Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki
bg‑gray1

Rys historyczny odkrycia tlenu

R1UWNN6YOnSO61
Wybierz jedno nowe słowo poznane podczas dzisiejszej lekcji i ułóż z nim zdanie.
bg‑gray1

Elektrolityczny rozkład wody

Tlen można otrzymać również w wyniku elektrolizyelektrolizaelektrolizy wody.

  • Równanie reakcji katodowej:

2 H2O+2e-H2+2 OH- |·2
  • Równanie reakcji anodowej:

6 H2OO2+4 H3O++4 e
  • Po zsumowaniu:

10 H2O2 H2+4 OH-+O2+4 H3O+

W związku z tym, że jony H3O+OH- nie mogą być razem po jednej stronie równania, zobojętniają się one tworząc cząsteczki wody.

10 H2O2 H2+O2+8 H2O
  • Równanie reakcji:

2 H2O2 H2+O2
  • Elektrolityczny rozkład wody

Elektroliza wody to proces rozkładu cząsteczki wody pod wpływem prądu elektrycznego, prowadzący do otrzymania tlenu i wodoru. Proces ten prowadzony jest przez zanurzenie elektrod w roztworze elektrolitu, czyli substancji przewodzącej prąd elektryczny. Elektrolitem mogą być stopione lub rozpuszczone związki, które ulegają dysocjacji elektrolitycznej na jony. Ponieważ H2O nie przewodzi prądu, podczas elektrolizy wykorzystuje się wodne roztwory kwasów lub zasad, np. H2SO4, KOH lub NaOH.

RvuoKEBQeozSE
Schemat elektrolizy wody.
Źródło: GroMar Sp. z o. o., licencja: CC BY-SA 3.0.
bg‑gray1

Katalityczny rozkład nadtlenku wodoru

Ważne!

Poniższe doświadczenie należy wykonywać pod sprawnym wyciągiem. Wykonując doświadczenie należy zachować szczególne środki ostrożności i zapoznać się z kartami charakterystyki używanych substancji. Ponadto wykonujący ćwiczenie powinien być zaopatrzony w fartuch, rękawiczki, okulary ochronne lub przyłbicę. Po zakończeniu pracy suche pozostałości należy odpowiednio zutylizować lub przechowywać w przeznaczonych do tego pojemnikach.

Ćwiczenie 1
R1Iu8PkLJKr2V
Sprzęt i odczynniki: • Kolba ssawkowa • Zlewka • Gumowy wężyk • Statyw • Łapy i mufy • Wkraplacz • Probówki szklane • Łuczywko • Woda • Nadtlenek wodoru (10%) • Tlenek manganu(IV). Wykonanie: 1. Zmontuj zestaw do zbierania gazów nierozpuszczalnych lub słabo rozpuszczalnych w wodzie. Tlen jest gazem słabo rozpuszczalnym w wodzie dlatego też możemy wykorzystać powyższy zestaw. 2. Do kolby ssawkowej wprowadź łyżeczkę tlenku manganu(IV). 3. Do wkraplacza wprowadź około 10 cm3 nadtlenku wodoru. 4. Powoli zacznij wkraplać roztwór do kolby ssawkowej. (Pierwsze pęcherzyki wydzielającego się gazu to zebrane wcześniej w kolbie powietrze) 5. Zacznij zbierać powstający gaz. 6. Po całkowitym wyparciu wody z probówki ostrożnie wyciągnij ją z wody i wprowadź do niej żarzące się łuczywko. 7. Zanotuj obserwacje.

Schemat doświadczenia:

RCdm0CmpGlmlt
Pomocniczy schemat do skonstruowania zestawu do zbierania gazów nierozpuszczalnych lub słabo rozpuszczalnych w wodzie
Źródło: GroMar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
R1f0Qs5n9wEPT
Problem badawczy: (Uzupełnij) Hipoteza: (Uzupełnij) Obserwacje: (Uzupełnij) Wnioski: (Uzupełnij). Bilans elektronowy: Uwaga: Tlen w nadtlenkach znajduje się na -I stopniu utlenienia. H2O2 →MnO2 H2O+O2↑ Proces redukcji: O-I+e-→O-II /·2 Proces utlenienia: O-I→ O0 + e- /·2 Utleniacz: H 2 O 2 Reduktor: H 2 O 2 2 H2O2→MnO2kat.2 H2O+O2↑.

Słownik

saletra
saletra

sól, w której strukturze znajdują się aniony azotanowe(V) i kationy odpowiedniego metalu lub kationy amonu. Saletry znajdują praktyczne zastosowania takie jak np. nawozy czy do peklowania żywności

reakcja redoks
reakcja redoks

reakcja, w której dochodzi do przeniesienia jednego lub więcej elektronów od atomu, jonu lub cząsteczki donora (czyli reduktora) do akceptora (czyli utleniacza)

elektroliza
elektroliza

zmiana składu substancji chemicznej pod wpływem przyłożonego zewnętrznego napięcia elektrycznego

Bibliografia

Atkins P., Jones, L., Laverman L., (2016).Chemical Principles: The Quest for Insight7th edition, 2020.

Bielański A., Podstawy chemii nieorganicznej, t. 2, Warszawa 2012.

Pigoń K., Ruziewicz Z., Chemia fizyczna, cz. 1, Warszawa 1986.