Kwasy fluorowcowodorowe to wodne roztwory fluorowcowodorów, czyli $\text{HF}$, $\text{HCl}$, $\text{HBr}$ oraz $\text{HI}$.

Tworzą więc kwasy zapisywane jako ${\text{HF}}_{\left(\text{aq}\right)}$, ${\text{HCl}}_{\left(\text{aq}\right)}$, ${\text{HBr}}_{\left(\text{aq}\right)}$ oraz ${\text{HI}}_{\left(\text{aq}\right)}$, czyli roztwory wodne, w których cząsteczki fluorowcowodorów ulegają częściowej lub całkowitej dysocjacji na jony.

W wyniku dysocjacji jonowej powstają aniony fluorowca, czyli odpowiednio aniony: fluorkowe, chlorkowe, bromkowe oraz jodkowe, a także kationy oksoniowe (hydroniowe), odpowiedzialne za kwasowy odczyn kwasów. Każdy proces dysocjacji kwasów opisany jest stałą dysocjacji $K_{\text{a}}$.

Stała dysocjacji to stosunek iloczynu stężeń jonów do stężenia cząsteczek niezdysocjowanych. Przykładowo, dla ${\text{HI}}_{\left(\text{aq}\right)}$ wyrażenie na stałą dysocjacji to:

Im większa jest wartość stałej dysocjacji, tym więcej jonów znajduje się w roztworze. Im więcej jonów ${\text{H}}_3{\text{O}}^{+}$ (biorąc oczywiście pod uwagę roztwory wodne o tym samym stężeniu wyjściowym kwasu fluorowcowodorowego), tym kwas jest silniejszy. A co za tym idzie – im większa wartość stałej dysocjacji, tym kwas jest mocniejszy. Co więcej, stała dysocjacji zależy jedynie od temperatury, a nie od stężeń reagentów, ponieważ ich stosunek jest stały.

Na podstawie wartości stałych dysocjacji można więc uszeregować kwasy fluorowcowodorowe wg mocy, tak jak to przedstawiono poniżej.

Oznacza to, że kwas fluorowodorowy jest słabym kwasem (najsłabszym z kwasów fluorowcowodorowych), a kwas jodowodorowy mocnym kwasem (najmocniejszym spośród kwasów fluorowcowodorowych). W równaniu dysocjacji kwasu ${\text{HF}}_{\left(\text{aq}\right)}$ zapisuje się strzałki w obie strony, ponieważ tylko kwas fluorowodorowy jest słabym kwasem o wartości stałej dysocjacji mniejszej od $\text{1}$. To także informacja o tym, że w roztworze znajdują się również niezdysocjowane cząsteczki $\text{HF}$. Natomiast pozostałe kwasy (${\text{HCl}}_{\left(\text{aq}\right)}$, ${\text{HBr}}_{\left(\text{aq}\right)}$ oraz ${\text{HI}}_{\left(\text{aq}\right)}$) są mocnymi kwasami i dysocjują praktycznie w $100\%$, dlatego strzałkę zapisuje się tylko w jedną stronę, a liczba cząsteczek niezdysocjowanych jest bardzo mała – praktycznie zaniedbywalna.

Wartości stałych dysocjacji nie wyjaśniają jednak przyczyny różnicy w mocy tych kwasów, która tkwi w dwóch aspektach budowy atomowej:

1. elektroujemnościelektroujemnośćelektroujemności fluorowca;

2. promienia atomowegopromień atomowypromienia atomowego fluorowca.