Przeczytaj
Warto przeczytać
Doświadczenie: dźwięk + dźwięk = cisza?
Do doświadczenia potrzebny jest stojący na stole laptop z podłączonymi do niego dwoma głośnikami komputerowymi. Aby zamienić je w źródła fal harmonicznychfal harmonicznych, wpisz w wyszukiwarce przeglądarki internetowej hasło „generator akustyczny online” i z pomocą znalezionego programu wytwórz falę sinusoidalną o częstotliwości 1500 Hz. Możesz też wpisać w wyszukiwarce hasło „1500 Hz sound” i odtworzyć jeden ze znalezionych filmów. Jedna prośba: dbając o uszy sąsiadów, nie odtwarzaj tych dźwięków zbyt głośno, nie będzie to potrzebne.
Eksperyment wykona dwóch uczestników: jeden będzie poruszał jednym z głośników, drugi będzie detektorem dźwięku, czyli po prostu będzie słuchał (Rys. 1.) jednym uchem (zatykając drugie). Obserwator powinien znajdować się w odległości wynoszącej około 3 m od pierwszego głośnika. Jeśli wynik eksperymentu nagrasz za pomocą smartfona i odtworzysz, będzie on jeszcze bardziej wyraźny.
Najpierw ustawiamy głośniki koło siebie.
A teraz pierwszy uczestnik zaczyna powoli przesuwać drugi głośnik w kierunku obserwatora. Przy przesuwaniu o kilkanaście centymetrów obserwator słyszy coraz cichszy dźwięk, mimo że oba głośniki działają bez zmiany. W końcu osiągnięte zostaje minimum natężenia dźwięku.
Dalsze przesuwanie głośnika powoduje, że głośność dźwięku zaczyna znów narastać, potem znowu maleć itd.
Wyniki naszych obserwacji mogą się wydać zaskakujące. Jeżeli odpowiednio przesuniemy drugi głośnik, to obserwator słyszy dźwięk dochodzący z dwóch głośników jako cichszy, niż gdyby dobywał się tylko z jednego głośnika. Można o tym powiedzieć żartem: „dźwięk + dźwięk = cisza”! Jak to możliwe?
Interferencja
Aby zrozumieć wynik naszego doświadczenia, musimy wziąć pod uwagę zjawisko interferencjiinterferencji, czyli superpozycji (nakładania się) fal harmonicznych. W dalszych rozważaniach rozważymy fale rozchodzące się tylko w jednym kierunku (od głośników do obserwatora) i zaniedbamy fakt, że w rzeczywistości przy oddalaniu się od głośnika amplituda falamplituda fal dźwiękowych maleje.
Wyjaśnienie obserwacji: Zasada superpozycji mówi, że wypadkowe przemieszczenie elementu ośrodka, w którym rozchodzą się dwie fale, jest sumą przemieszczenia, jakie wywołałaby tylko pierwsza fala i przemieszczenia, które by wywołała tylko druga fala.
Przedstawimy fale idące w kierunku obserwatora od dwóch głośników jako sinusoidy o jednakowych długościach fali (lambda). W wypadku fali dźwiękowej wartość sinusoidy w danym punkcie odpowiada chwilowemu ciśnieniu w fali dźwiękowej, które jest na przemian większe lub mniejsze . Na rysunku (Rys. 2.):
Górny czerwony wykres przedstawia falę pierwszą
Środkowy zielony wykres przedstawia falę drugą.
Dolny wykres czarny przedstawia superpozycję dwóch poprzednich fal.
Odległość pierwszego źródła od obserwatora oznaczyliśmy symbolem (na (Rys. 1.) była to odległość ). Odległość drugiego źródła od obserwatora oznaczyliśmy .
Na (Rys. 2.) oba źródła fali znajdują się w takiej samej odległości od obserwatora, . Fale wzmacniają się. Amplituda fali wypadkowej jest dwa razy większa od amplitud obu fal składowych. Obserwator słyszy silny dźwięk.
Na (Rys. 3.) źródło 2 przesunęło się o długości fali w prawo, . Teraz maksima drugiej fali pokrywają się z minimami fali pierwszej. Fale się wygaszają. Amplituda fali wypadkowej jest równa zeru. Obserwator nie słyszy dźwięku. To jest przypadek „dźwięk + dźwięk = cisza”.
Gdybyśmy przesunęli źródło 2 o pełną długość fali w prawo, tak by , maksima obu fal znowu nałożyłyby się i w efekcie dźwięk byłby znów silny.
Gdyby odległość między głośnikami wynosiła półtora długości fali, czyli , fale znowu by się wygasiły. I tak dalej.
Ogólnie możemy powiedzieć, że maksymalne wzmocnienie fal z dwóch źródeł następuje wtedy, kiedy różnica odległości od obserwatora równa jest całkowitej wielokrotności długości fali, czyli
Fale z dwóch źródeł wygaszają się, kiedy różnica odległości od obserwatora jest równa nieparzystej wielokrotności połowy długości fali, czyli
Słowniczek
(ang. harmonic wave) - fala, dla której położenie każdego punktu w czasie można przedstawić jako sinusoidę.
(ang. amplitude of a wave) - dla fali harmonicznej amplitudą fali w danym punkcie nazywamy maksymalną odległość punktu od położenia równowagi.
(ang. wave interference) - efekt nałożenia się (superpozycji) fal pochodzących z różnych źródeł. Nazwa interferencja pochodzi z łaciny. Inter – pomiędzy, ferens – dopełniacz od ferentis – niosący.