Grafika przedstawia budowę jądra komórkowego. Możemy w niej wyróżnić kuliste jąderko, czyli część jądra komórkowego, która charakteryzuje się dużą gęstością i na pierwszy rzut oka sprawia wrażenie oddzielnej struktury. W rzeczywistości jest to zagęszczenie chromatyny kodującej rRNA (rybosomalne RNA), która w tym miejscu ulega intensywnej transkrypcji. rRNA jest następnie wykorzystywany do syntezy podjednostek rybosomów: łącząc się z białkami pochodzącymi z cytozolu, formuje gotowe do opuszczenia jądra podjednostki (małe oraz duże) rybosomów. Jąderka są więc obszarami wewnątrz jądra odpowiedzialnymi za syntezę rybosomów, a ich liczba jest uzależniona od gatunku oraz fazy cyklu komórkowego. Wnętrze jądra od cytozolu oddzielają dwie błony, z których każda jest zbudowana z dwuwarstwy białkowo-lipidowej. Błony przebijają białkowe kompleksy porowe, które tworzą niewielkie otwory w otoczce. To pory jądrowe umożliwiające komunikację jądra z cytozolem. Odpowiednie ułożenie porów jądrowych jest uwarunkowane obecnością białek, należących do filamentów pośrednich, które wyściełają otoczkę od jej wewnętrznej strony. Takie białkowe rusztowanie również wzmacnia ją mechanicznie oraz decyduje o kształcie jądra. Wnętrze jądra wypełnione jest koloidem złożonym z wody oraz zanurzonych w niej substancji, między innymi wielu białek enzymatycznych odpowiedzialnych za syntezę DNA oraz RNA. Jest to kariolimfa, w której zatopiona jest chromatyna wraz z jąderkiem. Płyn ten stanowi środowisko reakcji chemicznych zachodzących w jądrze. W niedzielącym się jądrze komórki DNA występuje chromatyna w postaci nici nawiniętej na białka histonowe. Luźno rozłożona w jądrze forma chromatyny, nazywana euchromatyną, jest łatwo dostępna dla białek umożliwiających ekspresję genów. Forma ta jest aktywna genetycznie. Chromatyna ściśle upakowana jest nieaktywna genetycznie i nazywana heterochromatyną. Podczas podziału komórkowego chromatyna ulega silnej kondensacji do chromosomów. Błona zewnętrzna otoczki jądrowej przechodzi w błony siateczki śródplazmatycznej szorstkiej. To retikulum endoplazmatyczne szorstkie. Siateczka śródplazmatyczna szorstka odróżnia się od siateczki śródplazmatycznej gładkiej obecnością rybosomów, które biorą udział w syntezie białka.