Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki
bg‑azure

Dysocjacja elektrolityczna

Kwasy karboksylowe są słabymi elektrolitami. Kwasy karboksylowe, które rozpuszczają się w wodzie, również ulegają dysocjacji elektrolitycznej.

1

Nazwa kwasu

Równanie reakcji dysocjacji

Kwas mrówkowy (kwas metanowy)

HCOOHkwas mrówkowy(kwas metanowy) + H2Owoda  HCOO-anion mrówczanowy(anion metanianowy) + H3O+kation hydroniowy(kation oksoniowy)

Kwas octowy (kwas etanowy)

CH3COOH kwas octowy(kwas etanowy) + H2Owoda  CH3COO-anion octowy(anion etanianowy) + H3O+kation hydroniowy(kation oksoniowy)

Kwas benzoesowy (kwas benzokarboksylowy)

R12B113WkqHfp
Równanie dysocjacji kwasu benzenokarboksylowego.
Źródło: GroMar sp.z.o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.

Kwasy tłuszczowe nie rozpuszczają się w wodzie, a więc także nie ulegają dysocjacji elektrolitycznej.

bg‑azure

Reakcje spalania

W zależności od dostępności tlenu, wyróżniamy kilka sposobów spalania, m.in. całkowite i niecałkowite.

Równania reakcji spalania całkowitego wybranych kwasów karboksylowych:

2HCOOH + O2  2CO2 + 2H2O
CH3COOH + 2O2 2CO2 + 2H2O
C17H35COOH + 26O2  18CO2 + 18H2O

Równanie reakcji spalania niecałkowitego kwasu oktadekanowego (stearynowego):

C17H35COOH + 8O2  18C + 18H2O
bg‑azure

Reakcja z metalami

Ćwiczenie 1

Doświadczenie I

RXjr8HhVmcT2M
Na podstawie podanych poniżej informacji (problemu badawczego, instrukcji oraz wykazu sprzętu i odczynników) przedstaw hipotezę, przewidywane obserwacje oraz wnioski. Problem badawczy: Czy kwas etanowy reaguje z magnezem? Sprzęt i odczynniki: probówka, wiórki magnezu/wstążka magnezowa, ocet, łyżka, statyw do probówek, pipeta, łuczywo, zapałki. Instrukcja: 1. Pipetą odmierz około 3,5 centymetra sześciennego octu i wlej do probówki. 2. Wrzuć jedną trzecią łyżeczki wiórek magnezu. 3. Zbliż zapalone łuczywo do wylotu probówki. Hipoteza. Obserwacje. Wniosek.
bg‑azure

Reakcja z tlenkami metali

Ćwiczenie 2

Doświadczenie II

R14MvLprjc0dI
Przeanalizuj doświadczenie, a następnie zapisz obserwacje i wnioski. Problem badawczy: Czy kwas etanowy reaguje z tlenkiem miedzi(II)? Hipoteza: Tlenek miedzi(II) ulegnie roztworzeniu. Powstaje niebieski osad. Sprzęt i odczynniki: probówka, tlenek miedzi(II), roztwór kwasu etanowego, łyżeczka, palnik – statyw do probówek, pipeta. Instrukcja. 1. Przy pomocy pipety odmierz około 3 centymetrów sześciennych roztworu kwasu etanowego i wlej do probówki. 2. Do probówki wsyp szczyptę tlenku miedzi(II) i ogrzewaj nad palnikiem.
RsuCJKPNmwyAl
Schemat reakcji tlenku miedzi II z kwasem octowym
Źródło: GroMar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
RRrMNOAF7ZT0e
Obserwacje: (Uzupełnij). Wnioski (Uzupełnij).
bg‑azure

Reakcja z wodorotlenkami metali

Ćwiczenie 3

Doświadczenie III

R9yHoKI5MRABE
Przeanalizuj doświadczenie i zapisz własne obserwacje i wnioski. Problem badawczy: Czy kwas etanowy oraz stearynowy reagują z wodorotlenkiem sodu? Hipoteza: Malinowy roztwór wodorotlenku sodu z fenoloftaleiną ulega odbarwieniu podczas reakcji. Sprzęt i odczynniki: probówka, parownica, roztwór wodorotlenku sodu; roztwór kwasu etanowego lub ocet, kwas oktadekanowy (stearynowy), fenoloftaleina, palnik, łyżka, pipeta, trójnóg okrągły z siatką ceramiczną, łapa drewniana, bagietka, woda wapienna. Instrukcja: 1. Do probówki i parownicy wprowadź 2‑3 centymetry sześcienne roztworu wodorotlenku sodu. Dodaj kilka kropli fenoloftaleiny. 2. Do probówki wkraplaj kwas etanowy, aż do odbarwienia. 3. Do parownicy dodaj kwas stearynowy. 4. Ogrzewaj zawartość parownicy i mieszaj bagietką, aż do odbarwienia. Obserwacje: (Uzupełnij) Wniosek: (Uzupełnij).
Ciekawostka
R1BtPVhShpivV
Hydrat etanianu (octanu) sodu
Źródło: GroMar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.

W wyniku reakcji kwasu octowego (etanowego) z sodem lub tlenkiem sodu oraz wodorotlenkiem sodu otrzymujemy octan  (etanian) sodu. Ta sól dobrze rozpuszcza się w wodzie. Wraz ze wzrostem temperatury wzrasta jej rozpuszczalność. Przygotowanie nasyconego roztworu tej soli, a następnie jego oziębienie, spowoduje powstanie roztworu przesyconego. Wprowadzając bagietkę lub szczyptę octanu sodu do takiego roztworu, wywołamy natychmiastową krystalizację. Powstaje ciało stałe – hydrathydrat (kryształ uwodniony)hydrat octanu (etanianu) sodu CH3COONa3 H2O. Procesowi towarzyszy wydzielanie ciepła, dlatego omawiana sól jest wykorzystywana w produkcji kieszonkowych ogrzewaczy termicznych.

bg‑azure

Reakcja estryfikacji

Odwracalna reakcja pomiędzy kwasem a alkoholem, w obecności katalizatorakatalizatorkatalizatora (kwas siarkowy(VI) – H 2 SO 4 ), to reakcja estryfikacji. W jej wyniku powstaje ester i woda. Przykładowa reakcja:

  • zapis cząsteczkowy

 C2H5OH + CH3COOH stęż. H2SO4 CH3COOC2H5 + H2O 
bg‑azure

Reakcja z amoniakiem

Niektóre z kwasów karboksylowych mogą reagować z amoniakiem.

RCOOH   +  NH3(aq)    [RCOO-][NH4+]
R1X4qbjA0Dcsb
Dalsze ogrzewanie soli amonowej prowadzi do powstania amidu kwasowego.
Źródło: GroMar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.

Reakcja kwasu octowego (etanowego) z amoniakiem:

 CH3COOH + NH3  CH3COO-NH4+  +  H2O
RmBIGvdZuNPC1
Dehydratacja octanu amonu
Źródło: GroMar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
bg‑azure

Reakcja dekarboksylacji

Jest to reakcja w obrębie grupy karboksylowej, z której tworzy się tlenek węgla(IV). Powstaje w niej również węglowodór, zawierający liczbę węgli w cząsteczce o jeden mniejszą niż kwas karboksylowy, z którego powstał. Ogólny zapis reakcji dekarboksylacjireakcja dekarboksylacjireakcji dekarboksylacji kwasów karboksylowych możemy przedstawić następująco:

R-COOH T R-H + CO2
CH3COOHkwas octowy temperaturaCH4metan + CO2tlenek węgla(IV)
C2H5COOHkwas propanowy temperaturaC2H6etan + CO2tlenek węgla(IV)
bg‑azure

Reakcja redukcji

Reakcji redukcjireakcja redukcjiReakcji redukcji do odpowiednich alkoholi pierwszorzędowychalkohol pierwszorzędowyalkoholi pierwszorzędowych mogą ulegać nasycone kwasy karboksylowe. W reakcji redukcji wymagane jest użycie katalizatora.

CH3-CH2-CIIIOOHkwas propanowy + 2 H2 katalizator CH3-CH2-C-IH2-OHpropan-1-ol + H2O

Powyższa reakcja przedstawia reakcję redukcji kwasu propanowego do propan‑1-olu. Jest to reakcja redukcji, ponieważ stopień utlenieniastopień utlenieniastopień utlenienia węgla grupy funkcyjnejgrupa funkcyjnagrupy funkcyjnej kwasu propanowego zostaje obniżony z III na -I.

Reakcja redukcji nasyconych kwasów tłuszczowych prowadzi do powstania alkoholi pierwszorzędowych o długich łańcuchach, które znajdują zastosowanie przy produkcji detergentów.

Równanie redukcji kwasu oktadekanowego (stearynowego):

CH3-(CH2)16-CIIIOOHkwas oktadekanowy(kwas stearynowy) + 2 H2 katalizator CH3-(CH2)16-C-IH2-OHoktadekan-1-ol(alkohol stearylowy) + H2O
bg‑azure

Tworzenie halogenków kwasowych

Pochodne kwasów karboksylowych (halogenki kwasowe) mogą powstawać w wyniku wymiany grupy hydroksylowej, stanowiącej grupę karboksylową z atomem fluorowca (fluor, chlor, brom, jod). Do ich tworzenia wykorzystuje się reakcje kwasów karboksylowych m. in. z chlorkami fosforu ( PCl 3 , PCl 5 ), bromkami fosforu ( PBr 3 ) czy chlorkiem tionylu.

R1393SF0b2nl3
Reakcja kwasu octowego i chlorku tionylu
Źródło: GroMar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
bg‑azure

Reakcje nienasyconych kwasów karboksylowych

A. Reakcja uwodornienia (addycji HIndeks dolny 2)

Np. reakcja uwodornienia kwasu propenowego:

CH2=CH-COOHkwas propenowy + H2 katalizator CH3-CH2-COOHkwas propanowy

Reakcja uwodornienia kwasu oktadec‑9-enowego (oleinowego):

CH3-(CH2)7-CH=CH-(CH2)7-COOHkwas oktadek-9-enowy + H2 katalizator CH3-(CH2)16-COOHkwas oktadekanowy

B. Reakcja addycji fluorowca

Reakcja addycjireakcja addycji (reakcja przyłączenia)Reakcja addycji bromu (bromowania) do kwasu oktadec‑9-enowego (oleinowego):

CH3-(CH2)7-CH=CH-(CH2)7-COOHkwas oktadek-9-enowy + Br2 katalizator CH3-(CH2)7-CHBr-CHBr-(CH2)7-COOHkwas 9,10-dibromooktadekanowy

C. Reakcja utleniania nienasyconych kwasów tłuszczowych

CH3-(CH2)7-C-IH=C-IH-(CH2)7-COOHkwas oktadek-9-enowy KMnO4/H3O+ CH3-(CH2)7-CIIIOOHkwas nonanowy + HOOCIII-(CH2)7-COOHkwas nonadiowy

Schemat reakcji utlenienia kwasu oktadec‑9-enowego (oleinowego) pod wpływem roztworu manganianu(VII) potasu w środowisku kwasowym. Jest to reakcja utlenienia, ponieważ atomy węgla przy wiązaniu podwójnym zmieniają stopień utlenienia z -I na III.

Podsumowanie

Ze względu na obecność grupy karboksylowej, kwasy karboksylowe mogą ulegać różnym reakcjom, m.in.:

  • z udziałem wodoru grupy karboksylowej (reakcje: z metalami, tlenkami metali, wodorotlenkami, solami słabszych kwasów);

  • z udziałem grupy hydroksylowej, stanowiącej grupę karboksylową (reakcje: estryfikacji, z amoniakiem, tworzenie halogenków kwasowych);

  • z udziałem grupy karbonylowej, stanowiącej grupę karboksylową (reakcja redukcji – uwodornienia czy reakcja dekarboksylacji).

Kwasy karboksylowe mogą ulegać jeszcze innym reakcjom, np.:

  • reakcji spalania;

  • utleniania nienasyconych kwasów tłuszczowych.

Słownik

grupa funkcyjna
grupa funkcyjna

(łac. functio „czynność”) atom lub grupa atomów w związkach organicznych, która decyduje o właściwościach danego związku oraz jego przynależności do danej klasy związków

woda wapienna
woda wapienna

klarowny, nasycony, wodny roztwór wodorotlenku wapnia Ca(OH) 2

reakcja addycji (reakcja przyłączenia)
reakcja addycji (reakcja przyłączenia)

reakcja, która polega na przyłączeniu atomów pierwiastka lub cząsteczki związku chemicznego do cząsteczki posiadającej wiązanie nienasycone (podwójne lub potrójne). W reakcji addycji powstaje jeden produkt

reakcja utleniania
reakcja utleniania

(oksydacja – fr. oxygéne „kwasoród”) tlenreakcja, która polega na oddawaniu elektronów przez atomy lub jony pierwiastka, co skutkuje podwyższeniem ich stopnia utlenienia

reakcja redukcji
reakcja redukcji

(łac. reductio „cofnięcie”, „odzyskanie”) reakcja, która polega na przyjmowaniu elektronów przez atomy lub jony pierwiastka, co skutkuje obniżeniem ich stopnia utleniania

stopień utlenienia
stopień utlenienia

liczba ładunku elementarnego, jaki posiadałby atom, gdyby w danej substancji wszystkie wiązania były jonowe

alkohol pierwszorzędowy
alkohol pierwszorzędowy

alkohol, gdzie grupa funkcyjna – grupa hydroksylowa – jest przyłączona do pierwszorzędowego atomu węgla (atom węgla, który jest połączony z jednym atomem węgla w cząsteczce). Przykładem alkoholu pierwszorzędowego jest propan‑1-ol

reakcja uwodornienia (hydrogenacja)
reakcja uwodornienia (hydrogenacja)

reakcja przyłączenia cząsteczki wodoru do danego związku chemicznego; jest to reakcja redukcji

katalizator
katalizator

substancja, która wprowadzona do mieszaniny reakcyjnej przyspiesza reakcję chemiczną, ale nie zużywa się w niej. Katalizator można odzyskać po zakończeniu reakcji chemicznej

reakcja dekarboksylacji
reakcja dekarboksylacji

reakcja polegająca na eliminacji grupy karboksylowej z cząsteczki kwasu karboksylowego, jego soli czy estru; w wyniku reakcji powstaje również tlenek węgla(IV)

hydrat (kryształ uwodniony)
hydrat (kryształ uwodniony)

sól, która zawiera w sieci krystalicznej swojej cząsteczki wodę, np.: CaSO 4 ·2 H 2 O  (siarczan(VI) wapnia – woda (1/2))

kwas tłuszczowy (wyższy kwas karboksylowy)
kwas tłuszczowy (wyższy kwas karboksylowy)

związki organiczne, których cząsteczki zawierają grupę funkcyjną karboksylową (-COOH) oraz długi łańcuch węglowodorowy; są naturalnymi składnikami tłuszczy

słaby kwas
słaby kwas

kwas, który w roztworze wodnym tylko częściowo dysocjuje na jony. Stopień dysocjacji elektrolitycznej słabych kwasów jest mniejszy od 1. Przykładem takiego kwasu może być kwas węglowy

mocny kwas
mocny kwas

kwas, który w roztworze wodnym całkowicie dysocjuje na jony. Stopień dysocjacji elektrolitycznej mocnych kwasów jest równy 1. Przykładem takiego kwasu może być kwas azotowy(V)

stopień dysocjacji
stopień dysocjacji

liczba wyrażona w procentach lub w ułamku, ukazująca stosunek cząsteczek, które rozpadły się na jony podczas dysocjacji elektrolitycznej, do liczby cząsteczek wprowadzonej do roztworu

Bibliografia

Atkins P., Jones L., Chemia ogólna, Warszawa 2004.

Bobrański B., Chemia organiczna, Warszawa 1992.

Buczek I., Chrzanowski M., Dymara J., Persona A., Kowalik E., Kuśmierczyk K.,  Odrowąż E., Sobczak M., Sygniewicz J., Chemia. Rozszerzenie. Repetytorium matura, Warszawa 2014.

Czerwiński A., Czerwińska A., Jelińska- Kazimierczuk M., Kuśmierczyk K., Chemia 2. Podręcznik dla Liceum ogólnokształcącego, liceum profilowanego, technikum, Warszawa 200.

Danikiewicz W., Chemia. Związki organiczne. Podręcznik do liceów i techników. Zakres rozszerzony, Warszawa 2016.

Hiegiel G. A., Crystallization of sodium acetate. Journal of Chemical Education, t. 57, (2), 152.

Lautenschläger K. H., Schröter W., Wanninger A., Nowoczesne kompendium chemii,  Warszawa 2007.

Litwin M., Styka – Wlazło SZ., Szymońska J., To jest chemia 2. Chemia organiczna. Podręcznik dla liceum ogólnokształcącego i technikum. Zakres rozszerzony, Warszawa 2016.

McMurry J., Chemia organiczna 4, Warszawa 2004.

McMurry J., Chemia organiczna 3, Warszawa 2003.

Pazdro K. M., Rola – Noworyta A., Chemia. Repetytorium dla przyszłych maturzystów i studentów, Warszawa 2017.