E-materiały do kształcenia zawodowego

Rozwijanie wrażliwości artystycznej dziecka

SPO.04. Świadczenie usług opiekuńczych i wspomagających rozwój dziecka - Opiekunka dziecięca 325905

bg‑azure

Przykładowe zajęcia rozwijające wrażliwość artystyczną dziecka

GRAFIKA INTERAKTYWNA

1

Spis treści

2

Metoda umuzykalniania Carla Orffa

R1RV4iJqWXLo41
Grafika zatytułowana jest Metoda umuzykalniania Carla Orffa. Zdjęcie przedstawia różne instrumenty oraz akcesoria muzyczne ułożone na stole: cymbałki, ukulele, marakasy, trójkąt, harmonijka, płyta CD, słuchawki, metronom, pilot i nuty. Na zdjęciu znajduje się punkt interaktywny, po kliknięciu którego pojawia się ramka z tekstem oraz z tożsamym z nim nagraniem audio.
  1. Sposoby działania opiekunki dziecięcej rozwijającej wrażliwość artystyczną dziecka z zastosowaniem metody umuzykalniania Carla Orffa
    Dzięki zastosowaniu metody umuzykalniania Carla Orffa przez opiekunkę dziecięcą dzieci poznają akcenty metryczne i wartości rytmiczne za pomocą recytacji różnych wyrazów, wierszyków, wyliczanek lub powiedzonek. Orff zaleca instrumentować ćwiczenia poprzez klaskanie, tupanie, klepanie i pstrykanie, jak i instrumentami perkusyjnymi. Do tego celu wykorzystuje się instrumenty niemelodyczne, takie jak: bębenki, tamburyny, mały i wielki bęben, zestaw bongosów, marakasy, pudełka, kołatki, kastaniety, talerze i grzechotki z brzękadłami, oraz melodyczne, takie jak: dzwonki, metalofony i ksylofony. W edukacji starszych dzieci można również używać instrumentów strunowych i dętych.
    Przykłady zabaw muzycznych z wykorzystaniem metody umuzykalniania Carla Orffa
    Obserwuj bębenek
    Opiekunka dziecięca, prowadząc zajęcia, stoi z bębenkiem na środku sali i akompaniuje w rytmie ósemek. Dzieci poruszają się lekkim biegiem po sali, obserwując jednocześnie położenie instrumentu. Kilka uderzeń w wolnym tempie w bębenek podniesiony w górę jest znakiem do zatrzymania się. Dzieci starsze mogę unieść ręce nad głowę i klasnąć tyle razy, ile uderzeń usłyszały przed chwilą. Jeśli uderzenia wykonane są w bębenek trzymany nisko nad podłogą, dzieci uderzają tyle samo razy i w tym samym tempie dłonią o podłogę.
    Listopadowa muzyka
    Opiekunka dziecięca przygotowuje gazety, które dzieci rozkładają przed sobą na kolanach. Dzieci bębnią swobodnie palcami w różne miejsca gazety, ilustrując padający deszcz. Następnie unoszą gazety i dmuchają w nie: krótko, długo, szybko, wolno, naśladując powiewy wiatru. Posługując się gazetami i głosem, dzieci ilustrują odgłosy deszczowej i wietrznej pogody.
Metoda umuzykalniania Carla Orffa
Źródło: Zespół autorski Politechniki Łódzkiej, licencja: CC BY-SA 3.0.

Powrót do spisu treściPowrót do spisu treści

3

Metoda aktywnego słuchania muzyki według Batii Strauss

RbIDLb6gPeFPQ1
Grafika zatytułowana jest Metoda aktywnego słuchania muzyki według Batii Strauss. Zdjęcie przedstawia dziewczynkę stojącą na kanapie i trzymającą marakasy. Obok niej widoczny fragment dorosłej osoby, która trzyma w ręku cymbałki. Na zdjęciu znajduje się punkt interaktywny, po kliknięciu którego pojawia się ramka z tekstem oraz z tożsamym z nim nagraniem audio.
  1. Sposoby działania opiekunki dziecięcej rozwijającej wrażliwość artystyczną dziecka z zastosowaniem metody aktywnego słuchania muzyki według Batii Strauss
    Opiekunka dziecięca, prowadząc zajęcia metodą aktywnego słuchania muzyki według Batii Strauss, stosuje następujące etapy pracy z utworem:
    1. Wysłuchanie utworu i rozmowa z dziećmi na jego temat.
    2. Fabularyzowanie muzyki połączone z prostymi ruchami rytmicznymi.
    3. Realizacja utworu w tańcu
    4. Gra na instrumentach.
    5. Połączenie tańca z instrumentacją.
    6. Mówienie o muzyce.

    Do zajęć opiekunka dziecięca może wykorzystać następujące utwory muzyczne: Marsz turecki L. van Beethoven, Taniec węgierski J. Brahms, Polka Italiano S. Rachmaninow czy Marsz Radeckiego J. Strauss.
    Opiekunka dziecięca, stosując metodę aktywnego słuchania muzyki według Batii Strauss, daje dzieciom możliwość różnego rodzaju kontaktu z muzyką, na przykład poprzez śpiew i ćwiczenia mowy, ruch przy muzyce, w tym doświadczanie ruchu i dźwięku, ruch poddany dyscyplinie (ćwiczenia przygotowujące do marszu, zabawy ruchowe ze śpiewem, zabawy ruchowe przy akompaniamencie instrumentu, taniec) czy grę na instrumentach. Dzięki stosowaniu przez opiekunkę dziecięcą metody aktywnego słuchania muzyki dzieci odczuwają i przeżywają radość, uruchamiają wyobraźnię muzyczną, mogą zmieniać role, występując w roli współwykonawcy i dyrygenta, kształtują wyobraźnię dźwiękową oraz uczą się zasad współdziałania w grupie.
    Przykłady zabaw z zastosowaniem metody aktywnego słuchania muzyki według Batii Strauss
    Spacer nad wodę
    Piosenka z wykorzystaniem melodii piosenki Na łące.
    Opiekunka dziecięca mówi do dzieci:
    Dawno, dawno temu, kiedy wasze babcie były małymi dziewczynkami, zdarzyła się pewnej Kurce Kolorowopiórce przygoda. Dowiedziałam się o niej z dziennika (opiekunka pokazuje dzieciom książkę). Opowieść tę poznał również wielki muzyk Edward Grieg i napisał piękną muzykę. Tymczasem posłuchajcie piosenki.

    Opiekunka dziecięca śpiewa kolejne zwrotki. W czasie refrenu wszyscy włączają się do wspólnego śpiewu.
    Dziś świat usłyszy
    opowieść taką
    jak kurka miła
    dzieci broniła
    Refren: Pi…

    Kurka swe dzieci
    w piękną pogodę
    wzięła na spacer
    nad ciepłą wodę
    Refren: Plum, plum…

    Gdy lis to ujrzał
    zaczął się skradać
    by taką zdobycz
    do domu zabrać.
    Refren: Szu, szu…

    Kwoka kurczątka
    pod skrzydła brała
    a lisa dziobem atakowała
    Refren: Ko, ko…

    Strzał myśliwego lisa przestraszył
    uciekał szybko
    w norze się zaszył
    Refren: Tra, ta, ta…
    Gra na instrumentach perkusyjnych według partytury graficznej
    Opiekunka dziecięca rozdaje dzieciom instrumenty muzyczne (trójkąty, marakasy, talerze, tamburyna) i proponuje stworzenie orkiestry. Mówi dzieciom Pamiętacie, jak mówiłam wam o radości wszystkich zwierząt w kurniku? Kury, koguty, kurczątka i zaproszeni goście postanowili założyć orkiestrę. Teraz my przy pomocy instrumentów, które trzymacie w dłoni, możemy odtworzyć głosy dobiegające z kurnika. Zapraszam do wspólnego muzykowania.
Metoda aktywnego słuchania muzyki według Batii Strauss
Źródło: Zespół autorski Politechniki Łódzkiej, licencja: CC BY-SA 3.0.

Powrót do spisu treściPowrót do spisu treści

4

Zabawy ze śpiewem

R19rDhyIMfJD31
Grafika zatytułowana jest Zabawy ze śpiewem. Zdjęcie przedstawia dziewczynkę stojącą za zabawkowym keyboardem i śpiewającą do mikrofonu. Na zdjęciu znajduje się punkt interaktywny, po kliknięciu którego pojawia się ramka z tekstem oraz z tożsamym z nim nagraniem audio.
  1. Sposoby działania opiekunki dziecięcej rozwijającej wrażliwość artystyczną dziecka z zastosowaniem zabaw ze śpiewem
    Planując zabawy ze śpiewem, opiekunka dziecięca powinna pamiętać, że piosenka ma być dostosowana do wieku i poziomu umysłowego dziecka, słowa mają być dobrane do wieku, rozpiętość skali piosenki ma być zgodna ze skalą głosu dziecka, a stopień trudności melodycznej nie może przekraczać możliwości dziecka. Zabawy ze śpiewem mają mieć wartości artystyczne w warstwie słownej i muzycznej.
    Przykłady zabaw ze śpiewem z małymi dziećmi
    Zabawy ruchowe ze śpiewem Kółko graniaste
    Kółko graniaste, czworokanciaste (dzieci tworzą kółko i chwytają się za ręce)
    Kółko nam się połamało (dzieci śpiewają piosenkę i idą w koło)
    Cztery grosze kosztowało
    A my wszyscy BĘC! (na słowo BĘC przewracają się)
    Śpiewanie z pokazywaniem, piosenka z fabułą Krasnoludki

    My jesteśmy krasnoludki, hop sa sa, hop sa sa (dzieci pokazują na siebie, potem podskakują)
    Pod grzybkami nasze budki, hop sa hop sa sa (tworzą z rąk budkę nad głową, potem podskakują)
    Jemy mrówki, żabie łapki, oj tak, tak, oj, tak, tak (ruch obrazujący jedzenie i potakiwanie głową)
    A na głowach krasne czapki, to nasz, to nasz znak (ręce nad głową tworzą kształt czapki)
    Gdy ktoś zbłądzi, to trąbimy, tru tu tu, tru tu tu (rozkładają ręce, a potem składają na kształt trąbki)
    Gdy ktoś senny, to uśpimy lu lu lu lu lu (pochylają głowę na złożone ręce)
    Gdy ktoś skrzywdzi krasnoludka oj oj oj, oj oj oj (kiwanie palcem)
    To zapłacze niezabudka oj oj oj, oj oj oj (pokazują spływające po twarzy łzy).
Zabawy ze śpiewem
Źródło: Zespół autorski Politechniki Łódzkiej, licencja: CC BY-SA 3.0.

Powrót do spisu treściPowrót do spisu treści

5

Muzykogram

RWpr7EXdkGggn1
Grafika zatytułowana jest Muzykogram. Zdjęcie przedstawia muzykogram z falami, kropkami i spiralami. Na zdjęciu znajduje się punkt interaktywny, po kliknięciu którego pojawia się ramka z tekstem oraz z tożsamym z nim nagraniem audio.
  1. Sposoby działania opiekunki dziecięcej rozwijającej wrażliwość artystyczną dziecka z zastosowaniem muzykogramu
    Zastosowanie muzykogramu opiera się na przekonaniu, że obcowanie małego dziecka z muzyką pobudza pracę jego obydwu półkul mózgowych. Muzyka jest stymulatorem, który wpływa na rozwój wszystkich sfer funkcjonowania dziecka jednocześnie, dzięki czemu umożliwia jego wieloaspektowy i holistyczny rozwój. Opiekunka dziecięca stosuje ćwiczenia grafomotoryczne, logorytmiczne i aktywne słuchanie muzyki.
    Przykłady zabaw z zastosowaniem muzykogramu
    Dzieci w rytm muzyki pokazują znaki muzyczne i wodzą palcem po diagramie.
    Orkiestra
    Opiekunka dziecięca włącza muzykę, na przykład utwór Polka Tritsch-Tratsch Johanna Straussa. Jedno dziecko dyryguje grupą i tym samym staje się dyrygentem, a reszta dzieci zamienia się w orkiestrę.
Muzykogram
Źródło: Zespół autorski Politechniki Łódzkiej, licencja: CC BY-SA 3.0.

Powrót do spisu treściPowrót do spisu treści

6

Metoda gimnastyki twórczej Rudolfa Labana

R5GOvy48ghG5q1
Grafika zatytułowana jest Metoda gimnastyki twórczej Rudolfa Labana. Zdjęcie przedstawia tańczącą w ogrodzie dziewczynkę. Na zdjęciu znajduje się punkt interaktywny, po kliknięciu którego pojawia się ramka z tekstem oraz z tożsamym z nim nagraniem audio.
  1. Sposoby działania opiekunki dziecięcej rozwijającej wrażliwość artystyczną dziecka z zastosowaniem metody gimnastyki twórczej Rudolfa Labana
    Pracując metodą gimnastyki twórczej Rudolfa Labana, opiekunka dziecięca staje się współuczestnikiem i współpartnerem zabawy. Podczas zajęć nawiązuje do pór roku i ważnych wydarzeń oraz wykorzystuje znane dzieciom piosenki i wierszyki. Różnorodność form ruchowych oraz sposób prowadzenia zajęć stwarzają dzieciom możliwość twórczego działania. Najbardziej nietypowe w zajęciach prowadzonych metodą gimnastyki twórczej jest to, że opiekunka słownie opisuje ruch, jaki dzieci mają wykonać. Nie pokazuje im go, a polecenie ma charakter otwarty. Zadanie dzieci polega na improwizacji, a od ich inwencji twórczej, pomysłowości i fantazji zależeć będzie, jak będą to robić. Dzięki udziałowi w zajęciach dzieci uczą się wyrażania siebie i swoich odczuć poprzez ruch własnego ciała, zgodnie z rytmem muzyki lub własną wyobraźnią. Dzięki kontaktom między dziećmi bardziej lub mniej sprawnymi ruchowo powstaje między nimi więź i następuje integracja grupy. Najmłodsze dzieci uczą się przestrzegać norm i zasad współżycia w grupie. Poznają różne gatunki muzyki, wyrabiają nawyk wsłuchiwania się w jej przesłanie, dostosowują się do poleceń osoby prowadzącej zajęcia, którą może być opiekunka dziecięca lub kolega z grupy. Metoda inspiracji ruchowej kształtuje u dzieci potrzebne im umiejętności, takie jak: reakcja na znaki umowne lub symbole, poczucie rytmu, swobodne i spontaniczne wyrażanie muzyki ruchem całego ciała, co w rezultacie usprawnia motorykę. Zabawy inspirowane ruchem, muzyką dają dzieciom wiele radości, są okazją do spontanicznej aktywności, prowadzą do wyciszenia oraz rozładowania nadmiaru energii.
    Przykłady zabaw z wykorzystaniem metody gimnastyki twórczej Rudolfa Labana
    Tańczące bibułki
    Opiekunka dziecięca rozdaje dzieciom paski bibuły. Dzieci swobodnie tańczą do dowolnej muzyki i poruszają paskami bibuły, które trzymają raz w prawej, a raz w lewej ręce. Podczas przerwy w muzyce dzieci przykucają i na podłodze układają z bibułki dowolne kształty.
    Powitania bibułką
    Dzieci dotykają bibułką różnych części swojego ciała wymienianych przez opiekunkę dziecięcą.
    Zabawy z chustką Idziemy na spacer
    Dzieci biegają, skaczą i tańczą, bawiąc się chustkami z organzy w rytm muzyki. Podczas przerwy w muzyce przykrywają się chustkami tak, aby jak najmniej było je widać (na przykład chowają się przed deszczem). Wznowienie muzyki jest sygnałem do ponownego ruchu.
    Motyle
    Dzieci swobodnie poruszają się w rytm muzyki i płynnie falują chustkami z organzy, naśladując fruwające motyle. Podczas przerwy w muzyce rozkładają chustki na podłodze i siadają na nich delikatnie, jak motyl na kwiatku.
Metoda gimnastyki twórczej Rudolfa Labana
Źródło: Zespół autorski Politechniki Łódzkiej, licencja: CC BY-SA 3.0.

Powrót do spisu treściPowrót do spisu treści

7

Metoda ruchu rozwijającego Weroniki Sherborne

R1KvXDGQSeiFv1
Grafika zatytułowana jest Metoda ruchu rozwijającego Weroniki Sherborne. Zdjęcie przedstawia małą, uśmiechniętą dziewczynkę w piaskownicy. Na zdjęciu znajduje się punkt interaktywny, po kliknięciu którego pojawia się ramka z tekstem oraz z tożsamym z nim nagraniem audio.
  1. Sposoby działania opiekunki dziecięcej rozwijającej wrażliwość artystyczną dziecka z zastosowaniem metody ruchu rozwijającego Weroniki Sherborne
    W metodzie ruchu rozwijającego opiekunka dziecięca stosuje ćwiczenia (doświadczenia), które wspomagają rozwój dziecka. Są to na przykład ćwiczenia prowadzące do poznania własnego ciała, pomagające zdobyć pewność siebie i poczucie bezpieczeństwa w otoczeniu, ułatwiające nawiązywanie kontaktu i współpracę z partnerem i grupą, czy ćwiczenia twórcze. Stosuje je w różnych formach. Mogą to być zajęcia indywidualne, w parach lub dla całej grupy. Dzięki stosowaniu tej metody osiągane są następujące korzyści: wspomaganie prawidłowego tempa rozwoju dziecka w sferze poznawczej, emocjonalnej i społecznej poprzez ruch, nabywanie przez dzieci umiejętności społecznych i współpracy z partnerem, pomaganie dziecku w poznawaniu własnego ciała, zdobywanie przez dziecko ufności do siebie i innych, przełamywanie lęków, kształtowanie koncentracji uwagi oraz umiejętności dzielenia przestrzeni i nawiązywania kontaktu z innymi.
    Przykłady zabaw z wykorzystaniem metody ruchu rozwijającego Weroniki Sherborne
    Spacer w chuście lub kocyku po podłodze
    Osoba dorosła (rodzic lub opiekunka dziecięca) rozkłada na podłodze kolorową chustę (lub koc), na której dziecko się kładzie. Dorosły ciągnie dziecko po podłodze w różnych kierunkach. Potem następuje zmiana, czyli dziecko próbuje ciągnąć dorosłego.
    Skała
    Dziecko staje stabilnie w rozkroku podpartym lub siedzi mocno podparte o podłoże, stając się skałą. Partner (drugie dziecko) próbuje przesunąć skałę, pchając lub ciągnąc ją w różnych kierunkach. Podczas tego zadania opiekunka dziecięca dba o bezpieczeństwo dzieci.
Metoda ruchu rozwijającego Weroniki Sherborne
Źródło: Zespół autorski Politechniki Łódzkiej, licencja: CC BY-SA 3.0.

Powrót do spisu treściPowrót do spisu treści

8

Metoda pedagogiki zabawy KLANZA

R1DypoBnxDnnK1
Grafika zatytułowana jest Metoda pedagogiki zabawy KLANZA. Zdjęcie przedstawia grupę bawiących się dzieci wraz z opiekunem. Dzieci stoją w kółku i trzymają kolorową płachtę, na której leży chłopiec. Na zdjęciu znajduje się punkt interaktywny, po kliknięciu którego pojawia się ramka z tekstem oraz z tożsamym z nim nagraniem audio.
  1. Sposoby działania opiekunki dziecięcej rozwijającej wrażliwość artystyczną dziecka z zastosowaniem metody pedagogiki zabawy KLANZA
    Na zajęciach prowadzonych metodą pedagogiki zabawy obowiązują zasady, które wzmacniają relacje w grupie, uczą wyrażania uczuć oraz budują zaufanie do prowadzącego i całej grupy. Opiekunka dziecięca stosuje następujące zasady:
    • zasada dobrowolności, czyli decydowanie o swojej aktywności w atmosferze wolnej od nakazów; opiekunka dziecięca jedynie zachęca dzieci do uczestnictwa w zabawie,
    • zasada wielopoziomowości komunikacji, czyli świadome porozumiewanie się na poziomie werbalnym i niewerbalnym, rzeczowym (wymiana logicznych i prawdziwych informacji) i emocjonalnym (wyrażanie, odczuwanie, akceptowanie uczuć swoich i innych osób),
    • zasada unikania rywalizacji, czyli rezygnacja z podziału na zwycięzcę i przegranych, uczenie współpracy i współdziałania z innymi,
    • zasada różnorodności środków wyrazu, polegająca na przekazywaniu treści i emocji poprzez oddziaływanie na różne zmysły.
    Podczas zabaw opiekunka dziecięca używa chusty animacyjnej, czyli dużej, wielobarwnej tkaniny w kształcie koła, wykonanej z mocnego materiału. Na samym środku chusty znajduje się okrągły otwór, a na jej końcach umieszczone są uchwyty, służące uczestnikom zabawy do trzymania. Taki rekwizyt uatrakcyjnia zajęcia i pozwala realizować cele edukacyjne. Dzięki chuście można wprowadzić uczestników zabaw w odpowiedni nastrój, może też ona stanowić element scenografii, a nawet środek lokomocji.
    Rodzaje zabaw z użyciem chusty animacyjnej KLANZA, które może prowadzić opiekunka dziecięca
    • zabawy ułatwiające wzajemne poznanie się i integrujące grupę – umożliwiają wejście w grupę oraz poznanie nowego otoczenia i imion uczestników zabaw,
    • zabawy ćwiczące współdziałanie – integrują grupę poprzez dążenie do osiągnięcia wspólnego celu, zachęcają do nawiązywania kontaktów i współpracy, umożliwiają wszystkim aktywną zabawę, bez ośmieszającej rywalizacji,
    • zabawy ćwiczące refleks i spostrzegawczość – wymagają skupienia uwagi, ćwiczą szybkie reakcje na określony sygnał lub znak,
    • zabawy ćwiczące zwinność i zręczność – rozwijają takie cechy charakteru jak: pewność siebie, wiara we własne siły i odwaga,
    • zabawy oparte na zaufaniu do grupy – pozwalają doświadczyć jedności grupy i bycia jej członkiem,
    • zabawy ćwiczące sprawność manualną – rozwijają precyzję ruchów,
    • zabawy ćwiczące umiejętność rozpoznawania kolorów,
    • zabawy doskonalące motorykę – ćwiczą szybkość, zwinność i wytrzymałość,
    • zabawy oparte na zgadywaniu – ćwiczą percepcję wzrokową, pamięć i spostrzegawczość,
    • zabawy wprowadzające w stan odprężenia i relaksu – wywołują dobry nastrój, rozluźniają oraz likwidują napięcie mięśni i napięcie psychiczne,
    • zabawy przy muzyce,
    • zabawy z rekwizytami,
    • drama – polega na wykorzystaniu gry teatralnej z podziałem na role, stanowi wstęp do omówienia problemu.
    Przykłady zabaw stosowanych w metodzie pedagogiki zabawy z wykorzystaniem chusty animacyjnej
    Przebieganie pod chustą
    Dzieci podnoszą i opuszczają chustę, trzymając ją za uchwyty. Opiekunka dziecięca mówi, kto ma zmienić miejsce, na przykład dzieci, które mają w domu kota, lubią lody itp. Gdy chusta jest w górze, dzieci przebiegają pod nią.
    Bilard
    Grupa wachluje chustą, na której jest piłeczka. Ma ona wpaść do otworu znajdującego się na środku chusty. Można stopniowo zwiększać liczbę piłeczek.
Metoda pedagogiki zabawy KLANZA
Źródło: Zespół autorski Politechniki Łódzkiej, licencja: CC BY-SA 3.0.

Powrót do spisu treściPowrót do spisu treści

9

Metoda zabaw plastycznych

RHpWGNkuWGA5M1
Grafika zatytułowana jest Metoda zabaw plastycznych. Zdjęcie przedstawia dziecko przy stole, które maluje farbkami obrazek na białej kartce. Na zdjęciu znajduje się punkt interaktywny, po kliknięciu którego pojawia się ramka z tekstem oraz z tożsamym z nim nagraniem audio.
  1. Sposoby działania opiekunki dziecięcej rozwijającej wrażliwość artystyczną dziecka z zastosowaniem metody zabaw plastycznych
    Stosując metodę zabaw plastycznych, opiekunka dziecięca może zaproponować dzieciom następujące aktywności:
    • rysowanie kredkami, flamastrami na kartce lub płótnie, kredą, piórkiem czy patykiem na różnych powierzchniach, palcem na piasku lub kaszy,
    • malowanie na różnych powierzchniach, fakturach za pomocą farb z użyciem pędzli, gąbek, wałków czy palców – technika malowania dziesięcioma palcami,
    • lepienie z plasteliny, gliny, masy solnej, ciasta, masy papierowej,
    • stemplowanie gotowymi stemplami lub nietypowymi przedmiotami, na przykład: gumką frotką, korkami, balonem nadmuchanym niewielką ilością powietrza lub wypełnionym solą czy mąką ziemniaczaną, zgniecioną gazetą, palcami lub stopami,
    • wydzieranki z papieru kolorowego, gazet, kartonów oraz ich przyklejanie na karton lub inne powierzchnie.

    Przykłady zabaw plastycznych
    Kolorowy obraz – malowanie dziesięcioma palcami
    Dziecko maluje dłońmi na szarym papierze przygotowanymi przez opiekunkę dziecięcą farbami.
    Jesienny park
    Dziecko wydziera kawałki kolorowego papieru i wykleja na kartonie koronę drzewa.
Metoda zabaw plastycznych
Źródło: Zespół autorski Politechniki Łódzkiej, licencja: CC BY-SA 3.0.

Powrót do spisu treściPowrót do spisu treści

10

Zabawy sensoryczne

R1KX0bWU2INXi1
Grafika zatytułowana jest Zabawy sensoryczne. Składa się z dwóch zdjęć. Na jednym zdjęciu mały chłopiec siedzi na folii leżącej na podłodze i bawi się plastikowymi zabawkami i kawałkami owoców. Ubranie ma ubrudzone żółtym proszkiem. Drugie zdjęcie przedstawia stojącego na folii chłopca. Na folii leżą przedmioty o różnej strukturze. Na zdjęciu znajduje się punkt interaktywny, po kliknięciu którego pojawia się ramka z tekstem oraz z tożsamym z nim nagraniem audio.
  1. Sposoby działania opiekunki dziecięcej rozwijającej wrażliwość artystyczną dziecka z zastosowaniem zabaw sensorycznych
    Opiekunka dziecięca powinna pamiętać, że podstawą zabaw z niemowlęciem powinny być aktywności stymulujące trzy podstawowe, bazowe systemy zmysłowe: dotyk, równowagę/układ przedsionkowy oraz czucie głębokie, zaś u dzieci starszych należy stymulować wszystkie zmysły. Zabawy sensoryczne pomagają małemu dziecku ukształtować prawidłową integrację sensoryczną. To od niej zależy przetwarzanie w mózgu różnych bodźców, co jest niezbędne do prawidłowego funkcjonowania w codziennym życiu. Warto organizować maluchom zabawy sensoryczne, które pomagają im prawidłowo się rozwijać, a także pozwalają wychwycić nieprawidłowości w integracji sensorycznej dziecka i poddać je terapii.
    Przykłady zabaw sensorycznych
    Zabawy sensoryczne z masą solną
    Opiekunka dziecięca przygotowuje masę solną. Przepis na masę solną: 200 gram mąki, 200 gram soli, 12 szklanki wody. Mąkę mieszamy z solą i dolewamy stopniowo wodę, zagniatając ciasto. Można dodać kilka kropel oleju, który nadaje masie lepszą plastyczność i zapobiega wytrącaniu się kryształków soli. Masę solną można przechowywać w lodówce w zamkniętym pojemniku. Prace po wykonaniu suszymy na powietrzu, na przykład na parapecie, lub wypiekamy w piekarniku.
    Dzieci mogą lepić prace z masy solnej, ugniatać ją, przekładać z ręki do ręki, zanurzać w niej zabawki oraz inicjować własne zabawy.
    Zabawy sensoryczne z ryżem
    Ryż można dać dziecku w wersji suchej, nieugotowanej lub lepki, ugotowany. Kolorowy suchy ryż można uzyskać, mocząc nieugotowane ziarna w wodzie z barwnikami do jajek lub barwnikami spożywczymi, a następnie susząc je. Dziecko może na przykład przesypywać suchy ryż między różnymi pojemnikami, wykorzystując różne przybory: łyżki, kubeczki, miseczki, lub wsypywać ziarenka do pojemników za pomocą lejka. Można zaproponować dzieciom zabawę w wyklejanie obrazka barwnymi ziarenkami ryżu.
Zabawy sensoryczne
Źródło: Zespół autorski Politechniki Łódzkiej, licencja: CC BY-SA 3.0.

Powrót do spisu treściPowrót do spisu treści

11

Metoda zabaw paluszkowych

RvY1swerZTgXd1
Grafika zatytułowana jest Metoda zabaw paluszkowych. Zdjęcie przedstawia dziewczynkę, która wyciąga ręce przed siebie z otwartymi dłońmi. Na zdjęciu znajduje się punkt interaktywny, po kliknięciu którego pojawia się ramka z tekstem oraz z tożsamym z nim nagraniem audio.
  1. Sposoby działania opiekunki dziecięcej rozwijającej wrażliwość artystyczną dziecka z zastosowaniem metody zabaw paluszkowych
    Stosując zabawy paluszkowe, opiekunka dziecięca wypowiada krótki tekst zabawy, który najczęściej jest rymowany, oraz ilustruje opowiadaną treść na dłoni, nodze lub plecach dziecka, a nawet na całym jego ciele. Specyfiką tego rodzaju zabaw jest ich nieustająca atrakcyjność pomimo częstego ich powtarzania. Zabawy te są atrakcyjnym sposobem na spędzenie z dzieckiem czasu. Stosowanie przez opiekunkę dziecięcą zabaw paluszkowych pozytywnie wpływa na rozwój motoryczny, poznawczy, emocjonalny i społeczny małego dziecka.
    Przykłady zabaw paluszkowych
    Sroczka (inna nazwa: Sroczka kaszkę warzyła)
    Opiekunka dziecięca bierze w swoje dłonie dłoń dziecka i na jej wewnętrznej stronie pokazuje, z użyciem paluszków dziecka, ruchy mieszania kaszki, a następnie karmienia. Opiekunka wypowiada tekst wierszyka, jednocześnie dotykając po kolei palców dziecka:
    Sroczka dzieci swoje karmiła. Temu dała – na łyżeczce. Temu dała – na miseczce. Temu dała – na spodeczku. Temu dała – w garnuszku. A dla tego – nic nie miała. Frrr! Po więcej poleciała.
    Idzie rak nieborak
    Opiekunka dziecięca swoimi palcami przemieszcza się po ciele dziecka: po brzuszku, plecach, naśladując poruszanie się raka w przód i w tył, i delikatnie szczypie dziecko przy słowach gdy ugryzie. Tekst zabawy:
    Idzie rak, nieborak, czasem naprzód, czasem wspak, gdy ugryzie, będzie znak.
Metoda zabaw paluszkowych
Źródło: Zespół autorski Politechniki Łódzkiej, licencja: CC BY-SA 3.0.

Powrót do spisu treściPowrót do spisu treści

12

Zabawy teatralne

RetHJAwpYp9SA1
Grafika zatytułowana jest Zabawy teatralne. Zdjęcie przedstawia dwie kobiety bawiące się zwierzęcymi pacynkami. Na zdjęciu znajduje się punkt interaktywny, po kliknięciu którego pojawia się ramka z tekstem oraz z tożsamym z nim nagraniem audio.
  1. Sposoby działania opiekunki dziecięcej rozwijającej wrażliwość artystyczną dziecka z zastosowaniem zajęć teatralnych
    Opiekunka dziecięca powinna stwarzać dzieciom możliwość ekspresji teatralnej. Małe dzieci bardzo lubią naśladować najbliższe osoby, odgrywać scenki z udziałem lalek, pacynek czy się przebierać. Opiekunka powinna pamiętać, że zajęcia teatralne wzbogacają wiedzę dziecka o świecie i wyzwalają jego ekspresję twórczą. Zabawy pantomimiczne wyrabiają u dziecka zwinność oraz precyzję ruchów. Można się w nie bawić również z dziećmi, które jeszcze nie mówią. W pracy z dziećmi warto także stosować ćwiczenia oddechowe i ortofoniczne, ponieważ dzięki nim uczą się one właściwego posługiwania się głosem.
    Przykłady zabaw teatralnych
    Małe formy sceniczne i zabawy naśladowcze
    Opiekunka dziecięca wykonuje różne ruchy, na przykład otwiera i zamyka dłoń, robi pa, pa, a dziecko je powtarza. Jest to zabawa, w którą można się bawić już z niemowlętami. Do małych form scenicznych zaliczają się także improwizacje ruchowe przy muzyce oraz inscenizacja wierszy czy opowiadań.
    Teatrzyki
    Dzieci i opiekunka dziecięca mogą tworzyć teatrzyki z udziałem lalek, kukiełek, pacynek, cieni czy żywego aktora.
Zabawy teatralne
Źródło: Zespół autorski Politechniki Łódzkiej, licencja: CC BY-SA 3.0.

Powrót do spisu treściPowrót do spisu treści

Miejsce na notatki

RGAqC6enxqe30

Powiązane ćwiczenia

  • 4. Rodzaje zabaw i zajęć artystycznych
    Połącz w pary tekst z ilustracjami
    4. Rodzaje zabaw i zajęć artystycznych
    RGffYn5lcqjsc21
    Przyporządkuj podpis odpowiedniego rodzaju zajęć i zabaw artystycznych do pasującego obrazka.
    R1AgrHZdQTD4v2
    Połącz w pary rodzaj zabawy i zajęć artystycznych z opisem.
Metody/techniki rozwijające wrażliwość artystyczną dziecka
Pomoce dydaktyczne rozwijające wrażliwość artystyczną dziecka