Przeczytaj
Czym są przysłowia?
Refleksja nad naturą, historią i funkcjami przysłówprzysłów od zawsze cieszyła się sporym zainteresowaniem. Dziedziny badające przysłowia to paremiologiaparemiologia i frazeologiafrazeologia. Ludowe porzekadła, chwytliwe dzięki metrum i rymom oraz przekazujące jakąś mądrość lub powszechny fakt, trwają od wieków w niezmiennej postaci i są żywą skamieliną niektórych zanikłych form językowych.
To pole do badań dla historyków języka. Znany czeski teoretyk literatury Jan Mukařovski, zajmujący się analizą tekstu literackiego, określił cechy przysłów:
1. obrazowość
2. normatywność i zdolność do wartościowania
3. ponadjednostkowy zakres obowiązywania
4. uogólniający obraz i skrótowość
5. możliwość użycia w wielu sytuacjach
6. rytmiczność
7. ludowość i tradycyjność.
Przysłowie stanowi całostkę semantyczną, którą należy interpretować holistycznie (całościowo), nie zaś dodając znaczenia poszczególnych segmentów, np.: baba z wozu, koniom lżej; jak sobie pościelesz, tak się wyśpisz; gdyby kózka nie skakała, to by nóżki nie złamała itp.
Typy archaizmów
Polskie przysłowia przechowują w sobie dawne wyrazy, ich znaczenia, formy odmiany, sposoby budowy czy wymowy. Takie elementy nazywa się archaizmamiarchaizmami. Na podstawie obszaru języka, do jakiego należy dany archaizm, wyróżnia się kilka ich typów.
- Nazwa kategorii: [bold]archaizmy – wyrazy, konstrukcje składniowe bądź sposoby wymowy, które wyszły z użycia w danej odmianie języka[/]
- Nazwa kategorii: fonetyczne
- Nazwa kategorii: formy poświadczające dawny, odmienny od dzisiejszego sposób wymowy Koniec elementów należących do kategorii fonetyczne
- Nazwa kategorii: fleksyjne
- Nazwa kategorii: formy odmiany wyrazu (np. przypadka, liczby), które wypadły z systemu fleksyjnego polszczyzny Koniec elementów należących do kategorii fleksyjne
- Nazwa kategorii: słowotwórcze
- Nazwa kategorii: wyrazy utworzone od innych wyrazów według dawnych reguł słowotwórstwa Koniec elementów należących do kategorii słowotwórcze
- Nazwa kategorii: leksykalne
- Nazwa kategorii: wyrazy, które wyszły z użycia Koniec elementów należących do kategorii leksykalne
- Nazwa kategorii: semantyczne
- Nazwa kategorii: wyrazy, których współcześnie używa się w innym znaczeniu niż dawniej Koniec elementów należących do kategorii semantyczne
- Nazwa kategorii: frazeologiczne
- Nazwa kategorii: stałe związki wyrazowe, które wyszły z użycia Koniec elementów należących do kategorii frazeologiczne
- Nazwa kategorii: składniowe
- Nazwa kategorii: połączenia wyrazów według dawnych wzorców składniowych Koniec elementów należących do kategorii składniowe
- Elementy należące do kategorii [bold]archaizmy – wyrazy, konstrukcje składniowe bądź sposoby wymowy, które wyszły z użycia w danej odmianie języka[/]
- Elementy należące do kategorii fonetyczne
- Elementy należące do kategorii fleksyjne
- Elementy należące do kategorii słowotwórcze
- Elementy należące do kategorii leksykalne
- Elementy należące do kategorii semantyczne
- Elementy należące do kategorii frazeologiczne
- Elementy należące do kategorii składniowe
Najczęściej występują w przysłowiach archaizmy fleksyjne, leksykalne i semantyczne.
Archaizmy fleksyjne
Chleb i woda, nie ma głoda.
Utrzymanie się pierwotnej końcówki dopełniacza -a w tym przysłowiu było możliwe dzięki wiążącej sile rymu. Jak wiemy, dziś forma dopełniacza od wyrazu głód to głodu.
Często błędnie przytaczane przysłowie:
Mądrej głowie dość dwie słowie
zawiera w sobie dawną formę liczby podwójnej od wyrazu słowo. Liczba podwójna była dziedzictwem prasłowiańskim i w miarę rozwoju polszczyzny z wolna zanikała. Dziś już mamy jej ślady tylko w niektórych formach i wyrażeniach. Słowie przypomina znany nam miejscownik, dlatego wielu użytkowników języka polskiego zastępuje liczebnik dwie przyimkiem po, z czego powstaje twór Mądrej głowie dość po słowie.
Liczba podwójna występuje również w mniej znanym powiedzeniu
Trzy gęsi, dwie niewieście uczyniły jarmark w mieście
tutaj forma niewieście również oznacza liczbę podwójną od rzeczownika niewiasta. Co łatwe do zauważenia, gdyby chcieć zastąpić archaizm formą współczesną, otrzymalibyśmy przysłowie pozbawione rymu: Trzy gęsi, dwie niewiasty uczyniły jarmark w mieście, a przez to trudniejsze do zapamiętania i powielania w języku.
Archaizmy leksykalne
Dobry żart tynfa wart
W tym przysłowiu spotykamy nieobecny we współczesnej żywej polszczyźnie wyraz tynftynf.
Z kolei w powiedzeniu
Strachy na Lachy!
mamy do czynienia z jednej strony z archaizmem fleksyjnym (stara, niemęskoosobowa forma biernika; współcześnie powiedzielibyśmy: Strachy na Lachów), z drugiej – z leksykalnym, ponieważ słowo Lach, dziś już nieużywane, oznaczało Polaka.
Archaizmy semantyczne (znaczeniowe)
Kogo nie boli, temu powoli
To przysłowie może być dla dzisiejszego użytkownika nie do końca jasne, a to dlatego, że przysłówek powoli w dawnej polszczyźnie znaczył „według woli, zgodnie z wolą” (por. po woli). To znaczenie uległo zmianie i dziś powoli jest antonimem przysłówka szybko.
W wyrażeniu
Na dwoje babka wróżyła
słowo babka pierwotnie oznaczało wiejską znachorkę. Nie należy więc kojarzyć go z używanym dziś wyrazem babka. Podobnie trącić myszką nie ma żadnego związku z gryzoniem, ani tym bardziej z urządzeniem komputerowym: myszką określało się kiedyś zapach starego wina.
Słownik
utrwalona w tradycji ludowej konstrukcja, wyrażająca ogólną prawdę, często w atrakcyjnej (rymy, rytm) formie
wyraz, konstrukcja składniowa bądź sposób wymowy, które wyszły z użycia w danej odmianie języka
dział językoznawstwa (dokładnie: leksykologii) zajmujący się analizą i opisem utrwalonych w języku połączeń wyrazowych
(od grec. paroimía) dyscyplina badająca przysłowia i porzekadła z uwzględnieniem ich właściwości folklorowych i literackich.