Przeczytaj
System polityczny Rzeczypospolitej Polskiej
Do 1989 roku Polska była krajem niedemokratycznym. Władzę – w warunkach monopolu politycznego – sprawowała partia komunistyczna. Pod koniec lat 80. zapoczątkowany został jednak proces transformacji ustrojowej. Obrady Okrągłego Stołu z udziałem przedstawicieli komunistycznych władz oraz reprezentantów opozycyjnej Solidarności zakończyły się zawarciem kompromisu politycznego, dzięki czemu w 1989 roku odbyły się częściowo wolne wybory parlamentarne. Wyłoniony wówczas sejm przeprowadził szereg reform, skutkujących powstaniem w Polsce ustroju demokratycznego. Ukoronowaniem procesu transformacji ustrojowej było przyjęcie nowej konstytucjikonstytucji. Została ona uchwalona przez Zgromadzenie NarodoweZgromadzenie Narodowe w dniu 2 kwietnia 1997 roku. Po zatwierdzeniu jej przez obywateli w referendum weszła w życie 17 października tego samego roku.
Rzeczpospolita Polska jest republiką parlamentarną z obowiązującą zasadą suwerenności narodu, który poprzez swoich reprezentantów sprawuje władzę.
Trójpodział władzy w Polsce
W myśl postanowień Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej władza podzielona jest na władzę ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą. Są one wobec siebie równoważne, co pozwala uniknąć sytuacji podporządkowania jednej władzy przez drugą.
Władzę ustawodawczą sprawuje Sejm i Senat RP.
Władzę wykonawczą ma Prezydent RP i Rada Ministrów.
Władzę sądowniczą sprawują sądy i trybunały.
Władza ustawodawcza
Władzę ustawodawczą w Rzeczypospolitej Polskiej sprawuje dwuizbowy parlament składający się z sejmu i senatu.
Sejmu RP składa się z 460 posłów wybieranych na podstawie pięcioprzymiotnikowego prawa wyborczego:
Senat RP składa się ze 100 senatorów wybieranych w wyborach:
powszechnych,
bezpośrednich,
poprzez tajne głosowanie.
Kadencja obu izb jest ze sobą połączona, co oznacza, że rozpoczyna się i kończy zawsze w tym samym momencie. Początek kadencji to zebranie się izby poselskiej na pierwsze posiedzenie, zakończenie zaś następuje w dniu poprzedzającym zebranie się sejmu następnej kadencji na pierwsze posiedzenie. Należy tu zaznaczyć, że skrócenie kadencji sejmu oznacza też skrócenie kadencji senatu.
Władza wykonawcza – Prezydent RP
Władza wykonawcza zgodnie z Konstytucją RP spoczywa w ręku Prezydenta RP i Rady Ministrów z premierem na czele. Ten dualizm władzy wykonawczej jest charakterystyczny dla systemu parlamentarno‑gabinetowego.
W Rzeczypospolitej Polskiej prezydent jest najwyższym przedstawicielem państwa wybieranym w wyborach powszechnych, równych, bezpośrednich i większościowych przez tajne głosowanie na pięcioletnią kadencję z możliwością jednokrotnej reelekcji.
Prezydent RP za swoją działalność ponosi odpowiedzialność wyłącznie konstytucyjną, jest zwolniony z odpowiedzialności politycznej, którą przeniesiono na Prezesa Rady Ministrów. Premier, dokonując kontrasygnaty na aktach prawnych Prezydenta RP, przejmuje odpowiedzialność polityczną za dany akt.
Władza wykonawcza – Rada Ministrów
Rada Ministrów, nazywana potocznie rządem, to kolegialny organ władzy wykonawczej, który prowadzi politykę państwa oraz kieruje administracją rządową. Powoływana jest przez Prezydenta RP, ale – aby mogła funkcjonować – musi cieszyć się poparciem sejmu. Konstytucja przewiduje tzw. procedurę trzech kroków w tworzeniu rządu. Prezydent wskazuje kandydata na premiera, a następnie powołuje Radę Ministrów – w składzie przez niego zaproponowanym. Jeśli jednak sejm nie udzieli jej wotum zaufania, rząd jest odwoływany. W takiej sytuacji sam sejm może wskazać prezydentowi skład rządu, który głowa państwa musi wówczas powołać. W obu przypadkach (wotum zaufania w pierwszym kroku oraz wybór składu rządu w drugim kroku) sejm decyduje bezwzględną większością głosów. Jeśli sejm nie zdoła wybrać rządu, inicjatywa wraca do prezydenta. Powołuje on (w trzecim kroku) Radę Ministrów, której zatwierdzenie wymaga w sejmie już tylko zwykłej większości głosów. W przypadku nieuzyskania jej, prezydent skraca kadencję sejmu i zarządza nowe wybory.
Rada Ministrów składa się z Prezesa Rady Ministrów, wiceprezesów Rady Ministrów oraz ministrów i przewodniczących określonych w ustawach komitetów.
Rada Ministrów swoje działanie opiera na:
kolegialności działań,
zasadzie, że pracami Rady Ministrów kieruje Prezes Rady Ministrów,
zasadzie, że Prezes Rady Ministrów reprezentuje Radę Ministrów.
Władza sądownicza
W Rzeczypospolitej Polskiej władzę sądowniczą sprawują sądy i trybunały.
Słownik
element ustroju politycznego polegający na istnieniu w parlamencie danego państwa dwóch izb, które zazwyczaj różnią się między sobą sposobem wyboru członków, ich liczbą i kompetencjami
ustawa z dnia 5 stycznia 2011 r. regulująca prawo wyborcze w Polsce; zawiera przepisy dotyczące przeprowadzania wyborów parlamentarnych, wyborów prezydenckich, wyborów samorządowych i wyborów do Parlamentu Europejskiego, przepisy o warunkach ich ważności oraz przepisy karne za wykroczenia i niektóre przestępstwa popełnione przeciwko wyborom
(z łac. constitutio – urządzać, ustanawiać, regulować); ustawa zasadnicza, nadrzędny akt normatywny określający podstawowe zasady ustroju politycznego, społecznego i gospodarczego państwa, strukturę i kompetencje państwowych organów, a także prawa i obowiązki obywateli
pełnomocnictwo udzielone osobie sprawującej funkcję z wyboru (np. posła, senatora, radnego), obejmujące prawo do ich reprezentowania, przedstawiania opinii i poglądów oraz podejmowania decyzji w drodze głosowania; często towarzyszy mu immunitet
metoda stosowana do podziału mandatów w systemach wyborczych opartych na proporcjonalnej reprezentacji z listami partyjnymi; jej nazwa pochodzi od nazwiska belgijskiego matematyka Victora D’Hondta; należy do metod, które mają tendencję do faworyzowania ugrupowań uzyskujących najwięcej głosów
model organizacji państwa, w którym władza ustawodawcza, wykonawcza i sądownicza wzajemnie się równoważą, pozostając w rękach niezależnych od siebie organów władzy
element ustroju politycznego polegający na istnieniu tylko jednej izby w parlamencie danego państwa
organ konstytucyjny RP składający się z posłów i senatorów obradujących wspólnie w określonych w konstytucji sytuacjach