Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki
RRAFZJDrd2ngs
Pozłacane centrum handlowe w Antwerpii w Belgii
Źródło: Wikimedia Commons, domena publiczna.

Baczność! – mówi Pani

W Polsce po 1989 roku nastąpiło wiele przemian społecznych i kulturalnych, które wynikały ze zmiany ustrojowej, spowodowanej upadkiem komunizmu. Polska musiała zmierzyć się z przepaścią gospodarczą, która dzieliła ją od lepiej rozwiniętych krajów zachodnioeuropejskich. Stopniowa poprawa sytuacji ekonomicznej szła w parze z demokratyzacją społeczeństwa. Przestała obowiązywać cenzura, wprowadzono gospodarkę wolnorynkową, a Polacy mogli swobodnie wyjeżdżać na Zachód, który od lat 90. XX wieku zaczął przechodzić tzw. rewolucję informatyczną. Stopniowe upowszechnienie komputerów oraz internetu miało niebagatelny wpływ na powstanie społeczeństwa konsumpcyjnegokonsumpcjonizmkonsumpcyjnego. Ludzie zaczęli mieć nieograniczony dostęp do wiedzy i mogli swobodnie komunikować się, ale – paradoksalnie – wpłynęło to na osłabienie więzi między nimi. W wielu aspektach ich życie zostało podporządkowane chęci posiadania i pomnażania dóbr osobistych. Na wspomniane procesy w naturalny sposób zaczęła reagować literatura. Zjawiska społeczne i kulturalne we wczesnej fazie kapitalizmu opisywano między innymi na łamach czasopisma „bruLion”„bruLion”„bruLion”, z którym byli związani tacy poeci, jak: Marcin Świetlicki, Marcin Baran, Krzysztof Koehler, Marcin Sendecki, Jacek Podsiadło i inni. Konsekwencje rozwoju ekonomicznego i wpływ kultury masowej na unifikacjęunifikacjaunifikację życia przedstawił między innymi Marcin Świetlicki w wierszu Baczność! (tomik Czynny do odwołania, 2001). Opisuje w nim współczesność w następujacy sposób:

Piotr Śliwiński Przypisy do Świetlickiego

Współczesność jest dramatem, tym bardziej, że swojego dramatu nie chce zobaczyć. Jest w jakiś dziwny sposób pusta, mimo że przejęta różnymi rytuałami, instytucjami życia społecznego, nakazami, zakazami, poprawnością myślową i polityczną, użytecznymi kłamstwami. A Świetlicki‑moralista stara się wyłamać palce tych różnych niewidzialnych rąk, które chcą coś zrobić za nas, a przede wszystkim za nas myśleć; stawiają na baczność, celebrują, ale i zamieniają w tobół.

acab2 Źródło: Piotr Śliwiński, Przypisy do Świetlickiego, [w:] tegoż, Świat na brudno. Szkice o poezji i krytyce, Warszawa 2007, s. 234.

Marcin Świetlicki

Marcin Świetlicki urodził się w 1961 roku w Lublinie. Poeta, powieściopisarz i dziennikarz, a także wokalista alternatywnego zespołu Świetliki, z którym wykonuje melorecytacje własnych wierszy. Mieszka w Krakowie. Jest laureatem wielu nagród literackich. Uznaje się go za przedstawiciela pokolenia „bruLionu”. Publikował również po zakończeniu działalności czasopisma – do 2019 roku wydał już ponad 20 tomików poezji, między innymi: Zimne kraje, Pieśni profana, Czynny do odwołania, Nieczynny, Drobna zmiana. Tadeusz Pióro tak charakteryzuje tom Czynny do odwołania, z którego pochodzi wiersz Baczność!:

Tadeusz Pióro Wiersze Marcina Świetlickiego

Wiersze Marcina Świetlickiego (ur. 1961) są formalnie oszczędne, wręcz „biedne”, a efekt liryczny osiąga skromnymi środkami, często jedną, pomysłową choć na pozór zupełnie zwyczajną frazą. Emocjonalne napięcie powstaje dzięki zderzeniu powtarzających się sytuacji – towarzyskich, rodzinnych, erotycznych – ze świadomością ich bardzo doraźnego znaczenia wobec coraz głośniej dopominającej się o swoje – śmierci. PatospatosPatos tego rodzaju konstatacjikonstatacjakonstatacji jest tym większy, że ich podmiot czuje się powołany, bądź w inny sposób zmuszony, do doświadczania raz po raz tych samych cierpień i wzruszeń, aby następnie przedstawić je światu, tym samym spełniając tego świata absurdalne i destrukcyjne oczekiwania.

pi Źródło: Tadeusz Pióro, Wiersze Marcina Świetlickiego. Cytat za: Culture.pl.
RGUkmZshOsBes
Według amerykańskiego psychologa Paula Ekmana ludzie za pomocą mimiki, niezależnie od kręgu kulturowego, mogą przekazywać podstawowe emocje: radość, gniew, wstręt, strach, smutek, zaskoczenie i pogardę. Większość z nich wiąże się z niepokojami egzystencjalnymi współczesnego człowieka.
Gert Germeraad, Portret mężczyzny, 2004‒2006
Źródło: Wikimedia Commons, domena publiczna.

Świetlicki stworzył własną poetykę, którą wyróżnia się między innymi potocznością służącą opisowi codzienności człowieka funkcjonującego w blokowiskach, piwnicach, na strychach, w barach. Wśród tematów podejmowanych przez Świetlickiego dominuje nie tylko kultura popularna, ale także bunt przeciwko ograniczeniom indywidualności człowieka. Jego poezja jest pełna lęku i poczucia absurdu, ale wyraża przez to niepokoje egzystencjalne współczesnego człowieka. Stawia również pytanie o kondycję poety, który staje się akwizytorem usiłującym sprzedać swoją twórczość, ale ma poczucie, że „wciska śmieci nikomu”. „Poeta, naśladowca pokolenia beat generation lat sześćdziesiątych ubiegłego stulecia, pryncypialnie, by nie rzec teatralnie, opowiada się przeciw wszelkim instytucjom; drwi z komercjalizacji kultury wysokiej, makdonaldyzacji życia społecznego” (Zbigniew Trzaskowski,  „Ostry w rozpoznaniu i gorzki od tęsknoty. Marcina Świetlickiego poetyckie odczytanie polskiej rzeczywistości po 1989 roku”, [w:] Středoevropský areál ve vnitřních souvislostech, Brno 2010, s. 226).

RxnjPMf5ppFbQ
Współczesne galerie handlowe stały się miejscem spędzania wolnego czasu i zaspokajania niemal wszystkich potrzeb człowieka.
Galeria Royales Saint-Hubert w Brukseli (Belgia)
Źródło: Pixabay, domena publiczna.
R9qcdZWzvvx6i1
Marcin Świetlicki
Źródło: domena publiczna.
Katarzyna Niesporek „Ja” Świetlickiego

Marcin Świetlicki chce być autentyczny w swojej poezji, uratować prawdę przysłanianą przez postępującą ciemność, wydobyć na światło dzienne kłamstwa, które zdominowały jego czasy. Jest świadkiem współczesności, próbującym demaskować rzeczywistość przez poezję.

acab3 Źródło: Katarzyna Niesporek, „Ja” Świetlickiego, Katowice 2014, s. 59.
Marcin Świetlicki Wstęp

Poezję robi się przeciw. Przeciw instytucji, jakkolwiek by się nie nazywała. Przeciw każdej władzy. Przeciw niesprawiedliwości. Przeciw głupocie. Przeciw złym ludziom. 

Poezja jest ryzykiem. Poezja jest odwagą. Poezja jest niebezpieczna. Wszystko inne to łatwo przetłumaczalne na wiele języków świata bajdurzenie. I tyle.

Źródło: Marcin Świetlicki, Wstęp, [w:] tegoż, Wiersze, Kraków 2011, s. 5.

Słownik

„bruLion”
„bruLion”

nazwa czasopisma literackiego i kulturalnego, które ukazywało się w latach 1987‒1999, jego redaktorem naczelnym był Robert Tekieli

globalizacja
globalizacja

(ang. globalization; łac. globus – kula, bryła) – proces zwiększania się podobieństw między różnymi krajami świata na skutek dostępu do informacji oraz postępu technicznego ułatwiającego transport towarów, przepływ ludzi i kapitału

ironia
ironia

(gr. eironeía – przestawianie, pozorowanie) – drwina, złośliwość lub szyderstwo ukryte w wypowiedzi pozornie aprobującej, nadanie wypowiedzi odwrotnego sensu w stosunku do tego, co wynika ze znaczenia użytych słów, na przykład w celu ośmieszenia poglądów czy cech rozmówcy lub pokazania dystansu wobec osób czy zjawisk; wypowiedź zawierająca ironię najczęściej jest krytyką lub naganą, która przyjmuje formę pozornej pochwały; ironia jest narzędziem literackim, w którym wybrane słowa są celowo używane do wskazania znaczenia innego niż dosłowne, można wyróżnić ironię słowną i sytuacyjną

konstatacja
konstatacja

(fr. constatation) – stwierdzenie jakiegoś faktu

konsumpcjonizm
konsumpcjonizm

(łac. consumptio – zużycie, zniszczenie) – postawa życiowa polegająca na konsumowaniu dóbr materialnych, które jest niewspółmierne do realnych potrzeb

patos
patos

(gr. páthos – namiętność, wzruszenie) – poważny, podniosły ton lub styl mówienia albo pisania podkreślający wzniosłość tematu i wielkość bohaterów

unifikacja
unifikacja

(łac. unifico – zespalam, jednoczę) – ujednolicenie, sprowadzenie do jednej postaci lub normy