Scenariusz dla nauczyciela

Autorzy: Katarzyna Kowalik, Justyna Groblińska, Agnieszka Woch

Przedmiot: Język włoski

Temat zajęć: La cucina polacca è molto diversa da quella italiana? - Czy polska kuchnia bardzo różni się od kuchni włoskiej?

Grupa docelowa: III etap edukacyjny, klasa II, poziom A1+

Podstawa programowa:

Podstawa programowa – wariant III.2. Język obcy nowożytny nauczany jako drugi (kontynuacja 2. języka obcego nowożytnego ze szkoły podstawowej)
Cele kształcenia – wymagania ogólne
I. Znajomość środków językowych. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie tematów wskazanych w wymaganiach szczegółowych.
II. Rozumienie wypowiedzi. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka, a także proste wypowiedzi pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
III. Tworzenie wypowiedzi. Uczeń samodzielnie tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne i pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
V. Przetwarzanie wypowiedzi. Uczeń zmienia formę przekazu ustnego lub pisemnego w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:
6) żywienie (np. artykuły spożywcze, posiłki i ich przygotowywanie, lokale gastronomiczne);
II. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne (np. rozmowy, wiadomości, komunikaty, ogłoszenia, instrukcje) artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka:
1) reaguje na polecenia;
5) znajduje w wypowiedzi określone informacje;
III. Uczeń rozumie proste wypowiedzi pisemne (np. listy, e‑mail, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, broszury, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, instrukcje, rozkłady jazdy, historyjki obrazkowe z tekstem, artykuły, teksty narracyjne, recenzje, wywiady, wpisy na forach i blogach, teksty literackie):
4) znajduje w tekście określone informacje;
V. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne (np. notatkę, ogłoszenie, zaproszenie, życzenia, wiadomość, SMS, kartkę pocztową, e‑mail, historyjkę, list prywatny, wpis na blogu):
5) opisuje upodobania;
VI. Uczeń reaguje ustnie w typowych sytuacjach:
3) uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia;
5) wyraża swoje upodobania, intencje i pragnienia, pyta o upodobania, intencje i pragnienia innych osób;
VII. Uczeń reaguje w formie prostego tekstu pisanego (np. wiadomość, SMS, krótki list prywatny, e‑mail, wpis na czacie/forum) w typowych sytuacjach:
11) ostrzega, nakazuje, zakazuje, instruuje;
VIII. Uczeń przetwarza prosty tekst ustnie lub pisemnie:
2) przekazuje w języku obcym nowożytnym lub w języku polskim informacje sformułowane w tym języku obcym;
IX. Uczeń posiada:
1) podstawową wiedzę o krajach, społeczeństwach i kulturach społeczności, które posługują się danym językiem obcym nowożytnym oraz o kraju ojczystym, z uwzględnieniem kontekstu lokalnego, europejskiego i globalnego;
2) świadomość związku między kulturą własną i obcą oraz wrażliwość międzykulturową.
X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).
XIII. Uczeń stosuje strategie komunikacyjne (np. domyślanie się znaczenia wyrazów z kontekstu, identyfikowanie słów kluczy lub internacjonalizmów) i strategie kompensacyjne, w przypadku gdy nie zna lub nie pamięta wyrazu (np. upraszczanie formy wypowiedzi, zastępowanie innym wyrazem, opis, wykorzystywanie środków niewerbalnych).

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

  • kompetencje w zakresie wielojęzyczności;

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się;

  • kompetencje w zakresie świadomości i ekspresji kulturalnej.

Cele operacyjne:

Uczeń:

  • rozumie proste wypowiedzi ustne i pisemne na temat produktów kuchni polskiej;

  • powtarza bezokoliczniki w funkcji trybu rozkazującego.

Cele motywacyjne:

Uczeń:

  • aktywnie uczestniczy w procesie uczenia się;

  • rozwija kompetencje językowe i komunikacyjne;

  • wykorzystuje w naturalnych sytuacjach językowych poznane struktury gramatyczne i słownictwo;

  • rozumie przydatność języka nowożytnego do realizacji celów komunikacyjnych;

  • dokonuje samooceny umiejętności językowych.

Strategie uczenia się:

  • strategie pamięciowe;

  • strategie kognitywne.

Metody i techniki nauczania:

  • podejście komunikacyjne (luka informacyjna, podejście zadaniowe);

  • nauczanie polisensoryczne/wielozmysłowe.

Formy pracy:

  • praca w parach;

  • praca w grupach;

  • praca indywidualna.

Środki dydaktyczne:

  • Podczas lekcji w szkole: komputer z dostępem do internetu, telefon, tablet, tablica multimedialna lub projektor, głośniki, artykuły piśmiennicze.

  • Podczas pracy indywidualnej: urządzenie multimedialne (telefon, tablet, komputer) z dostępem do internetu, artykuły piśmiennicze.

PRZEBIEG LEKCJI

Faza wprowadzająca:

  1. Nauczyciel zadaje uczniom pytanie o to, czy według nich kuchnia polska wywarła jakiś wpływ na tradycje gastronomiczne we Włoszech.

  2. Przekazuje im ciekawostkę o słodkim regionalnym wypieku nazywanym polacca aversana i opowiada im jego historię. Informuje ich, że po zrealizowaniu e‑materiału będą w stanie wymienić po włosku nazwy najważniejszych produktów spożywczych używanych w kuchni polskiej.

  3. Przed przejściem do kolejnych etapów uczniowie próbują wymienić najbardziej typowe dla obu kuchni produkty i weryfikują zgodność swoich hipotez poprzez zapoznanie się z multimedium.

Faza realizacyjna:

  1. Nauczyciel prosi uczniów, by przeczytali tekst przedstawiający opinie Włochów na temat kuchni polskiej. Uczniowie weryfikują jego zrozumienie poprzez wykonanie następującego po nim ćwiczenia, w którym muszą wskazać, czy wymienione informacje są prawdziwe czy fałszywe.

  2. Potem nauczyciel wyjaśnia uczniom na podstawie tekstu gramatycznego formę trybu rozkazującego dla 2 os. l. poj. z przeczeniem.

  3. Następnie nauczyciel zachęca uczniów do zagrania w minigry zawarte w multimedium – karcie zadań interaktywnych. Za ich pośrednictwem uczniowie poznają i utrwalają słownictwo, które następnie będzie wykorzystywane w poleceniach do multimedium, a następnie w kolejnych zadaniach z sekcji „Sprawdź się”.

Faza podsumowująca:

  1. Nauczyciel prosi uczniów o opowiedzenie na forum klasy o tym, jakie potrawy z kuchni polskiej mogliby polecić Włochom chcącym poznać nasze tradycje kulinarne. Zachęca ich także do tego, by przypomnieli za pomocą trybu rozkazującego w formie przeczącej, czego nie powinno się robić w kuchni włoskiej. Grupa zastanawia się także wspólnie nad tym, jakie posiłki mogą przygotować, by połączyć w jednym daniu, np. obiadowym, typowe produkty z obu tradycji gastronomicznych.

Praca domowa:

  • Np. ćw. 1–4 z zestawu ćwiczeń interaktywnych.

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania danego multimedium:

  • Nauczyciel może wykorzystać multimedium podczas lekcji utrwalającej słownictwo z zakresu jedzenia oraz tryb rozkazujący.

  • Tekst rozpoczynający lekcję może stać się inspiracją do dyskusji na temat tego, jak ważne dla kultury danego kraju są tradycje gastronomiczne: uczniowie zastanawiają się nad przyczynami klimatycznymi, geograficznymi i historycznymi popularności konkretnych produktów w różnych kuchniach.

Słownik i bibliografia