Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki

Proces krasowienia obejmujący skały węglanowe (wapienie, dolomitydolomitdolomity), siarczany zawierające wapń (anhydrytyanhydrytanhydryty czy gipsygipsgipsy) oraz sole (sól kamiennasól kamienna, halitsól kamienna), należący do grupy procesów wietrzenia chemicznego, polega na rozpuszczaniurozpuszczanierozpuszczaniu skał przez roztworyroztwórroztwory (wodę z zawartością różnych związków chemicznych). W przypadku skał węglanowych istotny jest stopień nasycenia wody dwutlenkiem węgla (tlenkiem węgla(IV)), ponieważ skały wapienne rozpuszczają się tym łatwiej, im odczyn wody jest bardziej kwaśny (czyli im większa jest w wodzie zawartość dwutlenku węgla). W przypadku węglanów, rozpuszczaniu w wodzie podlega kwaśny węglan wapnia – Ca(HCOIndeks dolny 3)Indeks dolny 2, który jest produktem reakcji chemicznej pomiędzy węglanem wapnia lub magnezu, wodą i dwutlenkiem węgla. Proces ten można zapisać na przykład za pomocą wzoru chemicznego:

CaCOIndeks dolny 3 + HIndeks dolny 2O + COIndeks dolny 2  Indeks dolny koniec→ Ca (HCOIndeks dolny 3)Indeks dolny 2

W przypadku skał wapiennych (zbudowanych z węglanu wapnia) intensywność procesu krasowienia zależy zatem od nasycenia wody przez dwutlenek węgla – im nasycenie jest większe, tym roztwór ten jest bardziej agresywny. Wraz ze spadkiem temperatury woda ma większą możliwość nasycenia dwutlenkiem węgla (ryc. 1). Dlatego intensywność procesów rozpuszczania skał wapiennych i dolomitów rośnie wraz ze spadkiem temperatury wody. Podobnie wraz ze spadkiem temperatury wody rośnie intensywność rozpuszczania siarczanów wapnia, gipsu (ryc. 1) i anhydrytu. Natomiast zdolność rozpuszczania soli kamiennej przez wodę tylko w niewielkim stopniu zależy od jej temperatury i jest praktycznie stała (ryc. 2).

Czynnikiem jednakowo wpływającym na rozpuszczanie skał jest czas kontaktu roztworu wodnego ze skałą. Im jest on dłuższy, tym intensywność krasowienia jest większa. Możliwość nasycenia wody danym związkiem chemicznym jest ograniczona. Dlatego jeżeli woda przepływająca przez skały będzie w niej stagnowała, to szybciej roztwór nasyci się związkiem chemicznym (zmniejszy się jej agresywność), a intensywność rozpuszczania spadnie. Natomiast jeśli przez szczeliny w skale będzie ciągle przepływał słabo nasycony związkami mineralnymi roztwór wody, to jego agresywność będzie ciągle podobna, a rozpuszczanie będzie przebiegać w przybliżeniu w stałym tempie.

Z punktu widzenia kontaktu roztworu wody ze skałą ważne jest także jej uszczelinnienie (ilość przestrzeni – porów i szczelin) pomiędzy składnikami skały. Im będzie ono większe, tym większa będzie możliwość jej rozpuszczania (większe tempo krasowienia).

Słownik

anhydryt
anhydryt

(gr. an ‘bez’ i hydro ‘woda’; anhydros ‘bezwodny’; siarczan wapnia, nazywany czasem „gipsem bez wody”) – substancja krystaliczna o barwie niebieskoszarej, rzadziej białej lub kremowej; łatwo wchłania wodę, co powoduje zwiększenie jej objętości o nawet 60%, może przy tym pękać i rozwarstwiać się

dolomit
dolomit

niemal monomineralna osadowa skała węglanowa, zbudowana głównie z węglanu wapnia i magnezu – w ponad 90%; nazwa pochodzi od nazwiska francuskiego badacza Alp, mineraloga Déodata de Dolomieu

gips
gips

(gr. gypsos, łac. gypsum ‘czynność gipsowania’, ‘kreda’ lub ‘cement’, uwodniony siarczan wapnia) – minerał bezbarwny lub o różnym zabarwieniu (biały, szary, różowy, miodowożółty), o szklistym, perłowym lub jedwabistym połysku; tworzy się jako produkt ewaporacji (odparowania) wód słonych jezior lub mórz

rozpuszczanie
rozpuszczanie

proces polegający na łączeniu się minerałów z wodą i doprowadzeniu ich do roztworu

roztwór
roztwór

jednorodna mieszanina dwóch lub więcej związków chemicznych lub pierwiastków chemicznych

sól kamienna, halit
sól kamienna, halit

(gr. hals ‘sól’, lithos ‘kamień’) – minerał z gromady halogenków, znany i używany od czasów starożytnych, jego głównym składnikiem jest chlorek sodu