Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki

Przypomnijmy, że każdą liczbę niewymierną można przybliżyć liczbami wymiernymi, na przykład przez rozwinięcie dziesiętne. Każda kolejna cyfra rozwinięcia dziesiętnego liczby niewymiernej “zbliża” do rzeczywistej wartości tej liczby.

Przypomnijmy kolejne przybliżenia wybranych liczb niewymiernych.

1

Liczba niewymierna

Cyfra jedności

Kolejne cyfry rozwinięcia dziesiętnego danej liczby niewymiernej

2

1

1,4

1,41

1,414

1,4142

1,41421

1,414213

3

1

1,7

1,73

1,732

1,7320

1,73205

1,732050

5

2

2,2

2,23

2,236

2,2360

2,23606

2,236067

π

3

3,1

3,14

3,142

3,1415

3,14159

3,141592

1
Przykład 1

Wykorzystując kolejne cyfry rozwinięcia dziesiętnego liczby 2, wyznaczymy kolejne cyfry rozwinięcia potęgi 32.

Rozważymy kilka potęg liczby 3 o wykładnikach będących kolejnymi przybliżeniami liczby 2, czyli 31, 31,4, 31,41, 31,414, 31,4142, 31,41421:

31=3

31,4=372=37=2734,6555

31,41=3141100=31001414,706965

31,414=314141000=3707500=35007074,727695

31,4142=31414210000=370715000=3500070714,72873393

31,41421=3141421100000=31000001414214,72878588

Zauważmy, że im więcej cyfr rozwinięcia dziesiętnego liczby 2 weźmiemy pod uwagę, tym więcej “ustala się” cyfr rozwinięcia dziesiętnego liczby 32. Zestawmy powyższe obliczenia w tabelce:

Liczba

Kolejne cyfry rozwinięcia dziesiętnego danej liczby niewymiernej

2

1

1,4

1,41

1,414

1,4142

1,41421

32

31=3

31,44,6555

31,414,706965

31,4144,727695

31,41424,72873393

31,414214,72878588

Przy pomocy kalkulatora obliczamy 324,728804387.

Zauważmy przy okazji, że im większy jest wykładnik potęgi, tym większą wartość ma sama potęga.

1
Przykład 2

Wykorzystując kolejne cyfry rozwinięcia dziesiętnego liczby 3, wyznaczymy kolejne cyfry rozwinięcia potęgi 0,53.

Rozważymy kilka potęg liczby 0,5 o wykładnikach będących kolejnymi przybliżeniami liczby 3, czyli 0,51, 0,51,7, 0,51,73, 0,51,732, 0,51,73205, 0,51,7320508:

0,51=0,5

0,51,7=0,51710=0,510170,307786

0,51,73=0,5173100=0,51001730,301451936

0,51,732=0,517321000=0,5433250=0,52504330,3010343

0,51,73205=0,5173205100000=0,53464120000=0,520000346410,3010239

0,51,7320508=0,51732050810000000=0,543301272500000=0,5250000043301270,3010237

Zauważmy, że im więcej cyfr rozwinięcia dziesiętnego liczby 3 weźmiemy pod uwagę, tym więcej “ustala się” cyfr rozwinięcia dziesiętnego liczby 0,53. Zestawmy powyższe obliczenia w tabelce:

Liczba

Kolejne cyfry rozwinięcia dziesiętnego danej liczby niewymiernej

3

1

1,7

1,73

1,732

1,73205

1,7320508

0,53

0,5

0,307786...

0,3014519...

0,3010343...

0,3010239...

0,301023745...

Przy pomocy kalkulatora obliczamy 0,530,301023743...

Zauważmy przy okazji, że im większy jest wykładnik potęgi, tym mniejszą wartość ma sama potęga.

Dwa powyższe przykłady obrazują, w jaki sposób oblicza się wartości potęg o wykładnikach niewymiernych. Odnotujmy w tym miejscu ważne założenie: przyjmujemy, że podstawa potęgi o wykładniku niewymiernym jest liczbą dodatnią.

Rozważyliśmy dwa przykłady potęg o wykładnikach niewymiernych: 32 oraz 0,53. Można udowodnić, że obie te liczby są niewymierne. Zastanowimy się teraz, czy istnieją potęgi o wykładnikach niewymiernych, które są liczbami wymiernymi.

Zauważmy, że poznane do tej pory własności działań na potęgach o wykładnikach wymiernych “przenoszą się” na potęgi o wykładnikach niewymiernych, o ile podstawy tych potęg są liczbami dodatnimi.

Rozważmy teraz potęgę 52. Jeśli ta liczba jest wymierna, oznacza to, że istnieją potęgi o podstawach i wykładnikach niewymiernych, które są wymierne. Jeśli zaś liczba 52 jest niewymierna, wówczas liczba 522=522=52=5 jest wymierna, co prowadzi ponownie do wniosku, że istnieją potęgi o podstawach i wykładnikach niewymiernych, które są liczbami wymiernymi.

Powyższe rozumowanie opiera się na zasadzie tertium non datur (trzeciej możliwości nie ma), zwanej również prawem wyłączonego środkaprawo wyłączonego środkaprawem wyłączonego środka, która jest fundamentem logiki klasycznej (dwuwartościowej). Oznacza to, że albo prawdziwe jest zdanie p, albo zdanie nieprawda, że p. W przykładzie powyżej: albo 52 jest liczbą wymierną, albo 52 jest liczbą niewymierną – trzeciej możliwości nie ma.

Porównywanie potęg o wykładnikach rzeczywistych

Prawdziwe jest następujące twierdzenie.

Podstawa potęgi
Twierdzenie: Podstawa potęgi

Jeśli podstawa potęgi jest większa od jedynki, to wraz ze wzrostem wykładnika wartość potęgi również rośnie.

Jeśli podstawa potęgi jest liczbą większą od zera i mniejszą od jedynki, to wraz ze wzrostem wykładnika wartość potęgi maleje.

Przykład 3

Porównamy kilka potęg o wykładnikach niewymiernych:

52<53, ponieważ podstawa jest większa od 1, więc większa jest potęga o większym wykładniku.

233<231,7, ponieważ podstawa jest dodatnia, ale mniejsza od 1, więc większa jest potęga o mniejszym wykładniku.

Przykład 4

Porównamy liczby 5225.

Ponieważ 1,4<2<1,5 oraz 2,2<5<2,3,

więc 51,4<52<51,5 oraz 22,2<25<22,3.

Uzasadnimy, że 22,3<51,4.

Ponieważ obie strony ostatniej nierówności są nieujemne, więc poprzez podniesienie ich do potęgi dziesiątej otrzymamy nierówność równoważną:

22,310<51,410.

Po zastosowaniu własności działań na potęgach o wykładnikach wymiernych, otrzymujemy

223<514.

Zauważmy, że 223=2222=2411 zaś 514=53511=125511.

Ponieważ 125>2 oraz 511>411,

więc prawdą jest, że 2411<125511, czyli 223<514.

Zatem 25<22,3<51,4<52.

Stąd 52>25.

Słownik

prawo wyłączonego środka
prawo wyłączonego środka

podstawowe prawo logiki klasycznej (dwuwartościowej) orzekające, że spośród dwóch zdań: q oraz nieprawda, że q jedno jest prawdziwe i jedno fałszywe