Interaktywna galeria zdjęć przedstawiająca rasy koni.

Pierwsza rasa to angloarabski.
Wymienione zostało kilka podstawowych informacji na temat tej rasy.
Pochodzenie: Francja
Rasa: koń gorącokrwisty
Ubarwienie: najczęściej gniade, kasztanowate lub siwe.
Wysokość w kłębie: 155–165 cm
Masa ciała: 450–550 kg
Przeznaczenie: wyścigowe
Inne cechy: koń angloarabski to szlachetny koń sportowy o zaletach obu ras: czystej krwi arabskiej i pełnej krwi angielskiej. Głowa szlachetna, szyja dobrze zbudowana. Długie, ukośnie ustawione łopatki. Wyraźnie zaznaczony kłąb przechodzi w mocny grzbiet. Głęboka klatka piersiowa. Zad jest lekko ścięty, a ogon noszony elegancko. Konie tej rasy nadają się do wszystkich konkurencji jeździeckich, zwłaszcza we Wszechstronnym Konkursie Konia Wierzchowego (WKKW).
Pierwsze zdjęcie przedstawia konia angloarabskiego. Koń o szlachetnej głowie i wyraźnie zaznaczonym kłębie. Jego krótki grzbiet jest zakończony długimi, skośnymi łopatkami. Długie kończyny zakończone małymi, twardymi kopytami. Umaszczenie siwe.
Drugie zdjęcie przedstawia konia angloarabskiego. Głowa konia jest szlachetna, a szyja dobrze zbudowana. Łopatki konia są długie i ukośne. Klatka piersiowa głęboka, kłąb wyraźny, grzbiet mocny. Zad konia jest lekko ścięty, mocny i dobrze umięśniony. Ogon noszony elegancko. Kopyta konia małe i twarde. Umaszczenie siwe.

Pod zdjęciem znajduje się nagranie (plik dźwiękowy), treść czytana przez lektorkę jest tożsama z treścią zamieszczoną na planszy.

Druga rasa to konik polski. 
Wymienione zostało kilka podstawowych informacji na temat tej rasy.
Rasa objęta Programem Ochrony Zasobów Genetycznych
Kraj pochodzenia: Polska
Rasa: konie małe i rasy prymitywne
Ubarwienie: maść myszata (mniej typowa bułana) z ciemną pręgą przechodzącą przez grzbiet
Wysokość w kłębie: ok. 130–148 cm
Masa ciała: 300–350 kg
Przeznaczenie: konie wierzchowe, hipoterapia
Inne cechy: mały koń o silnej, krępej budowie ciała, pochodzący od tarpana. Głowa lekka, o dość szerokim czole i najczęściej prostym profilu. Uszy nieduże i grube. Szyja krótka, szeroka i prosta, nisko osadzona. Kłąb niezbyt zarysowany. Łopatki krótkie, ustawione pionowo. Kłoda dość długa, grzbiet bywa łęgowaty. Głęboka klatka piersiowa. Brzuch pojemny i często obwisły, a zad ścięty. Kończyny krótkie, kopyta nieduże i mocne. Sierść jest gęsta, a grzywa i ogon mają obfite i grube włosie. Koniki polskie są bardzo żywotne, wytrzymałe, odporne, łagodne i posłuszne, idealne do szkółek jeździeckich i hipoterapii.
Pierwsze zdjęcie przedstawia konia polskiego. To zwierzę o mocnej budowie, suchej konstytucji i grubej, silnie owłosionej skórze. Koń ma głowę niedużą i kształtną, długą szyję z wyraźnie zaznaczonym kłębem. Grzywa i ogon obficie uwłosione. Umaszczenie myszate.
Drugie zdjęcie przedstawia konika polskiego. Jest to niewielki koń o silnej i krępej budowie ciała. Głowa konia jest o szerokim czole i prostym profilu. Szyja konia jest muskularna, krótka, szeroka i nisko osadzona. Uszy są nieduże i grube. Kłąb jest mało wyraźny, łopatki krótkie, tułów długi. Kończyny są suche i krótkie o mocnym kośćcu. Kopyta mocne, nieduże. Umaszczenie myszowate. Grzywa konia obfita i ciemna. Ogon ciemny z nielicznymi jasnymi włosami.

Pod zdjęciem znajduje się nagranie (plik dźwiękowy), treść czytana przez lektorkę jest tożsama z treścią zamieszczoną na planszy.

Trzecia rasa to huculska. 
Wymienione zostało kilka podstawowych informacji na temat tej rasy.
Kraj pochodzenia: Ukraina, Polska
Rasa: konie małe i rasy prymitywne
Ubarwienie: maść gniada, kara, myszata, srokata
Wysokość w kłębie: 132–145 cm
Masa ciała: ok. 400 kg
Przeznaczenie: ogólnoużytkowe, juczne
Inne cechy: cechuje je krępa budowa, mocne kopyta, wytrzymałość, odporność oraz instynkt zwierząt górskich.
Pierwsze zdjęcie przedstawia konia huculskiego. Głowa konia dość ciężka. Szyja średnio długa, gruba i nie osadzona wysoko. Tułów silny, długi i szeroki. Żebra długie i dobrze wysklepione. Kłąb niewysoki, ale wyraźnie zaznaczony i dobrze umięśniony. Zad nieco ścięty, bardzo mocny. Umaszczenie myszate.
Drugie zdjęcie przedstawia trzy pasące się konie huculskie. To konie o dość ciężkiej głowie, grubej i średniej wielkości szyi. Ich tułów jest silny, długi i szeroki. Grzbiet długi, lędźwie mocne. Nogi konia krótkie. Umaszczenie bułane i kasztanowate.
Trzecie zdjęcie przedstawia dwa konie huculskie. Konie mają ciężką głowę, grubą szyję, silny i szeroki tułów o wyjątkowo dobrze wysklepionych żebrach, długi grzbiet, mocne lędźwie. Nogi krótkie o dobrze wykształconych nadgarstkach i stawach skokowych, zakończone niewielkimi kopytami. Umaszczenie: jeden tarantowate, drugi kasztanowate.

Pod zdjęciem znajduje się nagranie (plik dźwiękowy), treść czytana przez lektorkę jest tożsama z treścią zamieszczoną na planszy.

Czwarta rasa to koń śląski. 
Wymienione zostało kilka podstawowych informacji na temat tej rasy.
Pochodzenie: Polska
Rasa: koń gorącokrwisty
Ubarwienie: koń śląski starego typu: umaszczenie gniade, ciemnogniade, skarogniade i kare, ewentualnie siwe. Koń śląski nowego typu: gniada, kara i kasztanowata
Wysokość w kłębie: starego typu u klaczy: 158–168 cm, u ogierów: 160–170 cm, nowego typu u klaczy: 162–168 cm, u ogierów: 164–170 cm
Masa ciała: 700–720 kg
Przeznaczenie: wszechstronnie użytkowe
Inne cechy: wyróżnia się dwa typy koni śląskich. Koń starego typu odznacza się masywną, lecz harmonijną budową ciała. Głowa jest duża, ciężka i koścista. Ganasze powinny być duże i wyraźne. Długa i mocno umięśniona szyja, mocna niepodkasana kłoda i mocny grzbiet. Zad szeroki, umięśniony, lekko skośny lub prosty. Szeroka i głęboka pierś. Kończyny o szerokich nadpęciach i suchych stawach, kopyta proporcjonalne. Koń śląski nowego typu to koń wierzchowy, lżejszy i bardziej szlachetny od konia typu starego. Ma delikatniejszą głowę, dłuższą i bardziej wyniosłą szyję oraz bardziej skośną łopatkę i zad.
Pierwsze zdjęcie przedstawia konia śląskiego. To zwierzę o harmonijnej budowie ciała z ciężką, kościstą głową i garbonosym profilu. Oczy konia są wyraziste. Szyja jest długa i mocno umięśniona. Kłoda mocna z mocnym grzbietem, a zad szeroki i łagodnie skośny. Kończyny o szerokich nadpęciach i suchych stawach. Umaszczenie ciemnogniade.
Drugie zdjęcie przedstawia klacz i źrebaka konia śląskiego. Klacz ma dużą, kościstą głowę i garbonosy profil. Jej szyja jest długa, umięśniona. Kłoda niepodkasana. Grzbiet mocny. Źrebię masywne, z niedużą głową z wyraźną, grubą strzałką ma głowie. Umaszczenie obu koni jest gniade.

Pod zdjęciem znajduje się nagranie (plik dźwiękowy), treść czytana przez lektorkę jest tożsama z treścią zamieszczoną na planszy.

Piąta rasa to czysta krew arabska. 
Wymienione zostało kilka podstawowych informacji na temat tej rasy.
Kraj pochodzenia: Arabia Saudyjska
Rasa: koń gorącokrwisty (jedna z najstarszych ras tego typu)
Ubarwienie: maść siwa, gniada lub kasztanowata
Wysokość w kłębie: 145–155 cm
Masa ciała: ok. 450 kg
Przeznaczenie: wyścigi konne, rajdy długodystansowe i rekreacja konna
Inne cechy: konie tej rasy odznaczają się wyjątkową urodą i elegancją. Mają lekką budowę ciała. Głowa mała, o profilu szczupaczym (wklęsłym) lub prostym, a szyja łabędzia. Nogi są doskonałej jakości, choć zdarzają się lekkie wady postawy, a łopatki nie zawsze są idealne. Zad jest krótki i poziomy, ogon wysoko osadzony i noszony z charakterystyczną odsadą. Kopyta są twarde i wytrzymałe. Konie czystej krwi arabskiej odznaczają się dużą wytrzymałością i szybkością oraz płynnością chodów, szczególnie w kłusie.
Pierwsze zdjęcie przedstawia konia czystej krwi arabskiej. To wysokie zwierzę z małą głową i szerokim czołem. Oczy konia są duże i wypukłe z ciemną oprawą. Uszy małe. Szyja konia łabędzia, długa, wygięta w łuk. Grzbiet długi, wysoko noszony ogon. Nogi suche. Umaszczenie gniade. Ogon i grzywa czarne, długie.
Drugie zdjęcie przedstawia konia czystej krwi arabskiej. To wysokie zwierzę o łabędziej szyi, na której wspiera się nieduża głowa. Oczy duże i wyraziste. Czoło wybrzuszone, wystające. Grzbiet konia jest długi, a ogon wysoko położony. Umaszczenie siwe.
Trzecie zdjęcie przedstawia kasztanowego konia arabskiego. To duży koń o lekkiej budowie ciała. Sylwetkę zwierzęcia można wpisać w kształt kwadratu. Głowa konia jest mała o profilu przypominającym pysk szczupaka. Szyja konia jest długa i łabędzia. Zad krótki i poziomy. Ogon konia jest wysoko osadzony. Nogi suche.

Pod zdjęciem znajduje się nagranie (plik dźwiękowy), treść czytana przez lektorkę jest tożsama z treścią zamieszczoną na planszy.

Szósta rasa to perszon. 
Wymienione zostało kilka podstawowych informacji na temat tej rasy.
Kraj pochodzenia: Francja
Rasa: koń zimnokrwisty
Ubarwienie: maść siwa lub kara
Wysokość w kłębie: 160–180 cm
Masa ciała: 1000–1200 kg
Przeznaczenie: koń pociągowy
Inne cechy: koń duży i ciężki, o delikatnej budowie, prostym lub lekko garbonosym profilu, szerokim czole i dużych oczach. Szyja dość długa i wygięta. Klatka piersiowa szeroka i głęboka, a kłoda beczkowata. Zad długi i lekko ścięty. Dobrze umięśnione kończyny, a kopyta o twardym rogu. Szczotki pęcinowe niewielkie. Perszeron odznacza się lekkim chodem i energicznym kłusem. Rasa spokojna i zrównoważona, wytrzymała i wszechstronna.
Pierwsze zdjęcie przedstawia konia perszerona. To masywny koń pociągowy o długiej, wygiętej szyi z grzebieniem. Kłąb dobrze zaznaczony. Klatka piersiowa zwierzęcia jest szeroka. Grzbiet krótki. Zad długi, ścięty. Nogi zwierzęcia są krótkie i muskularne. Umaszczenie siwe.
Pierwsze zdjęcie przedstawia konia perszerona. To masywnie zbudowane zwierzę o szlachetnej głowie i długiej szyi. Ma głęboką i szeroką klatkę piersiową. Jego grzbiet jest krótki i mocny, a zad muskularny. Nogi są krótkie, dobrze umięśnione. Umaszczenie tarantowate.
Drugie zdjęcie przedstawia dwa konie perszerony. To duże, masywne zwierzęta. Mają dość długą, wygiętą szyję. Ich kłąb dobrze zaznaczony. Kłoda beczkowata. Klatka piersiowa koni jest szeroka i głęboka. Grzbiet krótki, zad długi, ścięty. Umaszczenie jednego konia jest siwe, drugiego tarantowate.

Pod zdjęciem znajduje się nagranie (plik dźwiękowy), treść czytana przez lektorkę jest tożsama z treścią zamieszczoną na planszy.

Siódma rasa to fryzyjski. 
Wymienione zostało kilka podstawowych informacji na temat tej rasy.
Pochodzenie: Holandia
Rasa: koń zimnokrwisty
Ubarwienie: maść kara
Wysokość w kłębie: 150–160 cm
Przeznaczenie: koń zaprzęgowy, ujeżdżeniowy
Inne cechy: budowa mocna, głowa odpowiednio długa, bujna grzywa, ogon i szczotki pęcinowe. Bardzo spokojny.
Pierwsze zdjęcie przedstawia masywnego konia fryzyjskiego. Głowa konia jest długa, a uszy małe. Profil szczupaczy. Szyja jest o łabędzim profilu, długa i umięśniona. Kłoda umięśniona, a grzbiet miękki. Umaszczenie kare.
Drugie zdjęcie przedstawia konia fryzyjskiego w trakcie kłusu. Głowa zwierzęcia jest długa, lekko szczupacza z niewielkimi uszami. Szyja dobrze umięśniona o łabędzim kształcie z charakterystycznie wygiętym profilem. Kończyny przednie proste, tylne z długim udem. Ogon długi, gęsty. Umaszczenie kare.
Trzecie zdjęcie przedstawia dwa konie fryzyjskie. To duże, masywne zwierzęta zbudowany proporcjonalnie. Kłoda jest u nich odrobinę wyższa w przedniej części. Grzbiet zwierząt jest szeroki, klatka piersiowa głęboka. Nogi dobrze umięśnione, stawy silne i dobrze widoczne, dodatkowo nadpięcie długie, z obficie owłosionymi szczotkami. Włosy grzywy oraz ogona są długie i nieznacznie falowane. Umaszczenie kare o lśniącej, gładkiej i krótkiej sierści.
Czwarte zdjęcie przedstawia konia fryzyjskiego. Jest on masywny, dobrze zbudowany i silny. Głowa konia osadzona jest na długiej, masywnej szyi. Zwierzę ma szeroki grzbiet i widocznie umięśnione kończyny zakończone mocnymi kopytami. Jego pęciny zdobią czarne szczotki. Umaszczenie kare. Ogon gęsty, długi.

Pod zdjęciem znajduje się nagranie (plik dźwiękowy), treść czytana przez lektorkę jest tożsama z treścią zamieszczoną na planszy.

Ósma rasa to achał‑tekiński. 
Wymienione zostało kilka podstawowych informacji na temat tej rasy.
Kraj pochodzenia: Turkmenistan
Rasa: koń gorącokrwisty
Ubarwienie: maść gniada, bułana lub kasztanowata, ze złotym odcieniem
Wysokość w kłębie: 150–160 cm
Masa ciała: ok. 450 kg
Przeznaczenie: wyścigi, rajdy długodystansowe, skoki, ujeżdżanie
Inne cechy: szyja smukła, długa. Odznacza się lekkim galopem i uzdolnieniami do skoków.
Pierwsze zdjęcie przedstawia konia achał‑tekińskiego. Do duże zwierzę o lekkiej budowie i długim, prostym, szczupłym ciele. Jego głowa jest nieduża o prostym profilu. Osadzona jest na długiej, szczupłej i muskularnej szyi. Zad lekko opadający i ścięty. Kończyny smukłe. Umaszczenie ciemnobułane.
Drugie zdjęcie przedstawia konia achał‑tekińskiego. Do duże zwierzę o lekkiej budowie i długim, prostym, szczupłym ciele. Głowa konia jest o prostym profilu. Osadzona jest na szczupłej, jeleniej, długiej i muskularnej szyi. Ramiona nachylone. Kłąb wyraźnie zaznaczony. Grzbiet długi, pierś szczupła i dobrze umięśniona. Zad nieznacznie opadający, ścięty, muskularny. Kończyny smukłe. Sierść, grzywa i ogon są delikatne i jedwabiste. Umaszczenie bułane.
Trzecie zdjęcie przedstawia konia achał‑tekińskiego. To duże zwierzę o lekkiej budowie. Głowa mała, uszy duże, podobnie jak oczy oraz szyja długa. Klatka piersiowa muskularna. Grzbiet długi, grzywa i ogon jedwabiste. Jego nogi są smukłe i długie. Umaszczenie gniade.

Pod zdjęciem znajduje się nagranie (plik dźwiękowy), treść czytana przez lektorkę jest tożsama z treścią zamieszczoną na planszy.

Dziewiąta rasa to hanowerski. 
Wymienione zostało kilka podstawowych informacji na temat tej rasy.
Pochodzenie: Niemcy
Rasa: koń gorącokrwisty
Ubarwienie: wszystkie rodzaje maści
Wysokość w kłębie: 165–174 cm
Masa ciała: ok. 600 kg
Przeznaczenie: dawniej wszechstronnie użytkowe, obecnie wierzchowe o dobrych chodach i wybitnych uzdolnieniach skokowych.
Inne cechy: duży, długa delikatna szyja, głowa średniej wielkości. Atletyczna i spójna budowa. Charakter zrównoważony, dzielny i posłuszny.
Pierwsze zdjęcie przedstawia konia hanowerskiego. To zwierzę o średniej wielkości głowie z wysokim czołem i dużymi oczami. Kłąb wysoki i mocno zaznaczony. Budowa konia atletyczna, kłoda głęboka i szeroka. Klatka piersiowa muskularna. Grzbiet długi i umięśniony. Zad umięśniony i zakończony wysoko osadzonym ogonem. Kończyny masywne z wyraźnie zarysowanymi stawami. Umaszczenie kare.
Drugie zdjęcie przedstawia konia hanowerskiego. To zwierzę średniej wielkości. Szyja konia jest długa, a kłoda szeroka i głęboka. Klatka piersiowa szeroka i głęboka. Kłąb wyraźny, a grzbiet długi. Zad dobrze umięśniony, płaski i szeroki. Umaszczenie skarogniade.
Trzecie zdjęcie przedstawia konia hanowerskiego. To zwierzę średniej wielkości o atletycznej i spójnej budowie. Jego szyja jest wysoko osadzona, długa. Pierś muskularna. Głowa średniej wielkości z wysokim czołem. Kłąb wysoki i mocno zaznaczony. Grzbiet długi, kłoda szeroka i głęboka. Lędźwie silne. Kończyny o masywnej budowie. Umaszczenie jasnogniade.
Czwarte zdjęcie przedstawia konia hanowerskiego. To duże zwierzę. Ma wysoko osadzoną, długą szyję. Jego pierś jest muskularna. Głowa średniej wielkości ze stosunkowo wysokim czołem. Grzbiet długi, kłoda szeroka i głęboka, silne lędźwie. Zad spłaszczony i muskularny. Kończyny są masywnie zbudowane, a stawy wyraźnie zarysowane. Umaszczenie ciemnogniade.

Pod zdjęciem znajduje się nagranie (plik dźwiękowy), treść czytana przez lektorkę jest tożsama z treścią zamieszczoną na planszy.

Dziesiąta rasa to trakeński. 
Wymienione zostało kilka podstawowych informacji na temat tej rasy.
Kraj pochodzenia: Niemcy
Rasa: koń gorącokrwisty
Ubarwienie: maść gniada, skarogniada, kara
Wysokość w kłębie: 160–165 cm
Masa ciała: 550–600 kg
Przeznaczenie: obecnie użytkowany jako koń sportowy
Inne cechy: masywny, ale o pokroju lekkiego konia typu wierzchowego. Rasa uważana za najpiękniejszą europejską rasę wierzchową.
Pierwsze zdjęcie przedstawia konia trakeńskiego. To zwierzę średniej wielkości. Koń niedużą głowę z dużymi oczami oraz długą, dobrze ukształtowaną szyję. Kłąb jest dość krótki, wysoki i dobrze zarysowany. Pierś zwierzęcia jest szeroka. Grzbiet silny kończący się lekko opadającym i dobrze umięśnionym zadem. Nogi konia są krótkie, suche i o mocnej kości. Umaszczenie jednolite, jasnogniade.
Drugie zdjęcie przedstawia konia trakeńskiego. To zwierzę średniej wielkości o harmonijnej budowie ciała. Ma suchą głowę o prostym profilu, dużym pysku i długich uszach. Szyja jest długa, dobrze osadzona, a kłąb uwydatniony. Kłoda głęboka. Grzbiet mocny. Zad muskularny z wysoko osadzonym ogonem. Kończyny cienkie. Umaszczenie kasztanowate.

Pod zdjęciem znajduje się nagranie (plik dźwiękowy), treść czytana przez lektorkę jest tożsama z treścią zamieszczoną na planszy.

Jedenasta rasa to andaluzyjski. 
Wymienione zostało kilka podstawowych informacji na temat tej rasy.
Kraj pochodzenia: Hiszpania
Rasa: koń gorącokrwisty
Ubarwienie: maść siwa i siwa jabłkowita, ale także gniada, kara, izabelowata
Wysokość w kłębie: 150–160 cm
Masa ciała: ok. 400 kg
Przeznaczenie: rekreacja, lekka praca polowa, jeździectwo, konkursy skoków
Inne cechy: głowa średniej wielkości, szyja umięśniona, krótka. Ogon z długim prostym włosiem.
Pierwsze zdjęcie przedstawia konia andaluzyjskiego. Kształt ciała konia można wpisać w prostokąt. Głowa konia jest średniej wielkości, o prostym profilu. Szyja silnie umięśniona, krótka i wysoko osadzona. Kłąb wysoki i wyraźnie zarysowany. Pierś szeroka i silnie umięśniona. Nogi suche. Na pęcinach znajdują się niewielkie szczotki. Zad umięśniony, zaokrąglony i lekko ścięty. Ogon nisko osadzony z bardzo długim włosiem. Grzywa bujna. Umaszczenie siwe jabłkowite.
Drugie zdjęcie przedstawia konia andaluzyjskiego. To duży koń z wysoko osadzoną szyją. Profil głowy prosty. Grzywa i włosy ogona falujące. Szyja wygięta łukowato, gruba. Klatka piersiowa szeroka i głęboka. Kłoda owalna. Nogi suche. Umaszczenie jasnogniade.
Trzecie zdjęcie przedstawia konia andaluzyjskiego. To koń średniej wielkości o zwięzłej i ciężkiej dość budowie. Jego kończyny są smukłe z krótkim nadpięciem. Szyja jest wysoko osadzona, mocna. Głowa szlachetna o prostym profilu. Oczy duże. Uszy niewielkie. Zad dobrze umięśniony z ogonem grubym i nisko osadzonym. Umaszczenie kasztanowate.

Pod zdjęciem znajduje się nagranie (plik dźwiękowy), treść czytana przez lektorkę jest tożsama z treścią zamieszczoną na planszy.

Dwunasta rasa to holsztyński. 
Wymienione zostało kilka podstawowych informacji na temat tej rasy.
Kraj pochodzenia: Niemcy
Rasa: koń gorącokrwisty
Ubarwienie: maść gniada ze wszystkimi odcieniami
Wysokość w kłębie: 160–170 cm
Przeznaczenie: dawniej były to ciężkie konie zaprzęgowe, obecnie hodowlane, wierzchowe
Inne cechy: masywne i bardzo rosłe konie wierzchowe o prawidłowym i wydajnym ruchu. Mają predyspozycje do skoków.
Pierwsze zdjęcie przedstawia konia holsztyńskiego. To masywny koń i silny koń. Jego głowa jest średniej wielkości. Jest osadzona na długiej, smukłej i umięśnionej szyi. Kłąb długi i wydatny. Klatka piersiowa szeroka i głęboka. Grzbiet mocny. Zad spadzisty i muskularny. Umaszczenie siwe jabłkowite.
Drugie zdjęcie przedstawia konia holsztyńskiego. To masywny koń o niezbyt harmonijnym pokroju. Jego szyja jest mocna, pierś szeroka, kłąb wydatny, a zad muskularny. Białe skarpetki na przednich nogach i jednej nodze tylnej. Umaszczenie gniade.
Trzecie zdjęcie przedstawia konia holsztyńskiego. To masywny koń o średniej wielkości głowie. Szyja długa, smukła i dobrze umięśniona. Klatka piersiowa szeroka i głęboka. Kłąb długi i wydatny. Grzbiet mocny i długi. Zad muskularny i nieznacznie spadzisty. Kończyny długie, smukłe i suche z mocnymi stawami. Umaszczenie siwe jabłkowite.
Czwarte zdjęcie przedstawia konia holsztyńskiego. To masywny koń o średniej wielkości głowie. Szyja długa, smukła i dobrze umięśniona. Klatka piersiowa szeroka i głęboka. Kłąb długi i wydatny. Grzbiet mocny i długi. Zad muskularny i nieznacznie spadzisty. Kończyny długie, smukłe i suche z mocnymi stawami. Umaszczenie siwe jabłkowite.

Pod zdjęciem znajduje się nagranie (plik dźwiękowy), treść czytana przez lektorkę jest tożsama z treścią zamieszczoną na planszy.

Trzynasta rasa to shire. 
Wymienione zostało kilka podstawowych informacji na temat tej rasy.
Kraj pochodzenia: Wielka Brytania
Rasa: koń zimnokrwisty
Ubarwienie: maść głównie kara, skarogniada, z łysiną
Wysokość w kłębie: 165–173 cm
Masa ciała: do 1200 kg
Przeznaczenie: użytkowane w rolnictwie i ciężkim transporcie
Inne cechy: konie najwyższe i najcięższe, długie nogi, u dołu silnie owłosione i białe do stawów napiąstkowych oraz skokowych. Silnie umięśnione, szeroka pierś, krótki tułów.
Pierwsze zdjęcie przedstawia konia rasy shire. Jest on mocnej budowy. Szyja masywna, długa. Tułów i zad masywny, mocno umięśniony. Gęsta grzywa i szczotki porastające kończyny. Ogon konia długi i wysoko osadzony. Umaszczenie ciemnogniade.
Drugie zdjęcie przedstawia dwa konie rasy shire. Mają one harmonijną budowę ciała, silnie umięśnione, długie nogi z krótkim tułowiem i szeroką piersią. Głowa z garbonosym profilem na wysoko osadzonej szyi. Na głowach występują strzałki. Ogon jest krótki i gęsty. Grzywa gęsta. Na pęcinach znajdują się białe szczotki. Umaszczenie gniade.

Pod zdjęciem znajduje się nagranie (plik dźwiękowy), treść czytana przez lektorkę jest tożsama z treścią zamieszczoną na planszy.

Czternasta rasa to szetlandzki. 
Wymienione zostało kilka podstawowych informacji na temat tej rasy.
Kraj pochodzenia: Wielka Brytania
Rasa: kuce
Ubarwienie: zróżnicowane pod względem umaszczenia
Wysokość w kłębie: 90–106 cm
Masa ciała: do 700 kg
Przeznaczenie: rekreacyjne
Inne cechy: przysadzisty, o krótkich kończynach, małych kopytach oraz gęstych grzywie i ogonie, bardzo wytrzymały i silny, odporny na trudne warunki atmosferyczne.
Pierwsze zdjęcie przedstawia skaczącego przez przeszkodę kuca szetlandzkiego. To średniej wielkości zwierzę. Głowa kuca jest o prostym i suchym profilu. Szyja mocna, kłąb słabo zaznaczony. Kończyny krótkie, a kopyta małe. Ogon bujny. Umaszczenie kasztanowate.
Drugie zdjęcie przedstawia kuca szetlandzkiego. Koń ma niewielką głowę, małe uszy, a jego szyja jest krótka i muskularna. Grzbiet krótki, klatka z dobrze uwypuklonymi żebrami. Nogi kuca są krótkie oraz muskularne z przedramieniem dłuższym od nadpęcia. Ogon i grzywa bardzo długie, jasne. Umaszczenie gniade.
Trzecie zdjęcie przedstawia dwa kuce szetlandzkie. Głowa o prostym i suchym profilu. Szyja mocna, kłąb słabo zaznaczony. Kłoda jest masywna, klatka piersiowa głęboka. Zad okrągły. Kończyny krótkie, kopyta małe. Kuce mają bujną grzywę i ogon. Umaszczenie kasztanowodereszowate.

Pod zdjęciem znajduje się nagranie (plik dźwiękowy), treść czytana przez lektorkę jest tożsama z treścią zamieszczoną na planszy.

Piętnasta rasa to koń wielkopolski. 
Wymienione zostało kilka podstawowych informacji na temat tej rasy.
Kraj pochodzenia: Polska
Rasa: koń gorącokrwisty
Ubarwienie: kasztanowate, gniade, rzadziej kare i siwe
Wysokość w kłębie: 160–170 cm
Masa ciała: 500–650 kg
Przeznaczenie: koń wierzchowy, zaprzęgowy, pociągowy
Inne cechy: są dość silne, mają dużą wytrzymałość, doskonale sprawują się w sportach jeździeckich i uprzęży.
Pierwsze zdjęcie przedstawia konia wielkopolskiego. Koń o szlachetnej głowie, długiej szyi. Kłoda zwięzła i szeroka. Zad umięśniony, lekko ścięty. Kończyny długie, suche. Umaszczenie gniade.
Drugie zdjęcie przedstawia konie wielkopolskie. Koń średniej wielkości. Głowa klasyczna, długa szyja, szeroki i wydatny kłąb. Prawidłowy grzbiet i partia lędźwiowa. Zad mocno umięśniony. Kończyny długie. Umaszczenie ciemnogniade z białymi skarpetkami na nogach i jasnym ogonem.

Pod zdjęciem znajduje się nagranie (plik dźwiękowy), treść czytana przez lektorkę jest tożsama z treścią zamieszczoną na planszy.

Szesnasta rasa to koń pełnej krwi angielskiej. 
Wymienione zostało kilka podstawowych informacji na temat tej rasy.
Kraj pochodzenia: Wielka Brytania
Rasa: koń gorącokrwisty
Ubarwienie: gniade, kasztanowate, kare, rzadko siwe
Wysokość w kłębie: 160–175 cm
Masa ciała: 540–650 kg
Przeznaczenie: konie wyścigowe, sportowe (skoki i WKKW – Wszechstronny Konkurs Konia Wierzchowego)
Inne cechy: koń pełnej krwi angielskiej jest koniem o długich kończynach oraz sierści o delikatnym krótkim włosie. Głowa jest mała lub średnia i zwykle o prostym profilu. Jest to koń sportowy o lekkiej budowie ciała. Jego cechą charakterystyczną jest skośnie położona łopatka, która umożliwia większą szybkość w galopie. Pęciny są długie i elastyczne. Konie pełnej krwi angielskiej mają szczególne znaczenie jako rasa ulepszająca w hodowli koni półkrwi. Obecnie najszybsze konie na świecie.
Pierwsze zdjęcie przedstawia konia pełnej krwi angielskiej. To duży koń o lekkiej budowie i długich kończynach. Jego sierść jest delikatna i o krótkim włosie. Głowa średnia, sucha, o prostym profilu. Pęciny długie, suche i elastyczne. Umaszczenie ciemnogniade.
Drugie zdjęcie przedstawia konia pełnej krwi angielskiej. To duży koń o lekkiej budowie i długich kończynach. Ma średnią, suchą głowę o prostym profilu. Pęciny długie i suche. Umaszczenie siwe.

Pod zdjęciem znajduje się nagranie (plik dźwiękowy), treść czytana przez lektorkę jest tożsama z treścią zamieszczoną na planszy.

Siedemnasta rasa to polski koń sportowy. 
Wymienione zostało kilka podstawowych informacji na temat tej rasy.
Kraj pochodzenia: Polska
Rasa: koń gorącokrwisty
Ubarwienie: gniade i ciemnogniade, ale występują także konie o umaszczeniu karym, kasztanowatym, srokatym i siwym
Wysokość w kłębie: 167–170 cm
Masa ciała: 550–700 kg
Przeznaczenie: konie sportowe
Inne cechy: spokojny temperament, szczególna dzielność, łatwość w szkoleniu i wszechstronna użytkowość.
Zdjęcie przedstawia polskiego konia sportowego. To zwierzę o mocnej budowie. Głowa konia jest o prostym profilu. Kończyny niewysokie, mocne, zad ścięty. Umaszczenie siwe.

Pod zdjęciem znajduje się nagranie (plik dźwiękowy), treść czytana przez lektorkę jest tożsama z treścią zamieszczoną na planszy.

Osiemnasta rasa to polski koń zimnokrwisty. 
Wymienione zostało kilka podstawowych informacji na temat tej rasy.
Kraj pochodzenia: Polska
Ubarwienie: gniade, kasztanowate i kare, rzadziej dereszowate
Wysokość w kłębie: 150–165 cm
Masa ciała: 800–1200 kg
Przeznaczenie: konie rekreacyjne, eksportowe konie rzeźne, wykorzystywane w pracy na polu.
Inne cechy: łagodny charakter, zrównoważony temperament.
Pierwsze zdjęcie przedstawia polskiego konia zimnokrwistego. To niewysoki, masywny koń. Głowa duża, masywna, osadzona na długiej, dobrze umięśnionej szyi. Kłoda konia jest głęboka, szeroka, dobrze ożebrowana i o prostej linii grzbietowej. Zad dobrze umięśniony. Kończyny masywne, zakończone szerokimi kopytami. Grzywa i ogon czarne, gęste. Umaszczenie kasztanowodereszowate.
Drugie zdjęcie przedstawia polskiego konia zimnokrwistego. To zwierzę o masywnej sylwetce i dobrym umięśnieniu ciała. Głowa konia jest duża i proporcjonalna do masy konia. Szyja długa i dobrze umięśniona. Kłoda głęboka, szeroka, o prostej linii grzbietu. Zad dobrze umięśniony. Krótkie, masywne kończyny z dobrze umięśnionym przedramieniem. Kopyta szerokie. Umaszczenie kasztanowate.
Trzecie zdjęcie przedstawia polskiego konia zimnokrwistego. To zwierzę o masywnej sylwetce i dobrym umięśnieniu ciała. Duża głowa usadowiona jest na szerokiej i mocnej szyi. Klatka piersiowa głęboka, a żebra mocno wysklepione. Nogi szeroko rozstawione o szerokim umięśnieniu. Umaszczenie gniade.

Pod zdjęciem znajduje się nagranie (plik dźwiękowy), treść czytana przez lektorkę jest tożsama z treścią zamieszczoną na planszy.

Dziewiętnasta rasa to koń małopolski. 
Wymienione zostało kilka podstawowych informacji na temat tej rasy.
Kraj pochodzenia: Polska
Rasa: koń gorącokrwisty
Ubarwienie: gniade, siwe, kare lub kasztanowate
Wysokość w kłębie: 155–170 cm
Masa ciała: 450–500 kg
Przeznaczenie: koń wierzchowy
Inne cechy: są bardzo inteligentne, odważne, temperamentne, ale równocześnie stabilne i przyjazne.
Zdjęcie przedstawia konia małopolskiego. To duży koń o lekkiej budowie ciała. Głowa zwierzęcia jest mała. Koń ma długą, łabędzią szyję, szeroką klatkę piersiową, długie, suche i mocne kończyny. Jego sierść jest krótka i lśniąca. Umaszczenie ciemnogniade.

Pod zdjęciem znajduje się nagranie (plik dźwiękowy), treść czytana przez lektorkę jest tożsama z treścią zamieszczoną na planszy.

Dwudziesta rasa to kuc feliński. 
Wymienione zostało kilka podstawowych informacji na temat tej rasy.
Kraj pochodzenia: Polska
Rasa: kuc
Ubarwienie: gniade, bułane, jelenie, a także srokate, tarantowate czy izabelowate
Wysokość w kłębie: 125–136 cm
Masa ciała: ok. 300 kg
Przeznaczenie: rasa uniwersalna, jeździectwo, rekreacja i sport
Inne cechy: mają żywy temperament ale zrównoważone reakcje nerwowe, odpowiednie do wszechstronnego, bezpiecznego i efektywnego użytkowania.
Zdjęcie przedstawia skaczącego przez przeszkodę kuca felińskiego. To niewielki koń o długiej linii i suchej konstytucji. Umaszczenie złotoszampańskie.

Pod zdjęciem znajduje się nagranie (plik dźwiękowy), treść czytana przez lektorkę jest tożsama z treścią zamieszczoną na planszy.