Przeczytaj
WakuoleWakuole występujące w komórkach roślinnych gromadzą produkty przemiany materii, takie jak wydaliny (zbędne produkty przemiany materii) oraz wydzieliny (produkty okresowo wykorzystywane przez komórki). Wśród tych produktów znajdują się zarówno substancje nieorganiczne, jak i organiczne. Są one rozpuszczone w wodzie, a roztwór ten nazywany jest sokiem komórkowym. W zależności od jego składu sok komórkowy różnych gatunków różni się smakiem, zapachem, barwą oraz właściwościami (lecznicze, trujące).
Substancje organiczne wchodzące w skład soku komórkowego i ich znaczenie dla roślin
Substancje organiczne wchodzące w skład soku komórkowego i ich znaczenie dla człowieka
Zarówno organiczne, jak i nieorganiczne związki zawarte w soku komórkowym roślin mają istotne znaczenie nie tylko dla roślin, ale również dla człowieka, który je wykorzystuje.
Słownik
niecukrowy składnik cząsteczek antocyjanów
(gr. aleuron – mąka) struktury białkowe otoczone pojedynczą błoną biologiczną; powstają z odwodnionych wakuoli, w których sok komórkowy uległ zagęszczeniu wskutek gromadzenia substancji zapasowych; wypełnione ziarnami aleuronowymi komórki tworzą zewnętrzną warstwę bielma w ziarniakach, czyli warstwę aleuronową
(gr. dis – dwa; sakcharon – cukier) grupa węglowodanów zbudowanych z dwóch cząsteczek cukrów prostych (np. glukozy i fruktozy) połączonych wiązaniem glikozydowym
(gr. galea – hełm) narośle na liściach uszkodzonych przez galasówki; w galasach rozwijają się larwy tych owadów
związek organiczny z grupy kwasów fenolowych; w roślinach występuje w postaci wolnej lub w postaci kwasu galusowo‑taninowego; znajduje się np. w liściach herbaty – nadaje naparom goryczkę
(gr. glykys – słodki) związki organiczne zbudowane z części cukrowej i innego związku, np. alkoholu, barwnika, kwasu karbolowego
(łac. globulus – kulka) grupa białek rozpuszczalnych w rozcieńczonych roztworach soli; u roślin pełnią funkcję białkowego materiału zapasowego
białka występujące powszechnie w błonie komórkowej bakterii, roślin i zwierząt, wiążące się specyficznie z glikoproteinami i glikolipidami błon innych komórek; biorą udział w oddziaływaniach między komórkami, np. komórki jajowej z plemnikiem, patogenów z komórką żywiciela, bakterii Rhizobium z włośnikami korzeni roślin motylkowych
(gr. osmos – uderzenie) przenikanie (dyfuzja) wody przez błony półprzepuszczalne z roztworu o niskim stężeniu substancji rozpuszczonej (dużo wody, wysoki potencjał wodny) do roztworu o wyższym stężeniu substancji (mało wody, niski potencjał wodny)
produkt z przemiału zbóż – otarta zewnętrzna warstwa ziarna (warstwa aleuronowa)
(gr. polys – liczny, wielki; sakcharon – cukier) wielocukry, złożone z kilkunastu do kilkudziesięciu cząsteczek cukrów prostych połączonych wiązaniem glikozydowym
(gr. prae – bardzo; bios – życie) substancja działająca pobudzająco na aktywność korzystnych dla organizmu człowieka bakterii żyjących w jelicie grubym
(łac. suuccus – sok; -lentus – przyrostek oznaczający obfitość) rośliny środowisk suchych, magazynujące wodę w specyficznej tkance – miękiszu wodnym; wyróżniamy sukulenty liściowe (aloes, agawa), łodygowe (niektóre kaktusy, wilczomlecze) oraz korzeniowe (pewne gatunki pelargonii); cechuje je obniżony metabolizm i wolny wzrost
stan wysycenia komórek i tkanek roślinnych wodą, pozwalający na utrzymanie kształtu i określonej pozycji przez roślinę lub niektóre jej organy
pęcherzykowata, charakterystyczna organella komórek roślin i grzybów oddzielona od cytoplazmy pojedynczą błoną (zwaną tonoplastem) i wypełniona sokiem komórkowym; utrzymuje w komórkach właściwy turgor