Zanim przejdziemy do wyznaczenia obrazu prostej w przesunięciu o wektor przypomnimy podstawowe wiadomości dotyczące tego przekształcenia.
Przesunięcie (translacja) o wektor
Definicja: Przesunięcie (translacja) o wektor
Przesunięciem (translacją) o wektor nazywamy przyporządkowanie każdemu punktowi płaszczyzny (przestrzeni) takiego punktu , że:
.
RR5H7vtcFZN42
Grafika przedstawia wektor oraz punkt przesunięty o ten wektor. Po prawej stronie grafiki znajduje się . Po lewej stronie znajduje się ten sam wektor, lecz na początku tego wektora znajduje się punkt P a na końcu punkt P prim.
Wyznaczymy teraz współrzędne obrazu danego punktu.
Załóżmy, że obrazem punktu w przesunięciu o wektorprzesunięcie (translacja) o wektorprzesunięciu o wektor jest punkt . Współrzędne wektora zapisujemy następująco:
.
Dwa wektory są równe, gdy mają równe odpowiednie współrzędne, stąd
,
a zatem
.
Izometria
Definicja: Izometria
Przekształcenie płaszczyzny na siebie zachowujące odległości punktów nazywamy izometrią.
Wykażemy teraz, że przesunięcie o wektor jest izometrią.
Niech i będą dowolnymi punktami płaszczyzny a dowolnym wektorem. Umieszczamy w układzie współrzędnych punkty i oraz wektor .
Obrazy i punktów i w przesunięciu o wektor mają współrzędne i .
Ponieważ oraz wnioskujemy, że: i .
Wyznaczymy długość odcinka :
.
Zatem każde przesunięcie o wektorprzesunięcie (translacja) o wektorprzesunięcie o wektor jest izometrią, co oznacza, że obrazem prostej w przesunięciu o wektor jest też prosta.
Udowodnimy teraz, że obrazem prostej w przesunięciu o wektor jest prosta do niej równoległa.
Rozważymy dwie sytuacje: gdy prosta jest postaci lub postaci .
Korzystamy ze związków między współrzędnymi punktu i jego obrazu :
,
z których otrzymujemy:
.
Wyznaczone wartości , podstawiamy do równania prostej i otrzymujemy równanie jej obrazu w postaci:
, stąd .
Zatem obrazem prostej o równaniu , w przesunięciu o wektor jest prosta o równaniu
.
Zauważmy, że w równaniach obu prostych współczynniki kierunkowe są równe, czyli proste są równoległe.
Wykażemy teraz, że obrazem prostej jest prosta do niej równoległa.
Wykorzystując związki
dostajemy prostą o równaniu czyli .
Zatem obrazem prostej o równaniu w przesunięciu o wektor jest prosta o równaniu . Jest to równanie prostej równoległej do prostej .
Obrazem prostej w przesunięciu o wektor jest prosta do niej równoległa.
Przykład 1
Wyznaczymy równanie obrazu prostej o równaniu w przesunięciu o wektor .
Rozwiązanie:
Korzystając ze związków pomiędzy współrzędnymi punktu i jego obrazu w przesunięciu o wektor mamy:
, stąd ,
, stąd .
Podstawiając wyznaczone wielkości i do wzoru otrzymujemy
więc .
Prosta o równaniu jest obrazem prostej po przesunięciu o wektor .
Przykład 2
Wyznaczymy współrzędne wektora, o który należy przesunąć prostą o równaniu , aby otrzymać prostą o równaniu .
Rozwiązanie:
Korzystając z równania obrazu prostej o równaniu w przesunięciu o wektor mamy
.
Obrazem prostej ma być prosta , stąd: .
Otrzymujemy następującą zależność między współrzędnymi i wektora :
.
Każda para liczb i spełniająca warunek wyznacza współrzędne wektora tego przesunięcia.
Stąd: .
Przykład 3
Wyznaczymy współrzędne niezerowego wektora, o który należy przesunąć prostą , aby otrzymać prostą o tym samym równaniu.
Rozwiązanie:
Korzystając z równania obrazu prostej o równaniu w przesunięciu o wektor mamy
.
Prosta ma być postaci , stąd: więc: .
Stąd: , gdzie .
Przykład 4
Obliczymy pole figury ograniczonej osiami układu współrzędnych, prostą oraz obrazem tej prostej w przesunięciu o wektor .
Rozwiązanie:
Napiszemy równanie obrazu prostej w przesunięciu o wektor .
Korzystając z równania obrazu prostej o równaniu w przesunięciu o wektor otrzymujemy: ,
zatem: .
Wyznaczamy punkty przecięcia prostych z osiami układu współrzędnych.
Punkt przecięcia prostej o równaniu z osią : ; z osią : .
Punkt przecięcia prostej z osią : ; z osią : .
Rysujemy wykresy obu prostych:
R1Q94MQlQJkec
Grafika przedstawia układ współrzędnych z poziomą osią x od minus jeden do dziewięciu i pionową osią y od minus trzech do pięciu. Na płaszczyźnie znajdują się dwie proste pierwsza z nich przecina oś x w punkcie początek nawiasu, 2, 0, zamknięcie nawiasu oraz oś y w punkcie początek nawiasu, 0, 1, zamknięcie nawiasu. Prosta ta ma równanie . Druga prosta przecina oś x w punkcie początek nawiasu, 8, 0, zamknięcie nawiasu oraz oś y w punkcie początek nawiasu, 0, 4, zamknięcie nawiasu. Prosta ta ma równanie .
Z rysunku wynika, że otrzymaną figurą jest trapez.
R1WfdHHCWuDBl
Grafika przedstawia układ współrzędnych z poziomą osią x od minus jeden do dziewięciu i pionową osią y od minus trzech do pięciu. Na płaszczyźnie znajdują się dwie proste pierwsza z nich przecina oś x w punkcie początek nawiasu, 2, 0, zamknięcie nawiasu oraz oś y w punkcie początek nawiasu, 0, 1, zamknięcie nawiasu. Prosta ta ma równanie . Druga prosta przecina oś x w punkcie początek nawiasu, 8, 0, zamknięcie nawiasu oraz oś y w punkcie początek nawiasu, 0, 4, zamknięcie nawiasu. Prosta ta ma równanie . Punkty przecięcia się prostych z osiami oznaczono literami A, B, C oraz D. Punkt początek nawiasu, 0, 1, zamknięcie nawiasu oznaczono literą A. Punkt początek nawiasu, 2, 0, zamknięcie nawiasu oznaczono literą B. Punkt początek nawiasu, 0, 4, zamknięcie nawiasu oznaczono literą C. Punkt początek nawiasu, 8, 0, zamknięcie nawiasu oznaczono literą D. Punkty połączono w taki sposób, że przyjęły kształt trapezu, a obszar wewnątrz zaznaczono kolorem fioletowym. Odcinek AB stanowi krótszą podstawę trapezu, a odcinek CD stanowi dłuższą podstawę trapezu. Z wierzchołka A poprowadzono wysokość h , prostopadle do podstawy CD.
Obliczamy długości podstaw trapezu, korzystając ze wzoru: na odległość dwóch punktów: ,
.
Długość wysokości jest równa odległości punktu od prostej .
Wykorzystamy wzór: na odległość punktu od prostej .
Równanie prostej zapisujemy w postaci ogólnej: .
Obliczamy wysokość trapezu:
.
Korzystamy ze wzoru na pole trapezu: , gdzie - długości podstaw trapezu a - długość jego wysokości.
Ostatecznie otrzymujemy: .
Pole trapezu wynosi .
Pokażemy drugą metodę rozwiązania tego zadania.
Możemy zauważyć, że szukane pole trapezu jest różnicą pól dwóch trójkątów: trójkąta prostokątnego i trójkąta prostokątnego .
Rtnew9rt4brTn
Grafika przedstawia układ współrzędnych z poziomą osią x od minus jeden do dziewięciu i pionową osią y od minus trzech do pięciu. Na płaszczyźnie znajdują się dwie proste pierwsza z nich przecina oś x w punkcie początek nawiasu, 2, 0, zamknięcie nawiasu oraz oś y w punkcie początek nawiasu, 0, 1, zamknięcie nawiasu. Prosta ta ma równanie . Druga prosta przecina oś x w punkcie początek nawiasu, 8, 0, zamknięcie nawiasu oraz oś y w punkcie początek nawiasu, 0, 4, zamknięcie nawiasu. Prosta ta ma równanie . Punkty przecięcia się prostych z osiami oznaczono literami A, B, C oraz D. Punkt początek nawiasu, 0, 1, zamknięcie nawiasu oznaczono literą A. Punkt początek nawiasu, 2, 0, zamknięcie nawiasu oznaczono literą B. Punkt początek nawiasu, 0, 4, zamknięcie nawiasu oznaczono literą C. Punkt początek nawiasu, 8, 0, zamknięcie nawiasu oznaczono literą D. Punkty połączono w taki sposób, że przyjęły kształt trapezu, a obszar wewnątrz zaznaczono kolorem fioletowym. Odcinek AB stanowi krótszą podstawę trapezu, a odcinek CD stanowi dłuższą podstawę trapezu. Środek układu współrzędnych oznaczono literą O. Punkty A, B oraz O połączono w taki sposób, że utworzyły trójkąt.
Obliczamy pole trójkąta : .
Obliczamy pole trójkąta : .
Pole trapezu: , więc .
Odpowiedź:
Pole figury ograniczonej osiami układu współrzędnych, prostą oraz obrazem tej prostej w przesunięciu o wektor wynosi .
Słownik
przesunięcie (translacja) o wektor
przesunięcie (translacja) o wektor
przesunięcie o wektor to przyporządkowanie każdemu punktowi płaszczyzny (przestrzeni) takiego punktu , że: