Zapoznaj się z opisem serii eksperymentów przeprowadzonych w laboratorium chemicznym. Na koniec rozwiąż krótkie zadania sprawdzające.

Sprzęt laboratoryjny i odczynniki, znajdujące się na stole laboratoryjnym, to:

– szklane probówki – probówki, podłużne naczynie szklane do przeprowadzania prostych reakcji chemicznych;

– dwa drewniane statywy na probówki – prostokątny sprzęt laboratoryjny z rzędami otworów, w których umieszczane są probówki;

– opakowanie pipet Pasteura – wąska rurka pobierania i przenoszenia niewielkiej ilości cieczy przy pomocy ssawki.

– 0,1 mol/dmIndeks górny 3³ roztwór azotanu($\mathrm{V}$) srebra($\mathrm{I}$) AgNOIndeks dolny 3₃, butelka opisana piktogramami: silny utleniacz, szkodliwy dla środowiska i żrący;

– 1 mol/dmIndeks górny 3³ roztwór chlorku baru($\mathrm{II}$) BaClIndeks dolny 2₂ opisany piktogramem: może powodować śmierć;

– 1 mol/dmIndeks górny 3  Indeks górny koniec³ roztwór octanu ołowiu($\mathrm{II}$) Pb(CHIndeks dolny 3₃COO)Indeks dolny 2₂: opisany symbolami: rakotwórczy, toksyczny dla środowiska naturalnego;

– 1 mol/dmIndeks górny 3³ roztwór kwasu chlorowodorowego HCl opisany: żrący i należy zachować ostrożność;

– 1 mol/dmIndeks górny 3³ roztwór kwasu azotowego($\mathrm{V}$) HNOIndeks dolny 3₃ opisany symbolami: utleniacz, żrący.

Instrukcja wykonania:

1. Wybrano próbkę do analizy.

2. Do probówki wlano 1 cmIndeks górny 3³ badanego roztworu i kroplami dodano roztwór azotanu($\mathrm{V}$) srebra($\mathrm{I}$). Jeśli wytrącił się osad, zanotowano jego barwę i sprawdzono rozpuszczalność w rozcieńczonym kwasie azotowym(V).

3. Do czystej probówki wlano 1 cmIndeks górny 3³ badanego roztworu i dodano roztwór chlorku baru($\mathrm{II}$). Obserwowano, czy wytrącił się osad i badano jego rozpuszczalność w rozcieńczonym kwasie azotowym($\mathrm{V}$).

4. Do czystej probówki wlano 1 cmIndeks górny 3³ badanego roztworu i dodano roztwór octanu ołowiu($\mathrm{II}$). Obserwowano, czy wytrącił się osad i badano jego rozpuszczalność w rozcieńczonym kwasie chlorowodorowym.

5. Na podstawie opisu obserwacji, ustalono, jakie aniony znajdowały się w badanych próbkach.

Obserwacje:

Analiza A:

– po dodaniu azotanu($\mathrm{V}$) srebra($\mathrm{I}$) – wytrąca się biały serowaty osad, który jest nieroztwarzalny w kwasie azotowym($\mathrm{V}$);

– po dodaniu chlorku baru – brak widocznych objawów reakcji;

– po dodaniu octanu ołowiu($\mathrm{II}$) – wytrąca się biały osad, który jest roztwarzalny w kwasie chlorowodorowym.

Analiza B:

– po dodaniu azotanu($\mathrm{V}$) srebra($\mathrm{I}$) – wytrąca się biały osad, który jest roztwarzalny w kwasie azotowym($\mathrm{V}$) oraz wydziela się bezbarwny gaz;

– po dodaniu chlorku baru – wytrąca się biały osad, który roztwarza się w kwasie azotowym($\mathrm{V}$), czemu towarzyszy wydzielanie się bezbarwnego gazu;

– po dodaniu octanu ołowiu($\mathrm{II}$) – wytrąca się biały osad, który roztwarza się w kwasie chlorowodorowym, czemu towarzyszy wydzielanie się bezbarwnego gazu.

Analiza C:

– po dodaniu azotanu($\mathrm{V}$) srebra($\mathrm{I}$) – wytrąca się biały osad, który roztwarza się w kwasie azotowym($\mathrm{V}$);

– po dodaniu chlorku baru – wytrąca się biały osad nieroztwarzalny w kwasie azotowym($\mathrm{V}$);

– po dodaniu octanu ołowiu($\mathrm{II}$) – wytrąca się biały osad, który jest nieroztwarzalny w kwasie chlorowodorowym.

Analiza D

– po dodaniu azotanu(V) srebra($\mathrm{I}$) – brak widocznych objawów reakcji;

– po dodaniu chlorku baru – brak widocznych objawów reakcji;

– po dodaniu octanu ołowiu($\mathrm{II}$) – brak widocznych objawów reakcji;

– po dodaniu soli Mohra i wprowadzaniu stężonego kwasu siarkowego($\mathrm{VI}$) – na granicy faz, między kwasem a próbką, tworzy się brunatna obrączka.

Analiza E:

– po dodaniu azotanu($\mathrm{V}$) srebra($\mathrm{I}$) – wytrąca się jasnożółty osad, który jest nieroztwarzalny w kwasie azotowym($\mathrm{V}$);

– po dodaniu chlorku baru – brak widocznych objawów reakcji;

– po dodaniu octanu ołowiu($\mathrm{II}$) – wytrąca się żółty osad, który jest nieroztwarzalny w kwasie chlorowodorowym.

Wyniki:

Analiza A: anion chlorkowy;

Analiza B: anion węglanowy;

Analiza C: anion siarczanowy($\mathrm{VI}$);

Analiza D: anion azotanowy($\mathrm{V}$);

Analiza E: anion jodkowy.

Wnioski:

Używając odczynników grupowych, można dokonać identyfikacji anionów, które znajdują się w analizach w wirtualnym laboratorium. Hipoteza została potwierdzona.