Chrysophyta, gromada mikroskopijnych roślinnych protistów, obejmująca ok. 500 gatunków (wiele niepoznanych ze względu na delikatną budowę, rozpadają się przy łowieniu lub utrwalaniu); żyją w wodach słodkich (płynących i stagnujących), nieliczne morskie

Euglenophyta, gromada protistów roślinnych obejmująca ok. 1000 gatunków żyjących głównie w stojących wodach słodkich, słonawych lub ściekowych, najczęściej w małych zbiornikach zanieczyszczonych substancjami organicznymi (np. w wiejskich stawach, kanałach, okresowych kałużach, gdzie często tworzą zakwity) oraz nielicznie w wodach morskich

takson obejmujący tylko część organizmów pochodzących od jednego przodka

Oomycetes; klasa protistów grzybopodobnych; cechy wyróżniające to: występowanie pływek o dwóch nierównych wiciach, z których tylko jedna pokryta jest drobniutkimi włókienkami, oraz obecność celulozy w ścianach komórkowych z jednoczesnym brakiem chityny; odżywiają się martwymi szczątkami organicznymi albo pasożytują na innych organizmach; mają ciało zbudowane z komórczakowatych strzępek

kurczliwe wypustki ciała protistów zwierzęcych oraz niektórych komórek zwierząt wielokomórkowych, służące do poruszania się i zbierania pokarmu; biorą również udział w odbieraniu bodźców

błona komórkowa występująca u protistów zwierzęcych, wraz z przylegającą do niej cytoplazmą, w której znajdują się włókna białkowe i niekiedy obłonione pęcherzyki

struktura występująca w stromie chloroplastów u protistów roślinnych, silnie załamująca światło, zbudowana z białek, m.in. enzymów syntezy skrobi; dookoła pirenoidów odkładają się wielocukry będące produktami fotosyntezy, np. skrobia

wielokomórkowe lub komórczakowe ciało, występujące u prokariontów, protistów zwierzęcych i grzybów o różnym, przeważnie niewielkim, stopniu organizacji morfologicznej i anatomicznej; mimo różnych kształtów, rozmiarów i skomplikowania budowy plechy wyróżnia brak wyspecjalizowanych organów: korzeni, łodyg i liści, a także niewielkie zróżnicowanie tkanek

tkanka rzekoma, pseudotkanka; tkanka pozorna powstała z pierwotnie nitkowatych utworów, mająca postać płaskich lub bryłowatych ciał; powstaje przez ścisłe splecenie się nici ze sobą i ich zlepienie za pomocą śluzowaciejących ścian komórkowych lub innych wydzielin komórki

Actinopoda; grupa protistów zwierzęcych w większości o budowie sferycznej; posiadają promieniście ułożone nibynóżki wzmocnione pęczkiem mikrotubul oraz igłami szkieletowymi; należą do nich słonecznice, promienice i kolconóżki

grupa parafiletyczna obejmująca zróżnicowane, niespokrewnione ze sobą organizmy eukariotyczne jednokomórkowe (niektóre z nich tworzą kolonie) oraz wielokomórkowe

Trichomonadida; niewielkie protisty zwierzęce (dł. 5–25 µm) zaliczane do wiciowców; ciało stanowi komórka wzmocniona aksostylem, zaostrzona w tylnej części, w przedniej opatrzona 3–5 wiciami ruchowymi i jedną wicią sterowną, tworzącą wzdłuż ciała falującą błonkę; szeroko rozpowszechnione głównie wśród kręgowców; np. rzęsistek pochwowy (Trichomonas vaginalis) wywołuje u człowieka rzęsistkowicę

skorupki występujące u niektórych protistów (np. otwornic), utworzone ze zlepionych ziarenek piasku, okrzemek, igieł gąbek

Myxomycota; grupa protistów; występują w różnych środowiskach, najczęściej w cienistych lasach liściastych, na murszejącym drewnie, butwiejących liściach, w ściółce na resztkach roślinnych i zwierzęcych; nieliczne są pasożytami roślin

Trypanosomatidea, gromada niewielkich (20–70 µm) wiciowców pasożytniczych; mają ciało wrzecionowate, z jedną wicią; pasożyty żyjące w płynach ustrojowych i tkankach kręgowców, przewodzie pokarmowym bezkręgowców i w sokach roślin; do najgroźniejszych należą: świdrowiec gambijski (Trypanosoma gambiense) i świdrowiec rodezyjski (Trypanosoma rhodesiense), wywołujące u człowieka śpiączkę afrykańską

Pyrrophyta; gromada protistów rośłinnych występujących w planktonie wód słonych i słodkich rejonów polarnych, umiarkowanych i najczęściej tropikalnych; mają chloroplasty (tobołki samożywne) albo nie (tobołki cudzożywne, o zwierzęcym sposobie odżywiania); tobołki zawierają jedną klasę (bruzdnice) dzieloną na 12 rzędów ze względu na różnorodność: budowy, barw chromatoforów (żółte, brunatne, zielone albo czerwonawe, zawierające chlorofil a i c2, βbeta‑karoten i ksantofil) oraz materiałów zapasowych (skrobia, tłuszcze lub glikogen)

Ciliata; typ protistów zwierzęcych; posiadają dwa jądra komórkowe; ciało orzęsek okrywa pellikula i liczne rzęski, u najprymitywniejszych ustawione w podłużnych, równoległych rzędach (kineta); u wyżej zorganizowanych nastąpiła specjalizacja orzęsienia na oralne (gębowe), uczestniczące w zdobywaniu pokarmu, i somatyczne, o funkcji lokomotorycznej; otwór gębowy (cytostom) leży na powierzchni ciała lub w zagłębieniu (perystom); posiadają wodniczki odżywcze i tętniące, mitochondria, włókienka kurczliwe; rozmnażają się przez podział poprzeczny lub pączkowanie, rozmnażanie płciowe w procesie koniugacji lub autogamii; prowadzą wolny tryb życia, występują także formy osiadłe