Przeczytaj
Lądowanie we Włoszech
Choć alianci zgadzali się co do konieczności lądowania we Francji, to jednak w 1943 r. wojska sprzymierzonych nie były jeszcze gotowe do działania w tak dużej skali, dlatego zaakceptowano plan inwazji na Sycylię. Stamtąd alianckie oddziały miały przedostać się na kontynentalną część Włoch, czyli Półwysep Apeniński, i ruszyć w stronę Rzymu. Tak też się stało: w lipcu 1943 r. wojska alianckie wylądowały na wyspie i szybko ją opanowały.
Inwazja na Sycylię, a następnie wylądowanie aliantów we wrześniu 1943 r. na Półwyspie Apenińskim uświadomiły Włochom, że ich armia nie jest w stanie przeciwstawić się siłom sprzymierzonym, nie mają też co liczyć na skuteczną pomoc Niemców. Narastające niezadowolenie we Włoszech doprowadziło do powstania wewnętrznej opozycji wśród faszystowskich dygnitarzy. Na zwołanym na 25 lipca 1943 r. posiedzeniu Wielkiej Rady Faszystowskiej zadecydowano, że duce nie jest już w stanie pełnić obowiązków przywódcy państwa. Król Wiktor Emanuel III poparł spiskowców i rozkazał uwięzić Benita Mussoliniego oraz mianował premierem gen. Pietra Badoglia z misją wyprowadzenia Włoch z II wojny światowej. Wkrótce, 8 września 1943 r., Włochy zawarły z aliantami zawieszenie broni. Niemcy jednak nie zamierzali się wycofywać. W dniu 12 września specjalna niemiecka grupa uwolniła Mussoliniego z aresztu, w jakim przebywał w hotelu w górzystym Campo Imperatore w Abruzji, Niemcy zajęli też większą część Włoch. Bezsprzecznie panowali nad północną częścią kraju, gdzie po uwolnieniu Mussoliniego powstała marionetkowa Włoska Republika Socjalna (w skrócie określana jako Republika Salò).
Alianci, walczący na niesprzyjającym terenie górzystym z oddziałami niemieckimi, powoli posuwali się w stronę Alp. Drogi do Rzymu Niemcy bronili na tzw. linii Gustawalinii Gustawa. Jednym z jej najważniejszych punktów był ufortyfikowany klasztor benedyktynów i okolice wzgórza Monte Cassino między Neapolem a Rzymem, o które walki trwały od 17 stycznia 1944 roku. Umocnienia te alianci – m.in. II Korpus Polskich Sił Zbrojnych pod dowództwem gen. Władysława Andersa – sforsowali w maju 1944 roku. To właśnie żołnierze polscy przyczynili się do przerwania linii Gustawa, zdobywszy umocniony klasztor – główny punkt oporu niemieckiego. Otworzyli tym samym aliantom drogę na Rzym, który 4 czerwca 1944 r. został wyzwolony przez aliantów spod okupacji Trzeciej Rzeszy. W międzyczasie Niemcy utworzyli nową linię umocnień - linię Gotów, osłaniającą dolinę Padu. Bój o oswobodzenie Włoch trwał aż do maja 1945 roku. Ostatnie oddziały niemieckie na fronciefroncie włoskim skapitulowałyskapitulowały 2 maja, cztery dni po śmierci Mussoliniego, który został ponownie schwytany i rozstrzelany bez sądu przez włoskich partyzantów.
Lądowanie w Normandii
Zgodnie z ustaleniami z konferencji w Teheranie drugi frontfront miał zostać otwarty w północnej Francji. W dniu 6 czerwca 1944 r. w Normandii rozpoczęła się operacja „D‑Day” – zmasowany desantdesant wojsk alianckich. Ich podstawę stanowiły oddziały amerykańskie, brytyjskie i kanadyjskie, a dowodził nimi gen. Dwight Eisenhower. Mimo ogromnych strat udało się zająć i utrzymać przyczółki, Amerykanie utworzyli je na plażach o kryptonimachkryptonimach „Utah” oraz „Omaha”, na której podczas inwazji doszło do najcięższych walk, a Brytyjczycy i Kanadyjczycy obsadzili przyczółki „Gold”, „Juno” i „Sword”. W następnych miesiącach ruszyła stamtąd ofensywa. Ważnym sukcesem aliantów była poprzedzająca D‑Day kampania dezinformacyjna – udało się przekonać niemieckich dowódców oraz Adolfa Hitlera, że desant sił sprzymierzonych nastąpi w rejonie Calais. Pod koniec lipca 1944 r. alianci przerzucili do Francji już blisko milion żołnierzy i mogli przejść do wojny manewrowej.
Alianci 19 lipca wyzwolili Caen. Niemcy nie mieli wyjścia - rozpoczęli odwrót. Klęska pod Falaise (12‑21 sierpnia) zmusiła ich do zmiany planów. Stało się jasne, że Francji nie da się już utrzymać. W bitwach pod Caen i Falaise do zwycięstwa sprzymierzonych walnie przyczyniła się polska 1 Dywizja Pancerna gen. Stanisława Maczka. Do początku września 1944 r. alianci wyzwolili Francję oraz Belgię i przekroczyli przedwojenną granicę francusko‑niemiecką. Następnie 17 września rozpoczęli największą w czasie II wojny światowej operację powietrzno‑desantową pod kryptonimem „Market‑Garden”. Miała ona na celu opanowanie mostów na Renie i obejście od północy niemieckich umocnień obronnych - tzw. linii Zygfryda. W bitwie pod Arnhem wzięli udział m.in. polscy spadochroniarze gen. Stanisława Sosabowskiego. Podczas tej operacji aliantom nie udało się jednak zająć drugiego brzegu Renu.
Upadek Trzeciej Rzeszy
W sierpniu 1944 r. na stronę aliantów przeszła Rumunia, w następnym miesiącu zaś Bułgaria (zajęta przez ZSRS). W tym samym czasie po podpisaniu traktatu pokojowego ze Związkiem Sowieckim z wojny wycofała się Finlandia. W listopadzie 1944 r. do Belgradu wkroczyli komunistyczni partyzanci Tity wspomagani przez wojska sowieckie, a w lutym 1945 r. Armia Czerwona zajęła Budapeszt.
Hitler, coraz wyraźniej zdradzający oznaki szaleństwa, uznał, że skoro Niemcy są zbyt słabi, aby zwyciężyć, to nie zasługują na przetrwanie, i nakazał walkę do ostatniego żołnierza. Jednocześnie propaganda hitlerowska przekonywała niemieckie społeczeństwo o istnieniu cudownej broni (niem. Wunderwaffe), która odmieni losy wojny. Iluzję tę podtrzymywały doniesienia o użyciu bezzałogowych samolotów‑pocisków rakietowych V1 i V2 przeciw Londynowi. Prace nad prototypem nowej broni przerwało zniszczenie tajnej fabryki przez lotnictwo alianckie. Jej położenie odkrył wywiad Armii Krajowej.
W grudniu 1944 r. Niemcy ostatni raz zaatakowali na froncie zachodnim w Ardenach. Nie zdołali zatrzymać ofensywy, udało im się jednak opóźnić pochód sprzymierzonych. W styczniu 1945 r. wojska sowieckie sforsowały Wisłę, a w marcu – Odrę. W tym samym miesiącu alianci przekroczyli Ren. Ostatniego dnia kwietnia w Berlinie oblężonym przez oddziały sowieckie Adolf Hitler popełnił samobójstwo. W dniu 2 maja skapitulowała stolica Trzeciej Rzeszy, pięć dni później armia niemiecka na Zachodzie, a 8 maja – na wszystkich frontach. Wojna w Europie została zakończona.
Data dzienna kapitulacji III Rzeszy
Niemcy skapitulowały na froncie zachodnim w Reims we Francji 7 maja 1945 r. przed przedstawicielami armii amerykańskiej i brytyjskiej. W imieniu aliantów pod aktem kapitulacji, nazwanym później wstępnym protokołem kapitulacji, podpisał się także reprezentant ZSRS. Armię niemiecką reprezentował gen. Alfred Jodl.
Na żądanie Józefa Stalina nazajutrz w Berlinie powtórzono podpisanie bezwarunkowej kapitulacji Niemiec przed przedstawicielami trzech mocarstw sojuszniczych – Stanów Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii oraz Związku Sowieckiego W ostatniej chwili po stronie przyjmujących kapitulację podpisał się także reprezentant Francji.
W związku z tym, że ceremonia w Berlinie odbyła się późnym wieczorem 8 maja, rocznicę zakończenia wojny z Trzecią Rzeszą na całym świecie obchodzi się właśnie tego dnia. W ZSRS i państwach zależnych od Związku Sowieckiego świętowano natomiast 9 maja, ponieważ akt kapitulacji nastąpił już po północy czasu moskiewskiego. W Rosji nadal uroczystości rocznicowe organizuje się 9 maja.
Słownik
(fr. descente) operacja wojskowa; wysadzenie z okrętów lub samolotów wojsk na terytorium wroga; lądowanie zbrojne; także: oddziały wojsk biorące w nim udział
(łac. frons - czoło, przód) obszar działań wojennych
poddanie się nieprzyjacielowi; też: umowa określająca warunki poddania się (definicja na podstawie Słownika języka polskiego PWN)
litera i cyfra lub wyraz ukrywające właściwą nazwę czegoś lub czyjeś nazwisko (definicja na podstawie Słownika języka polskiego PWN)
w czasie II wojny światowej system niemieckich umocnień we Włoszech, zbudowany w latach 1943–1944 w celu zamknięcia dostępu z południowych Włoch do Rzymu (definicja na podstawie Internetowej encyklopedii PWN)
Słowa kluczowe
II wojna światowa, Włochy, Normandia, Monte Cassino, Stanisław Maczek, Dwight Eisenhower, Benito Mussolini, przebieg II wojny światowej
Bibliografia
Wielka historia świata. Tomy 1‑12 (praca pod patronatem Polskiej Akademii Umiejętności); Świat Książki 2004‑2006.
Seria Historia powszechna, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2011‑2019.
E. Brudnik, A. Moszyńska, B. Owczarska, Ja i mój uczeń pracujemy aktywnie. Przewodnik po metodach aktywizujących, Wydawnictwo Jedność, Kielce 2011.