Przeczytaj
Podstawowe cechy systemu edukacji w UK:
Szkoła podstawowa
Czas spędzany w szkole dzielony jest między naukę i zabawę, czym różni się np. od szkoły w Polsce. Dzieci mogą rozpocząć szkołę w wieku czterech lat, a nauka staje się obowiązkowa po ukończeniu piątego roku życia. Klasy są dość liczne (ok. 30 uczniów), ale oprócz wychowawcy na zajęciach często obecny jest też nauczyciel wspomagający, który pracuje z dziećmi indywidualnie lub w małych grupach. Edukacja w szkole podstawowej kończy się w klasie 6, a następnie uczniowie wybierają szkołę średnią.
Szkoła średnia
Większość szkół średnich to szkoły ogólnokształcąceszkoły ogólnokształcące. Są to szkoły powszechne z nieselektywnym doborem uczniów. Dzieci zaczynają naukę w takiej placówce wieku 11 lat i kontynuują ją do 16 roku życia, a wtedy podchodzą do egzaminu końcowego GCSEGCSE (General Certificate of Secondary Education). Wiele szkół państwowych to szkoły wyznaniowe (Faith Schools). Większość z nich stanowią szkoły anglikańskie i katolickie, ale istnieją też szkoły żydowskie, muzułmańskie, a także należące do innych wyznań. Obecnie większość szkół średnich i coraz większa część szkół podstawowych to akademieakademie (Academies), które nie są pod kontrolą władz lokalnych. Prawie 90% finansowanych przez państwo szkół średnich to szkoły specjalistyczne otrzymujące dodatkowe fundusze na rozwijanie jednego lub więcej przedmiotów, w których się specjalizują. Wszystkie szkoły mają obowiązek realizowania podstawy programowej ustalonej przez centralny urząd do spraw programów szkolnych (QCA). Weryfikują to testy przeprowadzane dla czternastolatków, obejmujące język angielski, matematykę i przedmioty przyrodnicze. Test sprawdzany jest zewnętrznie i musi być zaliczony pozytywnie. Na osiem możliwych punktów należy zdobyć minimum trzy, aby przejść do następnej klasy. Każda klasa liczy do 30 osób i ma swojego opiekuna – wychowawcę, z którym zazwyczaj rozpoczyna i kończy dzień szkolny. Większość przedmiotów jest prowadzona przez nauczycieli wyspecjalizowanych w swoim przedmiocie.
Po zakończeniu edukacji obowiązkowej szesnastolatkowie przystępują do egzaminu maturalnego - GCSE. Musi go zdać każdy, kto chce studiować. Uczniowie sami decydują, z ilu przedmiotów będą zdawać egzamin. Można zdobyć oceny od G do A (najwyższa). Po zakończeniu edukacji obowiązkowej większość młodzieży uczy się w szkołach o niepełnym czasie pracy, przygotowujących do życia zawodowego lub do egzaminu pozwalającego kontynuować naukę.
Liceum
Część uczniów uczy się w szkołach porównywalnych do naszych liceów. Ich programy jednak różnią się znacznie od polskich. W poprzednich latach nadmierna specjalizacja sprawiła, że uczniowie przez dwa lata uczyli się wyłącznie dwóch lub trzech przedmiotów, które wybrali na egzamin końcowy. Uczniowie mogą podejść do egzaminów na poziomie zaawansowanym (maturalnym) (Advanced Level, A‑Level), zwykle wybierając przy tym od dwóch do czterech przedmiotów do zaliczenia. Jest to warunek wstępu na uczelnie wyższe. Egzaminy odbywają się w maju i czerwcu, a wyniki uczniowie otrzymują we wrześniu. Także we wrześniu uczelnie ogłaszają, jakie oceny będą wymagane przy rekrutacji w następnym roku. Młodzi ludzie zwykle specjalizują się w przedmiotach humanistycznych (arts) lub ścisłych (science). W ramach alternatywy dla A‑Level, po zakończeniu szkoły średniej uczniowie mają możliwość realizowania innych kursów i programów, takich jak Diplomas, International Baccalaureate (Matura Międzynarodowa) lub nowe Cambridge Pre‑U. Wszyscy zainteresowani raczej edukacją opartą na bazie szkoleń praktycznych, mogą zdecydować się na staż (praktyki w zawodach technicznych lub wykwalifikowanych) albo Foundation Learning (tryb przeznaczony dla 14–19 latków, którzy osiągnęli niższe wyniki w szkole średniej).
Słownik
(ang. Academies); po 2010 r. wszystkie nowo otwierane szkoły są akademiami; mają swojego sponsora, np. biznesowego czy religijnego lub grupę wolontariuszy, którzy pokrywają część kosztów; pozostałe koszty i wydatki bieżące są świadczone bezpośrednio przez władze centralne (Departament ds. Oświaty.); akademie są niezależne od władz lokalnych, a sponsor wybiera większość członków zarządu szkoły
(ang. General Certivicate of Secondary Education); egzamin zdawany powszechnie w trakcie piątego roku nauki w szkole średniej, odpowiednik polskiej matury
(ang. Free Schools); akademie, które mogą być zakładane przez firmy, grupy wyznaniowe, grupy rodziców, organizacje charytatywne lub uczelnie; w przeciwieństwie do liceów (Grammar Schools) są to szkoły nieselektywne
(ang. Comprehensive Schools); nie selekcjonują uczniów pod względem potencjału i przeznaczone są dla mieszkańców danego rejonu (np. dzielnicy)
(z ang. Independent Schools – szkoły prywatne); mają własne programy nauczania i własne zasady rekrutacji uczniów; kryterium przyjęcia do szkoły prywatnej jest zdolność finansowa do uiszczania czesnego, ale w niektórych bardziej prestiżowych placówkach oprócz tego przeprowadza się jeszcze testy selekcjonujące kandydatów
(ang. Grammar); przyjmują uczniów na podstawie testu, do którego przystępuje się w wieku 11 lat
(ang. Special Schools); przeznaczone dla dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi (jak niepełnosprawność fizyczna lub trudności w nauce); mogą to być szkoły środowiskowe bądź wyznaniowe, wspomagane dobrowolnie przez rozmaite organizacje; szkoły te oferują bezpłatne nauczanie, jednak pobyt w internacie jest płatny
(ang. Community Schools); nadzorowane przez władze lokalne; o miejsce w takiej szkole starać się mogą wszystkie dzieci we właściwej grupie wiekowej
(ang. Voluntary‑aided Schools); zwykle szkoły religijne/wyznaniowe lub prowadzone przez organizacje charytatywne; mimo że większość funduszy na ich prowadzenie pochodzi od władz lokalnych, organizacja kościelna lub charytatywna sprawuje kontrolę nad zarządem szkoły oraz zasadami przyjęć uczniów; szkoły te nauczają zgodnie z krajowym programem oświaty
(ang. Secondary Modern); przyjmują dzieci, które nie dostały miejsca w szkole selektywnej