Przeczytaj
Wnioskowanie indukcyjne i dedukcyjne
Wnioskowanie indukcyjne polega na wyprowadzaniu zdań ogólnychzdań ogólnych (wniosków ogólnych) z przesłanek szczegółowych (zdań szczegółowych). Wnioskowanie indukcyjne jest niezawodne tylko wtedy, gdy przesłanki szczegółoweprzesłanki szczegółowe dotyczą wszystkich przedmiotów należących do zbioru, o którym orzeka wniosek ogólny z nich wyprowadzony (indukcja zupełna). Jeżeli liczba tych przedmiotów jest większa niż liczba przesłanek szczegółowych ich dotyczących (indukcja niezupełna), wnioskowanie indukcyjne jest zawodne, tzn. tylko z pewnym prawdopodobieństwem możemy stwierdzić jego prawdziwość. Zawodność tego wnioskowania wynika z ograniczonej liczby przesłanek szczegółowych, które stosujemy w tym rodzaju wnioskowania.
Wnioskowanie dedukcyjne jest to takie wnioskowanie, w którym wniosek wynika logicznie z przesłanek, zatem schemat tego wnioskowania jest prawem logicznym - tautologiątautologią. Wnioskowanie to polega na wyprowadzeniu zdania szczegółowegozdania szczegółowego z dwu przesłanek: 1) przesłanki ogólnej (zdania ogólnego)przesłanki ogólnej (zdania ogólnego) oraz 2) przesłanki szczegółowejprzesłanki szczegółowej dotyczącej konkretnego przedmiotu należącego do zbioru określonego w przesłance ogólnej. Wnioskowanie dedukcyjne jest niezawodne, tzn. zawsze prowadzi z prawdziwych przesłanek do prawdziwych wniosków.
Błędy we wnioskowaniu
Do podstawowych błędów we wnioskowaniu należą:
błędy materialne, czyli fałszywość lub brak możliwości określenia prawdziwości przesłanek
Jeżeli zdania stanowiące przesłanki naszego wnioskowania będą fałszywe lub nie możemy stwierdzić ich prawdziwości, a uznamy je za prawdziwe, popełnimy materialny błąd we wnioskowaniu; wprawdzie we wnioskowaniu dedukcyjnym nie przesądza on jednoznacznie o fałszywości wniosku, ale wnioskowanie takie traci swą niezawodność. W przypadku wnioskowania indukcyjnego każda błędnie uznana za prawdziwą przesłanka szczegółowaprzesłanka szczegółowa obala prawdziwość wniosku. Jeżeli np. we wnioskowaniu dedukcyjnym przyjmiemy jako prawdziwe zdanie ogólnezdanie ogólne, że wszystkie drzewa iglaste są zimozielone, to może ona doprowadzić nas do prawdyprawdy, jeżeli przesłanka szczegółowaprzesłanka szczegółowa będzie dotyczyć świerków, ale wyprowadzimy z niej fałszywy wniosek, jeśli przesłanką tą będzie zdanie szczegółowezdanie szczegółowe orzekające o modrzewiach. W przypadku wnioskowania indukcyjnego wystarczy, że jedna z przesłanek szczegółowychprzesłanek szczegółowych będzie fałszywa – np. „Ten modrzew jest zimozielony”, by sprawić, żeby wniosek ogólny: „Wszystkie drzewa iglaste są zimozielone.” był fałszywy. Błędem materialnym będzie także pominięcie jakiejś przesłanki szczegółowejprzesłanki szczegółowej we wnioskowaniu indukcyjnym zupełnym. Wówczas bowiem uznamy za prawdziwą koniunkcję przesłanek, co do której nie mamy pewności, czy jest w istocie prawdziwa.
błędy formalne, czyli niezgodność z prawami logicznymi
Błąd formalny dotyczy tylko wnioskowania dedukcyjnego i polega na uznaniu, że jakaś funkcja zdaniowa stanowi prawo logiczneprawo logiczne, czyli schemat zdań zawsze prawdziwych. Wprawdzie wnioskowanie niezgodne z prawem logicznymprawem logicznym może doprowadzić do prawdziwych wniosków, ale nie będzie ono niezawodne. Trzeba odróżnić tu błąd formalny we wnioskowaniu dedukcyjnym od świadomego zastosowania wnioskowania zawodnego. Np. zastosowanie schematu: [(p → q) ∧ q] → p jest błędne formalnie, jeśli chcielibyśmy skorzystać z wnioskowania dedukcyjnego i użyć tego schematu zdania jako prawa logicznegoprawa logicznego. Stanowi ono jednak schemat wnioskowania redukcyjnego, które zwykle (ale nie zawsze) prowadzi do prawdziwych wniosków.
Słowniczek
w sensie klasycznym zgodność zdania (sądu) z rzeczywistością
zdanie opisujące obiektywny związek między wszystkimi przedmiotami jakiegoś zbioru, np. „każdy A jest x” (zdanie ogólnotwierdzące) lub „żadne A nie jest x” (zdanie ogólnoprzeczące).
zdanie opisujące pojedynczy stan rzeczy lub dotyczące konkretnego / indywidualnego przedmiotu, np. „ten A jest x”.
schemat zdania zawsze prawdziwego, tj. niezależnie od wartości logicznej zawartych w nim zmiennych zdaniowych