Przeczytaj
Diabeł niejedno ma imię
DiabełDiabeł ma różne oblicza i dlatego też różnie go nazywano: od starosłowiańskiego czarta, biesa, kozyra, licha po Antychrysta, Lucyfera czy szatana. Słowiańskie i ludowe rozumienie wyrazu „diabeł” miało nieco inny wymiar niż chrześcijańskie. Kojarzony był ze strachem, chorobami, nieszczęściem, złym losem, natomiast w późniejszym okresie raczej z upadłym aniołem, który jest przeciwieństwem Chrystusa - Antychrystem, szatanem, Lucyferem, tym, który nie tylko sam zbuntował się przeciwko Bogu, ale też nakłaniał do buntu inne anioły. Diabeł występuje pod różnymi imionami, między innymi:
Asmodeusz
Belzebub
Boruta
Mefistofeles
Szatan.
Słownik
(gr. diábolos) – zły duch kuszący ludzi do grzechu, wyobrażany jako istota z rogami, ogonem i kopytami
w Biblii, Ap. 9,11, szatan, upadły anioł przepaści, „którego imię po hebrajsku Abaddon, po gr. Apollyon, a po łac. Exterminans („niszczący, pustoszący, rugujący”)
w Biblii, Kpł 16,8, imię hebrajskie symbolizujące złego ducha zamieszkującego pustynię
w Biblii, Hi 40, 10‑19, potężna bestia mityczna, która gdyby miała przedstawiać realnie istniejące zwierzę, oznaczałaby hipopotama
(gr. ta meta ta physika – to, co ponad fizyką) – jedna z głównych dyscyplin filozofii rozważająca ogólne własności bytu i ostateczne przyczyny rzeczy; w potocznym rozumieniu oznacza wszystko to, co wybiega poza możliwość naukowego wyjaśnienia