RlSlnljSXzYiq1

Zdjęcie rentgenowskie nóg dziecka. Widoczne są kości nóg, które mają nieprawidłową budowę, charakterystyczną dla krzywicy.

Krzywica jest chorobą występującą głównie u dzieci i to już w pierwszym roku życia.  Jej najczęstszą przyczyną jest nieprawidłowe odżywianie i wynikający z niego niedobór soli mineralnych oraz witaminy DIndeks dolny 3₃. Rozwojowi krzywicy sprzyjają także niewłaściwa pielęgnacja i tryb życia (np. brak spacerów) oraz nawracające infekcje. Krzywica występuje także w konsekwencji oporności tkanek docelowych na witaminę D lub jako przejaw zaburzeń funkcji nerek.

Schorzenie to powoduje poważne zmiany w układzie kostnym. Mogą one nie tylko utrudniać sprawne poruszanie się, ale także – w przypadku deformacji kości klatki piersiowej – wpływać na zaburzenia oddychania. Ponadto krzywicy często towarzyszy opóźnienie rozwoju psychoruchowego i skłonność do zakażeń.

Osteoporoza to przewlekła metaboliczna choroba kości z postępującym ubytkiem masy kostnej i uszkodzeniem mikroarchitektury prowadzącym do zmniejszenia jej wytrzymałości mechanicznej, co znacznie podnosi ryzyko złamań.

Chorobę tę diagnozuje się przede wszystkim u osób starszych, co wynika najprawdopodobniej z niedostatecznego wydzielania hormonów płciowych i hormonów anabolicznych kory nadnerczy w późniejszych okresach życia i prowadzi do przewagi procesów demineralizacji kości. Na osteoporozę mogą ponadto cierpieć także kobiety w ciąży, matki karmiące piersią oraz szybko rosnące dzieci. Częściej chorują kobiety niż mężczyźni.

Najistotniejszym czynnikiem powodującym osteoporozę jest niewystarczająca ilość witaminy Dwitamina Dwitaminy D w organizmie. Tylko 20% tej witaminy przyswajane jest z pokarmu, większość syntetyzuje organizm z dostarczanych mu wraz z pożywieniem niezbędnych do tego składników.

Pod wpływem promieniowania słonecznego cholesterolcholesterolcholesterol ulega przekształceniu w witaminę DIndeks dolny 3₃, a ta w witaminę D. Jej obecność w organizmie zwiększa aktywność komórek kościotwórczych (osteoblastów) oraz intensyfikuje wchłanianie jelitowe wapnia, przyczyniając się do powstania dodatniego bilansu wapniowego w organizmie.

Przy bardzo zawansowanych zmianach chorobowych stosuje się zabieg chirurgiczny (alloplastykęalloplastykaalloplastykę), podczas którego zmieniony chorobowo staw zastępuje się sztucznym, tzw. endoproteząendoprotezaendoprotezą.

Choroby reumatoidalne są przyczyną co trzeciej wizyty u lekarza pierwszego kontaktu. Schorzenia te dotyczą zmian zwyrodnieniowych stawów (chrząstki stawowej, warstwy chrząstki pod kością) oraz dysfunkcji w obrębie tkanek okołostawowych. Do chorób reumatoidalnych zaliczane są m.in. choroby tkanki łącznej, np. reumatoidalne zapalenie stawów (RZS)reumatoidalne zapalenie stawów (RZS, gościec)reumatoidalne zapalenie stawów (RZS), toczeń rumieniowaty układowytoczeń rumieniowaty układowytoczeń rumieniowaty układowy. Chory staw puchnie, ulega zniekształceniom i jest przyczyną dotkliwego bólu. Ryzyko zachorowania zwiększa się wraz z wiekiem.

Choroba reumatoidalna należąca do grupy chorób metabolicznych i gruczołów dokrewnych z towarzyszącymi objawami stawowymi. Jest spowodowana zaburzeniami metabolizmu kwasu moczowego wywołanymi nieodpowiednią dietą, predyspozycjami genetycznymi lub stosowaniem niektórych leków. Dotyczy zapalenia stawów wywołanych odkładaniem moczanów sodu (zasad azotowych z grupy puryn) w płynie stawowym. Choroba ta dotyka przede wszystkim mężczyzn po 40 roku życia. Pierwszy atak dny obejmuje zwykle jeden staw, najczęściej położony między śródstopiem a paliczkami (tzw. podagra). Dnie moczanowej towarzyszy ból stawów, bolesność dotykowa, napięcie i zaczerwienie skóry w okolicy chorego stawu.

Słownik