Na ilustracji interaktywnej znajduje się pięć rozwijalnych opisów z ilustracjami. Zdjęcie główne przedstawia witraż zdobiony licznymi ornamentami, na którym widnieje postać mnicha. Jego głowę otacza aureola w postaci złotego dysku. Mnich kieruje wzrok do góry. Ubrany jest w czarno-białe szaty, ma dużą złotą broszkę w kształcie słońca przypiętą na piersi. Mnich w lewej dłoni trzyma otwartą księgę, w której zapisuje coś piórem. 1. Francisco de Zurbarán, Apoteoza św. Tomasza z Akwinu (fragment), 1631, ilustracja: Obraz przedstawia kędzierzawego mnicha w białej szacie i czarnym płaszczu spiętym złotą klamrą w kształcie słońca. Na ramionach mężczyzna ma zawieszony złoty łańcuch zdobiony również symbolem słońca. Mnich stoi na chmurach w niebie, unosi wysoko prawą dłoń, w której trzyma pióro. Wokół mężczyzny siedzą inni mężczyźni trzymający otwarte księgi. Nad głową mnicha widnieje białe słońce, z którego rozchodzą się promienie w kierunku mnicha. Słońce przenika się z lecącą białą gołębicą. Na niebie w chmurach widnieją anioły, które przenikają się z chmurami. Opis: Tomasz urodził się pod koniec 1224 lub na początku 1225 r. w zamku Roccasecca pod Akwinem, w Królestwie Neapolitańskim. Wywodził się z arystokratycznej rodziny; jego matka Teodora pochodziła z zasiedziałej neapolitańskiej szlachty, której korzenie były jeszcze normańskie. Liczną i wpływową rodzinę miał także ojciec, hrabia Landulf., 2. Opactwo Monte Cassino. Ilustracja: Zdjęcie przedstawia marmurowy taras widokowy w górach otoczony arkadami. Na pierwszym planie znajduje się marmurowa studnia otoczona czterema zdobionymi kolumnami. Z tyłu przy balustradzie stoi mężczyzna i patrzy w dal w góry przykryte mgłą. Opis: W wieku pięciu lat został posłany do szkoły przy słynnym klasztorze benedyktyńskim na Monte Cassino. Po dziewięciu latach udał się do Neapolu na studia uniwersyteckie, zgłębiał tam pierwsze tajniki wiedzy: tzw. siedem sztuk wyzwolonych i teologię. Tu zetknął się też z dominikanami, czyli zakonnikami należącymi do, zatwierdzonego zaledwie przed kilkunastu laty, Zakonu Braci Kaznodziejów., 3. Luis Muñoz Lafuente, Św. Tomasz z Akwinu, 1795 Ilustracja: Obraz przedstawia brodatego mnicha w średnim wieku patrzącego w górę. Wokół jego głowy delikatnie zarysowuje się aureola w postaci cienkiego złotego okręgu. Duchowny ma na sobie białą szatę oraz w czarny płaszcz. Na piersi mężczyzna ma wyszyte duże złote słońce, a ramiona płaszcza ma obszyte złotymi ornamentami. Mnich siedzi na krześle z czerwonym obiciem przy stole z czerwony obrusem. Na stole leży otwarta księga, mężczyzna w prawej dłoni trzyma pióro. Opis: W 1244 r. wbrew woli rodziny zrezygnował z kariery opata Monte Cassino i wstąpił do dominikanów. Przez kilka miesięcy przebywał w ich neapolitańskim klasztorze, a potem przełożeni posłali go na studia do Paryża. W drodze został jednak porwany przez swoich rodzonych braci i uwięziony w rodowym zamku Roccasecca, gdzie przebywał ponad rok. Rodzina bowiem za wszelką cenę chciała odwieść go od zakonnego powołania, 4. Ernest Board, Albertus Magnus objaśniający swoje doktryny fizyki na ulicach Paryża, ok. 1245. Ilustracja: Obraz przedstawia plac miejski, na którym znajduje się podwyższenie zbudowane z kamienia. Na podwyższeniu stoi łysy mnich w czarno-białej szacie trzymający otwartą księgę, pokazujący coś w tekście ludziom zebranym wokół niego. Na pierwszym planie znajduje się postać w czarnym płaszczu do ziemi, ma zaciągnięty lekko na głowę kaptur i przygląda się mnichowi. Obok postaci w czerni znajduje się siwy brodaty mężczyzna w czerwonych szatach i w czapce, który również przysłuchuje się mnichowi. Poza tym na obrazie zebrany jest tłum mieszkańców zwrócony do mnicha. Opis: Władze zakonu posłały go na dalsze studia najpierw do Paryża, a potem do Kolonii, gdzie uczył się pod kierunkiem swojego mistrza Alberta Wielkiego. Współbracia przezywali go „milczącym wołem” z racji zarówno jego ponadprzeciętnej tuszy, jak też małomównego usposobienia. Reszta jego życia upłynęła na pracy uniwersyteckiej, a także na podróżach między Paryżem a miastami włoskimi, przede wszystkim Neapolem i Rzymem. Pracował bardzo intensywnie, poświęcając cały niemalże swój wolny czas na prowadzenie wykładów i pisanie dzieł filozoficznych. Potrafił narzucić sobie bardzo surowy rygor życiowy, w którym poza pracą intelektualną znajdował też chwile na wypełnienie obowiązków kapłańskich i kaznodziejskich. Znany był z gorliwości w modlitwie., 5. Grób św. Tomasza z Akwinu w kościele Jakobinów w Tuluzie (Francja) Ilustracja: Zdjęcie przedstawia ołtarz w kościele zbudowanym w stylu romańskim, czyli surowy, o małej liczbie ozdób, z prostymi, minimalistycznymi arkadami wewnątrz. Ołtarz składa się z kamiennego blatu i podnóży które połączone są kratą. Za kratami stoi złota podświetlona skrzynia. Opis: Na trzy miesiące przed swoją śmiercią Tomasz przeszedł, najprawdopodobniej z powodu przepracowania, coś w rodzaju załamania nerwowego; oświadczył wówczas, że wszystko, co do tej pory napisał, to „słoma”. Ogarnęła go niemoc twórcza, nie mógł kontynuować wykładów i dokończyć rozpoczętych dzieł. W ostatnim roku swego życia został wezwany przez papieża na II Sobór Lyoński, po drodze miał wypadek – uderzył głową w wystającą gałąź i wkrótce zmarł w cysterskim klasztorze Fossanova w 1274 r.