Ilustracja interaktywna dotyczy próbek surowców szklarskich. Treść planszy czytana jest przez lektora. Na grafice jest sześć próbek. Surowce szkłotwórcze. Na ilustracji jest białawy sześcian. Surowce modyfikujące. Na ilustracji jest zielonkawy sześcian z pęknięciami. Surowce klarujące. Na ilustracji jest gładki, półprzezroczysty sześcian. Surowce barwiące. Na ilustracji jest żółty, półprzezroczysty sześcian. Stłuczka szklana. Na ilustracji jest sześcian podzielony na różnej wielkości kawałki. Surowce mącące. Na ilustracji jest zielonkawy sześcian z białymi mazami. Opisy. 1. Surowce szkłotwórcze. Piasek szklarski. Na ilustracji w niewielkiej misce znajduje się pewna ilość białoszarych kryształków. Boraks. Na ilustracji w niewielkiej misce znajduje się pewna ilość białych drobnych kryształków., 2. Surowce modyfikujące. Węglan sodu. Na ilustracji w niewielkiej misce znajduje się pewna ilość białego proszku. Węglan potasu. Na ilustracji w niewielkiej misce znajduje się pewna ilość białego proszku. Węglan wapnia. Na ilustracji w niewielkiej misce znajduje się pewna ilość białego proszku. Przypomina mąkę ziemniaczaną. Minia ołowiana. Na ilustracji w niewielkiej misce znajduje się pewna ilość ciemnopomarańczowego proszku. Węglan baru. Na ilustracji w niewielkiej misce znajduje się pewna ilość szarawego proszku. 3. Surowce klarujące. Sulfat. Na ilustracji w niewielkiej misce znajduje się pewna ilość drobnego, białego proszku. Saletra potasowa. Na ilustracji w niewielkiej misce znajduje się pewna ilość białawego proszku. 4. Surowce barwiące. Braunsztyn. Na ilustracji w niewielkiej misce znajduje się pewna ilość czarnych, drobnych kryształków. Tlenek kobaltu (dwa). Na ilustracji w niewielkiej misce znajduje się pewna ilość czarnego proszku. Tlenek chromu (trzy). Na ilustracji w niewielkiej misce znajduje się pewna ilość zielonego proszku. Siarczek kadmu. Na ilustracji w niewielkiej misce znajduje się pewna ilość żółtego proszku. 5. Stłuczka szklana. Na ilustracji w niewielkiej misce znajduje się pewna ilość seledynowych kryształków. 6. Surowce mącące. Kriolit. Na ilustracji w niewielkiej misce znajduje się pewna ilość szarego proszku.

Ilustracja interaktywna dotyczy wyposażenia stanowiska oceny makroskopowej surowców szklarskich. Treść planszy czytana jest przez lektora. Na ilustracji jest prostokątna powierzchnia z ośmioma punktami przedstawiającymi elementy wyposażenia. Opis. 1. Lupa powiększająca. Zdjęcie ukazuje lupę. Zbudowana jest z jednej okrągłej soczewki. Lupę trzyma się za specjalną, prostą rączkę. 2. Pojemniki na surowce. Na ilustracji jest prostokątny pojemnik z wieczkiem. 3. Wstrząsarka z zestawem sit. Na ilustracji jest narzędzie złożone z ułożonych jeden na drugim metalowych pojemników. W dolnej części urządzenia są przyciski. 4. Waga laboratoryjna. Na ilustracji jest waga laboratoryjna. Część z przodu urządzenia jest stosunkowo płaska. Ma przyciski i wyświetlacz z cyframi. Za nią jest nieco wyższa, prostokątna część, na której się kładzie lub stawia obiekt do ważenia. 5. Suszarka. Na zdjęciu jest prostokątna komora z drzwiami. 6. Pędzle. Na zdjęciu jest pędzel. 7. Moździerz. Zdjęcie ukazuje moździerz. To naczynie z tłuczkiem. 8. Mikroskop monokularowy. Na ilustracji jest mikroskop. Zbudowany jest między innymi ze statywu, okularu, obiektywu. 9. Normy. PN-ISO 7884-2:2004. Szkło - Lepkość i stałe punkty wiskozymetryczne - Część 2: Oznaczanie lepkości za pomocą wiskozymetrów rotacyjnych. PN-ISO 7884-1:2002. Szkło - Lepkość i stałe punkty wiskozymetryczne - Część 1: Zasady oznaczania lepkości i stałych punktów wiskozymetrycznych. PN-EN 1288-3:2002 Szkło w budownictwie - Określanie wytrzymałości szkła na zginanie - Część 3: Badanie na próbkach podpartych na dwóch podporach (czteropunktowe zginanie). Do schematu dołączono nagrania audio tożsame z załączonymi opisami spod każdego punktu interaktywnego.

Ilustracja interaktywna ukazuje prostokątną powierzchnię, na której znajdują się elementy wyposażenia stanowiska kontrolno-pomiarowego. Opisy. 1. Pehametr. Ilustracja przedstawia pehametr. Zawiera on zestaw przycisków wraz z wyświetlaczem oraz ruchome ramię z wydłużoną końcówką., 2. Termometry laboratoryjne cieczowe. Ilustracja przedstawia termometr rtęciowy. Jest podłużny. Ma skalę od 35 do 42 stopni Celsjusza. 3. Termometry termoelektryczne. Na ilustracji jest prostokątny element z przyciskami i wyświetlaczem. Do obudowy jest podpięty za pomocą spiralnego przewodu podłużny, cienki element., 4. Manometr. Zdjęcie ukazuje przyrząd z okrągłym elementem. Znajduje się na nim tarcza z podziałką i cyframi oraz wskazówka. Do okrągłej części podpięty jest przewód., 5. Pirometr. Ilustracja przedstawia aparat z wyświetlaczem. Kształtem przypomina pistolet., 6. Suwmiarka. Na ilustracji jest suwmiarka. Zasadniczymi częściami są: prowadnica i przesuwny suwak. Suwak ma postać ruchomych szczęk w postaci blaszek, pomiędzy które można włożyć mierzony obiekt. Do schematu dołączono nagrania audio tożsame z załączonymi opisami spod każdego punktu interaktywnego.

Ilustracja interaktywna dotyczy różnorodnych wyrobów ze szkła. Na ilustracji jest prostokątna powierzchnia, na której znajdują się poszczególne wyroby. Są podpisane. Opis. 1. Szyby zespolone. Na ilustracji jest dwukomorowa szyba. Ma trójkątny kształt. Pomiędzy szybami jest ramka, dzięki niej tworzy się komora między trójkątnymi fragmentami szkła., 2. Szkło float. Na zdjęciu są równolegle do siebie ustawione tafle szkła. Brzegi szyb mają zielonkawy odcień., 3. Szkło zbrojone. Na zdjęciu jest szklana tafla. Wewnątrz szkła wbudowana jest stalowa siatka., 4. Szkło laminowane. Na zdjęciu szklane tafle pokryte są folią., 5. Szkło opakowaniowe. Zdjęcie ukazuje identyczne szklane, puste butelki., 6. Bombki choinkowe. Zdjęcie ukazuje kilka okrągłych kolorowych bombek na choinkę., 7. Szkło gospodarcze formowane automatycznie. Zdjęcie ukazuje różne rodzaje kieliszków. Są wykonane z przezroczystego szkła., 8. Szkło gospodarcze formowane ręcznie. Zdjęcie ukazuje proces formowania szklanego naczynia. Znajduje się ono na końcu długiego pręta. W pobliżu jest intensywny płomień palnika., 9. Szkło artystyczne. Zdjęcie ukazuje ręce osoby pracującej przy wykonaniu szklanego łabędzia. Za pomocą specjalnych nożyc formowana jest głowa ptaka., 10. Szkło iryzowane. Zdjęcie ukazuje ozdobną czarę. Szkło mieni się ciemnymi barwami, między innymi zielonymi, granatowymi., 11. Szkło kryształowe. Zdjęcie ukazuje szklanki. Na ich powierzchni są szlifowane wzory., 12. Szklane kulki. Zdjęcie ukazuje szklane kulki. Mają zielonkawy odcień., 13. Szkło millefiori. Zdjęcie przedstawia kolorowe kulki. Mają wzory na powierzchni, na przykład kwiaty, serca, okręgi. Do schematu dołączono nagrania audio tożsame z załączonymi opisami spod każdego punktu interaktywnego.

Ilustracja interaktywna dotyczy wad masy szklanej i wad wykonania wyrobów ze szkła. Na prostokątnej powierzchni znajdują się cztery ikony obrazujące wady. Są one podpisane. Do schematu dołączono nagrania audio tożsame z załączonymi opisami spod każdego punktu interaktywnego. Opisy. 1. Wady wyrobów ze szkła. Pęcherz w masie szklanej z kroplą wody w środku. Ilustracja ukazuje prostokąt, w środku którego - na górze i na dole - są dwa owale z małym okręgiem w środku. Pęcherz w masie szklanej z wytrąceniem się związków siarki. Ilustracja ukazuje prostokąt, w środku którego - na górze i na dole po przeciwległych stronach są liczne różnej wielkości okręgi. Pęcherz „powietrzny” w masie szklanej. Ilustracja ukazuje prostokąt, w środku którego kilka różnej wielkości owali. Kamienie w szkle. Ilustracja ukazuje prostokąt, w środku którego są elementy o różnej wielkości - to czworokąty, pięciokąty. Kamienie z materiału szamotowego w szkle. Ilustracja ukazuje prostokąt, w środku którego są elementy o nieregularnych brzegach przypominające plamy. Kamienie z niestopionego zestawu w szkle w świetle odbitym. Ilustracja ukazuje prostokąt, w środku którego jest kilka elementów o kształcie wieloboków wypełnionych kreskami biegnącymi w różnych kierunkach. Kreski stanowią gęstą siatkę. Kamienie z niestopionego zestawu w szkle w świetle przechodzącym. Ilustracja ukazuje prostokąt, w środku którego jest kilka elementów o kształcie wieloboków wypełnionych kreskami biegnącymi w różnych kierunkach. Kreski nie są zbyt gęste. Pęcherze w szkle. Ilustracja ukazuje prostokąt, w środku którego jest kilka okręgów różnej wielkości., 2. Wady wyrobów ze szkła. Brak ciągłości pasma butylu w szybie zespolonej. Ilustracja ukazuje dwa zespolone ze sobą trójkątne kawałki szkła. Pomiędzy nimi jest komora. W dolnej części elementu jest niewielka przerwa. Pęcherz w szczeliwie w szybie zespolonej. Ilustracja ukazuje dwa zespolone ze sobą trójkątne kawałki szkła. Pomiędzy nimi jest komora. W dolnej części elementu - w jego podstawie jest owal tworzący wgłębienie. Zabrudzenie szkła w szybie zespolonej. Ilustracja ukazuje dwa zespolone ze sobą trójkątne kawałki szkła. Pomiędzy nimi jest komora. Na jednej z szyb jest kilka kresek biegnących na skos. Pęknięcie szyby zespolonej. Ilustracja ukazuje dwa zespolone ze sobą trójkątne kawałki szkła. Pomiędzy nimi jest komora. Na szybie widoczne pęknięcia w postaci krzywych linii. Odpryski na krawędziach szyb zespolonych. Ilustracja ukazuje dwa zespolone ze sobą trójkątne kawałki szkła. Pomiędzy nimi jest komora. Na krawędziach są półokręgi lub falowane linie. Pęknięcie szkła w szybie zespolonej. Ilustracja ukazuje dwa zespolone ze sobą trójkątne kawałki szkła. Pomiędzy nimi jest komora. Na środku jednej z szyb jest pęknięcie. Odprysk w narożu szyby zespolonej. Ilustracja ukazuje dwa zespolone ze sobą trójkątne kawałki szkła. Pomiędzy nimi jest komora. Na dole w narożu szyby są zaokrąglone linie. Pęknięcie szyby zespolonej wskutek naprężeń termicznych. Ilustracja ukazuje dwa zespolone ze sobą trójkątne kawałki szkła. Pomiędzy nimi jest komora. Widoczne poziome pęknięcia na szybie., 3. Wady wyrobów ze szkła. Wada szkła laminowanego zlokalizowana przy krawędzi. Ilustracja ukazuje prostopadłościan. Wzdłuż dłuższych ścian są falowane linie. Wada szkła laminowanego zlokalizowana przy otworach mocowania punktowego. Ilustracja ukazuje prostopadłościan. W górnej części prostopadłościanu jest kropka, dookoła której jest nieregularna linia, przypominająca plamę., 4. Wady wyrobów ze szkła. Niewłaściwie zahartowane szkło fasadowe. Na ilustracji jest prostopadłościan. Ma siatkę zbudowaną z kwadratowych oczek. Pęcherze przy krawędzi szła laminowanego. Na ilustracji jest prostopadłościan. Po prawej stronie są poziome owale różnej wielkości. Pęcherze w szkle warstwowym. Na ilustracji jest prostopadłościan. Po lewej stronie są poziome owale i kształty przypominające plamy. Delaminacja wokół otworów w szkle warstwowym w rejonie mocowania podpory punktowej. Na ilustracji jest prostopadłościan. W pobliżu krawędzi na dole, na górze i po lewej stronie biegnie falowana linia. Blisko górnej krawędzi i dolnej są trzy kropki w jednym rzędzie.

Ilustracja ukazuje prostokątną powierzchnię, na której znajduje się siedem urządzeń stanowiących wyposażenie stanowiska do badań szkła i wyrobów ze szkła. Urządzenia są podpisane. W poszczególnych punktach dostępne jest audio identyczne z tekstem zawartym w danym punkcie opisu. Opisy. 1. Stanowisko do badania wytrzymałości mechanicznej Stanowisko do określania wytrzymałości szkła na zginanie w drodze badania na próbkach podpartych na dwóch podporach wyposażone jest w prasę do zginania szkła, której schemat przedstawiono na rysunku 1. Zasada działania takiej maszyny wytrzymałościowej polega na kontrolowanym nacisku wałków zginających na badaną próbkę szkła aż do momentu jej zniszczenia. Wytrzymałość na zginanie określana jest w N/mm2. W prasie przedstawionej na rysunku 2 i 3 nacisk skierowany jest od dołu ku górze, co pozwala na wyeliminowanie wpływu ciężaru próbki na wynik oznaczenia. Badanie przeprowadza się na próbkach, o wymiarach 1100 x 360 mm, których krawędzie powinny być przygotowane tak samo jak dla szyb produkowanych na danej linii produkcyjnej. PN-EN 1288-3:2002. Szkło w budownictwie - Określanie wytrzymałości szkła na zginanie - Część 3: Badanie na próbkach podpartych na dwóch podporach (czteropunktowe zginanie). Dostęp do treści normy na stronie PKN po jej zakupie: https://sklep.pkn.pl/pn-en-1288-3-2002p.html. Na ilustracji jest urządzenie, które w górnej części ma dach w kształcie piramidy. Następnie ma komorę z płaską płyta, pod którą znajduje się pionowo element w kształcie walca. Całość konstrukcji stoi na nóżkach. 2. Stanowisko do badania wytrzymałości na uderzenie wahadłem z oponami. Stanowisko do badania wytrzymałości szyb na uderzenie wahadłem z oponami wyposażone jest w metalową ramę, która służy do zamocowania badanej szyby, oraz podnośnik do opon, umożliwiający podniesienie opon na żądaną wysokość. Opony o masie 45 kg i ciśnieniu wewnętrznym równym 0,35 MPa są zawieszone na stalowej linie. Oznaczenie wykonuje się dla czterech próbek o wymiarach 876 x 1938 mm. Przeprowadzenie badania, które symuluje przypadkowe zderzenie się człowieka z taflą szkła, rozpoczyna się po zamocowaniu szyby w metalowej ramie. W pierwszej kolejności wahadło o łącznej masie 50 kg podnosi się na wysokość 190 mm. Po zwolnieniu zaczepu liny odciągającej, spada ono swobodnie uderzając w środek geometryczny próbki. Następnie wymienione czynności powtarza się podnosząc wahadło na wysokość 450 i 1200 mm. PN-EN 12600:2004. Szkło w budownictwie - Badanie wahadłem - Udarowa metoda badania i klasyfikacja szkła płaskiego. Na ilustracji jest urządzenie w postaci prostokątnej ramy. W ramie znajduje się badana tafla szkła. Nad ramą jest ramię. Na jego końcu znajdują się okrągłe, płaskie ciężarki. Mogą one uderzać w szklaną taflę. Obok urządzenia jest stanowisko z przyciskami do odczytu wyników badania., 3. Stanowisko do badania odporności na wysoką temperaturę Stanowisko do badania odporności na działanie wysokiej temperatury wyposażone jest w cieplarkę, w której następuje wygrzewanie badanej próbki w 100°C przez okres 2 h. W pierwszym etapie próbkę zanurza się w kąpieli wodnej o temperaturze 60°C. Po wyrównaniu temperatury próbkę należy wyjąć z wody i kontynuować jej ogrzewanie do 100°C. Po zakończeniu ogrzewania należy wykonać jej oględziny z odległości 30 – 50 cm na tle białego ekranu oświetlonego światłem rozproszonym. Z oceny wyłączony jest obszar położony w odległości mniejszej niż 15 mm od obrzeża oryginalnego i 25 mm od obrzeża ciętego. Badanie przeprowadza się dla trzech próbek o wymiarach nieprzekraczających 300 x 300 mm, z jedną oryginalną krawędzią, pozbawionych widocznych nieuzbrojonym okiem wad. PN-EN ISO 12543-4:2011. Szkło w budownictwie - Szkło warstwowe i bezpieczne szkło warstwowe - Część 4: Metody badań odporności. Dostęp do treści normy na stronie PKN po jej zakupie: https://sklep.pkn.pl/pn-en-iso-12543-4-2011e.html. Na ilustracji jest metalowa komora z drzwiczkami usytuowana na metalowych nóżkach., 4. Stanowisko do badania odporności na wysoką wilgotność z kondensacją. Stanowisko do badania odporności na wysoką wilgotność z kondensacją wyposażone jest w komorę klimatyczną. Badaną próbkę przechowuje się w komorze przez okres 14 dni w odpowiednich warunkach – w temperaturze równej 50°C i wilgotności wynoszącej 80%. Po upływie 14 dni wykonuje się oględziny próbki z odległości 30 – 50 cm na tle białego ekranu oświetlonego światłem rozproszonym. Z oceny wyłączony jest obszar położony w odległości mniejszej niż 15 mm od obrzeża oryginalnego i 25 mm od obrzeża ciętego. Badanie przeprowadza się dla trzech próbek o wymiarach nieprzekraczających 300 x 300 mm, z jedną oryginalną krawędzią, pozbawionych widocznych nieuzbrojonym okiem wad. PN-EN ISO 12543-4:2011. Szkło w budownictwie - Szkło warstwowe i bezpieczne szkło warstwowe - Część 4: Metody badań odporności. Dostęp do treści normy na stronie PKN po jej zakupie: https://sklep.pkn.pl/pn-en-iso-12543-4-2011e.html. Na ilustracji jest urządzenie z zamykaną komorą. Urządzenie przypomina szafkę., 5. Stanowisko do badania odporności na promieniowanie. Stanowisko do badania odporności na promieniowanie wyposażone jest w stojak do zamocowania badanej próbki i ekran z 16 lampami o charakterystyce światła słonecznego rozmieszczonymi w odległości 250 mm od siebie w 4 rzędach i 4 kolumnach na powierzchni około 1 m2. Natężenie promieniowania emitowanego przez lampy powinno wynosić 900 ±100 W/m². Badanie rozpoczyna się od wstępnego pomiaru przepuszczalności światła. W dalszej kolejności próbkę umieszcza się w ramie na stojaku i ustawia równolegle względem źródła światła w odległości 1100 mm. Próbka naświetlana jest przez 2000 h w temperaturze 45°C. Po zakończeniu naświetlania wykonuje się jej oględziny z odległości 30 – 50 cm na tle białego ekranu oświetlonego światłem rozproszonym. Z oceny wyłączony jest obszar położony w odległości mniejszej niż 15 mm od obrzeża oryginalnego i 25 mm od obrzeża ciętego. Konieczne jest również wykonanie ponownego pomiaru przepuszczalności światła i obliczenie procentowego spadku tego parametru. Badanie przeprowadza się dla trzech próbek o wymiarach nieprzekraczających 300 x 300 mm, z jedną oryginalną krawędzią, pozbawionych widocznych nieuzbrojonym okiem wad. PN-EN ISO 12543-4:2011. Szkło w budownictwie - Szkło warstwowe i bezpieczne szkło warstwowe - Część 4: Metody badań odporności. Dostęp do treści normy na stronie PKN po jej zakupie: https://sklep.pkn.pl/pn-en-iso-12543-4-2011e.html. Na ilustracji jest stojak. W jego górnej części jest płyta - ekran wyposażony w ułożone w czterech rzędach lampy. Naprzeciwko ekranu jest przezroczysta, szklana powierzchnia., 6. Stanowisko do oceny wyglądu Stanowisko do oceny wyglądu szkła warstwowego powinno być wyposażone w stojak, który umożliwia ustawienie próbki o określonej wielkości do przeprowadzenia jej oględzin. Ocenę wizualną, z odległości 2 m, przeprowadza się dla trzech obszarów szyby:pola widzenia, pasa brzeżnego przewidzianego do obramowania, pasa brzeżnego nieprzewidzianego do obramowania. Norma PN-EN ISO 12543-6 charakteryzuje liczbę dopuszczalnych wad punktowych i liniowych w każdym z badanych obszarów. PN-EN ISO 12543-6:2011. Szkło w budownictwie - Szkło warstwowe i bezpieczne szkło warstwowe - Część 6: Wygląd. Dostęp do treści normy na stronie PKN po jej zakupie: https://sklep.pkn.pl/pn-en-iso-12543-6-2011p.html. Na ilustracji jest stojak, na którym można umieścić szklaną taflę., 7. Stanowisko do badania odporności na przebicie kulą o masie 4,11 kg Stanowisko do badania odporności na przebicie kulą o masie 4,11 kg wyposażone jest w stalową ramę dwuczłonową, kulę oraz wyciąg do jej podnoszenia na właściwą wysokość. Badanie rozpoczyna się od zamocowania badanej szyby w ramie i wyznaczenia trójkąta równobocznego o boku równym 13 cm w jej geometrycznym środku. Następnie kulę o masie 4,11 kg podnosi się na odpowiednią wysokość. Po zwolnieniu blokady, kula spada swobodnie na próbkę uderzając w jedno z trzech naroży trójkąta. W dalszej kolejności opisane czynności powtarza się dla pozostałych naroży wyznaczonego trójkąta. Brak przebicia próbki kulą przy spadku z określonej wysokości pozwala na zakwalifikowanie badanego szkła do jednej z klas odporności od P1 do P5. PN-EN 356:2000. Szkło w budownictwie - Szyby ochronne - Badania i klasyfikacja odporności na ręczny atak. Dostęp do treści normy na stronie PKN po jej zakupie: https://sklep.pkn.pl/pn-en-356-2000p.html. Na ilustracji w pozycji poziomej znajduje się rama. Leży na niej badana tafla szkła. Przy ramie stoi prostokątna skrzynka na wysokiej podporze.