bg‑yellow

Procedura ogólna analizy jonów

Klasyczna analiza substancji chemicznych polega na przeprowadzeniu, w odpowiednich warunkach, szeregu reakcji chemicznych. Reakcje te zwykle powodują przekształcenie składników analizowanej substancji lub mieszaniny w połączenia posiadające charakterystyczne barwy lub w osady. Przystępując do analizy jakościowej jonów, należy zwrócić uwagę na pewne cechy roztworów, wynikające z obecności niektórych jonów. Obserwacje te mogą być pomocne w przeprowadzeniu analizy. Do cech tych należą: zapach i odczyn roztworu, ale przede wszystkim jego barwa.

RdcxNHhMa0yFi
Zapach roztworu. Charakterystyczny zapach mogą wykazywać próbki zawierające aniony: CH3COO- (octu), S2- (zgniłych jaj) i CN- (migdałów) oraz inne aniony lotnych kwasów, jak: SO32-, S2O32-, NO2-. Zapach staje sie wyraźniejszy po dodaniu rozcieńczonego kwasu HCl lub H2SO4, a także po podgrzaniu. Sprawdzanie zapachu należy wykonywać bardzo ostrożnie (utleniający się gaz kierować wachlującym ruchem dłoni w stronę nosa) ze względu na trujące właściwości niektórych gazów, np. HCN. Odczyn roztworu Obojętny: aniony moncyh kwasów i kationy mocnych zasad (np. K2SO4, NaCl aniony słabych kwasów i kationy słabych zasad (np. NH4CN, CH3COONH4) - odczyn zbliżony do obojętnego. Zasadowy: aniony słabych kwasów i kationy mocnych zasad (np. Na2CO3, K3AsO4) Kwaśny: aniony mocnych kwasów i kationych słabych zasad (np. NH4Cl, Al(NO3)3. Barwa roztworu. Ilustracja podpisana: barwa wodnego roztworu soli. Na grafice są cztery probówki wypełnione barwnymi roztworami. Każda jest opisana jonami, które zabarwienie warunkują. Żółta: C r O 4 2 Pomarańczowa: C r 2 O 7 2 Zielona: M n O 4 2 Ciemnofioletowa: M n O 4
Ważne!

Analizując barwy roztworów, należy mieć na względzie, że obecność kilku jonów barwnych w analizowanej próbce sprawia, że obserwowana barwa roztworu jest wynikiem nałożenia się barw wywoływanych przez obecne w nim drobiny. Przykładowo, podczas wykonywania analizy jakościowej, poza zmianą zabarwienia roztworu, możemy zaobserwować: wytrącenie białych lub barwnych osadów w reakcjach z odpowiednimi związkami chemicznymi, rozpuszczenie lub roztworzenieroztwarzanieroztworzenie wytrąconych osadów w odpowiednich związkach chemicznych, wydzielenie się gazów.

Przystępując do analizy, należy pamiętać, że każdą analizę jonów roztworów prostych oraz złożonych powinno się rozpocząć od wykrycia kationów, a następnie przejść do wykrywania anionów. Kolejność ta jest wskazana z uwagi na to, że obecność niektórych kationów wyklucza obecność pewnych anionów w roztworze. Najczęściej próbkę pierwotną roztworu dzieli się na 3 części:

  • służącą do wykrywania kationu;

  • służącą do wykrywania anionu;

  • będącą rezerwą w przypadku konieczności wykonania dodatkowych prób.

RCGaIQKWKlq4H1
Analiza jakościowa
Źródło: GroMar Sp. z o. o., licencja: CC BY-SA 3.0.
bg‑yellow

Podział anionów na grupy analityczne

R8S9lnLCcepdD1
Mapa myśli. Lista elementów:
  • Nazwa kategorii: GRUPY ANIONÓW
    • Elementy należące do kategorii GRUPY ANIONÓW
    • Nazwa kategorii: Grupa I
      • Elementy należące do kategorii Grupa I
      • Nazwa kategorii: chlorkowy Cl-
      • Nazwa kategorii: bromkowy Br indeks górny - koniec indeksu górnego
      • Nazwa kategorii: jodkowy I indeks górny - koniec indeksu górnego
      • Nazwa kategorii: tiocyjanianowy SCN indeks górny - koniec indeksu górnego
      • Koniec elementów należących do kategorii Grupa I
    • Nazwa kategorii: Grupa II
      • Elementy należące do kategorii Grupa II
      • Nazwa kategorii: siarczkowy S indeks górny 2- koniec indeksu górnego
      • Nazwa kategorii: octanowy (etanowy) CH indeks dolny 3 koniec indeksu dolnego COO indeks górny - koniec indeksu górnego
      • Nazwa kategorii: azotanowy(III) NO indeks dolny 2 koniec indeksu dolnego indeks górny - koniec indeksu górnego
      • Koniec elementów należących do kategorii Grupa II
    • Nazwa kategorii: Grupa III
      • Elementy należące do kategorii Grupa III
      • Nazwa kategorii: węglanowy CO indeks dolny 3 koniec indeksu dolnego indeks górny 2- koniec indeksu górnego
      • Nazwa kategorii: szczawianowy (etanodiowy) C indeks dolny 2 koniec indeksu dolnego O indeks dolny 4 koniec indeksu dolnego indeks górny 2- koniec indeksu górnego inaczej (COO) indeks dolny 2 koniec indeksu dolnego indeks górny 2- koniec indeksu górnego
      • Nazwa kategorii: siarczanowy(IV) SO indeks dolny 3 koniec indeksu dolnego indeks górny 2- koniec indeksu górnego
      • Koniec elementów należących do kategorii Grupa III
    • Nazwa kategorii: Grupa IV
      • Elementy należące do kategorii Grupa IV
      • Nazwa kategorii: ortofosforanowy(V) PO indeks dolny 4 koniec indeksu dolnego indeks górny 3- koniec indeksu górnego
      • Nazwa kategorii: chromianowy(VI) CrO indeks dolny 4 koniec indeksu dolnego indeks górny 2- koniec indeksu górnego
      • Nazwa kategorii: dichromianowy(VI) Cr indeks dolny 2 koniec indeksu dolnego O indeks dolny 7 koniec indeksu dolnego indeks górny 2- koniec indeksu górnego
      • Koniec elementów należących do kategorii Grupa IV
    • Nazwa kategorii: Grupa V
      • Elementy należące do kategorii Grupa V
      • Nazwa kategorii: azotanowy(V) NO indeks dolny 3 koniec indeksu dolnego indeks górny - koniec indeksu górnego
      • Nazwa kategorii: manganianowy(VII) MnO indeks dolny 4 koniec indeksu dolnego indeks górny - koniec indeksu górnego
      • Koniec elementów należących do kategorii Grupa V
    • Nazwa kategorii: Grupa VI
      • Elementy należące do kategorii Grupa VI
      • Nazwa kategorii: siarczanowy(VI) SO indeks dolny 4 koniec indeksu dolnego indeks górny 2- koniec indeksu górnego
      • Koniec elementów należących do kategorii Grupa VI
    • Nazwa kategorii: Grupa VII
      • Elementy należące do kategorii Grupa VII
      • Nazwa kategorii: krzemianowy(IV) SiO indeks dolny 3 koniec indeksu dolnego indeks górny 2- koniec indeksu górnego
      • Koniec elementów należących do kategorii Grupa VII
      Koniec elementów należących do kategorii GRUPY ANIONÓW
Źródło: GroMar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.

Podstawą podziału na grupy analitycznegrupa analitycznagrupy analityczne jest podobny wynik odpowiedniej reakcji chemicznej. Podział anionów jest oparty na różnicach w zachowaniu się anionów względem jonów Ag + Ba 2 + oraz o fakt, czy ewentualnie uzyskane osady soli srebra(I) i baru są roztwarzane w kwasie azotowym(V).

Kryteria przyporządkowania anionów do grup analitycznych.

R1JVLgdrapIne
I grupa Kryterium zakwalifikowania do tej grupy jest strącanie osadu z Ag+ oraz jego nieroztwarzalność w HNO3 o stężeniu 2moldm3., II grupa Kryterium zakwalifikowania do tej grupy jest strącanie osadu z Ag+ oraz jego roztwarzalność w HNO3 o stężeniu 2 moldm3 "na gorąco"., III grupa Kryterium zakwalifikowania do tej grupy jest strącanie białego osadu z Ag+ oraz jego roztwarzalnośc w HNO3 o stężeniu 2moldm3, ale także uzyskanie białych osadów w reakcji z BaCl2 oraz jego roztwarzalnośc w HNO3 o stężeniu 2moldm3., IV grupa Kryterium zakwalifikowania do tej grupy jest strącanie barwnego osadu z Ag+ oraz jego roztwarzalnośc w HNO3 o stężeniu 2moldm3, ale także uzyskanie osadów w reakcji z BaCl2 oraz jego roztwarzalnośc w HNO3 o stężeniu 2moldm3., V grupa Nie dają osadu z odczynnikami grupowymi: AgNO3BaCl2., VI grupa Kryterium zakwalifikowania do tej grupy jest uzyskanie osadów w reakcji z BaCl2 oraz ich nieroztwarzalnośc w HNO3 o stężeniu 2moldm3.
1

Rodzaj anionu

Sposób postępowania

Wynik

Wniosek

aniony strącane
przez jony Ag+

badana próbka (obojętna)
+ AgNO3

osad nieroztwarzalny
w rozcień. HNO3

biały

Cl-, CN-, SCN-

barwny

Br- (żółtawy), I- (żółty), S2- (czarny)

osad roztwarzalny
w rozcień. HNO3

biały

SO32-, S2O32-, NO2-, CO32-, C2O42-, CH3COO-, C4H4O62-

barwny

SiO32- (żółty), PO43- (żółty),AsO33- (żółty), AsO43- (brązowy),CrO42- (czerwonobrunatny),Cr2O72- (czerwonobrunatny)

aniony strącane
przez jony Ba2+

badana próbka (obojętna)
+ BaCl2

osad

biały

F-, SO42-, SO32-, PO43-, CO32-, C2O42-,AsO43-, S2O32-, C4H4O62- (nie zawsze osad)

barwny

CrO42- (żółty), Cr2O72- (żółty)

aniony lotnych
kwasów

badana próbka
+ rozcieńczony HCl
+ H2SO4

wydzielanie gazu

CO32-, SO32-, NO2-, S2O32-

charakterystyczny zapach

CN-, CH3COO-, S2-

aniony o właściwościach
utleniających

badana próbka
+ rozcieńczony H2SO4
+ 2% KI (kroplami)
+ skrobia

niebieskie zabarwienie
roztworu od I2

ClO4-, ClO3-, NO2-, NO3-, CrO42-, Cr2O72-, MnO4-, AsO43-

aniony o właściwościach
redukujących

badana próbka
+ rozcieńczony H2SO4
+ KMnO4 (kroplami)

natychmiastowe odbarwienie
roztworu KMnO4
(redukcja do Mn(IV) lub Mn(II))

Br-, I-, NO2-, SO32-, S2O32-, S2-, SCN-

odbarwienie roztworu KMnO4 po ogrzaniu

Cl-, C2O42-, CN-, AsO33-, C4H4O62-

bg‑yellow

Analiza anionów

Badanie 1
RuIqpJpzBOyc4
Znajdujesz się w laboratorium chemicznym. Przed Tobą znajduje się statyw, w którym umieszczono dwie probówki z tą samą próbką, aby dokonać identyfikacji jonu znajdującego się w próbkach, przeprowadzono reakcję z jonem srebra(I) i jonem baru. Obserwacje W reakcji z jonami srebra(I) wytrącił się żółtawy serowaty osad, zieleniejacy w obecności światła, nieroztwarzalny w HNO3 o stężeniu 2 moldm3. W reakcji z jonami baru osad nie powstał. Wnioski W związku z tym, że w reakcji z jonami srebra(I) wytrącił się barwny osad roztwarzalny w kwasie azotowym(V), a w reakcji z jonem baru osad nie powstał, możemy stwierdzić, że anion należy do I grupy. Na podstawie obserwacji możemy poznać, że anionem znajdującym się w próbce jest anion bromkowy Br-. Równania reakcji Reakcja z czynnikiem odczynnikiem grupowym:KBr+AgNO3→↓AgBr+KNO3Br-+Ag+→↓AgBr.
R1bXaACKwNgxh
Badanie 2
R1VS1GgHxTi6s
W statywie umieszczono dwie probówki z tą samą próbką, aby dokonać identyfikacji jonu znajdującego się w próbkach, przeprowadzono reakcję z jonem srebra(I) i jonem baru. W przypadku wytrącenia się osadu do probówki przeprowadzono próbę z kwasem azotowym(V). Obserwacje W reakcji z jonami srebra(I) wytrącił się żółty osad. Osad ten jest roztwarzalny w HNO3 o stężeniu 2 moldm3. W reakcji z jonami baru wytrącił się biały osad, który roztworzył się w kwasie azotowym(V) o stężeniu 2 moldm3. Wnioski W związku z tym, że w reakcji z jonami srebra(I) wytrącił się żółty osad roztwarzalny w kwasie azotowym(V), a w reakcji z jonami baru wytrącił się biały osady, również roztwarzalny w kwasie azotowym(V), możemy stwierdzić, że anion znajdujący się w próbce należy do IV grupy. Na podstawie barw otrzymanych osadów, możemy poznać, że anionem znajdującym się w próbce jest anion ortofosforanowy(V) PO43-. Równania reakcji Równania reakcji z odczynnikami grupowymi:PO43-+3 Ag+→↓Ag3PO4 HPO42-+Ba2+→↓BaHPO4.
RpHKeyXrSGKd2
Badanie 3
RCDN24UW1dlyc
Znajdujesz się w laboratorium chemicznym. Przed Tobą znajduje się statyw, w którym umieszczono dwie probówki z tą samą próbką, aby dokonać identyfikacji jonu znajdującego się w próbkach, przeprowadzono reakcję z jonem srebra(I) i jonem baru. W przypadku wytrącenia się osadu do probówki dodano kwasu azotowego(V). Obserwacje W reakcji z jonami srebra(I) wytrącił się żółtawy serowaty osad, zieleniejacy w obecności światła, nieroztwarzalny w HNO3 o stężeniu 2 moldm3. W reakcji z jonami baru osad nie powstał. Wnioski W związku z tym, że w reakcji z jonami srebra(I) wytrącił się barwny osad roztwarzalny w kwasie azotowym(V), a w reakcji z jonem baru osad nie powstał, możemy stwierdzić, że anion należy do I grupy. Na podstawie obserwacji możemy poznać, że anionem znajdującym się w próbce jest anion bromkowy Br-. Równania reakcji Reakcja z czynnikiem odczynnikiem grupowym:KBr+AgNO3→↓AgBr+KNO3Br-+Ag+→↓AgBr.
RKdktHUDoNh7C

Słownik

chemia analityczna
chemia analityczna

dział chemii, który zajmuje się analizą związków chemicznych i mieszanin. Dzieli się na analizę ilościową, jakościową i strukturalną. Posiada duże znaczenie również w naukach, takich jak: geologia, mikrobiologia, medycyna itd.

analiza chemiczna ilościowa
analiza chemiczna ilościowa

analiza, której celem jest ustalenie składu ilościowego substancji, np. zawartość procentowa poszczególnych składników substancji. Poprzedza ją analiza jakościowa, ponieważ w pierwszej kolejności należy stwierdzić, jakie pierwiastki wchodzą w skład analizowanej substancji

analiza chemiczna strukturalna
analiza chemiczna strukturalna

analiza, której celem jest ustalenie struktury badanego związku chemicznego - składu atomów i sposobu ich połączenia między sobą

analiza wybiórcza jonów
analiza wybiórcza jonów

analiza wykrywania wybranych jonów w roztworach, polegająca na wykorzystaniu reakcji, charakterystycznych dla danego jonu. Za jej pomocą nie jest możliwa analiza każdego z jonów, ponieważ reakcji specyficznych jest niewiele

analiza systematyczna jonów
analiza systematyczna jonów

analiza, której celem jest rozdzielenie i zaszeregowanie jonów obecnych w roztworze do poszczególnych grup analitycznych, a następnie przeprowadzenie odpowiednich reakcji charakterystycznych

reakcja charakterystyczna
reakcja charakterystyczna

reakcja chemiczna stosowana w chemii analitycznej, umożliwiająca stosunkowo prostą identyfikację określonego indywiduum chemicznego (np. jon, grupa funkcyjna). Przykładem reakcji charakterystycznej jest zmiana zabarwienia substancji Y, powstająca w wyniku działania na nią substancją X

grupa analityczna
grupa analityczna

grupa, w której dane jony (kationy, aniony) zachowują się podobnie w obecności danego odczynnika w określonych warunkach eksperymentalnych

roztwór prosty
roztwór prosty

roztwór zawierający jedną sól lub jeden kwas lub zasadę

roztwór złożony
roztwór złożony

roztwór zawierający więcej niż jedną sól lub jeden kwas lub zasadę

roztwarzanie
roztwarzanie

reakcja chemiczna przechodzenia substancji do roztworu. W przeciwieństwie do rozpuszczania, nie powoduje odzyskania substancji wyjściowej w wyniku procesu odparowania rozpuszczalnika

związek kompleksowy
związek kompleksowy

związek chemiczny zawierający atom lub jon centralny otoczony ligandami (grupy lub jony związane z atomem lub jonem centralnym)

Bibliografia

Dąbrowska B. E., Ćwiczenia z podstaw chemii i analizy jakościowej, pod. red. A. Reizer, Kraków 2000. 

Kocjan R., Chemia analityczna. T. 1. Analiza jakościowa. Analiza ilościowa klasyczna, Warszawa 2000, wyd. 1.

Minczewski J., Marczenko Z., Chemia analityczna. T. 1. Podstawy teoretyczne i analiza jakościowa, Warszawa 2009, wyd. 10.

Paśko J. R., Sitko R., Ćwiczenia laboratoryjne z chemii ogólnej i analitycznej. Skrypt dla studentów kierunku biologii, Kraków 1996.

Bartynowska‑Meus., Analiza jakościowa jonów, wersja popr. Paweł Miśkowiec, Barbara Krajewska, Kraków 1994, http://www2.chemia.uj.edu.pl/%7Emiskowie/analiza_jakosciowa.pdf, dostęp: 20.10.2021.

Pracownia nr 3. Analiza jakościowa anionów. Zagadnienia do kartkówki, http://www.wis.pollub.pl/files/skrypty/pliki_chemia09/chemia_skrypt_cz2.pdf, dostęp: 20.10.2021.