Przed przystąpieniem do wykonywania zadań, przypomnijmy definicję jednomianu i algorytm rozwiązywania nierówności wymiernych.

Jednomianu
Definicja: Jednomianu

Jednomianem nazywamy wyrażenie algebraiczne, które jest liczbą, literą lub iloczynem liczb i liter,

np. -5; 2x; 4x5; 0,56x8.

Algorytm rozwiązywania nierówności wymiernych

I sposób:

  1. Wyznaczamy dziedzinę nierówności wymiernejdziedzina nierówności wymiernejdziedzinę nierówności wymiernej.

  2. Sprowadzamy nierówność do postaci ogólnej - przenosimy wszystkie wyrażenia na jedną stronę nierówności.

  3. Wykonujemy wskazane działania.

  4. Nierówność wymierną rozwiązujemy doprowadzając ją do równoważnej postaci wielomianowej przy wyznaczonej dziedzinie nierówności wymiernejdziedzina nierówności wymiernejdziedzinie nierówności wymiernej (zastępujemy iloraz iloczynem z uwzględnieniem założeń).

  5. Wyznaczamy pierwiastki wielomianupierwiastek wielomianupierwiastki wielomianu oraz szkicujemy wykres.

  6. Z wykresu odczytujemy zbiór rozwiązań danej nierówności.

  7. Wyznaczamy rozwiązanie nierówności wymiernej uwzględniając dziedzinę.

II sposób:

  1. Wyznaczamy dziedzinę nierówności wymiernejdziedzina nierówności wymiernejdziedzinę nierówności wymiernej.

  2. Mnożymy obustronnie nierówność przez kwadrat mianownika lub przez inne wyrażenia, których znak jest jednoznacznie określony.

  3. Wykonujemy wskazane działania.

  4. Wyznaczamy pierwiastki wielomianu oraz szkicujemy wykres.

  5. Z wykresu odczytujemy zbiór rozwiązań danej nierówności.

  6. Wyznaczamy rozwiązanie nierówności wymiernej uwzględniając dziedzinę.

Zwróćmy uwagę na to , że przy rozwiązywaniu nierówności wymiernej II sposobem, nie możemy mnożyć obustronnie nierówności przez mianownik wyrażenia wymiernego, jeśli nie wiemy jaki on ma znak, czy ujemny, czy dodatni. Jeśli znak mianownika byłby ujemny, to po pomnożeniu nierówności przez ten mianownik, musielibyśmy zmienić zwrot nierówności.

Ważne!

Rozwiązując nierówność wymierną pamiętajmy o wyznaczeniu dziedziny.

Przykład 1

Rozwiążemy nierówność x-2x+2x30.

Rozwiązanie:

D=0.

Zapisujemy nierówność x-2x+2x30 w postaci równoważnej nierówności iloczynowej

x-2x+2x30  x0.

Wielomian Wx=x3x-2x+2 jest wielomianem piątego stopnia (a5=1). Wielomian ten ma jeden pierwiastek trzykrotny: 0 oraz dwa pierwiastki jednokrotne:-2; 2.

Uwzględniając dziedzinę nierówności D=0 rysujemy szkic wykresu.

RulhqhzYdFnp1

Odpowiedź: Rozwiązaniem nierówności jest zbiór 2;02;+.

Przykład 2

Wyznaczmy sumę całkowitych rozwiązań nierównośći -x2-x2+8x-16x2-16x60.

Rozwiązanie:

D=0.

Pomnóżmy obustronnie nierówność przez x6, bo dla x0, x6>0.

Stąd

-x2-x2+8x-16x2-160,

x2x2-8x+16x2-160.

Skorzystamy ze wzorów skróconego mnożenia:

x2x-42x-4x+40,

x2x-43x+40.

Wielomian Px=x2x-43x+4 ma jeden pierwiastek trzykrotny: 4, jeden pierwiastek dwukrotny: 0 oraz jeden pierwiastek jednokrotny: -4.

Uwzględniając dziedzinę nierówności D=0, sporządzamy szkic wykresu.

RzrgHnlW841Vm

Rozwiązaniem nierówności -x2-x2+8x-16x2-16x60 jest zbiór4;00;4.

Zauważmy, że liczby całkowite spełniające nierówność to:

-4;-3;-2;-1;1;2;3;4.

Odpowiedź: Suma całkowitych rozwiązań nierówności -x2-x2+8x-16x2-16x60 wynosi 0.

1
Już wiesz

Nierówność wielomianową -x2-x2+8x-16x2-16x60, gdzie D=0 możesz rozwiązać za pomocą tabeli zwanej  „siatką znaków”.

Przypomnijmy, że w pierwszej kolumnie wypisujemy kolejne czynniki występujące w rozkładzie wielomianu, czyli x+4, x2, x-43.

Między przedziałami umieszczamy miejsca zerowe wielomianu: -4, 0, 4.

W kolumnach pod przedziałami zapisujemy znaki przyjmowane w tych przedziałach przez czynniki wskazane w pierwszej kolumnie.

Ostatni wiersz jest najważniejszy, bo informuje nas o znakach wielomianu Px w poszczególnych przedziałach.

Wielomian

-;-4

-4

-4;0

0

0;4

4

4;+

x+4

-

0

+

+

+

+

+

x2

+

+

+

0

+

+

+

x-43

-

-

-

-

-

0

+

Px=x2x-43x+4

+

0

-

X

-

0

-

Ze względu na dziedzinę nierówności wymiernej w kolumnie oznaczonej 0 w ostatnim wierszu wpisujemy X, ponieważ 0D.

Z „siatki znaków” odczytujemy, że

x2x43x+40x4;00;4.

Przykład 3

Rozwiążemy nierówność x+4x2+9x2>- x2-9.

Rozwiązanie:

D=0.

Pomnóżmy obie strony nierówności x+4x2+9x2>- x2-9 przez x2.

Dla xD=0, x2>0.

Stąd:

x+4x2+9x2>-x2-9/·x2,

x+4x2+9>x2- x2-9,

x+4x2+9-x2- x2-9>0,

x+4x2+9+x2 x2+9>0.

Zapiszmy nierówność w postaci iloczynowej

x2+x+4x2+9>0.

Wielomian Rx=x2+x+4x2+9 nie ma pierwiastków rzeczywistych.

Uwzględniając dziedzinę nierówności D=0 rysujemy szkic wykresu.

R1W5jI8YtJjTK

Odpowiedź: Rozwiązaniem nierówności jest 0. Zatem nierówność jest nierównością tożsamościowąnierówność tożsamościowanierównością tożsamościową.

Przykład 4

Rozwiążemy nierówność -x2-6x-18x3+272x-12>-8x3-272.

Rozwiązanie:

D=1.

Pomnóżmy obie strony nierówności -x2-6x-18x3+272x-12>-8x3-272 przez x-12.

Dla xD=1, (x-1)2>0.

Stąd:

-x2-6x-18x3+272x-12>-8x3-272/·x-12,

-x2-6x-18x3+272>-8x3-272x-12,

-x2-6x-18x3+272-8x3+272x-12>0,

-x2-6x-18x3+272-8x3+272x2-2x+1>0.

Zapiszmy nierówność w postaci iloczynowej

8x3+272-2x2-4x-2>0.

Wielomian Sx=8x3+272-2x2-4x-2 ma dwa pierwiastki dwukrotne: -112, -1.

Uwzględniając dziedzinę nierówności D=1 rysujemy szkic wykresu.

RIhIdjbSeUqdk

Odpowiedź: Rozwiązaniem nierówności jest zbiór pusty. Zatem nierówność jest nierównością sprzecznąnierówność sprzecznanierównością sprzeczną.

Słownik

dziedzina nierówności wymiernej
dziedzina nierówności wymiernej

dziedziną nierówności wymiernej są wszystkie liczby rzeczywiste za wyjątkiem pierwiastków wielomianu W2x znajdującego się w mianowniku danego wyrażenia W1xW2x

D=x: W2x=0

nierówność tożsamościowa
nierówność tożsamościowa

nierównością tożsamościową nazywamy nierówność, która jest spełniona przez każdą liczbę należącą do dziedziny tej nierówności.

nierówność sprzeczna
nierówność sprzeczna

nierównością sprzeczną nazywamy nierówność, której nie spełniona żadna liczba należącą do dziedziny tej nierówności.

pierwiastek wielomianu
pierwiastek wielomianu

pierwiastkiem wielomianu Wx nazywamy liczbę rzeczywistą a, dla której Wa=0