Przeczytaj
Dzięki badaniom paleontologicznympaleontologicznym można – na podstawie znalezionych skamielin i śladów życia organizmów – wyciągnąć wnioski o życiu w przeszłości. Dodatkowo dzięki ciągle doskonalonym metodom datowania naukowcy są w stanie przypisać ramy czasowe poszczególnym zdarzeniom i etapom ewolucji.
Czym jest datowanie?
To proces przypisywania zdarzeniom z odległej przeszłości czasu (daty), w którym mogły one mieć miejsce. Znanych jest wiele metod datowania. Opierają się one na różnych zmianach zachodzących z upływem czasu w przyrodzie ożywionej i nieożywionej, a także na zmianach charakterystycznych dla danego okresu rozwoju życia na Ziemi.
Określanie wieku materiału biologicznego
W naturze występują trzy izotopyizotopy węgla. Prawie 99% węgla na Ziemi to izotop Indeks górny 1212C, a około 1% stanowi Indeks górny 1313C. Najrzadszy izotop Indeks górny 1414C jest bardzo ważny w datowaniu obiektów organicznych, np. kości, tkanin, drewna. Indeks górny 1414C powstaje wysoko w warstwach atmosfery (w troposferze i stratosferze), gdzie promienie kosmiczne bombardują atomy azotu. Z atmosfery, jako izotopowy dwutlenek węgla, Indeks górny 1414C trafia do roślin i pozostałych organizmów żywych. Jest radioaktywny, a co ok. 5730 lat znika (rozpada się) połowa jego pierwotnej ilości.
Tę właściwość wykorzystał noblista Willard Libby w metodzie szacowania wieku próbki organicznej. Skoro Indeks górny 1414C występuje tylko w żywych organizmach, które po śmierci już go nie pobierają, to mierząc ilość izotopu w badanej próbce, można określić czas zakończenia życia danego organizmu, np. lnu z którego wykonano tkaninę. Metoda ta jest dość dokładna do około 60 000 lat wstecz. Musiała zostać skalibrowana z powodu wahań poziomu COIndeks dolny 22 w atmosferze.
Występowanie enancjomerówenancjomerów (par nienakładalnych na siebie cząsteczek chemicznych, które są wzajemnymi odbiciami lustrzanymi) stało się podstawą metody datowania znacznie dokładniejszej niż przy pomocy Indeks górny 1414C. Gdy komórka umiera, prawoskrętne DNA ulega racemizacji, czyli powstaje mieszanina form prawoskrętnych i lewoskrętnych. Podobnie z aminokwasami: po śmierci organizmu formy L zamieniają się w formy D. Badając stopień racemizacji, możemy określić wiek próbki biologicznej.
Łącznikiem pomiędzy związkami organicznymi i nieorganicznymi jest COIndeks dolny 22 – substrat procesu fotosyntezy wchodzący w skład powietrza. Dzięki temu węgiel „wędruje” przez łańcuchy pokarmowe między organizmami, a po ich śmierci trafia z powrotem do środowiska. Źródłem węgla są skały wapienie (kalcyty, węglan wapnia) i dolomity (węglan wapnia i magnezu). Skały te powstały głównie dzięki gromadzeniu i sprasowaniu pod ciśnieniem złóż drobnych szkieletów organizmów. Z kolei skały organiczne ze szczątków roślin to zarazem paliwa kopalne: różne rodzaje węgla od torfu do antracytu, ropa naftowa czy klatratyklatraty (hydraty) metanu.
Stopień uwęglenia | Cechy charakterystyczne | Zawartość wody [%] | Zawartość węgla [%] | Ciepło spalania [kcal/kg] |
---|---|---|---|---|
Torf | Porowaty, widoczne części roślin, obecność celulozy | 75 | 55–60 | 3000 |
Węgiel brunatny miękki (legnit) | Brak celulozy, rośliny sprasowane | 35 | 60–70 | 4000 |
Węgiel brunatny błyszczący | Zwarty, szczątki roślin trudno rozpoznawalne | 25 | 70–78 | 5500 |
Węgiel kamienny | Twardy, matowy, szczątki roślin nierozpoznawalne | 10 | 78–94 | 7000 |
Antracyt | Twardy, błyszczący | 1–3 | 94–98 | 8650 |
Podział metod datowania
Metody datowania dzieli się na:
Metody datowania bezwzględnego
Metody datowania bezwzględnego dzielą się na:
Metody datowania względnego
Metody datowania względnego to m. in.: metoda stratygraficzna, metoda lingwistyczna, datowanie pyłkowe, datowanie faunistyczne, metoda typologiczna, metoda porównawcza, metoda numizmatyczna, metoda archeomagnetyczna, metoda kationowa oraz datowanie kości.
Omówienie wybranych metod datowania
Słownik
pary nienakładalnych na siebie cząsteczek chemicznych, które są wzajemnymi odbiciami lustrzanymi
każdy z atomów tego samego pierwiastka chemicznego mających jednakową liczbę protonów, lecz różne liczby neutronów
metody datowania próbek oparte na zjawisku rozpadu promieniotwórczego; czas od wystąpienia wydarzenia określa się na podstawie proporcji pomiędzy zawartością określonego izotopu i produktów jego rozpadu
metoda klasyfikacji organizmów i ustalania ich historii ewolucyjnej sformułowana w 1950 r. przez niemieckiego entomologa Williego Henniga; formalną jednostką tej klasyfikacji jest takson; taksony wyodrębnia się na podstawie cech apomorficznych, tj. pojawiających się po raz pierwszy w ewolucji badanej grupy i następnie dziedziczonych przez gatunki potomne
(gr. clathri – krata); struktura nadcząsteczkowa, w której występuje regularna sieć krystaliczna jednego związku chemicznego, a w jej lukach nieregularnie rozmieszczone są cząsteczki innej substancji; cząsteczki wody tworzą krystaliczny szkielet, w którym uwięzione są cząsteczki gazu, np. metanu
metody pozwalające określić czas wystąpienia zdarzenia, wiek znaleziska
metody pozwalające określić starszeństwo zdarzeń, znalezisk, gatunków, warstw itp.
nauka z pogranicza biologii i geologii, zajmująca się organizmami kopalnymi, wyprowadzająca na podstawie skamieniałości i śladów działalności życiowej organizmów wnioski ogólne o życiu w przeszłości