podczas zmiany temperatury lub wilgotności.

Współczynnik rozszerzalności objętościowej

Ważne!

Współczynnik rozszerzalności objętościowej α ciał stałych jest zdefiniowany jako względny przyrost objętości ciała Δ VV0 przypadający na 1 K przyrostu temperatury (por. równanie (1)):

(2)

Jednostka współczynnika rozszerzalności objętościowej jest taka sama jak jednostka współczynnika rozszerzalności liniowej i jest nią odwrotność jednostki temperatury w układzie SI.

Przyrost objętości ciała wynikający ze wzrostu temperatury o  Δ t wynosi zatem:

Współczynnik rozszerzalności objętościowej jest w przybliżeniu równy sumie współczynników rozszerzalności liniowej:

co dla ciał izotropowych, w których , sprowadza się do prostej zależności:

Rozszerzalność objętościowa ciał stałych w życiu codziennym

Ze zjawiskiem rozszerzalności cieplnej muszą liczyć się konstruktorzy i budowniczowie. Oto przykłady sytuacji, w których nie można zapomnieć o tym zjawisku:

  1. Połączenia szyn kolejowych i stalowe konstrukcje mostów wymagają stosowania szczelin dylatacyjnych, aby nie wygięły się, gdy temperatura wzrośnie (Rys. 3. i 4.).

  2. Przewody telefoniczne i elektryczne w instalacjach napowietrznych muszą luźno zwisać, aby nie zerwały się, gdy temperatura zmaleje.

  3. Rozszerzalność cieplna może być przyczyną pękania powierzchni klejonych, gdy współczynniki rozszerzalności klejonych obiektów i kleju różnią się, a klej nie jest elastyczny.

  4. Naziemne rury ciepłownicze są, co pewien odcinek, wyginane w kształcie dużej litery U. Umożliwia to zmianę ich długości na prostym odcinku rury bez obawy o jej uszkodzenie (Rys. 5.).

  5. Gdy buduje się drogę z betonową nawierzchnią, zostawia się szczeliny, aby beton miał miejsce na rozszerzanie się w upalnie dni.

RSQmACoQjIQWC
Rys. 3. Szczeliny dylatacyjne w konstrukcji mostu.
Źródło: dostępny w internecie: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:BridgeExpansionJoint.jpg [dostęp 31.05.2022], licencja: CC BY-SA 3.0.
RVDDfzroxtBYl
Rys. 4. Szczeliny dylatacyjne w torach kolejowych.
Źródło: dostępny w internecie: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Verschraubter_schienenstoss.jpeg [dostęp 31.05.2022], licencja: CC BY-SA 3.0.
RnRP9shWx1yhT
Rys. 5. Rurociąg ciepłowniczy w Kłodzku.
Źródło: dostępny w internecie: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:2015_K%C5%82odzko,_ul._Objazdowa,_ruroci%C4%85g_ciep%C5%82owniczy_01.JPG [dostęp 31.05.2022], licencja: CC BY-SA 4.0.

Słowniczek

Ciało krystaliczne
Ciało krystaliczne

(ang.: crystal, crystalline solid) – ciało stałe, w którym cząsteczki, atomy lub jony są ułożone w uporządkowany schemat powtarzający się we wszystkich trzech wymiarach przestrzennych. W objętości ciała cząsteczki zajmują ściśle określone miejsca, zwane węzłami sieci krystalicznej, i mogą jedynie drgać wokół tych położeń. Każdy kryształ zbudowany jest z wielu powtarzających się komórek elementarnych. W zależności od ich rodzaju kryształy tworzą różne układy krystalograficzne.

Komórka elementarna
Komórka elementarna

(ang.: unit cell) – w krystalografii: najmniejsza, powtarzalna część struktury kryształu, zawierająca wszystkie rodzaje cząsteczek, jonów i atomów, które tworzą określoną sieć krystaliczną.

Sieć krystaliczna
Sieć krystaliczna

(ang.: crystal lattice) w krystalografii i mineralogii jest to szczególne ułożenie atomów lub cząsteczek w ciele stałym. Sieć krystaliczna charakteryzuje się uporządkowaniem dalekiego zasięgu oraz symetrią. Najmniejszą, powtarzalną składową sieci krystalicznej jest komórka elementarna.

Temperatura
Temperatura

(ang.: temperature) – miara średniej energii kinetycznej cząsteczek ciała. Temperatura w skali Kelvina jest wprost proporcjonalna do średniej energii kinetycznej cząsteczek.