Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki

Wakuolewakuola, wodniczkaWakuole występujące w komórkach roślinnych gromadzą produkty przemiany materii, takie jak wydaliny (zbędne produkty przemiany materii) oraz wydzieliny (produkty okresowo wykorzystywane przez komórki). Wśród tych produktów znajdują się zarówno substancje nieorganiczne, jak i organiczne. Są one rozpuszczone w wodzie, a roztwór ten nazywany jest sokiem komórkowym. W zależności od jego składu sok komórkowy różnych gatunków różni się smakiem, zapachem, barwą oraz właściwościami (lecznicze, trujące).

Ciekawostka
R1A5u8KQua7QM
Sok komórkowy zwykle ma odczyn lekko kwaśny (pH ok. 5), a w owocach cytrusowych, z powodu zawartości kwasów organicznych, jest on bardzo kwaśny – pH soku z cytryny wynosi od 2 do 2,5. Jednak sok z cytryny działa na organizm zasadotwórczo, ponieważ oprócz kwasów organicznych zawiera również związki alkaliczne (np. dwuwęglan sodu, znany jako soda oczyszczona). Związki te po spożyciu zobojętniają kwasy i utrzymują pH płynów ustrojowych (np. krwi) na poziomie lekko zasadowym.
Źródło: Pixabay, domena publiczna.
bg‑yellow

Substancje organiczne wchodzące w skład soku komórkowego i ich znaczenie dla roślin

Białka

Białka gromadzone są w wakuolach nasion podczas ich dojrzewania w postaci tzw. ciał białkowych. U roślin motylkowych (bobowatych; Fabaceae) występują globulinyglobulinyglobuliny oraz lektynylektynylektyny. Są one przechowywane w wakuolach spichrzowych i stanowią o wartości odżywczej nasion roślin strączkowych. Groch, fasola czy soczewica to dla człowieka bogate źródło wartościowego białka. Wakuole komórek warstwy bielma nasion roślin jednoliściennych zawierają rodzaj ciał białkowych zwanych ziarnami aleuronowymialeuronowe ziarnaziarnami aleuronowymi, które na etapie kiełkowania i rozwoju siewek dostarczają im substancji odżywczych.

RUSOGfH8FBqFJ
Obraz przedstawia kilkanaście kolb kukurydzy o różnokolorowych ziarnach: żółtych, czerwonych i czarnych. 1. Zdjęcie przedstawia zewnętrzną warstwę komórek bielma w ziarniakach w powiększeniu mikroskopowym. Bezpośrednio pod warstwą zewnętrzną występują prostopadłościenne komórki warstwy aleuronowej o regularnych kształtach, w których cytozolu zawieszone są liczne ziarna aleuronowe i ziarna skrobi.
Różne odmiany kukurydzy (Zea mays). Przy produkcji mąki warstwa aleuronowa nasion jest odrzucana jako otręby, dlatego mąka kukurydziana ma żółtą barwę. Otręby są bardzo bogate w białko.
Źródło: Sam Fertness, Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 2.0.
Cukry

Cukry zawarte w soku komórkowym spełniają różne funkcje. Cukry proste (np. glukoza)  i dwucukry (sacharoza) zaliczane są do cukrów osmotycznieosmozaosmotycznie czynnych. Ich rola polega na regulacji turgoru komórki. W wakuolach mogą być również gromadzone niektóre polisacharydy, np. inulina.

Inulina jest cukrem zapasowym zbudowanym z cząsteczek fruktozy. Cukier ten występuje w wakuolach komórek bulw, kłączy, korzeni oraz dolnych części pędu niektórych roślin i pozwala roślinom przetrwać niekorzystne warunki wegetacyjne.

R1DMRZwcrzF8q
Słonecznik bulwiasty, inaczej topinambur (Helianthus tuberosus).
Źródło: Tauno Erik, Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 4.0.
Rd4iHSD2A47QH
Bulwy topinamburu mają słodki, orzechowy smak. Zawierają nietrawioną przez ludzi inulinę, w związku z czym są mało pożywne, o ile nie zostaną odpowiednio przetworzone. W wyniku hydrolizy z inuliny powstaje fruktoza.
Źródło: Galwaygirl, Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 3.0.
Śluzy

Śluzy roślinne to grupa polisacharydów połączonych z białkami. Śluzy występują m.in. w soku komórkowym bulw storczyków oraz łodyg i liści sukulentówsukulentsukulentów (np. aloesu). Stanowią w roślinach materiał zapasowy, magazyn wody potrzebnej w procesie kiełkowania oraz pełnią funkcje ochronne.

Taniny

Taniny (garbniki) to jedna z wielu grup metabolitów wtórnych, czyli takich związków chemicznych, które nie są bezpośrednio potrzebne do wzrostu i rozwoju. Powstają najczęściej przez polimeryzację kwasu galusowegogalusowy kwaskwasu galusowego i glukozy. Dzięki temu, że taniny łączą się z białkami, koagulując je, powstaje warstwa ochronna chroniąca rośliny przed bakteriami, pasożytami, owadami i grzybami. Taniny znajdują się w wakuolach komórek wszystkich organów roślin, a także w galasachgalasygalasach.

R1ZSSQm0AXZa2
Galasy to narośle, które są wytwarzane przez rośliny po nakłuciu ich tkanek przez owady z rodziny galasówkowatych i złożeniu przez nie jaj. 
Źródło: Wikimedia Commons, domena publiczna.
Terpeny

Terpeny to kolejna z grup metabolitów wtórnych. Są to związki organiczne wchodzące w skład żywic i olejków eterycznych – charakteryzują się przyjemnym, balsamicznym zapachem. Rośliny wytwarzają je, aby przywabić zapylaczy lub odstraszyć roślinożerców.

Glikozydy

GlikozydyglikozydyGlikozydy to pochodne cukrów. Należą do nich m.in. flawonoidy (związki fenolowe – barwniki), które nadają żółtą barwę płatkom kwiatów i owocom oraz saponiny. Saponiny to substancje zmydlające, a ich właściwości w nadmiarze są toksyczne dla roślinożerców. Substancje te obecne są np. kwiatach i liściach w dziewanny drobnokwiatowej (Verbascum thapsus). Preparaty z tej rośliny stosowane są od tysięcy lat do leczenia chorób płuc – obecnie roślina stosowana jest do leczenia górnych dróg oddechowych.

Glikozydy tzw. nasercowe wykorzystywane są w medycynie, ponieważ spowalniają pracę serca i jednocześnie wzmagają siłę skurczu, w wyniku czego podnosi się ciśnienie krwi. Ich przedawkowanie może prowadzić do zatrzymania pracy serca i śmierci, dlatego leki zawierające glikozydy muszą być stosowane pod nadzorem lekarza. Glikozydy nasercowe występują m.in. w liściach naparstnicy purpurowej (Digitalis purpurea) i konwalii majowej (Convallaria majalis).

Antocyjany z klasy flawonoidów, zwane również barwnikami glikozydowymi, zbudowane są z reszty cukrowej połączonej z aglikonemaglikonaglikonem. Barwa (fioletowa lub czerwona) antocyjanów zależy od kwasowości soku komórkowego. W środowisku kwaśnym przyjmują barwę czerwoną, w pH obojętnym lub lekko zasadowym są fioletowe (lub niebieskie) a w silnie zasadowym zielone i żółte. Antocyjany przywabiają zwierzęta przenoszące pyłek i rozsiewające nasiona, a także chronią przed promieniowaniem nadfioletowym. Duże ilości antocyjanów występują w owocach leśnych, takich jak jagody, maliny, czarne porzeczki czy jeżyny.

R1FaZrpc76rSt
Goździk kartuzek (Dianthus carthusianorum). U goździkowatych występują barwniki zawierające azot, zwane betalainami. Nadaje ona roślinom czerwoną lub fioletową barwę. Podobnie jak antocyjany betalainy wabią ptaki i owady, które zapylają rośliny. Co więcej, barwniki te chronią rośliny przed patogenami. Przykładem takiego barwnika jest betanina.
Źródło: I. Selso, Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 3.0.
Alkaloidy

Alkaloidy powstają w komórkach roślin w wyniku przemian aminokwasów i charakteryzują się obecnością co najmniej jednego atomu azotu w pierścieniu heterocyklicznym (czyli takim, w którym oprócz atomów węgla jest także atom innego pierwiastka). Duża część z nich ma gorzki smak i jest trująca dla zwierząt i ludzi – rośliny produkują te substancje do obrony przed roślinożercami. Między innymi nikotyna, kofeina i morfina zaliczają się do tej grupy związków.

R1CN155lbRJY6
Kwiat i młode owoce maku lekarskiego (Papaver somniferum).
Źródło: Lestat (Jan Mehlich), Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 3.0.
Sok mleczny

Sok mleczny to wodna zawiesina różnych substancji, np. białek, cukrów, gum roślinnych i wosków, gromadzona w wakuolach komórek mlecznych, m.in. u roślin z rodzin makowatych, wilczomleczowatych i astrowatych. Sok mleczny wypływający z komórek mlecznych zabezpiecza miejsce zranienia rośliny. Występuje także u niektórych grzybów (np. mleczaja rydza). Ma barwę od białej przez odcienie żółci do pomarańczowej.

Ciała stałe – kryształy szczawianu wapnia

W soku komórkowym wakuol komórek roślinnych występować mogą także kryształy szczawianu wapnia. Kryształy przyjmujące kształt igieł złożonych w pęczki nazywamy rafidami. Druzy natomiast to zespoły drobnych kryształów szczawianu wapnia zlepionych ze sobą w taki sposób, że zewnętrzna powierzchnia druzów jest najeżona ich narożami. Jedną z potencjalnych funkcji rafidów i druzów jest ułatwienie wnikania toksyn do organizmów roślinożerców. Rafidy występują np. u niebieskiej agawy (Agave tequilana), a druzy obecne są w liściach i pączkach np. śliw (Prunus).

RQ1IW2AOaJrwB
Rafidy wyizolowane z soku komórkowego liści bluszczu (Hedera). Obraz spod mikroskopu świetlnego, powiększenie 600×.
Źródło: Agong1, Wikimedia Commons, domena publiczna.
bg‑yellow

Substancje organiczne wchodzące w skład soku komórkowego i ich znaczenie dla człowieka

Zarówno organiczne, jak i nieorganiczne związki zawarte w soku komórkowym roślin mają istotne znaczenie nie tylko dla roślin, ale również dla człowieka, który je wykorzystuje.

Aminokwasy

Aminokwasy to elementy budujące białka. Podobnie jak tłuszcze czy cukry mogą być przechowywane w wakuoli – po spożyciu pokarmu roślinnego aminokwasy wykorzystywane są do budowy białek naszego organizmu. Białka gromadzone w wakuolach roślin motylkowych (bobowatych; Fabaceae), tj. grochu, fasoli czy soczewicy, są dla człowieka cennym produktem spożywczym. Z kolei z nasion roślin jednoliściennych wyrabia się białą mąkę. Podczas produkcji mąki warstwa bielma z ziarnami aleuronowymi w komórkach (tzw. warstwa aleuronowa) jest odrzucana i wykorzystywana jako pasza dla zwierząt. Tymczasem to najbardziej wartościowa część ziarna, zwana otrębami: oprócz białka zawierają one sole mineralne, błonnik i witaminy. W handlu dostępne są otręby przygotowane do spożycia; również kaszę i płatki produkuje się z ziaren z zachowaną warstwą aleuronową.

RjTsNjxaHlAFR
Zabarwiona warstwa aleuronowa na obrzeżach przekrojonego ziarna ryżu.
Źródło: Richard Jefferson's Center for the Application of Molecular Biology to International Agriculture (CAMBIA) , Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 2.5.
Cukry

Cukry proste (glukoza, fruktoza), magazynowane w wakuolach owoców, nadają im słodki smak. Po odparowaniu wody pozostają w suszu owocowym, dlatego np. rodzynki czy suszone morele mają wysoką wartość energetyczną. Suszone owoce można wykorzystywać do uzupełnienia energii po wysiłku fizycznym lub jako zdrową przekąskę. Dwucukry (np. sacharoza, maltoza) są przechowywane w wakuolach tkanek roślin oraz ich organach spichrzowych jako zapas składników odżywczych.

RhXkP97VYMDnX
Sacharoza, pochodząca z korzeni buraka cukrowego lub łodyg trzciny cukrowej, wykorzystywana jest przez człowieka jako cukier spożywczy.
Źródło: Lauri Andler (Phantom) , Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 3.0.

Człowiek wykorzystuje również zawarte w soku komórkowym polisacharydy. Przykładem jest inulina. Cukier ten pozyskiwano kiedyś z bulw dalii (georginii – Dahlia), stąd niekiedy spotykana nazwa skrobia georginiowa. Dużą zawartością inuliny charakteryzują się korzenie roślin uprawnych: topinamburu, czyli słonecznika bulwiastego (Helianthus tuberosus), mniszka lekarskiego (Taraxacum officinale), a także łodygi karczocha (Cynara cardunculus). Inulina w diecie człowieka stosowana jest przede wszystkim jako prebiotyk – substancja pobudzająca rozwój bakterii jelitowych.

Śluzy

Człowiek wykorzystuje śluzy zawarte w soku komórkowym roślin m.in. w celach leczniczych oraz do produkcji klejów i produktów spożywczych. Śluz zawarty w soku aloesowym wykorzystywany jest w lecznictwie: stosowany zewnętrznie przyspiesza gojenie uszkodzeń skóry, wewnętrznie – obniża poziom cukru i wzmacnia organizm. Śluzy roślinne wykorzystywane w lecznictwie mogą być także gromadzone w specjalnych wakuolach w korzeniach, liściach i kwiatach takich roślin jak ślazy (rodzina Malvaceae), podbiał (Tussilago farfare) czy dziewanna (Verbascum sp.). Ze względu na właściwości powlekające substancje te stosuje się w zapaleniach dróg oddechowych i pokarmowych. Z kolei ze śluzu wiśni czy akacji senegalskiej produkuje są kleje (tzw. guma arabska), używane np. na kopertach i znaczkach.

RF7MZxSNPWm2c
Rośliny malwowate, takie jak prawoślaz lekarski (Althea officinalis) służy m.in. do produkcji słodyczy (pianek cukrowych, stąd ich angielska nazwa marshmallow). Stanowią źródło śluzów roślinnych, stosowanych w leczeniu zapaleń błon śluzowych. Są także roślinami miododajnymi.
Źródło: Hope and Megan, Flickr, licencja: CC BY-NC 2.0.
Taniny (garbniki)

Taniny zawarte są m.in. w liściach herbaty i nasionach kawy. Obecność tych związków sprawia, że ich napary mają cierpki smak. Co więcej, ludzie korzystają ze zdolności tanin do denaturacji białek, używając ich do wyprawiania (garbowania) skór. W medycynie związki te stosuje się jako leki przeciwzapalne i kurczące naczynia krwionośne – hamują drobne krwawienia, likwidują obrzęki, zapobiegają biegunkom.

Terpeny

Terpeny wykorzystywane są przez ludzi na wiele sposobów, np. do wytwarzania:

  • mirry (żywicy z drzew balsamicznych Commiphora sp.), od wieków stosowanej w leczeniu (ma właściwości antyseptyczne i przeciwbólowe) oraz do produkcji kadzidła;

  • olejków eterycznych, które są wydobywane z roślin przez ekstrakcję w tłuszczu lub destylację parą wodną i używane do wyrobu perfum, kosmetyków, balsamów leczniczych (np. olejek kamforowy na przeziębienie).

Pozostałe pozyskiwane terpeny to:

  • terpentyna (żywica z drzew iglastych), wykorzystywana jako uniwersalny rozpuszczalnik, a w lecznictwie stosowana do nacierania skóry w celu wywołania miejscowego przekrwienia;

  • bursztyn, czyli kopalna żywica wykorzystywana do produkcji biżuterii i ozdób.

R1dey8QQHkZgC
Bursztyny są kopalną żywicą drzew iglastych z okresów neogenu i paleogenu. Często zawierają inkluzje: fragmenty roślin, owadów i innych zwierząt – z tego powodu są cenione w jubilerstwie.
Źródło: Ludwig Schneider, Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 3.0.
Glikozydy

Przykładem glikozydów pozyskiwanych przez ludzi są saponiny w kłączach mydlnicy lekarskiej (Saponaria officinalis). Jej odwar można stosować do mycia (nie drażni skóry) i prania delikatnych tkanin, np. jedwabiu.

W niektórych roślinach (takich jak naparstnica – Digitalis purpurea czy konwalia – Convallaria majalis) występuje ważna dla człowieka grupa związków chemicznych: glikozydy nasercowe. Substancje te wykorzystuje się w leczeniu zaburzeń pracy serca, lecz przy niewłaściwym stosowaniu mają właściwości silnie toksyczne. Często stosowanym glikozydem nasercowym jest digoksyna, izolowana z naparstnicy wełnistej (Digitalis lanata).

Antocyjany, inna grupa glikozydów pozyskiwanych z roślin, zmieniają barwę w zależności od pH środowiska. Właściwość tę wykorzystuje się w chemii w celu określenia, czy dany roztwór ma odczyn kwaśny, zasadowy czy obojętny.

Z kolei należąca do betalain betanina to naturalny barwnik spożywczy. Najczęściej pozyskuje się ją z buraka ćwikłowego w celach cukierniczych (m.in. produkcji dżemów, napojów bezalkoholowych) oraz w przemyśle kosmetycznym.

RIilo7VadHIGN
Naparstnica purpurowa (Digitalis purpurea) to dwuletnia roślina lecznicza i ozdobna. Jej sok komórkowy zawiera digitalinę – glikozyd nasercowy pobudzający pracę serca. Ze względu na silne działanie obecnie nie jest stosowana w ziołolecznictwie.
Źródło: Pixabay, domena publiczna.
Alkaloidy

Człowiek wykorzystuje alkaloidy jako używki (kofeina, nikotyna, teobromina), leki (morfina, kodeina, atropina, berberyna) czy truciznę przeciw szkodnikom (strychnina). Dotychczas poznano ok. 6,5 tys. tych związków.

R1VwOgZQpajEe
Zawarty w korze, liściach i korzeniu berberysu (Berberis vulgaris) alkaloid berberyna to substancja o szerokim spektrum działania: od pobudzającego trawienie i wydzielanie żółci przez przeciwbakteryjne po przeciwnowotworowe i wspomagające leczenie cukrzycy typu 2. Z kwaśnych owoców berberysu można robić dżemy, konfitury i nalewki.
Źródło: Pixabay, domena publiczna.
Sok mleczny

Z soku mlecznego można pozyskiwać substancje lecznicze, np. lactucarium z sałaty jadowitej (Lactuca virosa), działające przeciwbólowo i nasennie, oraz narkotyczne, np. opium z maku (Papaver).

R1FrYN8b2f78w
Do substancji otrzymywanych z soku mlecznego należy także kauczuk. To polimer pochodzenia naturalnego. Jego splątane długie cząsteczki tworzą luźną sieć, która łatwo i odwracalnie poddaje się ściskaniu i rozciąganiu. Te właściwości przesądzają o użyteczności kauczuku dla człowieka – metodą wulkanizacji produkuje się z niego gumę. Kauczuk pozyskiwany jest z wielu roślin, np. kauczukowców (Hevea), figowców (Ficus) czy mniszka gumodajnego (Taraxacum kok-saghyz). W tym celu nacina się pień lub pęd rośliny i zbiera wyciekający sok mleczny, który następnie poddaje się obróbce.
Źródło: tpp1001’s photos, Flickr, licencja: CC BY-NC-ND 2.0.
Ciała stałe – kryształy szczawianu wapnia

Szczawian wapnia nie jest wchłaniany przez układ pokarmowy człowieka. W postaci krystalicznej może zaczopować kanaliki nerkowe i doprowadzić do powstawania kamieni nerkowych. Dlatego należy z umiarem spożywać rośliny, których sok komórkowy zawiera szczawiany, np. szczaw (Rumex), szpinak (Spinacia) czy botwinę – młode liście buraka ćwikłowego (Beta vulgaris).

R12pQHdFzDY4z
Zdjęcie mikroskopowe kryształów szczawianu wapnia w moczu.
Źródło: Wikimedia Commons, domena publiczna.

Słownik

aglikon
aglikon

niecukrowy składnik cząsteczek antocyjanów

aleuronowe ziarna
aleuronowe ziarna

(gr. aleuron – mąka) struktury białkowe otoczone pojedynczą błoną biologiczną; powstają z odwodnionych wakuoli, w których sok komórkowy uległ zagęszczeniu wskutek gromadzenia substancji zapasowych; wypełnione ziarnami aleuronowymi komórki tworzą zewnętrzną warstwę bielma w ziarniakach, czyli warstwę aleuronową

dwucukry, disacharydy
dwucukry, disacharydy

(gr. dis – dwa; sakcharon – cukier) grupa węglowodanów zbudowanych z dwóch cząsteczek cukrów prostych (np. glukozy i fruktozy) połączonych wiązaniem glikozydowym

galasy
galasy

(gr. galea – hełm) narośle na liściach uszkodzonych przez galasówki; w galasach rozwijają się larwy tych owadów

galusowy kwas
galusowy kwas

związek organiczny z grupy kwasów fenolowych; w roślinach występuje w postaci wolnej lub w postaci kwasu galusowo‑taninowego; znajduje się np. w liściach herbaty – nadaje naparom goryczkę

glikozydy
glikozydy

(gr. glykys – słodki) związki organiczne zbudowane z części cukrowej i innego związku, np. alkoholu, barwnika, kwasu karbolowego

globuliny
globuliny

(łac. globulus – kulka) grupa białek rozpuszczalnych w rozcieńczonych roztworach soli; u roślin pełnią funkcję białkowego materiału zapasowego

lektyny
lektyny

białka występujące powszechnie w błonie komórkowej bakterii, roślin i zwierząt, wiążące się specyficznie z glikoproteinami i glikolipidami błon innych komórek; biorą udział w oddziaływaniach między komórkami, np. komórki jajowej z plemnikiem, patogenów z komórką żywiciela, bakterii Rhizobium z włośnikami korzeni roślin motylkowych

osmoza
osmoza

(gr. osmos – uderzenie) przenikanie (dyfuzja) wody przez błony półprzepuszczalne z roztworu o niskim stężeniu substancji rozpuszczonej (dużo wody, wysoki potencjał wodny) do roztworu o wyższym stężeniu substancji (mało wody, niski potencjał wodny)

otręby
otręby

produkt z przemiału zbóż – otarta zewnętrzna warstwa ziarna (warstwa aleuronowa)

polisacharydy
polisacharydy

(gr. polys – liczny, wielki; sakcharon – cukier) wielocukry, złożone z kilkunastu do kilkudziesięciu cząsteczek cukrów prostych połączonych wiązaniem glikozydowym

prebiotyk
prebiotyk

(gr. prae – bardzo; bios – życie) substancja działająca pobudzająco na aktywność korzystnych dla organizmu człowieka bakterii żyjących w jelicie grubym

sukulent
sukulent

(łac. suuccus – sok; -lentus – przyrostek oznaczający obfitość) rośliny środowisk suchych, magazynujące wodę w specyficznej tkance – miękiszu wodnym; wyróżniamy sukulenty liściowe (aloes, agawa), łodygowe (niektóre kaktusy, wilczomlecze) oraz korzeniowe (pewne gatunki pelargonii); cechuje je obniżony metabolizm i wolny wzrost

turgor
turgor

stan wysycenia komórek i tkanek roślinnych wodą, pozwalający na utrzymanie kształtu i określonej pozycji przez roślinę lub niektóre jej organy

wakuola, wodniczka
wakuola, wodniczka

pęcherzykowata, charakterystyczna organella komórek roślin i grzybów oddzielona od cytoplazmy pojedynczą błoną (zwaną tonoplastem) i wypełniona sokiem komórkowym; utrzymuje w komórkach właściwy turgor