Przeczytaj
Mamy konstytucyjne prawo do zrzeszania się
Zagwarantowana konstytucyjnie swoboda zrzeszania się umożliwia obywatelom aktywne uczestniczenie w życiu publicznym. Tworzone przez pracowników związki zawodowe i samorządy zawodowe zakładają dobrowolne członkostwo i działanie w celu zaspokojenia własnych interesów, tj. godne wynagrodzenie czy odpowiednie warunki pracy. Związki zawodowe, samorządy zawodowe i stowarzyszenia zawodowe stanowią element szerokiej działalności społecznej w państwie, budującej społeczeństwo obywatelskiespołeczeństwo obywatelskie.
Czym różnią się od siebie związki zawodowe, samorządy zawodowe i stowarzyszenia zawodowe?
Umocowanie konstytucyjne
Związki zawodowe i stowarzyszenia zawodowe działają na podstawie artykułu 12 Konstytucji RP:
Rzeczpospolita Polska zapewnia wolność tworzenia i działania związków zawodowych, organizacji społeczno‑zawodowych rolników, stowarzyszeń, ruchów obywatelskich, innych dobrowolnych zrzeszeń oraz fundacji.
Natomiast działalność samorządów zawodowych reguluje artykuł 17.1:
W drodze ustawy można tworzyć samorządy zawodowe, reprezentujące osoby wykonujące zawody zaufania publicznego i sprawujące pieczę nad należytym wykonywaniem tych zawodów w granicach interesu publicznego i dla jego ochrony.
Na podstawie jakich przepisów działają związki, stowarzyszenia i samorządy zawodowe?
Członkowie
Związki zawodowe są rodzajem organizacji społecznych, do których należą pracownicy wykonujący pracę zarobkową. Związek może być utworzony w każdym zakładzie pracy mocą uchwały 10 pracowników.
Samorządy zawodowe są rodzajem organizacji skupiających osoby wykonujące ten sam zawód zaufania publicznego i podlegające tożsamym normom właściwym tylko dla tego zawodu.
Stowarzyszenia zawodowe są rodzajem ogólnokrajowych stowarzyszeń skupiających pracowników określonego zawodu. Stowarzyszenie zawodowe może być utworzone przez 7 osób.
Dobrowolnie czy obowiązkowo?
W zależności od typu organizacji przynależność do nich opiera się na dobrowolności lub jest obligatoryjna. Nie ma przymusu należenia do związku zawodowego lub stowarzyszenia, ale do samorządu zawodowego muszą przynależeć wszyscy przedstawiciele zawodów zaufania publicznego.
Jakie są cele organizacji zawodowych?
Czy zawsze pod sztandarem ideologii?
Związki zawodowe najczęściej kojarzone są z ideologiami lewicowymi (komunizm, socjalizm, socjaldemokratyzm). Wyróżniamy również związki o poglądach liberalnych, nacjonalistycznych, chrześcijańsko‑społecznych oraz tzw. żółte związki, czyli stojące po stronie interesów pracodawców, a nie pracowników.
Jednak nie wszystkim organizacjom zawodowym przyświeca jakaś ideologia. Samorządy i stowarzyszenia nie powstają na podłożu ideologicznym.
Przykłady organizacji zawodowych
Rada Dialogu Społecznego
Miejscem, w którym przedstawiciele pracowników mogą reprezentować ich interesy, jest powołana w 2015 r. Rada Dialogu Społecznego (RDS). Jest to centralna instytucja stanowiąca forum dialogu trójstronnego w Polsce i współpracy strony pracowników, strony pracodawców oraz strony rządowej.
Cele Rady Dialogu Społecznego:
zapewnienie warunków do rozwoju społeczno‑gospodarczego oraz zwiększenia konkurencyjności polskiej gospodarki i spójności społecznej,
wspieranie prowadzenia dialogu społecznego na wszystkich szczeblach jednostek samorządu terytorialnego.
Zadania Rady Dialogu Społecznego:
wyrażanie opinii i zajmowanie stanowisk,
opiniowanie projektów ustaw oraz projektów aktów prawnych,
opiniowanie planu finansowego państwa, projektów strategii, projektów programów oraz projektów rządowych,
inicjowanie procesu legislacyjnego,
uzgadnianie wysokości średniorocznych wskaźników wzrostu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej,
uzgadnianie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę,
uzgadnianie zwiększenia wskaźnika waloryzacji emerytur i rent.
Centrale związków zawodowych w Polsce
W Radzie Dialogu Społecznego zasiadają przedstawiciele reprezentatywnych związków zawodowych. Należą do nich trzy działające w Polsce centrale związkowe.
Słownik
osoba niezatrudniona i niewykonująca innej pracy zarobkowej, ale zdolna i gotowa do podjęcia zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy, która ukończyła 18 lat, lecz nie osiągnęła wieku emerytalnego, bez prawa do emerytury, renty, nieprowadząca działalności gospodarczej i nieposiadająca nieruchomości rolnej o powierzchni przekraczającej 2 ha
akt normatywny mający moc ustawy, lecz wydany przez organ władzy wykonawczej, np. króla, prezydenta lub naczelnika państwa
organizacje zrzeszające osoby wykonujące ten sam zawód zaufania publicznego; nazywane również izbami zawodowymi lub potocznie – korporacjami zawodowymi
obszar działania jednostek, grup społecznych, instytucji i organizacji, przejawiający się w dobrowolnej aktywności obywateli, ich współpracy i zdolności do samoorganizowania się na rzecz wspólnego dobra
jeden z rodzajów stanu nadzwyczajnego w państwie; w latach 1981–1983 wprowadzony niezgodnie z Konstytucją PRL na wniosek Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego, której przewodniczył gen. Wojciech Jaruzelski; w trakcie stanu wojennego internowano ponad 10 tys. działaczy NSZZ „Solidarność”, w tym Lecha Wałęsę
organizacje skupiające przedstawicieli środowiska zawodowego; reprezentują interesy swojej grupy zawodowej, dbają o najwyższą jakość wykonywanej pracy i o postępowanie w zgodzie z etyką zawodową
każdy zawód lub grupa zawodów, dla którego w drodze ustawy utworzono samorządy zawodowe; zawodami zaufania publicznego są m.in. adwokaci, architekci, biegli rewidenci, diagnostycy laboratoryjni, doradcy podatkowi, farmaceuci, fizjoterapeuci, inżynierowie budownictwa, pielęgniarki, położne, psycholodzy, radcy prawni, rzecznicy patentowi
organizacja działająca w obronie interesów społeczno‑ekonomicznych pracowników; prowadzi również działalność samopomocową, edukacyjną i kulturalną; tworzone według kryteriów gałęzi produkcji, zawodu lub regionu