Grafika przedstawia schemat pod tytułem: Pięć tropów Agrypy. Argumenty na rzecz niemożliwości poznania świata i poprawnego udowadniania twierdzeń o nim. Ukazanych jest pięć bloków – opis: 1. Rozbieżność poglądów. Każdy ocenia daną rzecz nie w sposób obiektywny, ale z perspektywy własnego życia, przekonań, poglądów itd. 1. trop Agrypy odpowiada więc 10. tropowi Ainezydema. 2. Regres ad infinitum, czyli tzw. nieskończoność dowodu Aby udowodnić daną tezę trzeba posłużyć się pewnymi pojęciami i przesłankami. Najpierw jednak należy udowodnić te przesłanki, a wcześniej – przesłanki tych przesłanek. To proces nieskończony, przez co nie ma można mówić o udowodnieniu czegokolwiek. 3. Względność spostrzeżeń. Poszczególne gatunki, różni ludzie, a nawet ten sam człowiek, różnymi zmysłami i w różnych warunkach odmiennie postrzegają dany przedmiot. Ten trop odpowiada tropom Ainezydema, od 1. do 9. 4. Błędne koło w dowodzeniu. Sytuacja, gdy teza i przesłanki stale zamieniają się miejscami. Jeśli chce się udowodnić, że Homer był wielkim rapsodem, należy powołać się na jego utwory (Iliadę i Odyseję), jako na dzieła wybitne. Najpierw jednak konieczne jest udowodnienie ich wielkość, a można to zrobić, powołując się na tezę, że ich autor był wielkim rapsodem. Zatem żaden dowód tutaj nie zachodzi., 5. Niemożliwość ustalenia pewnych przesłanek. Aby nie popaść w błędne koło (punkt 4.) lub w regres w nieskończoność (punkt. 2.) trzeba znaleźć inne źródło dobierania przesłanek. Nie można powołać się na zmysły (punkty 1. i 3.), zatem pozostaje tylko dowolne dobieranie przesłanek. A wtedy każdy dowód jest nieważny.