Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki

Glin (symbol Al – łac. Aluminium) to pierwiastek, który należy do 13. grupy układu okresowego pierwiastków, tzw. borowców.

RIDAtvr4Hs99t1
Na ilustracji jest układ okresowy pierwiastków. Wyróżniono glin: symbol Al, liczba atomowa 13, masa atomowa 26,98. Należy do metali.
Układ okresowy z zaznaczonym pierwiastkiem – glinem
Źródło: GroMar sp.z.o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.

Właściwości fizyczne glinu

Metaliczny pierwiastek glin, czyli technicznie aluminium, jest drugim po żelazie metalem ze względu na mnogość swoich zastosowań w gospodarce człowieka.

Polecenie 1

Zapoznaj się z danymi w poniższej tabeli i wskaż najważniejsze właściwości różniące glin od żelaza.

Własności aluminium i żelaza

własność

jednostka

Al

Fe

liczba atomowa

-

13

26

ciężar atomowy

-

26,9815

55,8450

struktura krystaliczna

-

A1

A1 *

gęstość w 20°C

gcm3

2,6989

7,8740

temperatura topnienia

°C

660,40

1534,85

temperatura wrzenia

°C

2520,00

2749,85

współczynnik rozszerzalności cieplnej

10Indeks górny -61K

18

11

przewodność cieplna

Wm·K

247,0

80,2

przewodność elektryczna

M·Sm

37,74

9,93

wydłużenie

%

50

30 - 50

twardość Mohsa

2,9

4,0

właściwości magnetyczne

-

paramagnetyk

ferromagnetyk

* Występują odmiany alotropowe (w temperaturze pokojowej A2)

Indeks dolny Banaszek M., Praca dyplomowa, Warszawa 2010. Indeks dolny koniec

RZdvbQuB2CauQ
Próbka glinu
Źródło: dostępny w internecie: pt.m.wikipedia.org, licencja: CC BY-SA 3.0.
Polecenie 2
Rx6hOKeUROUAv
Wybierz jedno nowe słowo poznane podczas dzisiejszej lekcji i ułóż z nim zdanie.

Inne właściwości fizyczne glinu:

  • na powietrzu szybko matowieje;

  • bardzo dobrze przewodzi prąd elektryczny (62% przewodności elektrycznej miedzi);

  • ciągliwy – można go rozciągać i rozwalcowywać do bardzo cienkich warstw (do 0,004 mm);

  • kruchy;

  • łamliwy;

  • nierozpuszczalny w rozpuszczalnikach organicznych.

temperatura topnienia

temperatura wrzenia

[K]

[°C]

[K]

[°C]

933,46

660,3

2793,16

2520,0

Mizerski W., Tablice szkolne, Warszawa 2011.

Polecenie 3

Poniżej zostały podane wartości gęstości: glinu, sodu, magnezu, żelaza, chromu, niklu oraz cynku. Porównaj gęstość glinu z innymi metalami. Uzupełnij poniższe zdanie, wybierając i podkreślając jedno z określeń, które są podane w nawiasach.

Glin Al

Sód Na

Magnez Mg

Żelazo Fe

Chrom Cr

Nikiel Ni

Cynk Zn

Gęstość gcm3

2,70

0,97

1,74

7,87

7,17

8,91

7,14

Mizerski W., Tablice szkolne, Warszawa 2011.

R12m3VB0D8myY
Gęstość glinu jest (mniejsza / większa) od gęstości magnezu. Gęstość glinu jest (mniejsza / większa) od gęstości żelaza. Metale lekkie to metale, których gęstość jest mniejsza od 4,5 g/cm3. Porównując gęstość glinu z innymi metalami, można wysunąć wniosek, że glin jest metalem (lekkim / ciężkim).

Właściwości fizyczne glinu wynikają z występującego w nim wiązania metalicznegowiązanie metalicznewiązania metalicznego. Elektrony walencyjneelektron walencyjnyElektrony walencyjne, które pochodzą od wszystkich atomów, tworzą wspólną chmurę elektronową i oddziaływują z dodatnio naładowanymi rdzeniami atomowymi.

R1L6Ru34Fue26
Właściwości fizyczne glinu wynikają z występującego w nim wiązania metalicznego.
Źródło: GroMar sp.z.o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
Ciekawostka

Glin znajduje liczne zastosowania, jednak jego mała wytrzymałość mechaniczna, wynikająca z ułożenia kationów w przestrzeni, ogranicza pełne jego wykorzystanie. Większe znaczenie mają stopystop metalistopy glinu, które wykazują większą twardość i wytrzymałość mechaniczną. Przykładem może być duraluminium (dural, skład: Al, Cu, Mn, Mg, Si oraz Fe).

RAbXUbMoXTxre
Stopy glinu znajdują zastosowanie m.in. jako materiały konstrukcyjne w przemyśle lotniczym czy motoryzacyjnym.
Źródło: dostępny w internecie: www.pixabay.com, domena publiczna.

Podsumowanie

Choć glin został odkryty w I połowie XIX w., to wciąż znajduje liczne i różnorodne zastosowania. Właściwości fizyczne glinu są niezwykle cenne dla przemysłu, ponieważ dzięki niemu można tworzyć bardzo lekkie przedmioty. Poza tym glin dobrze przewodzi prąd elektryczny i ciepło. Jest bardzo ciągliwy i kowalny, dzięki czemu można go rozwalcowywać i produkować materiały dobrane do naszych potrzeb. Nie ma wątpliwości, że glin znajdzie również swoje miejsce w przyszłości, patrząc na to, jak stale wzrasta na niego zapotrzebowanie.

Słownik

stop metali
stop metali

mieszanina substancji, składająca się z dwóch lub więcej pierwiastków chemicznych, z których jeden występuje w przeważającej ilości i jest metalem

elektron walencyjny
elektron walencyjny

(gr. elektron „bursztyn”) ujemnie naładowana cząstka elementarna, występująca na ostatnich podpowłokach, tzw. walencyjnych wokół atomu

rdzeń atomowy (zrąb atomowy/atomu)
rdzeń atomowy (zrąb atomowy/atomu)

jądro atomu wraz ze wszystkimi elektronami, oprócz elektronów walencyjnych

wiązanie metaliczne
wiązanie metaliczne

wiązanie, które występuje w sieciach krystalicznych metali, stopach metali i związkach międzymetalicznych; polega na elektrostatycznym oddziaływaniu dodatnich rdzeni atomowych metali ze swobodnie poruszającymi się elektronami (gaz elektronowy); odpowiada za niektóre właściwości fizyczne metali

Bibliografia

Bárta M., Pierwiastki chemiczne wokół nas, Warszawa 2013.

Bielański A., Chemia ogólna i nieorganiczna, Warszawa 1977.

Buczek I., Chrzanowski M., Dymara J., Persona A., Kowalik E., Kuśmierczyk K., Odrowąż E., Sobczak M., Sygniewicz J., Chemia. Rozszerzenie. Repetytorium matura, Warszawa 2014.

Czerwiński A., Czerwińska A., Jelińska – Kazimierczuk M., Kuśmierczyk K., Chemia 1. Podręcznik dla liceum ogólnokształcącego, liceum profilowanego, technikum, Warszawa 2002.

Krzeczkowska M., Loch J., Mizera A., Chemia Repetytorium. Liceum – poziom podstawowy i rozszerzony, Warszawa–Bielsko‑Biała 2010.

Lautenschläger K. H., Schröter W., Wanninger A., Nowoczesne Kompendium Chemii, Warszawa 2007.

Litwin M., Styka – Wlazło S., Szymońska J., To jest chemia 1. Chemia ogólna i nieorganiczna. Podręcznik dla liceum ogólnokształcącego i technikum. Zakres rozszerzony, Warszawa 2018.

Pazdro K. M., Chemia. Pierwiastki i związki nieorganiczne, Warszawa 2012.