Wirtualne laboratorium – I
Przeprowadź doświadczenie w wirtualnym laboratorium chemicznym, w którym znajduje się pięć probówek (analiza A‑E), a Twoim zadaniem jest określenie, jaki anion znajduje się w probówce (anion chlorkowy, jodkowy, węglanowy, azotanowy(V), siarczanowy(VI)). Rozwiąż problem badawczy i zweryfikuj hipotezę. W formularzu zapisz obserwacje, a następnie sformułuj wnioski.
Zapoznaj się z opisem serii eksperymentów przeprowadzonych w laboratorium chemicznym. Na koniec rozwiąż krótkie zadania sprawdzające.
Sprzęt laboratoryjny i odczynniki, znajdujące się na stole laboratoryjnym, to:
– szklane probówki – probówki, podłużne naczynie szklane do przeprowadzania prostych reakcji chemicznych;
– dwa drewniane statywy na probówki – prostokątny sprzęt laboratoryjny z rzędami otworów, w których umieszczane są probówki;
– opakowanie pipet Pasteura – wąska rurka pobierania i przenoszenia niewielkiej ilości cieczy przy pomocy ssawki.
– 0,1 mol/dmIndeks górny 33 roztwór azotanu() srebra() AgNOIndeks dolny 33, butelka opisana piktogramami: silny utleniacz, szkodliwy dla środowiska i żrący;
– 1 mol/dmIndeks górny 33 roztwór chlorku baru() BaClIndeks dolny 22 opisany piktogramem: może powodować śmierć;
– 1 mol/dmIndeks górny 3 Indeks górny koniec3 roztwór octanu ołowiu() Pb(CHIndeks dolny 33COO)Indeks dolny 22: opisany symbolami: rakotwórczy, toksyczny dla środowiska naturalnego;
– 1 mol/dmIndeks górny 33 roztwór kwasu chlorowodorowego HCl opisany: żrący i należy zachować ostrożność;
– 1 mol/dmIndeks górny 33 roztwór kwasu azotowego() HNOIndeks dolny 33 opisany symbolami: utleniacz, żrący.
Instrukcja wykonania:
1. Wybrano próbkę do analizy.
2. Do probówki wlano 1 cmIndeks górny 33 badanego roztworu i kroplami dodano roztwór azotanu() srebra(). Jeśli wytrącił się osad, zanotowano jego barwę i sprawdzono rozpuszczalność w rozcieńczonym kwasie azotowym(V).
3. Do czystej probówki wlano 1 cmIndeks górny 33 badanego roztworu i dodano roztwór chlorku baru(). Obserwowano, czy wytrącił się osad i badano jego rozpuszczalność w rozcieńczonym kwasie azotowym().
4. Do czystej probówki wlano 1 cmIndeks górny 33 badanego roztworu i dodano roztwór octanu ołowiu(). Obserwowano, czy wytrącił się osad i badano jego rozpuszczalność w rozcieńczonym kwasie chlorowodorowym.
5. Na podstawie opisu obserwacji, ustalono, jakie aniony znajdowały się w badanych próbkach.
Obserwacje:
Analiza A:
– po dodaniu azotanu() srebra() – wytrąca się biały serowaty osad, który jest nieroztwarzalny w kwasie azotowym();
– po dodaniu chlorku baru – brak widocznych objawów reakcji;
– po dodaniu octanu ołowiu() – wytrąca się biały osad, który jest roztwarzalny w kwasie chlorowodorowym.
Analiza B:
– po dodaniu azotanu() srebra() – wytrąca się biały osad, który jest roztwarzalny w kwasie azotowym() oraz wydziela się bezbarwny gaz;
– po dodaniu chlorku baru – wytrąca się biały osad, który roztwarza się w kwasie azotowym(), czemu towarzyszy wydzielanie się bezbarwnego gazu;
– po dodaniu octanu ołowiu() – wytrąca się biały osad, który roztwarza się w kwasie chlorowodorowym, czemu towarzyszy wydzielanie się bezbarwnego gazu.
Analiza C:
– po dodaniu azotanu() srebra() – wytrąca się biały osad, który roztwarza się w kwasie azotowym();
– po dodaniu chlorku baru – wytrąca się biały osad nieroztwarzalny w kwasie azotowym();
– po dodaniu octanu ołowiu() – wytrąca się biały osad, który jest nieroztwarzalny w kwasie chlorowodorowym.
Analiza D
– po dodaniu azotanu(V) srebra() – brak widocznych objawów reakcji;
– po dodaniu chlorku baru – brak widocznych objawów reakcji;
– po dodaniu octanu ołowiu() – brak widocznych objawów reakcji;
– po dodaniu soli Mohra i wprowadzaniu stężonego kwasu siarkowego() – na granicy faz, między kwasem a próbką, tworzy się brunatna obrączka.
Analiza E:
– po dodaniu azotanu() srebra() – wytrąca się jasnożółty osad, który jest nieroztwarzalny w kwasie azotowym();
– po dodaniu chlorku baru – brak widocznych objawów reakcji;
– po dodaniu octanu ołowiu() – wytrąca się żółty osad, który jest nieroztwarzalny w kwasie chlorowodorowym.
Wyniki:
Analiza A: anion chlorkowy;
Analiza B: anion węglanowy;
Analiza C: anion siarczanowy();
Analiza D: anion azotanowy();
Analiza E: anion jodkowy.
Wnioski:
Używając odczynników grupowych, można dokonać identyfikacji anionów, które znajdują się w analizach w wirtualnym laboratorium. Hipoteza została potwierdzona.