1.4.1790 - 28.2.1812 Hugo Kołłątaj. Za życia Kołłątaj był postacią bardzo wpływową. Trudno wymienić ważniejsze wydarzenia schyłku Rzeczypospolitej, z którymi postać Kołłątaja jakoś by się nie wiązała. Jednak to nie poglądy filozoficzne, lecz polityczne tego autora odegrały w jego czasach ważną rolę. Główne dzieło filozoficzne Kołłątaja, Porządek fizyczno-moralny... (1810), po części wskutek sytuacji politycznej w kraju (polityki zaborców), po części wskutek zmiany tendencji w światowej filozofii nie miało w zasadzie początkowo odbiorców i przeszło bez echa. Podobnie jak Ród ludzki Staszica stanowiło raczej podsumowanie pewnej epoki niż źródło inspiracji dla kolejnych generacji. Poważniejsze, ale już o historycznym charakterze zainteresowanie Porządkiem... ma miejsce dopiero na początku wieku XX. Obraz przedstawia portret mężczyzny, który siedzi na krześle przy biurku. Mężczyzna ma założoną jasną peruką z lokami po bokach. Ma podłużną twarz z lekko zarysowanym zarostem. Patrzy w stronę widza. Ubrany jest w ciemny strój z wysokim kołnierzem oraz niebieską szarfą u szyi, na której wisi medal. Na piersi ma przyczepiony order. W prawej ręce trzyma księgę. Lewą rękę opiera na blacie biurka. Na biurku znajdują się zwój papieru oraz pióro w kałamarzu. Z tyłu znajduje się rzeźba kobiety w todze, która trzyma wagę. 13.9.1803 - 20.12.1834 Maurycy Mochnacki Przedstawiciel kolejnej epoki w filozofii polskiej, Maurycy Mochnacki, był zarazem pierwszym myślicielem, który podniósł polski romantyzm do rangi filozofii. Jako pierwszy też ukazał problem stosunku rewolucji (nowatorstwa) do restauracji (tradycji). Specyfika i oryginalność jego poglądów skazały go jednak na osamotnienie. Nie miał kontynuatorów w XIX w., jakkolwiek wątki pokrewne jego myśli znajdujemy w Psalmach przyszłości Zygmunta Krasińskiego. Prace na temat Mochnackiego zaczęły się ukazywać dopiero na początku wieku XX, zaś wybitny polski filozof tego okresu, Stanisław Brzozowski, uznał go za jednego z ważniejszych XIX-wiecznych filozofów polskich. Na niektóre tezy Mochnackiego powoływali się też później piłsudczycy. Piękny wiersz na jego temat napisał Jan Lechoń. Ilustracja przedstawia portret mężczyzny. Ma on owalną twarz, wydatny nos oraz małe usta. Mężczyzna ma ciemne włosy, które częściowo opadają mu na czoło. Posiada bokobrody oraz brodę w dolnej części twarzy. Ubrany jest w surdut z wywiniętym kołnierzem oraz zawiązaną ciemną apaszką u szyi. 21.1.1808 - 16.6.1869 Bronisław Trentowski Z kolei Bronisław Trentowski doczekał się uznania jeszcze za życia. Jego prace były szeroko dyskutowane, stanowiły przedmiot licznych sporów i polemik. Trentowski do dzisiaj uchodzi za jednego z najważniejszych przedstawicieli filozofii polskiej doby romantyzmu. Po klęsce powstania styczniowego jego recepcja i wpływy w Polsce gwałtownie zmalały. Żywe zainteresowanie jego filozofią miało za to w tym okresie miejsce, rzecz warta odnotowania, w Słowacji. Niektórzy komentatorzy wskazują na znaczenie Trentowskiego w historii filozofii niemieckiej. Miałby on (ze względu na koncepcję wprowadzenia idei w czyn) być ogniwem pośrednim między filozofią Hegla i filozofią Marksa. Ilustracja przedstawia portret mężczyzny. Ma on pociągłą twarz, krótkie włosy oraz wyraziste brwi. Wokół ust ma lekko zarysowane bruzdy. Ubrany jest w surdut z zawiązaną muchą.