• zaczerwienienie oczu;

• pieczenie;

• łzawienie;

• swędzenie;

• uczucie ciała obcego pod powiekami;

• obecność wydzieliny, która może powodować sklejanie rzęs i powiek (dotyczy przede wszystkim bakteryjnego zapalenia spojówek).

Najczęściej wystarczy częste przemywanie oczu, stosowanie chłodnych okładów, kropli nawilżających (bez konserwantów). Gdy stan zapalny nie ustępuje, należy zgłosić się do lekarza, który może zalecić stosowanie kropli lub maści z antybiotykiem (w przypadku bakteryjnego zapalenia spojówek) czy kropli alergicznych (w przypadku zapalenia spojówek wywołanego alergią). Wirusowe zapalenie spojówek zazwyczaj ustępuje w sposób samoistny.

• ból i obrzęk powiek;

• mały, bolesny ropień na powiece;

• zaczerwienienie powieki;

• swędzenie powieki;

• łzawienie;

• światłowstręt.

Ciepłe okłady, masaż powieki. Gdy objawy nie ustępują lub się nasilają, wymagana jest konsultacja z lekarzem, który przepisze krople lub maść z antybiotykiem. Nieleczony jęczmień może przeobrazić się w gradówkę – przewlekłe zapalenie gruczołów tarczkowych Meiboma objawiające się niebolesnym (lub mało bolesnym) guzkiem.

Przebieg choroby jest zależny od jej przyczyny i wieku osoby chorującej. Rozwój zaćmy może trwać od kilku miesięcy do kilku lat, jednak zmętnienie soczewki w każdym przypadku ma charakter nieodwracalny.

• obniżenie ostrości widzenia, nawet przy stosowaniu okularów korekcyjnych – obraz staje się rozmyty, zamglony, zamazany;

• uczucie oślepienia w zwykłym światle dziennym;

• stopniowe zatracanie widzenia w ciemności;

• problemy z oceną odległości przedmiotów i relacji między nimi;

• trudności z rozpoznawaniem kolorów.

Diagnostyka zaćmy oparta jest na dwóch podstawowych badaniach:

• ocenie stopnia i rodzaju zmętnienia soczewki;

• badaniu dna oka.

Całkowite nieinwazyjne wyleczenie zaćmy nie jest możliwe. Leczenie tzw. zaćmy starczej polegające na stosowaniu środków farmakologicznych – w postaci kropli przeciwkataraktowych – może jedynie spowolnić proces pogłębiania się zaćmy. Gdy zmętnienie obejmuje całą soczewkę lub gdy zaćma ma charakter wrodzony, konieczny jest zabieg chirurgiczny polegający na zastąpieniu zmętniałej soczewki naturalnej soczewką syntetyczną.

Nowoczesne leczenie chirurgicznie zaćmy pozwala choremu nie tylko na odzyskanie ostrości widzenia, ale także – dzięki możliwości wyboru rodzaju soczewki – na korektę niektórych wad wzroku (takich jak krótkowzroczność czy astygmatyzm) oraz ochronę oczu przed promieniowaniem UV (niektóre soczewki są wyposażone w filtry UV).

Więcej o wadach wzroku i sposobach ich korekty przeczytasz tutajD6ubzcu40tutaj.

Zaćma jest chorobą, która wydaje się nieunikniona – zapada na nią większość osób po 70 roku życia. Można jednak podejmować działania mające na celu opóźnienie pojawienia się jej objawów lub ich zminimalizowanie. W profilaktyce zaćmy ważną rolę odgrywa dieta: pożądane jest spożywanie produktów o dużej zawartości witaminy C i ograniczenie produktów bogatych w węglowodany. Należy pamiętać, że choć jest to choroba typowa dla osób starszych, można na nią zapaść także w młodym wieku w wyniku innej choroby (np. wspomnianej już wyżej cukrzycy), urazów mechanicznych lub wskutek nieprzestrzegania zasad higieny oczu (zwłaszcza tych dotyczących higieny pracy z komputerem).

Jaskra jest chorobą podstępną: początkowo może nie dawać żadnych dolegliwości, a jej utajony rozwój może trwać nawet 20 lat. Gdy pojawiają się pierwsze objawy, zwykle choroba jest już zaawansowana. Jaskra nieleczona lub zbyt późno zdiagnozowana prowadzi do całkowitej ślepoty.

• zaburzenia ostrości widzenia;

• pojawienie się plamek w polu widzenia;

• przewlekłe zapalenie spojówek;

• bóle głowy i oczu.

Do badań służących zdiagnozowaniu jaskry należą m.in.:

• badanie ciśnienia wewnątrzgałkowego (tonometria);

• badanie dna oka;

• badanie pola widzenia (perymetria);

• badanie tarczy nerwu wzrokowegotarcza nerwu wzrokowegotarczy nerwu wzrokowego;

• badanie kąta przesączania cieczy wodnistej (gonioskopia);

• badanie warstw włókien nerwowych (skaningowa tomografia laserowa).

W leczeniu jaskry mającym na celu zatrzymanie lub opóźnienie rozwoju choroby stosuje się leki (krople lub tabletki) obniżające ciśnienie w gałce ocznej. W stanach zaawansowanych konieczne jest leczenie laserowe lub chirurgiczne, które pozwala na odblokowanie odpływu cieczy wodnistej.

Regularne badanie wzroku należy do najważniejszych działań profilaktycznych, gdyż tylko odpowiednio wczesne wykrycie jaskry i podjęcie jej leczenia może zapobiec nieodwracalnemu uszkodzeniu wzroku (uszkodzone włókna nerwowe siatkówki nie regenerują się). Badania w kierunku jaskry należy przeprowadzać po 30 roku życia co 2 lata, a u osób po 35 roku życia i znajdujących się w grupie ryzyka – co 6 do 12 miesięcy. Ponadto należy dbać o właściwą higienę wzroku i dietę, w tym szczególnie:

• ograniczać czas spędzany przed monitorem komputera;

• dbać o odpowiednie nawilżenie gałki ocznej;

• pamiętać o właściwym oświetleniu miejsca pracy;

• w diecie uwzględniać pokarmy bogate w witaminy A (żółtka jaj, wątróbka), C (czarna porzeczka, szpinak, cytrusy), E (orzechy, sałata), a także witaminy z grupy B (mięso, kasze, nasiona), karotenoidy (obecne w dużych ilościach w marchwi, dyni), polifenole (znajdujące się w owocach i warzywach, ziarnach oraz orzechach) oraz kwasy tłuszczowe omega‑3 (których źródłem są tłuste ryby).