Ilustracja przedstawiająca zlewkę zawierającą wodny roztwór kwasu bromowodorowego. W powiększeniu schematycznie przedstawiono dysocjację kwasu na anion bromkowy oraz kation wodorowy. Oba jony solwatowane są przez cząsteczki wody. Anion bromkowy solwatowany jest przez cztery cząsteczki wody skierowane do niego atomami wodoru, które to posiadają cząstkowe ładunki dodatnie. Kation wodorowy z kolei solwatowany jest przez sześć cząsteczek wody skierowanych do niego atomami tlenu, które to posiadają cząstkowe ładunki ujemne. Obok zapis: <math aria‑label="ha be er indeks dolny otwarcie nawiasu a ku zakmnięcie nawiasu koniec indeksu">HBr ( aq ) HBr+H 2 O→H 3 O+Br -
Od czego zależy moc kwasów fluorowcowodorowych?
Podczas dysocjacji jonowej kwasów fluorowcowodorowych pęka wiązanie i cząsteczka rozpada się na jony. Im więcej cząsteczek ulegnie rozpadowi, czyli im więcej jonów powstanie, tym kwas będzie silniejszy.
Źródło: Bru-nO, dostępny w internecie: www.pixabay.com, domena publiczna.
Dlaczego niektóre kwasy fluorowcowodorowe są mocne, a niektóre słabe? Od czego zależy dysocjacja ich cząsteczek? Czy rozpad na jony ma wpływ na moc kwasu? Z tego materiału dowiesz się, od jakich czynników zależy moc kwasów grupy układu okresowego moc kwasów beztlenowych.
Twoje cele
Przeanalizujesz dysocjację jonową oraz stałe dysocjacji kwasów fluorowcowodorowych.
Na podstawie stałych dysocjacji zdecydujesz, który z kwasów fluorowcowodorowych jest najsilniejszy, a który najsłabszy.
Uzasadnisz różnice w mocy kwasów fluorowcowodorowych na podstawie elektroujemności oraz promienia atomowego fluorowca.
Uszeregujesz kwasy fluorowcowodorowe według ich mocy.