bg‑azure

Tlenki

To związki tlenu z innymi pierwiastkami, w których atomy tlenu występują na -II stopniu utlenieniastopień utlenieniastopniu utlenienia. Wzór ogólny tlenków prostych ma postać:

XnOm-II

gdzie:

  • X – oznacza symbol dowolnego pierwiastka chemicznego;

  • n, m – odpowiednie indeksy stechiometryczne.

Ogólny wzór chemicznywzór chemicznywzór chemiczny tlenków oraz ich wybrane przykłady przedstawiono poniżej.

ROqWLfFkH0Rmz1
Ogólny wzór sumaryczny tlenków i przykłady wzorów wybranych tlenków
Źródło: GroMar Sp. z o.o. na podstawie: Krzeczkowska M., Loch J., Mizera A., Repetytorium chemia : Liceum - poziom podstawowy i rozszerzony, Warszawa - Bielsko-Biała 2010., licencja: CC BY-SA 3.0.
bg‑azure

Maksymalny stopień utlenienia

Zmiany maksymalnego stopnia utlenieniastopień utlenieniastopnia utlenienia pierwiastków w związkach z tlenem przedstawia poniższy rysunek.

R1SLmx4x52mDM1
Źródło: GroMar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
bg‑azure

Sposoby klasyfikacji tlenków

Istnieją różnorodne systemy klasyfikacji tlenków. Poniżej przedstawiono wybrane z nich.

1
bg‑azure

Nazewnictwo tlenków

W systemie Stocka nazwy tlenków są dwuczłonowe, a podaje się je poprzez połączenie ze sobą słowa „tlenek” z nazwą pierwiastka chemicznego w dopełniaczu, przykładowo:

  • Na2O – tlenek sodu.

Jeśli dany pierwiastek chemiczny tworzy więcej niż jeden tlenek, po dwuczłonowej nazwie w nawiasie należy podać stopień utlenienia (w postaci cyfry rzymskiej) pierwiastka w danym tlenku (bez spacji między drugim członem nazwy a nawiasem z podanym stopniem utlenienia). Przykładowo:

  • FeO – tlenek żelaza(II) oraz Fe2O3 – tlenek żelaza(III).

Przykładowe tlenki różnych pierwiastków

Nazwa tlenku (wg Systemu Stocka)

Wzór tlenku

Stopień utlenienia atomów pierwiastka w tlenku

tlenek sodu

Na2O

I

tlenek litu

Li2O

I

tlenek wapnia

CaO

II

tlenek magnezu

MgO

II

tlenek skandu(III)

Sc2O3

III

tlenek tytanu(IV)

TiO2

IV

tlenek wanadu(V)

V2O5

V

tlenek chromu(VI)

CrO3

VI

tlenek manganu(IV)

MnO2

IV

tlenek żelaza(III)

Fe2O3

III

tlenek kobaltu(II)

CoO

II

tlenek niklu(II)

NiO

II

tlenek miedzi(II)

CuO

II

tlenek cynku

ZnO

II

tlenek glinu

Al2O3

III

tlenek węgla(II)

CO

II

tlenek węgla(IV)

CO2

IV

tlenek ołowiu(II)

PbO

II

tlenek ołowiu(IV)

PbO2

IV

tlenek azotu(II)

NO

II

tlenek azotu(III)

N2O3

III

tlenek azotu(V)

N2O5

V

tlenek siarki(IV)

SO2

IV

tlenek siarki(VI)

SO3

VI

tlenek chloru(I)

Cl2O

I

tlenek chloru(IV)

ClO2

IV

tlenek chloru(VII)

Cl2O7

VII

bg‑azure

Właściwości chemiczne tlenków

Właściwości tlenków w głównej mierze zależą od położenia pierwiastka tworzącego dany tlenek w układzie okresowymukład okresowyukładzie okresowym. Ogólnie można wywnioskować, że tlenki niemetali są w dużej mierze tlenkami wykazującymi charakter kwasowy, natomiast tlenki metalimetalmetali wykazują zazwyczaj charakter zasadowy. Mimo to tej tendencji nie powinno się traktować w sposób bezwzględny.

Rwb53e4yUmtWx1
Tlenki kwasowe (reagujące z zasadami, a niereagujące z kwasami) Do tlenków o charakterze kwasowym należą wszystkie tlenki kwasotwórcze – te reagujące z wodą z wytworzeniem kwasów, a także tlenki chlorowców oraz SiO2.
SO2+2 KOHK2SO3+H2O
P4O10+12 NaOH4 Na3PO4+6 H2O
SiO2+2 NaOHNa2SiO3+H2O
Cl2O7+2 NaOH2 NaClO4+H2O
B2O3+6 KOH2 K3BO3+3 H2O

Tlenki kwasowe reagują z tlenkami zasadowymi, tworząc odpowiednie sole kwasów tlenowych, np.:
SO3+CaOCaSO4;
Na2O+CO2Na2CO3.
, Tlenki zasadowe (reagujące z kwasami, a niereagujące z zasadami) Do tlenków zasadowych zaliczamy wszystkie tlenki zasadotwórcze (tlenki metali grup I i II z wyjątkiem BeO) oraz m.in. tlenek manganu(II) i tlenek chromu(II).
Na2O+H2SO4Na2SO4+H2O
MgO+2 HClMgCl2+H2O
MnO+2 HClMnCl2+H2O

Tlenki zasadowe reagują z tlenkami kwasowymi, tworząc odpowiednie sole kwasów tlenowych, np.:
MgO+N2O5Mg(NO3)2, Tlenki amfoteryczne (reagujące z mocnymi kwasami i mocnymi zasadami) np.: Al2O3, Ga2O3, SnO2, PbO2, ZnO, CuO, BeO
Al2O3+6 HCl2 AlCl3+3 H2O
Al2O3+2 NaOH+3 H2O2 Na[Al(OH)4] tetrahydroksoglinian sodu

Pisząc równanie reakcji tlenku amfoterycznego z mocną zasadą, wśród substratów reakcji należy uwzględnić również wodę, np.:
BeO+2 HClBeCl2+H2O;
BeO+2 NaOH+H2ONa2[Be(OH)4] tetrahydroksoberylan sodu.

Tlenki amfoteryczne nie reagują z wodą, np.:
Al2O3+H2O → reakcja nie zachodzi;
BeO+H2O → reakcja nie zachodzi.

Warto pamiętać, że podczas reakcji tlenku amfoterycznego z mocną zasadą tworzą się związki koordynacyjne (tzw. hydroksokompleksy)., Tlenki obojętne (nie reagują z wodą ani z kwasami i zasadami) SiO, CO, N2O, NO.
bg‑azure

Zmiana charakteru chemicznego wybranych tlenków na tle układu okresowego

Zmiana charakteru tlenków zależna jest od położenia pierwiastka tworzącego dany tlenek w układzie okresowym. Tlenki metali reagują z kwasami – nazywamy je tlenkami zasadowymi. Te, które reagują z zasadami, nazywamy tlenkami kwasowymi – są to głównie tlenki niemetali. Istnieją również tlenki amfoteryczneamfoterycznośćamfoteryczne, reagują one zarówno z kwasami, jak i zasadami.

R194OTn8kZkHN1
Źródło: GroMar Sp. z o.o. na podstawie: Krzeczkowska M., Loch J., Mizera A., Repetytorium chemia : Liceum - poziom podstawowy i rozszerzony, Warszawa - Bielsko-Biała 2010., licencja: CC BY-SA 3.0.

Słownik

amfoteryczność
amfoteryczność

(gr. amphóteros „dwustronny”) właściwość niektórych indywiduów chemicznych, polegająca na zdolności do reagowania zarówno z kwasami, jak i zasadami

metal
metal

(gr. métallonkopalnia,  kruszec”) substancje odznaczające się dobrym przewodnictwem elektrycznym i cieplnym, charakterystycznym połyskiem, dużą wytrzymałością mechaniczną oraz plastycznością

wzór chemiczny
wzór chemiczny

umowny zapis jakościowego i ilościowego składu lub budowy cząsteczek pierwiastków i związków chemicznych za pomocą symboli chemicznych

stopień utlenienia
stopień utlenienia

ładunek jonu, w jaki przekształciłby się atom danego pierwiastka, gdyby wszystkie tworzone przez niego wiązania miały charakter jonowy

układ okresowy
układ okresowy

sposób klasyfikacji pierwiastków chemicznych w tabeli, powstałej w wyniku ułożenia pierwiastków wg wzrastającej liczby atomowej oraz wg ich właściwości chemicznych

Bibliografia

M. Krzeczkowska, J. Loch, A. Mizera, Repetytorium chemia. Liceum – poziom podstawowy i rozszerzony, Warszawa – Bielsko‑Biała 2010.