Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki

O autorze

Julian Ursyn Niemcewicz duchem należał jeszcze do epoki oświecenia, chociaż przyszło mu tworzyć w okresie preromantyzmu. Urodził się w 1757 lub 1758 roku w średnio zamożnej rodzinie szlacheckiej związanej z Czartoryskimi, jako najstarszy syn spośród szesnaściorga dzieci podczaszego mieleckiego Marcelego Niemcewicza.

R1ecsr87W44Wz1
Julian Ursyn Niemcewicz , 1820, Antoni Brodowski

Ukończył Korpus Kadetów w słynnej Szkole Rycerskiej i został adiutantem Adama Kazimierza Czartoryskiego, dzięki czemu miał okazję dokształcać się, podróżując po Europie. Aktywnie uczestniczył w życiu politycznym. Był członkiem Komisji Edukacji Narodowej, posłem inflanckim na Sejm Czteroletni, działał w stronnictwie patriotycznym. Występował m.in. w obronie chłopów i przeciwko wolnej elekcji. Był jednym z autorów Konstytucji 3 maja. Redagował czasopismo polityczne „Gazeta Narodowa i Obca”. Niemcewicz żył w czasach narastających niepokojów, ciążącego jarzma zaborów i pierwszych powstań narodowych. Podczas powstania w 1794 roku był sekretarzem Tadeusza Kościuszki i razem z nim trafił po bitwie pod Maciejowicami do niewoli w Twierdzy Pietropawłowskiej. Towarzyszył mu także podczas późniejszej podróży do Ameryki, gdzie mieszkał ponad dziesięć lat. Mając nadzieję na pomoc Napoleona, wrócił do kraju w 1807 roku, by znów zająć się polityką. Piastował urząd sekretarza stanu w Księstwie Warszawskim, był członkiem Izby Edukacyjnej, prezesem Towarzystwa Przyjaciół Nauk (od 1826 roku) oraz członkiem rządu podczas powstania listopadowego. W 1822 roku osiadł w podwarszawskim Ursynowie, gdzie zajmował się pisarstwem i... ogrodnictwem. Dzięki swojej patriotycznej postawie zyskał przydomek „człowiek‑Polska”.

Działalność wychowawcza

R1YIQiZYfqCtD1
Ilustracja ze Śpiewów historycznych
Źródło: domena publiczna.

Po upadku powstania listopadowego wybrał emigrację, towarzysząc Adamowi Jerzemu Czartoryskiemu, uważanemu za niekoronowanego króla Polski na emigracji. Nie mógł się pochwalić szczególnym talentem literackim, był jednak autorem tak popularnym, że wywierał na Polaków niezrównany wpływ wychowawczy. Literackie szlify zdobywał, tłumacząc dzieła francuskich autorów, m.in. Woltera. Wkrótce dał się poznać jako orator podczas posiedzeń sejmowych, a jego anonimowe bajkibajkabajki o tematyce politycznej obiegały regularnie stolicę. Te ostatnie, tworzone na wzór bajek Jeana de La Fontaine’a, długie i rozwlekle, w satyryczny sposób opowiadały o współczesnych wydarzeniach politycznych. Niemcewicz zasłynął zwłaszcza komedią politycznąkomedia politycznakomedią polityczną Powrót posła, napisaną w pośpiechu w 1791 roku. Utwór ten miał wspomóc propagandowo obóz reformatorski w okresie Sejmu Wielkiego.

Niemcewicz był również autorem pamfletówpamfletpamfletów politycznych, np. Fragmentu Biblii Targowickiej. Ksiąg Szczęsnowych, krytykującego rządy Targowicy, a także wierszy klasycystycznych, poematów heroikomicznychpoemat heroikomicznypoematów heroikomicznych, erotykówerotykerotyków, ódodaódtragediitragediatragedii. Największą popularność przyniosły mu Śpiewy historyczne, cykl 32 pieśnipieśńpieśni o tematyce historycznej, poświęconych bohaterskim czynom narodu polskiego. Stały się one prawdziwym elementarzem zniewolonych Polaków XIX wieku, ucząc ich patriotyzmu. Książka zaczynająca się tekstem Bogurodzicy, zawierała wierszowane biografie dzielnych królów i cesarzy. Można ją było znaleźć w niemal każdym domu. Dzięki Śpiewom... Niemcewicz zyskał miano „lutnisty przeszłości”.

Wyjazd do USA

R1Noq4soqMV5K1
Thomas Jefferson , 1800, Rembrandt Peale
Źródło: domena publiczna.

Niezwykle ciekawy fragment biografii Niemcewicza to jego ponad dziesięcioletni pobyt w Stanach Zjednoczonych. W Filadelfii Niemcewicz i Kościuszko zostali ciepło przyjęci przez prezydenta Adamsa, współautora Deklaracji Niepodległości Stanów Zjednoczonych. Spotkali się również z Thomasem Jeffersonem, a także z byłym królem Francji Ludwikiem Filipem. Niemcewiczowi tak spodobała się Ameryka, że postanowił zamieszkać w Elisabethtown, poślubiając Zuzannę Lwingston, wdowę po przyjacielu Kościuszki. Podróżował po Stanach Zjednoczonych i był pierwszym biografem George’a Washingtona. Został też członkiem Towarzystwa Filozoficznego w Filadelfii.

Słownik

bajka
bajka

krótki utwór, najczęściej wierszowany, o charakterze moralizatorskim, opatrzony morałem; ważną cechą bajki jest alegoryczność

erotyk
erotyk

(gr. erotikós – miłosny) poetycki utwór miłosny

komedia polityczna
komedia polityczna

odmiana komedii ośmieszająca określone obyczaje środowisk politycznych, wady i niewłaściwe zachowania ludzi władzy

oda
oda

(łac. oda z gr. ōidḗ) gatunek poetycki wywodzący się z liryki starożytnej Grecji, pierwotnie oznaczała utwór liryczny przeznaczony do śpiewu solowego lub chóralnego, związek słowa i muzyki narzucał budowę stroficzną i rytm, istotnym wyznacznikiem tego gatunku jest podniosły nastrój. Oda to utwór najczęściej pochwalny, skierowany do konkretnego adresata, wyraża treści pochwalne lub perswazyjne, opiewa jakieś ważne wydarzenia lub czyny bohatera

pamflet
pamflet

(ang. pamphlet – broszura; od imienia bohatera łacińskiego poematu z XII w. Pamphilius) utwór literacko‑publicystyczny będący demaskatorską krytyką osoby, instytucji, grupy społecznej

pieśń
pieśń

gatunek poezji wywodzący się z antyku; początkowo pieśni były przeznaczone do śpiewania, stąd charakteryzują się regularną budową, podziałem na strofy o tym samym układzie wersów i wyraźnym rytmem, który tworzyły m.in. często wykorzystywane powtórzenia, paralelizmy składniowe i refren

poemat heroikomiczny
poemat heroikomiczny

utwór epicki, łączący podniosły styl wypowiedzi z lekką, często żartobliwą tematyką, co daje efekt komiczny. Przedmiotem ośmieszenia nie jest gatunek, lecz osoby czy zjawiska pokazane w utworze mającym wydźwięk komiczny

tragedia
tragedia

(gr. tragōidía, od trágos – kozioł, ōidḗ – pieśń) utwór dramatyczny przedstawiający konflikt moralny, ideowy lub psychologiczny prowadzący nieuchronnie do klęski bohatera