Grafika przedstawia zależności pomiędzy poszczególnymi elementami organizmu, pozwalające na utrzymanie jego homeostazy. Na środku grafiki znajduje się termometr, na którym zapisana jest definicja homeostazy. Jest to normalna temperatura ciała, znajdująca się w zakresie od 35,6 do 73,8 stopnia Celsjusza. Do braku równowagi może dojść np. pod wpływem wysokiej temperatury. Wtedy ośrodek termoregulacji w podwzgórzu odpowiedzialny za rozpraszanie ciepła aktywuje mechanizmy schładzania organizmu. Skórne naczynia krwionośne rozszerzają się, zwiększa się przepływ krwi dzięki czemu ciepło promieniuje przez powierzchnię skóry. Inną reakcją organizmu jest wzrost aktywności gruczołów potowych. Zwiększenie parowania potu schładza skórę. Dzięki rozluźnieniu mięśni przywłosowych włosy przylegają do skóry, ułatwiając wyparowanie ciepła z jej powierzchni. W wyniku tych działań temperatura ciała obniża się, a mechanizmy schładzania organizmu zostają wyłączone. Do braku równowagi może również dojść w wyniku ochłodzenia się organizmu. Wtedy ośrodek termoregulacji w podwzgórzu odpowiedzialny za produkcję ciepła aktywuje mechanizmy zatrzymywania produkcji ciepła. Reakcją na to jest zwiększenie się aktywności mięśni – drżenie. Zwiększa ono produkcję ciepła. Skurcze mięśni przywłosowych stroszą włos – powodują powstanie gęsiej skórki. Spada aktywność gruczołów potowych. Inną reakcją organizmu jest skurcz skórnych naczyń krwionośnych. W efekcie zmniejsza się przepływ krwi oraz utrata ciepła przez skórę. W wyniku tych działań dochodzi do wzrostu temperatury ciała, przez co uruchamia się mechanizm schładzania organizmu oraz włącza się mechanizm produkcji ciepła. Organizm osiąga homeostazę.