Scenariusz dla nauczyciela

Autorki: Adriana Grzelak‑Krzymianowska, Tamara Roszak

Przedmiot: Język włoski

Temat zajęć: Lavorare in città - Praca w mieście

Grupa docelowa:

III etap edukacyjny, klasa III, poziom A2

Podstawa programowa:

Podstawa programowa – wariant III.2. Język obcy nowożytny nauczany jako drugi (kontynuacja 2. języka obcego nowożytnego ze szkoły podstawowej)

Cele kształcenia – wymagania ogólne

I. Znajomość środków językowych. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie tematów wskazanych w wymaganiach szczegółowych.

II. Rozumienie wypowiedzi. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka, a także proste wypowiedzi pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.

III. Tworzenie wypowiedzi. Uczeń samodzielnie tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne i pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.

IV. Reagowanie na wypowiedzi. Uczeń uczestniczy w rozmowie i w typowych sytuacjach reaguje w sposób zrozumiały, adekwatnie do sytuacji komunikacyjnej, ustnie lub pisemnie w formie prostego tekstu, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.

V. Przetwarzanie wypowiedzi. Uczeń zmienia formę przekazu ustnego lub pisemnego w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.

Treści nauczania – wymagania szczegółowe

I. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:

4) praca (np. popularne zawody i związane z nimi czynności i obowiązki, miejsce pracy, praca dorywcza, wybór zawodu);

II. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne (np. rozmowy, wiadomości, komunikaty, ogłoszenia, instrukcje) artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka:

2) określa główną myśl wypowiedzi;

3) określa intencje nadawcy/autora wypowiedzi;

5) znajduje w wypowiedzi określone informacje;

6) układa informacje w określonym porządku;

III. Uczeń rozumie proste wypowiedzi pisemne (np. listy, e‑mail, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, broszury, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, instrukcje, rozkłady jazdy, historyjki obrazkowe z tekstem, artykuły, teksty narracyjne, recenzje, wywiady, wpisy na forach i blogach, teksty literackie):

1) określa główną myśl tekstu lub fragmentu tekstu;

3) określa kontekst wypowiedzi (np. nadawcę, odbiorcę, formę tekstu, czas, miejsce, sytuację);

4) znajduje w tekście określone informacje;

5) układa informacje w określonym porządku;

IV. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne:

1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;

3) przedstawia fakty z przeszłości i teraźniejszości;

V. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne (np. notatkę, ogłoszenie, zaproszenie, życzenia, wiadomość, SMS, kartkę pocztową, e‑mail, historyjkę, list prywatny, wpis na blogu):

1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;

3) przedstawia fakty z przeszłości i teraźniejszości;

VI. Uczeń reaguje ustnie w typowych sytuacjach:

3) uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia;

VII. Uczeń reaguje w formie prostego tekstu pisanego (np. wiadomość, SMS, krótki list prywatny, e‑mail, wpis na czacie/forum) w typowych sytuacjach:

3) uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia (np. wypełnia formularz/ankietę);

VIII. Uczeń przetwarza prosty tekst ustnie lub pisemnie:

1) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje zawarte w materiałach wizualnych (np. wykresach, mapach, symbolach, piktogramach) lub audiowizualnych (np. filmach, reklamach);

IX. Uczeń posiada:

1) podstawową wiedzę o krajach, społeczeństwach i kulturach społeczności, które posługują się danym językiem obcym nowożytnym oraz o kraju ojczystym, z uwzględnieniem kontekstu lokalnego, europejskiego i globalnego;

2) świadomość związku między kulturą własną i obcą oraz wrażliwość międzykulturową.

X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).

XI. Uczeń współdziała w grupie (np. w lekcyjnych i pozalekcyjnych językowych pracach projektowych).

XII. Uczeń korzysta ze źródeł informacji w języku obcym nowożytnym (np. z encyklopedii, mediów, instrukcji obsługi), również za pomocą technologii informacyjno‑komunikacyjnych.

XIII. Uczeń stosuje strategie komunikacyjne (np. domyślanie się znaczenia wyrazów z kontekstu, identyfikowanie słów kluczy lub internacjonalizmów) i strategie kompensacyjne, w przypadku gdy nie zna lub nie pamięta wyrazu (np. upraszczanie formy wypowiedzi, zastępowanie innym wyrazem, opis, wykorzystywanie środków niewerbalnych).

XIV. Uczeń posiada świadomość językową (np. podobieństw i różnic między językami).

Kształtowane kompetencje kluczowe:

kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;
kompetencje w zakresie wielojęzyczności;
kompetencje cyfrowe;
kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się;
kompetencje w zakresie świadomości i ekspresji kulturalnej.

Cele operacyjne:

Uczeń:

Uczeń zapamiętuje nazwy wielu zawodów.
Uczeń stosuje zaimki względne.
Uczeń tworzy zdania, wykorzystując poznane elementy.

Cele motywacyjne:

Uczeń rozwija wrażliwość międzykulturową oraz kształtuje postawę ciekawości, szacunku i otwartości wobec innych kultur.
Uczeń aktywnie uczestniczy w procesie uczenia się.
Uczeń rozwija kompetencje językowe i komunikacyjne oraz kulturowe.
Uczeń wykorzystuje w naturalnych sytuacjach językowych poznane struktury i słownictwo.
Uczeń zdobywa wiedzę i umiejętności do realizacji własnych celów komunikacyjnych.
Uczeń pozyskuje świadomość znaczenia języków obcych nowożytnych w różnych dziedzinach kultury cywilizacyjnej.

Strategie uczenia się:

Strategie kognitywne.
Strategie zapamiętywania.
Strategie przetwarzanie materiału językowego.
Strategie pozyskiwania wiedzy kulturowo‑językowej.
Strategie zadaniowe.
Kształtowanie empatii i otwarcia na obcy język i towarzyszącą mu kulturę.

Metody i techniki nauczania:

Konstruktywizm.
Kognitywizm.
Konektywizm.
Podejście holistyczne.
Podejście komunikacyjne (luka informacyjna, podejście zadaniowe).
Metoda kognitywna.
Nauczanie polisensoryczne/wielozmysłowe.
Teoria Inteligencji Wielorakich.

Formy pracy:

Praca indywidualna.
Praca w grupach (w zależności od liczebności klasy i strategii lekcyjnej).
Praca w parach.

Środki dydaktyczne:

komputer/laptop z dostępem do Internetu, głośniki, słownik włosko‑polski, materiały piśmiennicze.

PRZEBIEG LEKCJI

Faza wprowadzająca:

Nauczyciel prosi uczniów o wskazanie kilku celów, dla których podejmuje się pracę. Jaką pracę można wykonywać w mieście? Uczniowie starają się znaleźć odpowiedniki włoskie dla tych zawodów.
Uczniowie zapoznają się z tekstem Lavorare, sì, ma a che scopo?. Objaśniane jest nieznane słownictwo. Niektórych pojęć uczniowie mogą się domyślić z kontekstu, np. mammone: jaki odpowiednik zaproponują po polsku?
Polecenie do tekstu Lavorare, sì, ma a che scopo? sprawdza jego zrozumienie.
Następnie nauczyciel przypomina zasady wykorzystania w języku włoskim zaimków che, cui, chi. Jeśli jest taka konieczność, może wraz z uczniami zajrzeć do wskazanych materiałów. Następnie nauczyciel wyjaśnia uczniom zasady tworzenia i użycia zaimków względnych złożonych. W języku polskim istnieją tylko odmienne zaimki względne, natomiast w języku włoskim niektóre są nieodmienne (che, cui, chi), a niektóre odmienne (quale z rodzajnikiem). Nauczyciel zwraca też uwagę na zastosowanie przyimków wraz z zaimkami względnymi. Zastosowanie zaimków względnych złożonych można przećwiczyć, prosząc uczniów, aby odpowiadali na pytania, stosując zdania względne, np. Per quale motivo vuoi andare in Italia? Il motivo per il quale voglio andare in Italia è quello di imparare l’italiano. Pytanie może zadawać nauczyciel lub uczniowie mogą tworzyć krótkie dialogi.

Faza realizacyjna:

W tej fazie uczniowie pod nadzorem nauczyciela zapoznają się z mapą interaktywną: klikają w wybrane miejsca i dowiadują się, kto tam pracuje. Nauczyciel wyjaśnia nieznane słownictwo.
W tym kontekście może wywiązać się dyskusja na forum klasy, podczas której uczniowie będą uzasadniali, dlaczego wybraliby ten czy inny zawód.
Uczniowie wykonują trzy polecenia do multimedium, utrwalając włoskie nazwy zawodów. Nauczyciel sprawdza poprawność wykonania ćwiczeń.
Można także zaproponować, aby jedni uczniowie tworzyli zagadki, podając krótkie informacje o wybranych zawodach, a pozostali na tej podstawie odgadywali, o jakie zawody chodzi.

Faza podsumowująca:

Pod koniec lekcji uczniowie mają możliwość sprawdzenia nabytej wiedzy i umiejętności, wykonując zestaw dziewięciu ćwiczeń z sekcji Sprawdź się.
Ćwiczenie 3 można rozszerzyć o kolejne miejsca, do których udajemy się, aby załatwić jakąś sprawę.
W ćwiczeniach 4 i 7 można zaproponować, aby uczniowie sami domyślili się rozwiązania, bez zaglądania do podpowiedzi.
W ćwiczeniu 6 można poprosić o uzasadnienie, dlaczego niewłaściwy wyraz nie pasuje do pozostałych w grupie.
Ćwiczenia 8 i 9 można wykonać pisemnie lub ustnie.
Jeśli pojawiają się trudności z wykonaniem ćwiczeń, należy powtórzyć z uczniami materiał. Uczniowie mogą to też zrobić samodzielnie w domu.
Jeżeli wszystkie ćwiczenia zostaną wykonane poprawnie, będzie to oznaczało, że cele zaproponowane w e‑materiale zostały osiągnięte.

Praca domowa:

Jako pracę domową zaleca się ćwiczenia 1 i 5.

Materiały pomocnicze:

Pomocniczo można wykorzystać omówienie zagadnień gramatycznych, które znajdują się na platformie w następujących materiałach:

Kit di pronto soccorsoDcBetEZO8Kit di pronto soccorso
In ambulatorioDoVoBBniFIn ambulatorio

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania danego multimedium:

Uczniowie mogą sformułować dodatkowe informacje na temat zawodów opisanych na mapie. Mogą mapę rozszerzyć o inne zawody i ich opisy.

Słownik i bibliografia