Przeczytaj
Warto przeczytać
Różnice między metalami a półprzewodnikami wynikają z liczby elektronów na ostatniej powłoce elektronowej, tzw. elektronów walencyjnych w atomach tych materiałów. Liczba ta decyduje o wiązaniach chemicznych, jakie chcą tworzyć dane atomy, a zatem i tworzonej przez nie strukturze krystalicznej.
Atomy metali mają od jednego do trzech elektronów na ostatniej powłoce. Dlatego tworząc wiązania chętnie się ich pozbywają, uzyskując osiem na niższej powłoce. Te uwolnione elektrony w metalicznym ciele stałym stają się elektronami swobodnymi w obrębie metalu, a sieć krystaliczną tworzą dodatnie jony, utrzymywane głównie dzięki oddziaływaniu chmury tych swobodnych elektronów (Rys. 1.). Dlatego zazwyczaj w metalach oddziaływanie sąsiednich atomów nie jest ukierunkowane i nie jest zbyt silne. Powoduje to, że typowe metale dobrze przewodzą prąd elektryczny i ciepło. Poddają się także obróbce plastycznej, a także dobrze odbijają promieniowanie elektromagnetyczne, co nadaje metalom charakterystyczny połysk. Poza wiązaniem chmurą swobodnych elektronów, między sąsiednimi atomami może tworzyć się wiązanie kowalencyjnewiązanie kowalencyjne, które nadaje metalom wytrzymałość mechaniczną.
Dla nieorganicznych materiałów półprzewodnikowych charakterystyczne jest tzw. wiązanie kowalencyjnewiązanie kowalencyjne, w którym atomy uzyskują pożądaną ilość ośmiu elektronów na ostatniej powłoce poprzez uwspólnienie elektronów między wiążącymi się atomami (tworzą się pary elektronów wiążących, z których każdy pochodzi z innego z łączących się atomów).
Leżące w czternastej grupie układu okresowego pierwiastki półprzewodnikowe: krzem i german mają cztery elektrony walencyjne i uzyskują pożądane osiem na ostatniej powłoce tworząc wiązanie kowalencyjnewiązanie kowalencyjne z czterema sąsiadami. (Rys. 2.).
Podobny układ atomów tworzą związki półprzewodnikowe między atomami 13 i 15 grupy a także w związkach atomów z 12 i 16 grupy. Więcej na temat budowy wewnętrznej metali i półprzewodników możesz się dowiedzieć z e‑materiałów „Jak zbudowane są metale” i „Jaka jest struktura półprzewodników”.
Różnica w tworzonych wiązaniach chemicznych powoduje szereg różnic w wartościach wielkości fizycznych charakteryzujących metale i materiały stosowane jako półprzewodniki. Ważnymi wielkościami opisującymi właściwości elektryczne są: koncentracja nośników prądu, ruchliwość nośników, energetyczna przerwa wzbroniona i opór elektryczny właściwy.
Ruchliwość nośników oznacza się literą . Jest to wielkość opisująca wpływ zewnętrznego pola elektrycznego na średnią prędkość dryfu nośników i wyrażana wzorem gdzie – ruchliwość, – średnia prędkość dryfu nośników, – natężenie zewnętrznego pola elektrycznego.
Koncentrację nośników oznacza się literą . Jest to ilość nośników w jednostce objętości materiału.
Energetyczną przerwę wzbronioną oznaczamy symbolem . Jest to odległość energetyczna między pasmem walencyjnympasmem walencyjnym i pasmem przewodnictwapasmem przewodnictwa. Określa ona minimalną energię, jaką muszą uzyskać elektrony związane z atomem, aby stały się elektronami swobodnymi.
Opór elektryczny właściwy oznaczamy literą . Jest miarą zdolności materiału do stawiania oporu przepływającemu prądowi elektrycznemu, możemy opisać go wzorem , gdzie –opór elektryczny właściwy, – opór elektryczny przewodnika, – pole przekroju poprzecznego przewodnika, – długość przewodnika. Opór elektryczny właściwy związany jest z ruchliwością i koncentracją nośników zależnością: .
Podstawowe różnice między metalami a półprzewodnikami przedstawia tabela:
Metale | Półprzewodniki | |
Wiązania chemiczne | Wiązanie metaliczne - za utrzymanie atomów odpowiada chmura swobodnych elektronów, słabo wiążące sąsiednie atomy | Kowalencyjne ukierunkowane – silnie wiążące sąsiednie atomy |
Typowa struktura krystaliczna | heksagonalna regularna ściennie centrowana regularna przestrzennie centrowana | struktura diamentu |
Nośniki prądu | elektrony | elektrony i dziury |
Koncentracja nośników | ~10Indeks górny 2828 mIndeks górny -3-3 słabo zależy od temperatury | 10Indeks górny 1212 do 10Indeks górny 1616 mIndeks górny -3-3 w półprzewodnikach samoistnych silnie zależy od temperatury |
Ruchliwość nośników | ~10Indeks górny -3-3 mIndeks górny 22/V · s | 0,05 – 8 mIndeks górny 22/V · s |
Typowa energetyczna przerwa wzbroniona | Nie występuje | 0,1- 3 eV |
Opór elektryczny właściwy | 10Indeks górny -6-6 - 10Indeks górny -8-8m | 1 - 10Indeks górny 44m |
Wpływ temperatury na opór elektryczny | Ze wzrostem temperatury opór rośnie | Ze wzrostem temperatury opór maleje |
Wpływ domieszek | Dodatkowe atomy zaburzają strukturę krystaliczną, co powoduje zmniejszenie ruchliwości elektronów swobodnych i zwiększenie oporu elektrycznego | Domieszki wprowadzają dodatkowe nośniki prądu powodując zmniejszenie oporu elektrycznego |
Zastosowania | Materiały konstrukcyjne, przewodzenie, obwody elektryczne, elementy przewodzące prąd elektryczny | Przetwarzanie sygnałów elektrycznych |
Właściwości mechaniczne | Kowalne i ciągliwe, podlegają obróbce plastycznej | Twarde i kruche |
Słowniczek
(ang. conduction band) pasmo energetyczne określające zakres energii elektronów, przy której mogą przemieszczać się w całej objętości ciała.
(ang. valence band) (pasmo podstawowe) – zakres energii, jaką mają elektrony walencyjne związane z jądrem atomu.
(ang. covalent bond) powstaje w wyniku uwspólnienia jednej lub kilku par elektronowych wiążących się atomów, w wyniku czego każdy z nich zachowuje się tak, jakby miał trwałą konfigurację gazu szlachetnego.
(ang. electron hole) brak elektronu w wiązaniu kowalencyjnym wynikający z uwolnienia się elektronu, w teorii pasmowej nieobsadzony elektronowy poziom energetyczny w pasmie walencyjnym. Z teorii pasmowej wynika, że elektrony walencyjne, które zyskały energię odpowiadającą pasmu przewodnictwa – „przechodzą” do pasma przewodnictwa, pozostawiają w pasmie walencyjnym wolny stan energetyczny. Umożliwia to zajęcie tego stanu przez inne elektrony o energii z zakresu poziomu walencyjnego. Zjawisko to może być opisane jako ruch dodatnich nośników prądu – czyli dziur.