Julian Ursyn Niemcewicz Podróże po Ameryce 1797–1807

Każdego obywatela pierwszą jest powinnością być pożytecznym społeczeństwu, w którym się urodził. Póki trwała Polska, starałem się powinności tej zadośćuczynić, gdy rozszarpaną została, i ja stałem się wygnańcem. Lecz dziś, gdy tak silnie zajaśniały nadzieje, gdy, ciągnąć z szczęśliwymi i zwycięskimi chorągwiami Francji, powstały z popiołów i łączyły się orły polskie, gdy ziomkowie, znani z cnót i obywatelstwa swego, prace i majątki swe tym świetnym poświęcali nadziejom, zostawać odległym, obojętnym, gnuśnym, choć już w wieku podeszłym, jeżeli nie występkiem, szpetną byłoby zakałą.

C1 Źródło: Julian Ursyn Niemcewicz, Podróże po Ameryce 1797–1807, Wrocław–Warszawa 1959, s. 383–384.