Kosowo to terytorium sporne leżące w południowej Europie. W 2008 r. ogłosiło swoją niepodległość jako państwo, a jego stolicą została Prisztina. Nie jest uznawane przez wszystkie państwa, np. w Unii Europejskiej uznają je 23 kraje. Władze Serbii uważają Kosowo za prawną część jej terytorium jako prowincję autonomiczną.

Geneza konfliktu

Ziemie Kosowa zarówno przez Serbów, jak i przez Albańczyków uważane są za ich historyczną własność. Albańczycy zamieszkiwali je jeszcze w czasach homeryckich, skąd w VII w. n.e. wyparli ich Słowianie. Dla Serbów ten obszar z kolei jest swoistym sanktuarium – na Kosowym Polu w 1389 r. doszło do największej bitwy z Turkami. Bitwa ta przesądziła o utracie niepodległości przez Serbów. Turcy w wyniku przesiedleń zmienili strukturę ludnościową Kosowa, osadzając na jego terenach Albańczyków. W momencie odzyskania przez Serbię niepodległości w 1878 r. Kosowo pozostawało wciąż pod panowaniem tureckim. W skład Serbii włączono je dopiero po walkach w latach 1912–1913.

W czasie II wojny światowej doszło na terenie Kosowa do wielu rzezi dokonywanych zarówno przez Albańczyków, jak i Serbów, które do dziś kładą się cieniem na wzajemnych stosunkach. Josip Broz Tito przyłączył Kosowo do Serbii. Ponieważ pozostawało ono najbiedniejszą prowincją państwa, młodzi i najbardziej energiczni Serbowie migrowali do innych części Jugosławii. Z tego powodu oraz w wyniku szybszego przyrostu naturalnego wśród Albańczyków, „mniejszość” albańska stanowi dziś ponad 90% mieszkańców Kosowa, co przyczynia się do powstawania kolejnych konfliktówkonfliktkonfliktów na tym terenie.

Słownik