Przeczytaj
Liczba miast w Polsce
W naszym kraju za miasto uznaje się jednostkę osadniczą, której Prezydent RP nadał prawa miejskie na mocy rozporządzenia Rady Ministrów.
Kryteria nadania praw miejskich:
fizjonomiczne (wygląd zewnętrzny),
techniczne (charakter zabudowy),
ekonomiczne (pełnione funkcje),
socjalne (miejski styl życia),
kulturalne (skupienie instytucji oświatowych, naukowych, kulturalnych),
historyczne (pełnienie wcześniej funkcji miasta),
wielkościowe (liczba ludności).
W wielu krajach obowiązuje natomiast kryterium, które mówi, że miejscowość uzyskuje status miasta po przekroczeniu określonej liczby ludności. W 2019 roku w Polsce było 940 miast. 1 stycznia 2020 prawa miejskie otrzymało pięć miejscowości:
Chełmiec (woj. małopolskie),
Czerwińsk nad Wisłą (woj. mazowieckie),
Klimontów (woj. świętokrzyskie),
Lututów (woj. łódzkie),
Piątek (woj. łódzkie).
Jak powszechnie wiadomo, w Polsce obowiązuje trójstopniowy podział administracyjny na: gminy, powiaty i województwa. Gminy dzielą się na wiejskie (składające się wyłącznie z obszarów wiejskich), miejskie (składające się jedynie z miasta – bez obszaru wiejskiego) oraz miejsko‑wiejskie (mieszane, złożone z części miejskiej i wiejskiej. W związku z powyższym miasta mogą być albo gminami miejskimi, albo częścią miejską gmin miejsko‑wiejskich. Zarządzane są one przez prezydenta miasta lub burmistrza. Według przepisów miastem, na czele którego stoi prezydent, może być:
miasto na prawach powiatu (jest ich 66),
miasto posiadające do roku 1998 status stolicy województwa,
miasto liczące ponad 100 tysięcy mieszkańców,
miasto posiadające taki status w okresie wcześniejszym.
Miast prezydenckich jest w Polsce 107. Władzę nad pozostałymi z nich sprawują burmistrzowie.
Podział miast i największe miasta w Polsce pod względem liczby ludności
Według nazewnictwa obowiązującego na świecie wyróżnia się dwa pojęcia – towntown i citycity, tj. miasteczko i miasto. Pierwsze z nich odnosi się do jednostki osadniczej mniejszej niż 100 tysięcy mieszkańców, a drugie dotyczy miast powyżej 100 tysięcy mieszkańców.
Sprawdź w dostępnych źródłach, np. w bazach GUS, ile jest miast w Polsce, które można określić jako town, a ile takich, które można mówić jako o city. Których jest więcej?
Miasta można sklasyfikować między innymi pod względem liczby ludności i powierzchni. Większość z nich to małe i bardzo małe miejscowości, liczące do 10 tysięcy mieszkańców (57% liczby wszystkich miast). Natomiast najmniejszą liczbę stanowią miasta duże i bardzo duże: tych od 200 do 500 tysięcy ludności jest w Polsce 11 (1,2% liczby wszystkich miast w Polsce), a tych powyżej 500 tysięcy mieszkańców jest w Polsce 5 (0,5% liczby wszystkich miast w Polsce): Poznań, Wrocław, Łódź, Kraków i Warszawa, z czego ostatnie z nich liczy ponad 1,7 miliona mieszkańców.
Z drugiej strony, w miastach liczących powyżej pół miliona mieszkańców koncentruje się niemal jedna piąta ludności miejskiej, a w miastach poniżej 10 tysięcy mieszkańców – mniej więcej 10% ludności miejskiej.
Określ główne tendencje w rozmieszczeniu największych miast w Polsce.
Przeanalizuj poniższą tabelę i wskaż na mapie największe miasta Polski (pod względem liczby ludności i powierzchni).
Największe miasta w Polsce pod względem liczby ludności w 2018 r. | Największe miasta w Polsce pod względem powierzchni w 2018 r. | ||
---|---|---|---|
Miasto | Liczba ludności (tys.) | Miasto | Powierzchnia (tys. ha) |
1. Warszawa | 1 778 | 1. Warszawa | 51,7 |
2. Kraków | 771 | 2. Kraków | 32,7 |
3. Łódź | 685 | 3. Szczecin | 30,1 |
4. Wrocław | 641 | 4. Łódź | 29,3 |
5. Poznań | 536 | 5. Wrocław | 29,3 |
Indeks dolny Źródło: oprac. na podstawie danych BDL GUS. Indeks dolny koniecŹródło: oprac. na podstawie danych BDL GUS.
Największa gęstość sieci miejskiej charakterystyczna jest dla województwa śląskiego (174 km² powierzchni przypada na jedno miasto), a najmniejsza – dla województwa lubelskiego (ok. 600 km² powierzchni na jedno miasto). Z kolei najwięcej jednostek miejskich występuje w województwie wielkopolskim (aż około 12% ogólnej liczby miast w Polsce), a najmniej – w województwie świętokrzyskim (około 3% ogólnej liczby miast w Polsce).
W Polsce stopień urbanizacji nieustannie spada. Dla porównania w roku 2005 wynosił 61,39%, a w 2018 roku już 60,05%, co jest spowodowane rozwojem obszarów podmiejskich i upowszechnieniem ruralistycznego stylu życia.
W Polsce występuje kilka typów zespołów miejskich, do których zaliczamy:
aglomerację monocentryczną,
aglomerację policentryczną,
aglomerację bicentryczną,
konurbację.
Aglomeracja to zespół powiązanych ze sobą pod względem komunikacyjnym, funkcjonalnym i ekonomicznym jednostek osadniczych.
Aglomeracje monocentryczne to takie, w których jedna główna jednostka osadnicza wiedzie funkcję dominującą nad pozostałymi. Przykładami aglomeracji monocentrycznej w Polsce są: Warszawa, Kraków albo Wrocław.
Aglomeracje policentryczne to wzajemnie powiązane ze sobą jednostki osadnicze, w których nie ma wiodących ośrodków (konurbacja), bądź jest ich wiele (aglomeracja bicentryczna). Przykładami aglomeracji policentrycznej są: aglomeracja bydgosko‑toruńska (aglomeracja bicentryczna), gdzie dwa miasta pełnią funkcję jednostki wiodącej; Trójmiasto – Gdynia, Sopot i Gdańsk, które są jednostkami równorzędnymi; konurbacja górnośląska z położonymi blisko siebie kilkoma miastami niemającymi funkcji nadrzędnych ani podrzędnych.
Słownik
zespół powiązanych ze sobą miast (jednostek osadniczych), gdzie jedno miasto ma funkcję jednostki wiodącej
zespół powiązanych ze sobą miast (jednostek osadniczych), gdzie nie ma wyodrębnionej jednostki wiodącej
według nomenklatury światowej jest to jednostka osadnicza licząca ponad 100 tysięcy mieszkańców
obszar podległy władzy królów Polski od 1386 (koronacja Władysława II Jagiełły) do 1795 r. (abdykacja Stanisława Augusta Poniatowskiego)
spójny funkcjonalnie wielkomiejski układ wielu jednostek osadniczych, cechujący się wysokim stopniem zurbanizowania; jednostki te powiązane są pod względem funkcjonalnym i ekonomicznym
dwustopniowy podział administracyjny, obejmujący 49 województw podzielonych na gminy miejskie, wiejskie i miejsko‑wiejskie
według nomenklatury światowej jest to jednostka osadnicza licząca do 100 tysięcy mieszkańców