Przeczytaj
Czym są reakcje strąceniowe?
Reakcje chemiczne, w wyniku których powstają osady, są to najczęściej reakcje strąceniowereakcje strąceniowe. W wyniku takiej reakcji chemicznej, przynajmniej jeden z produktów jest w formie stałej i jest nierozpuszczalny w środowisku reakcji.
Reakcja wymiany podwójnej pomiędzy solami
Przykładem reakcji strąceniowej jest jedna z metod otrzymywania soli.
Warunkiem przebiegu takiej reakcji chemicznej jest wytrącenie jednej z soli ( lub ) w postaci osadu. Wytrącenie dwóch soli w postaci osadów doprowadzi do otrzymania mieszaniny ciał stałych, trudnej do rozdzielenia. W związku z tym, w preparatyce chemicznej zazwyczaj unika się tego typu procesów, chyba że ich celem jest po prostu usunięcie wybranych jonów z roztworu. Pamiętaj również, że przeprowadzając reakcję wymiany podwójnej: , należy, jako substraty, stosować sole rozpuszczalne w warunkach procesu.
Aby graficznie oznaczyć w równaniu reakcji chemicznej, która z soli wytrąca się w formie osadu, stosuje się strzałkę pionową z grotem w dół ().
Używając odpowiedniej strzałki, możemy powyższe równanie reakcji zapisać jako:
– w takim wypadku będzie wytrącać się z roztworu jako osad;
– w takim wypadku będzie wytrącać się z roztworu jako osad.
Rozpatrzmy to na przykładzie.
Przykład 1
- Uczniowie mieli za zadanie zapisać równanie reakcji chemicznej, w czasie której otrzymuje się jodek ołowiu(). Wybrali dwie dobrze rozpuszczalne sole, zawierające niezbędne jony – azotan() ołowiu() oraz jodek potasu. Następnie zapisali odpowiednie równanie reakcji chemicznej z uwzględnieniem odpowiedniej strzałki:
W powyższym zapisie strzałka () pokazuje, że mamy do czynienia ze związkiem w postaci osadu. Jodek ołowiu() jest solą trudno rozpuszczalną w wodzie, dlatego można ją otrzymać w ten sposób. - Zapiszmy powyższe równanie reakcji w formie jonowej:
Ze względu na niską rozpuszczalność jodku ołowiu(), nie zapisuje się go w formie jonowej. - Łatwo zauważyć, że w powyższym równaniu reakcji chemicznej po jednej i po drugiej stronie powtarzają się pewne jony, dlatego możemy je uprościć:
- Po przepisaniu tego równania reakcji chemicznej, otrzymujemy skrócone równanie jonowe:
Z powyższego równania reakcji chemicznej wynika, że w roztworze reakcja chemiczna zachodzi pomiędzy kationami ołowiu() a anionami jodkowymi.
Reakcja pomiędzy solą a kwasem
Innym typem reakcji strąceniowej może być reakcja pomiędzy kwasem i solą, schematycznie zapisana jako:
W powyższym przykładzie wytrąca się w postaci osadu, w związku z tym została oznaczona odpowiednią strzałką.
W reakcji tej również kwas może wytrącić się w formie osadu. W ten sposób wytrąca się np. .
Reakcja tego typu może zachodzić również bez wytrącenia osadu, ale tylko w sytuacji, kiedy dodawany kwas jest mocniejszy od tego, którego reszta kwasowa buduje sól, albo kiedy kwas, będący produktem, jest lotny lub rozpada się na związki lotne: , , .
Reakcję pomiędzy solą a kwasem rozpatrzmy na przykładzie.
Przykład 2
- Uczniowie przeprowadzili eksperyment. Do wodnego roztworu azotanu() srebra() wkraplali powoli rozcieńczony kwas solny. Zaobserwowali wytrącanie się białego osadu. Zapisali odpowiednie równanie reakcji chemicznej oraz sprawdzili w tablicy rozpuszczalności wodorotlenków i soli w wodzie rozpuszczalność otrzymanego produktu.
Otrzymany w wyniku tej reakcji chemicznej chlorek srebra() jest solą trudno rozpuszczalną w wodzie, dlatego zapisujemy go z odpowiednią strzałką. - Zapiszmy to równanie w formie jonowej:
Ze względu na niską rozpuszczalność chlorku srebra(I), nie zapisuje się go w formie jonowej. - Łatwo zauważyć, że w powyższym równaniu po jednej i po drugiej stronie powtarzają się pewne jony, dlatego możemy je uprościć:
- Po przepisaniu tego równania, otrzymujemy skrócone równanie jonowe:
Z powyższego równania wynika, że w roztworze reakcja chemiczna zachodzi pomiędzy kationami srebra() a anionami chlorkowymi.
Reakcja pomiędzy solą a wodorotlenkiem
Rozważmy jeszcze jeden typ reakcji strąceniowej, w wyniku której otrzymuje się trudno rozpuszczalne wodorotlenki:
W wyniku tego typu reakcji chemicznej powstaje trudno rozpuszczalny wodorotlenek, który można wytrącić z roztworu w formie stałej.
W reakcji może wytrącić się też sól, a nie tylko wodorotlenek. Dodatkowo reakcja może też zachodzić bez wytrącania osadu – w sytuacji, kiedy dodany wodorotlenek jest silniejszy od tego (lub od tej zasady), którego jon znajduje się w .
Omówmy to na przykładzie.
Przykład 3
- W wyniku reakcji siarczanu() miedzi() z wodorotlenkiem sodu otrzymuje się trudno rozpuszczalny wodorotlenek miedzi() oraz siarczan() sodu.
Zapiszmy równanie zachodzącej reakcji w formie cząsteczkowej:
Z treści zadania wiemy, że wodorotlenek miedzi() jest trudno rozpuszczalny, dlatego zapisujemy przy nim strzałkę w dół. - Zapiszmy równanie reakcji chemicznej w formie jonowej:
Ze względu na niską rozpuszczalność wodorotlenku miedzi(), nie zapisuje się go w formie jonowej. - Znów łatwo zauważyć, że w powyższym równaniu reakcji chemicznej po jednej i po drugiej stronie powtarzają się pewne jony, dlatego możemy je uprościć:
- Po przepisaniu tego równania reakcji chemicznej, otrzymujemy skrócone równanie jonowe:
Z powyższego równania wynika, że w roztworze reakcja chemiczna zachodzi pomiędzy kationami miedzi() a anionami wodorotlenkowymi.
Podsumowanie
W reakcjach strąceniowych produkty otrzymane w formie stałej zapisuje się ze strzałką skierowaną w dół (). Sygnalizuje ona, że otrzymany związek jest trudno rozpuszczalny w roztworze w warunkach reakcji.
Stosowanie strzałki nie jest obowiązkowe, a jej brak nie prowadzi do utraty punktów na egzaminie maturalnym, ale z pewnością ułatwia zrozumienie przebiegu zachodzącego procesu.
Słownik
wydzielanie składnika roztworu w postaci trudno rozpuszczalnego osadu, powstającego w wyniku reakcji chemicznej
związki chemiczne, których rozpuszczalność w wodzie w temperaturze jest niższa niż ; substancje trudno rozpuszczalne strącają się ze stężonych roztworów
Bibliografia
Encyklopedia PWN
Hejwowska S., Marcinkowski R., Staluszka J., Równowagi i procesy jonowe Chemia 3, Gdynia 2006.
Litwin M., Styka‑Wlazło Sz., Szymońska J., To jest chemia 1, Warszawa 2013.
Minczewski J., Marczenko Z., Chemia analityczna 1. Podstawy teoretyczne i analiza jakościowa, Warszawa 1997.