Przeczytaj
Higroskopijność
Zjawisko pochłaniania i zatrzymywania cząsteczek wody przez niektóre ciała określane jest jako higroskopijnośćhigroskopijność. Proces sorpcji (możliwość pochłaniania) może przejawiać się na drodze dwóch zjawisk: absorpcjiabsorpcji lub adsorpcjiadsorpcji.
Silne właściwości sorpcyjne posiada m.in. gleba. Dzięki zdolności do pochłaniania gazów, wody, cząsteczek i jonów z roztworów, a także mikroorganizmów, obecnych w glebie, możliwy jest wzrost i rozwój roślin. Jednak nie tylko gleba może skutecznie pochłaniać wodę. Wśród substancji higroskopijnych wymienić można m.in. włókna, np. bawełnę, a także: cukier, drewno, węgiel aktywny, żele krzemionkowe oraz sole.
Moloch straszliwy (Moloch horridus) to niewielka jaszczurka zamieszkująca tereny pustyni australijskich. Na jej ciele znajdują się ostre kolce, pomiędzy którymi higroskopijne rowki nocą oraz w czasie deszczu pochłaniają wodę. Działanie skóry jaszczurki, na zasadzie kapilary, pozwala jej zasysać wodę z całej powierzchni skóry i kierować wprost do pyska. Dzięki temu jaszczurka może przez długi okres obejść się bez źródła wody.
Dlaczego w solniczce jest woda?
Bardzo często spotykaną praktyką jest dosypywanie do kuchennych pojemników z solą ziarenek ryżu. Czy ta praktyka zapobiega pochłanianiu wody przez sól?
Chlorek sodu () jest klasycznym przykładem, który doskonale obrazuje zjawisko pochłaniania wody przez sól. Chlorek sodu przyciąga wodę w postaci pary lub cieczy z otoczenia, przez co sól ulega zbryleniu i ciężko wydobyć ją z solniczki. O takich solach, jak , mówi się wówczas, że są higroskopijne, a cecha ta określana jest jako higroskopijnośćhigroskopijność.
Na ilość wody, która może zostać pobrana przez sól, wpływ ma temperatura oraz zawartość wody (wilgotność) w atmosferze. Z chemicznego punktu widzenia pochłanianie wody przez sole sprowadza się do tworzenia hydratów soli, czyli wiązania wody w sieci krystalicznej soli bezwodnej. Przykładem soli, która jest wysoce higroskopijna, jest siarczan() miedzi(), który pochłania wodę, tworząc siarczan() miedzi() — woda . Proces ten można przedstawić w postaci równania reakcji:
Związana w hydracie woda to tzw. woda hydratacyjna.
Zdarza się też, że sól, która bardzo silnie absorbuje wodę z otoczenia, przechodzi z postaci stałej do roztworu, a proces ten określany jest jako rozpływanie. Przykładami soli rozpływających się jest chlorek wapnia () lub chlorek cynku (). Zjawisko to często obserwowane jest w laboratoriach chemicznych. Przechowywane przez wiele lat sole, mimo, jakby się wydawało, szczelnego zamknięcia, po wyjęciu z szafy laboratoryjnej „pływają w cieczy”.
Przykłady soli higroskopijnych i ich zastosowanie
Absorbenty
W niektórych działach chemii konieczne jest dokładne odważenie odczynnika – jest to szczególnie istotne w chemii analitycznej i analizie jakościowej. W przypadku substancji, które mają zdolność do chłonięcia wody, ilościowe odważenie próbki staje się utrudnione, ponieważ zawartość pochłoniętej przez próbkę wody zwykle jest trudna do określenia. Wówczas zachodzi konieczność usunięcia wilgoci, na przykład przy pomocy soli o charakterze higroskopijnym. Dlatego jednym z kluczowych zastosowań soli higroskopijnych jest ich wykorzystanie jako absorbentówabsorbentów.
W laboratoriach chemicznych do przechowywania wysuszonych odczynników oraz suszenia wilgotnych substancji stosuje się eksykatoreksykator.
Środki suszące
Sole o charakterze higroskopijnym stanowią środki suszące w chemii organicznej. Do usuwania resztek wody z roztworów organicznych (np. po ekstrakcji) stosuje się sole higroskopijne, takie jak: chlorek wapnia (), siarczan() magnezu () i siarczan() sodu (). W praktyce do roztworu organicznego dodaje się soli bezwodnej. Naczynie zakrywa się na kilka minut, po czym sól pochłaniającą wilgoć (teraz częściowo uwodnioną) usuwa się przez filtrację lub dekantację.
Mocna strona wody
Gdyby piasek na pustyni posiadał tą samą zdolność do pochłaniania wody, jak niektóre sole nieorganiczne, to problem suszy i braku wody zniknąłby w mgnieniu oka.
Czy sól o charakterze higroskopijnym może poradzić sobie z problemem suszy na świecie?
Wykorzystanie wody z jezior i rzek, eksploatacja spływów deszczowych i odsalanie słonej wody są szeroko stosowane w celu pokrycia zapotrzebowania na wodę słodką. Metody te są jednak często mało wydajne, a przy tym wymagają dużych nakładów pracy. Coraz częściej poszukuje się materiałów, które pozwalają w sposób łatwy i szybki zmagazynować wodę. Do tego celu wykorzystywane są zeolityzeolity, porowate materiały na bazie krzemionki (jak ), kompozyty węglowe oraz struktury metaloorganiczne (MOF). Są one zdolne do wchłaniania wody przy wilgotności względnejwilgotności względnej, poniżej 10%. Materiały te nie pozwalają, jak do tej pory, na efektywne pozyskiwanie wody, z uwagi na wysokie koszty ich syntezy.
Oprócz zbierania wody poprzez adsorpcjęadsorpcję na powierzchni, możliwe jest jej pozyskiwanie poprzez absorpcjęabsorpcję. Obiecujące wyniki w tym obszarze dają higroskopijne sole. Jedną z nich jest chlorek wapnia . Ze względu na doskonałe właściwości sorpcji wody, w połączeniu z naturalną i przemysłową obfitością, sól ta jest w stanie zaabsorbować wodę w ilości przekraczającej swojej masy.
Kulki kompozytowe
Podczas hydratacji chlorku wapnia występuje problem aglomeracji cząstek na powierzchni, co znacznie zmiejsza zdolności sorpcyjne. Rozwiązaniem tego problemu jest zamknięcie chlorku wapnia w kapsułce na bazie polimeru. Materiał kompozytowykompozytowy do zbierania wody na drodze adsorpcji, składa się z matrycy pochodzącej z alginianu sodu i wbudowanego . Kompozyt otrzymywany jest w postaci kulek na drodze łatwej syntezy, której schemat przedstawiono poniżej.
Słownik
zdolność do pochłaniania wody przez niektóre ciała lub substancje
(łac. exsicco „osuszam”) naczynie laboratoryjne z grubego szkła ze szczelną pokrywą, w którym przechowuje się i suszy związki chemiczne
stosunek ilości pary wodnej, znajdującej się w jednostce objętości powietrza, do ilości maksymalnej w określonej temperaturze, wyrażonej w procentach
substancja (ciecz lub ciało stałe) mająca zdolność do pochłaniania w całej swojej masie innych substancji (gazów lub cieczy) w procesie absorpcji
(łac. ad–”przy”, sorbere „pochłaniać”) proces wiązania substancji na powierzchni ciała stałego
(łac. absorptio „wchłanianie”) wchłanianie substancji w całej masie innej substancji
minerał występujący w postaci uwodnionych glinokrzemianów sodu lub wapnia; jego cechą charakterystyczną jest obecność w sieci krystalicznej dużych wolnych przestrzeni, tworzących system otwartych kanalików, w których występuje woda w postaci cząsteczek
(łac. compositus „złożony”) materiał składający się z co najmniej dwóch faz (np. cieczy); posiada właściwości lepsze lub nowe w stosunku do właściwości użytych faz wyjściowych
Bibliografia
Bieniek G., Chemia. Doświadczenia chemiczne w zadaniach, Trening przed maturą, Kraków .
Bick M., Prinz H., Steinmetz A., Ullmann's Encyclopedia of Industrial Chemistry, Weinheim .
Encyklopedia PWN
Jagodziński P., Wolski R., Aspekty Metodyczne eksperymentów chemicznych, Szkoła ponadgimanacjalna, Nowa podstawa Programowa, cz. , Warszawa .
Kallenberger P. A., Fröba M.. Water harvesting from air with a hygroscopic salt in a hydrogel–derived matrix, „Chemical Communications” , t. , nr .
Vogel A. I., Preparatyka Organiczna, Warszawa .