Przeczytaj
Liczebniki główne
Liczebniki główne tworzą albo związki zgody, albo związki rządu. Obowiązują tu następujące reguły:
liczebniki 2–4 lub takie, których jedności wynoszą 2–4, tworzą związki zgodyzwiązki zgody: Czy cztery koty mogą jeść z jednej miseczki?; Do końca lekcji zostały trzydzieści dwie minuty;
Liczebniki 1 (lub mające w rzędzie jedności 1) oraz od 5 wzwyż (5–21, 15–31, 25–41 itd.) tworzą związki rząduzwiązki rządu oraz łączą się z orzeczeniem w formie czasownika liczby pojedynczej, prócz tego w czasie przeszłym i trybie przypuszczającym czasownik przybiera formę nijaką: Osiem godzin minęło jak z bicza strzelił; Z konta zniknęło nagle trzysta czterdzieści jeden złotych; Na koncercie zagra czternaście gwiazd.
Liczebniki zbiorowe, nieokreślone typu kilkoro i liczebnik oboje
Liczebniki zbiorowe, takie jak np. dwoje, siedemdziesięcioro pięcioro, dwanaścioro, a także nieokreślone typu kilkoro, wymagają:
albo rzeczownika rodzaju nijakiego oznaczającego istoty młode, przy czym są to rzeczowniki prawie wyłącznie te, które w mianowniku kończą się na -ę: kocię, źrebię (ale też: dziecko);
albo rzeczownika/zaimka oznaczającego zbiory osób będących przedstawicielami różnych płci;
albo niektórych rzeczowników mających tylko liczbę mnogą, np. skrzypce, drzwi.
Takie rzeczowniki/zaimki w większości przypadków łączą się z liczebnikiem w związku rządu, przyjmując formę dopełniacza liczby mnogiej: dwoje dzieci, siedemdziesięcioro pięcioro osób, kilkanaścioro pracowników. Jeśli związek taki jest podmiotem, orzeczenie przyjmuje formę liczby pojedynczej, a w czasie przeszłym i trybie przypuszczającym formę liczby pojedynczej rodzaju nijakiego: Na podwórku bawiło się dwoje dzieci; Na spotkanie przyszło siedemdziesięcioro pięcioro osób; W ciągu zaledwie tygodnia kilkanaścioro osób straciło pracę w tej firmie.
Opisana wyżej składnia jest uznawana za typową dla liczebnika, co oznacza, że stosunkowo najwięcej liczebników tworzy związki składniowe z rzeczownikiem w dopełniaczu i czasownikiem w liczbie pojedynczej rodzaju nijakiego.
Jeśli idzie o związki zgody, liczebniki zbiorowe wchodzą w nie wtedy, gdy występują z rzeczownikiem w celowniku i miejscowniku: Przyglądam się dwojgu źrebiętom; Myślę o tych kilkanaściorgu zwolnionych pracownikach. Wiesz już, że tak samo jest z liczebnikami głównymi, z tym że liczebniki główne wchodzą w związki zgody także w narzędniku, a zatem: Poszedłem do sklepu z czternastoma złotymi (liczebnik główny) : Rozmawiałem dziś z trojgiem rodzeństwa (liczebnik zbiorowy).
Względnie tak samo jest z liczebnikiem oboje: Oboje kociąt podbiegło do swej pani, wyjątkiem jest połączenie tego liczebnika z rzeczownikami typu rodzice – w tym przypadku formy uzgadniają się do tego rzeczownika: Na wywiadówkę przyszli oboje rodzice (nie: Na wywiadówkę przyszło oboje rodziców).
Liczebniki ułamkowe
Tej grupy liczebników używa się zwykle dla określenia części obiektu – wówczas określenie rzeczownikowe przyjmuje liczbę pojedynczą: pół tygodnia – lub części zbioru obiektów – wówczas określenie jest w liczbie mnogiej: jedna trzecia zainteresowanych. Zostały mi do napisania około dwie trzecie rozprawki. Nieco bardziej skomplikowana jest kwestia przydawki takiego liczebnika:
Wielki słownik poprawnej polszczyznyPrzydawki liczebników ułamkowych mają zawsze formę r.n. (Spędzili u nich całe pół dnia). Orzeczenie występuje na ogół w lp, w czasie przeszłym i w trybie warunkowym w rodzaju nijakim. Dopuszczalna jest forma lm orzeczenia przy ułamkach złożonych m.in. z liczebników głównych dwa, trzy, cztery, np. Trzy czwarte maturzystów wybrało (albo wybrały), pierwszy temat.
Kiedy zaś mamy do czynienia z liczebnikami wielowyrazowymi, składającymi się z liczebnika głównego i ułamka, należy pamiętać, że:
Wielki słownik poprawnej polszczyzny[...] o formie składniowej określenia rzeczownikowego decyduje człon ułamkowy, nie zaś – liczebnik główny, np. Przyniosłam dwa i trzy czwarte kilograma truskawek (nie: ...dwa i trzy czwarte kilogramy); Przebywał na placówce tylko trzy i pół miesiąca (nie: trzy i pół miesiące); Samolot spóźnił się aż sześć i pół godziny (nie: sześć i pół godzin). Wyjątkami są połączenia z rzeczownikiem raz, w których dostosowuje on swoją formę do liczebnika głównego, np. Zbudowaliśmy werandę trzy i pół razy (nie: raza) szybciej niż nasi rodzice.
Słownik
połączenie wyrazów określającego i określanego, w którym wyrazy te uzgadniają swoje kategorie gramatyczne, rodzaj, liczbę, przypadek, np. dobra osoba – przydawka dobra ma ten sam rodzaj i liczbę co podmiot przez nią określany osoba;
połączenie wyrazów, w którym różnią się one kategoriami gramatycznymi, a jeden narzuca drugiemu określone kategorie, np. napisałam rozprawkę – orzeczenie napisałam narzuca formę biernika dopełnieniu rozprawka (ujmując prościej: czasownik napisać rządzi biernikiem – co oznacza, że wymaga od swojego dopełnienia formy biernika)