Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki

Warto przeczytać

Prąd indukcyjny wzbudzany jest w obwodzie zamkniętym wtedy, gdy zachodzi ruch magnesu względem tego obwodu. Przy czym liczba linii pola magnetycznego przechodzących przez obwód musi się zmieniać.

Opiszemy tutaj prądnicę szkolną, gdzie wykorzystuje się ruch obrotowy ramki umieszczonej w polu magnetycznym tak, że oś ramki jest prostopadła do linii pola magnetycznego. Rysunek zamieszczony poniżej przedstawia model prądnicy.

RS8UCCehTIJO9
Rys. 1. Model prądnicy. 1 – przewodząca ramka, 2 – biegun północny N magnesu, 3 – oś obrotu ramki, 4 – pierścienie połączone na sztywno z ramką, 5 – obwód zewnętrzny zasilany prądnicą, kontaktujący się z ramką za pomocą szczotek, ślizgających się po pierścieniach.

Napięcienapięcie elektryczneNapięcie uzyskiwane podczas obrotu ramki za sprawą indukcji elektromagnetycznejzjawisko indukcji elektromagnetycznejindukcji elektromagnetycznej ma charakter okresowy. Tak jak charakter okresowy ma ułożenie ramki w stosunku do linii pola magnetycznego. Okazuje się, że to napięcienapięcie elektrycznenapięcie zmienia się sinusoidalnie w czasie:

U(t)=Umax·sin(ωt),

gdzie ω jest prędkością kątowąprędkość kątowaprędkością kątową obracającej się ramki.

Wykres zależności U(t) przedstawiony jest poniżej.

R1LeJcuJVb6C0
Rys. 2. Zależność napięcia generowanego przez prądnicę od czasu.

Wartość maksymalna napięcia UIndeks dolny max wyrażona jest następująco:

Umax=nBSω,

gdzie n jest liczbą ramek w uzwojeniu, B – wartością indukcji magnetycznejzjawisko indukcji elektromagnetycznejindukcji magnetycznej w prądnicy, S – wartością pola powierzchni ramki. Tak więc większą liczbę ramek w uzwojeniu stosujemy po to, żeby zwielokrotnić uzyskiwane napięcienapięcie elektrycznenapięcie. Dla danej prądnicy, czyli ustalonych wartości n, B i S, maksymalna wartość napięcia UIndeks dolny max jest wprost proporcjonalna do prędkości kątowej ω obracającej się ramki (uzwojenia). Przedstawia to wykres na Rys. 3.

R1FIQE7gwA8Rl
Rys. 3. Zależność maksymalnej wartości generowanego przez prądnicę napięcia od prędkości kątowej obracającej się ramki

Warto zwrócić uwagę na wyprowadzenie napięcianapięcie elektrycznenapięcia z prądnicy. Zastosowana musi być w tym miejscu konstrukcja zapobiegająca skręcaniu się przewodów podczas obrotu ramki. Temu właśnie służą pierścienie ślizgające się po szczotkach.

Wytwarzając prąd w ramce musimy wykonywać pracę. Przecież z przepływem prądu w przewodniku wiąże się wydzielanie w nim ciepła. Zgodnie z prawem Joule'a‑Lenza ilość ciepła wyemitowanego przez przewodnik podczas przepływu prądu:

gdzie:

– natężenie prądu, – opór elektryczny przewodnika, – czas przepływu prądu.

Prąd może również wykonać pracę mechaniczną (w silniku elektrycznym).

Rd6YOY9N1AM0P
Rys. 4. Przekrój silnika elektrycznego (indukcyjnego).

Dzięki prądowi może być także wytwarzane światło i dźwięk. To wszystko są formy energii, a ta, jak wiemy, nie powstaje z niczego. Zatem, jeszcze raz podkreślmy: obracając ramkę w polu magnetycznym musimy wykonywać pracę.

Słowniczek

zjawisko indukcji elektromagnetycznej
zjawisko indukcji elektromagnetycznej

(ang. the principle of electromagnetic induction) wytwarzanie prądu indukcyjnego (SEM indukcji) w obwodzie zamkniętym, podczas zmiany strumienia pola magnetycznego przechodzącego przez ten obwód

napięcie elektryczne
napięcie elektryczne

(ang. voltage) wielkość skalarna odnoszona do dwóch dowolnych punktów obwodu elektrycznego lub pola elektrycznego; równa stosunkowi pracy W, wykonywanej przez siły pola elektrycznego przy przemieszczaniu ładunku elektrycznego q wzdłuż pewnej krzywej s (między dwoma wybranymi punktami pola, np. A i B), do wartości tego ładunku: UIndeks dolny AB = W/q

prędkość kątowa
prędkość kątowa

(ang. angular speed) wektorowa wielkość fizyczna; jej wartość jest miarą szybkości obrotu ciała. Definiuje się ją jako iloraz zakreślonego przez ciało kąta i czasu, w którym ciało dokonało tego obrotu ω=ΔαΔt