356 p.n.e. – narodziny Aleksandra WielkiegoAleksander WielkiAleksandra Wielkiego
333 p.n.e. – zwycięstwo Aleksandra Wielkiego nad Dariuszem pod Issos
323 p.n.e. – śmierć Aleksandra Wielkiego
117‑138 p.n.e. – panowanie cesarza HadrianaHadrianHadriana
79 p.n.e. – wybuch Wezuwiusza i zniszczenie PompejówPompejePompejów
1
Scenariusz dla nauczyciela
RVbYmb4hUhjsN1
I. W zakresie kompetencji językowych. Uczeń:
1. zna i rozpoznaje następujące formy morfologiczne z zakresu gramatyki języka łacińskiego:
c) formy fleksyjne przymiotników deklinacji I‑III.
8. Dokonuje następujących transformacji gramatycznych w zakresie morfologii:
c) formy fleksyjne przymiotników deklinacji I‑III.
Nauczysz się
rozróżniać formy morfologiczne z zakresu gramatyki języka łacińskiego;
tworzyć transformacje gramatyczne w zakresie morfologii;
tworzyć i tłumaczyć formy przymiotników i przysłówków;
tworzyć przymiotniki, zaimki i rzeczowniki w związku zgody.
Łacińskie przymiotniki deklinacji I i II
R161M47iU9Xew
Ćwiczenie 1
Termin „kolonia grecka” najczęściej odnosimy do intensywnej ekspansji kultury greckiej w VIII i VII w. p.n.e. Kolonie to miasta zakładane przez Greków na terenach zamieszkanych przez ludy niegreckie. Miasto, które wysyłało swoich osadników – kolonistów, było odtąd metropolią kolonii – jej macierzystą polis. W ciągu 150 lat pierwszej kolonizacji Grecy założyli tyle nowych miast, ile istniało przed 734 r. p.n.e. – jej początkiem. Ruch ten nazywamy Wielką Kolonizacją. Greckie miasta powstały wtedy w południowej Hiszpanii, południowej Italii, nad Morzem Czarnym, na północy Afryki, a grecki model życia miejskiego zaczął być znany w basenie Morza Śródziemnego.
Najwcześniej założono kolonie na Sycylii, potem na południu Italii, następnie kolonizowano wybrzeża Tracji i Macedonii, północną Afrykę (Kyrena), południe Galii i Hiszpanii. Nie wiadomo, kiedy dokładnie zaczęto kolonizować wybrzeża Morza Czarnego. Niektóre miasta miały wiele kolonii (np. Milet założył od 75 do 90 miast), inne tylko jedną – jak Sparta (Tarent na południu Italii, dziś Taranto).
Najważniejszym czynnikiem ekonomicznym kolonizacji było poszukiwanie nowych terenów uprawnych, choć było tych powodów znacznie więcej, np. przeludnienie, klęski żywiołowe itd.
Kolejna kolonizacja o podobnej intensywności nastąpiła za czasów Aleksandra WielkiegoAleksander WielkiAleksandra Wielkiego. Greckie miasta i ich styl życia poznano na Wschodzie – na terenie imperium perskiego od Egiptu po Mezopotamię, Indie i Afganistan.
RhAIYRYuGInMD
Ćwiczenie 2
RXtReyZ6XkZax
Ćwiczenie 3
Pompeje
Jeden z najciekawszych wizerunków Aleksandra Wielkiego znajduje się obecnie w Muzeum Archeologicznym w Neapolu. Mozaika, która przedstawia scenę bitwy pod Issos (333 p.n.e.), została tu przeniesiona z Domu Fauna w Pompejach. Starożytne PompejePompejePompeje zniknęły z powierzchni ziemi w 79 r. n.e., przysypane sześciometrową warstwą popiołu wulkanicznego, a ożyły w XVIII w., gdy zaczęto odkrywać miasto zniszczone niegdyś podczas wybuchu Wezuwiusza. Był to punkt zwrotny poznawania antyku. Po latach analiz i interpretacji przedmiotów oderwanych od kontekstu kulturowego rozpoczęto badania życia Rzymian w całej jego rozciągłości. Pompeje zachowały ich obraz życia (przetrwały tam bezcenne przemioty codziennego użytku, ozdoby, freski, mozaiki i architektura, których poznanie zmieniło nasz sposób patrzenia na Rzymian) i stały się wielkim muzeum pod gołym niebem: możemy wędrować jego ulicami, oglądać ruiny forum, zaglądać do domów, sklepów, warsztatów.
RUG7iAEGNH9Md1
Zachował się list Pliniusza MłodszegoPliniusz MłodszyPliniusza Młodszego, który opisuje historykowi TacytowiTacytTacytowi okoliczności śmierci swego wuja, Pliniusza StarszegoPliniusz StarszyPliniusza Starszego, rzymskiego uczonego, pisarza i urzędnika, przy okazji zdając dokładną relację z przebiegu katastrofy:
Wuj był właśnie w Misenum i osobiście sprawował dowództwo floty. W dniu 24 sierpnia koło godziny pierwszej moja matka zawiadamia go, że nadchodzi chmura niezwykłej wielkości i o dziwnym wyglądzie. Wuj przed chwilą zażył kąpieli słonecznej, zaraz potem zimnej i, już spoczywając na łożu, pożywił się nieco, a potem zajął swoją pracą naukową. Na tę wiadomość zażądał obuwia, wspiął się na wzgórze, skąd można było najlepiej oglądać zadziwiające zjawisko. Istotnie, zaczynała się wznosić wysoko chmura. […] Miała wygląd i kształt drzewa i na oko sprawiała wrażenie wielkiej pinii. […] Z jednej strony była lśniąco biała, z drugiej upstrzona plamami i brudnoszara na skutek zawartości ziemi i popiołu. Wuj uznając to zjawisko za istotnie niezwykłej miary i warte bliższego poznania – był przecież uczonym – rozkazuje sposobić do drogi statek.
[Źródło tekstu: Salvatore Nappo, Pompeje. Przewodnik po starożytnym mieście, Warszawa 2000, s. 14]
Pliniusz Starszy ruszył na pomoc ludziom mieszkającym w pobliżu Wezuwiusza i stał się jedną z ofiar katastrofy. Historię tą opisywał w swoim liście do Tacyta bratanek Pliniusza Starszego, Pliniusz Młodszy, który znajdował się wtedy w pobliżu, po drugiej stronie Zatoki Neapolitańskiej. List ten jest niezwykle ważnym źródłem naukowym, dokumentalnym i historycznym.
RbVQTnYgO62hx1
RNL5QXWwAWoAc
Ćwiczenie 4
Wybierz, w jakim przypadku i liczbie stoją poniższe wyrażenia. Wyrażenie: laboris difficilis Możliwe odpowiedzi: 1. genetivus singularis, 2. dativus singularis, 3. genetivus pluralis, 4. accusativus singularis. Wyrażenie: animalium ferocium Możliwe odpowiedzi: 1. genetivus singularis, 2. dativus singularis, 3. genetivus pluralis, 4. accusativus singularis. Wyrażenie: militem fortem Możliwe odpowiedzi: 1. genetivus singularis, 2. dativus singularis, 3. genetivus pluralis, 4. accusativus singularis. Wyrażenie: curae levi Możliwe odpowiedzi: 1. genetivus singularis, 2. dativus singularis, 3. genetivus pluralis, 4. accusativus singularis.
Wybierz, w jakim przypadku i liczbie stoją poniższe wyrażenia. Wyrażenie: laboris difficilis Możliwe odpowiedzi: 1. genetivus singularis, 2. dativus singularis, 3. genetivus pluralis, 4. accusativus singularis. Wyrażenie: animalium ferocium Możliwe odpowiedzi: 1. genetivus singularis, 2. dativus singularis, 3. genetivus pluralis, 4. accusativus singularis. Wyrażenie: militem fortem Możliwe odpowiedzi: 1. genetivus singularis, 2. dativus singularis, 3. genetivus pluralis, 4. accusativus singularis. Wyrażenie: curae levi Możliwe odpowiedzi: 1. genetivus singularis, 2. dativus singularis, 3. genetivus pluralis, 4. accusativus singularis.
Wybierz, w jakim przypadku i liczbie stoją poniższe wyrażenia.
Czy formy podane w kolumnie 2 są przysłówkami utworzonymi od przymiotników podanych w kolumnie 1? Wpisz TAK lub NIE.
1.
2.
Odpowiedź
pulcher –ra -rum
pulchrum
longus –a –um
longe
fortis -e
fortiter
sapiens -ntis
sapienter
R1cywpjQBAGHf
Ćwiczenie 7
Petroniusz
Rzymianinem, którego śmiało można było określić mianem homo elegans, był Gajusz PetroniuszPetroniuszPetroniusz, nazywany Petronius Arbiter, elegantiae arbiter. Historyk Tacyt w swoich Rocznikach (16, 18) tak o nim piszemd3dbc315ac886544_0000000000012pisze:
RYCFlfYzhRMNo1
Ów „znawca rozkoszy” był także pisarzem, autorem powieści Satyryki, która nie zachowała się w całości; jej najbardziej znanym fragmentemmd3dbc315ac886544_0000000000013fragmentem jest Cena Trimalchionis (Uczta Trymalchiona), opisana z dużym dowcipem i realizmem: …ułożyliśmy się przy stole i niewolnicy aleksandryjscy lali nam mrożoną wodę ze śniegiem na ręce, a po nich przyszli inni, którzy stanęli u nóg i z niezmierną starannością obcinali paznokcie. I nawet przy tak uciążliwym zajęciu nie milczeli, lecz śpiewali przy tym. […] Rzekłbyś, że jesteś na przedstawieniu pantomimy z chórami, nie zaś w jadalni domu prywatnego. Atoli wniesiono bardzo wytworne zakąski […] Na tacy stał osieł z korynckiego spiżu, z biesiagami, które zawierały z jednej strony oliwki zielone, z drugiej czarne, nad osłem umieszczone były dwie szale, mające na krawędziach wyryte imię Trymalchiona i wagę srebra. Przylutowane mostki dźwigały pieczone koszatki, oblane miodem z makiem. Leżały na srebrnym ruszcie gorące kiełbasy, a pod rusztem syryjskie śliwki z punickimi jabłkami granatowymi. Cała Uczta Trymalchiona na przemian bawi, dziwi i w humorystyczny sposób pokazuje absurdy tamtych czasów.
[Przekład: Seweryn Hammer]
md3dbc315ac886544_0000000000012
Tacyt, Dzieła, Warszawa 2004, s. 380
md3dbc315ac886544_0000000000013
Petroniusz, Uczta Trymalchiona, Warszawa 1994, s. 13–14
md3dbc315ac886544_0000000000181
RVxjJxgA160gB
Ćwiczenie 8
PrometeuszPrometeuszPrometeusz jest bohaterem niezwykle interesującego dramatu Ajschylosa pt. Prometeusz w okowach. Akcja tragedii zaczyna się w Scytii. Kratos (Gwałt) i Bia (Przemoc) idą, przytrzymując Prometeusza, a wraz z nimi Hefajstos, niosąc narzędzia do przykucia tytana do skały. Heros niechętnie wykonuje rozkaz Zeusa. Potem tytan zostaje sam, ale tylko na chwilę, bo oto pojawiają się Okeanidy, córki boga wód, a zaraz potem ich ojciec. Prometeusz odrzuca rady Okeanid, które dziwią się jego uporowi, i propozycję Okeanosa, który chce pośredniczyć między Zeusem i Prometeuszem. Tytan nie chce jednak nikogo narażać, jest przekonany, że dobrodziejstwa wyświadczone ludziom są warte takiego cierpienia. Zna wyroki losu, wie, że będzie cierpiał długo, zna także tajemnicę: oto panowanie Zeusa jest zagrożone, jeśli zawrze on związek małżeński z pewną boginią. Prometeusz mówi o tym tylko Io, która pojawiła się znienacka obok skały, gnana szałem i uciekająca przed widmem groźnego Argosa. To jej potomek uwolni kiedyś Prometeusza z okowów. Io poznaje koleje swojej dalszej ucieczki i w napadzie szału wybiega. Zjawia się Hermes, żąda, by tytan zdradził tajemnicę losów Zeusa, jednak Prometeusz jest nieugięty. Hermes grozi, że Zeus zaostrzy karę – strąci go do Tartaru i przyśle orła, który codziennie będzie wyjadał ciągle odrastającą wątrobę. Tak też kończy się sztuka: Prometeusz zapada się w głąb otchłani, a wraz z nim Okeanidy – chór trwający wiernie przy cierpiącym tytanie.
R169Ra29OqOzS1
RpuHcXCE1wFtW
Ćwiczenie 9
Rxmm6MI696bmv
Ćwiczenie 10
Rp8mZAJ2yBIcU
Ćwiczenie 11
Do każdego przysłówka przyporządkuj jego antonim. Przysłówek: male Możliwe odpowiedzi: 1. saepe, 2. bene, 3. multum, 4. stulte, 5. longe. Przysłówek: sapienter Możliwe odpowiedzi: 1. saepe, 2. bene, 3. multum, 4. stulte, 5. longe. Przysłówek: raro Możliwe odpowiedzi: 1. saepe, 2. bene, 3. multum, 4. stulte, 5. longe. Przysłówek: prope Możliwe odpowiedzi: 1. saepe, 2. bene, 3. multum, 4. stulte, 5. longe. Przysłówek: parum Możliwe odpowiedzi: 1. saepe, 2. bene, 3. multum, 4. stulte, 5. longe.
Do każdego przysłówka przyporządkuj jego antonim. Przysłówek: male Możliwe odpowiedzi: 1. saepe, 2. bene, 3. multum, 4. stulte, 5. longe. Przysłówek: sapienter Możliwe odpowiedzi: 1. saepe, 2. bene, 3. multum, 4. stulte, 5. longe. Przysłówek: raro Możliwe odpowiedzi: 1. saepe, 2. bene, 3. multum, 4. stulte, 5. longe. Przysłówek: prope Możliwe odpowiedzi: 1. saepe, 2. bene, 3. multum, 4. stulte, 5. longe. Przysłówek: parum Możliwe odpowiedzi: 1. saepe, 2. bene, 3. multum, 4. stulte, 5. longe.
Do każdego przysłówka przyporządkuj jego antonim.
stulte, multum, saepe, longe, bene
male
sapienter
raro
prope
parum
R9JiFSarfREZS
Ćwiczenie 12
RxH9S8O5OvWLQ
Ćwiczenie 13
Słowniki
Słownik pojęć
Aleksander Wielki
Aleksander Wielki
Aleksander III Macedoński zwany Wielkim (356–323 p.n.e.). Był synem Filipa II i Olimpias. Jako następca tronu był wychowywany przez Arystotelesa (od 342 p.n.e.). W 340 sprawował regencję pod nieobecność ojca; 338 odznaczył się w bitwie pod Cheroneą; rozwód Filipa II z Olimpias (337) poróżnił go z ojcem, ale wkrótce doszło do pojednania; po śmierci Filipa (336), w którą zdaniem niektórych miała być zaangażowana Olimpias, a być może i on sam, Aleksander Wielki wyeliminował wszystkich konkurentów i został królem Macedonii oraz hegemonem Związku Korynckiego.
Hadrian
Hadrian
Publius Aelius Hadrianus (76–138), cesarz rzymski w latach 117–138.
Neptun
Neptun
italski bóg deszczu, chmur i wód, opiekun koni i wyścigów. Utożsamiany z greckim Posejdonem.
Petroniusz
Petroniusz
Caius Petronius Arbiter (zm. 65 r. n.e.) – pisarz i poeta rzymski, żył w czasach Nerona, znany z dobrego smaku i elegancji. Autor romansu Satyryki.
Pliniusz Młodszy
Pliniusz Młodszy
Caius Plinius Caecilius Secundus (62–113), pisarz, polityk, siostrzeniec Pliniusza Starszego. Pozostał po nim zbiór listów, będących cennym źródłem historycznym.
Pliniusz Starszy
Pliniusz Starszy
Caius Plinius Secundus (23–79), uczony, pisarz. Z jego obfitej twórczości zachowała się Historia naturalis, dzieło o charakterze encyklopedycznym.
Pompeje
Pompeje
miasto w Kampanii w Italii u podnóży Wezuwiusza, uległo całkowitej zagładzie w 79 r. podczas wybuchu Wezuwiusza. Wykopaliska na terenie Pompejów rozpoczęto w XVIII w.
Prometeusz
Prometeusz
syn jednego z tytanów, brat Atlasa i Epimeteusza. Dobroczyńca ludzkości. Ukradł ogień Zeusowi, nauczył ludzi, jak z niego korzystać. Zeus kazał go przykuć do skały Kaukazu, a orzeł wyszarpywał mu odrastającą wciąż wątrobę.
Tacyt
Tacyt
Publius Cornelius Tacitus (ok. 55–120), historyk i pisarz. Pozostawił po sobie m.in.: Żywot Agrykoli, Dzieje, Roczniki.
Tibur
Tibur
dziś Tivoli, miasto w Lacjum nad rzeką Anio. Od I w. p.n.e. Rzymianie wznosili tam okazałe wille, a jedną z najpiękniejszych była Willa Hadriana.
Triera
Triera
grecki okręt wojenny o trzech rzędach wioseł.
Słownik łacińsko‑polski
RDXR6Nz5HVbSI1
md3dbc315ac886544_0000000000236
Galeria dzieł sztuki
RbVQTnYgO62hx1
R169Ra29OqOzS1
R1IkB0LfiPQ8i1
RlKFnUbBSfdpC1
RuhbmOMtefmjL1
R1MfDcajljeWY1
md3dbc315ac886544_0000000000242
Bibliografia
Salvatore Nappo, Pompeje. Przewodnik po starożytnym mieście, Warszawa 2000, s. 14
Tacyt, Dzieła, Warszawa 2004, s. 380
Petroniusz, Uczta Trymalchiona, Warszawa 1994, s. 13–14
Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, Wiedza Powszechna, Warszawa 1978