Fragment tekstu ze skazaną warstwą formalną i treściową. Akt piąty. Scena siódma. Tezeusz, Fedra, Teramenes, Panope, strażnicy. Tezeusz. Ciesz się, pani, tryumfuj, mój syn już nie żyje! Ha, ileż cierpię!... Jakichż podejrzeń męczarnia, Broniąc go w moim sercu, drżeniem je ogarnia… Lecz zginął; już się stało: nasyć się ofiarą; Ciesz się nieprawą zgubą lub też słuszną karą, Póki życia, dopuszczać myśli nie chcę innej; Skoro pani go winisz, wierzę, że był winny. Zgon jego dość mi daje treści do wyrzekań, Bym się zapuszczał w bagno haniebnych dociekań, Które, boleści ojca niezdolne go wrócić, Nową troską mój spokój mogłyby zakłócić. Pozwól, bym kraj rzuciwszy i ciebie zarazem, Uszedł przed syna mego skrwawionym obrazem; Żarty wstydem, nękany straszliwym wspomnieniem, Próżno chciałbym przed świata ukryć się spojrzeniem. Wszystko mnie tu potępia, wszystko mnie uraża; Blask własnego imienia mękę mą pomnaża. Mniej znaczny, łatwiej ukryć zdołałbym swe błędy. Mierżą mnie nawet bogów osobliwe względy; Chcę odtąd biadać na ich Złowrogie fawory, Daremną ich nie nużąc prośbą od tej pory. Co bądź by uczynili, ich dobroć wytrwała Nie mogłaby mi spłacić tego, co zabrała. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Ciesz się, pani, tryumfuj, mój syn już nie żyje! Ha, ileż cierpię!... Jakichż podejrzeń męczarnia, Broniąc go w moim sercu, drżeniem je ogarnia… Lecz zginął; już się stało: nasyć się ofiarą; Ciesz się nieprawą zgubą lub też słuszną karą, Póki życia, dopuszczać myśli nie chcę innej; Skoro pani go winisz, wierzę, że był winny. Zgon jego dość mi daje treści do wyrzekań, Bym się zapuszczał w bagno haniebnych dociekań, Które, boleści ojca niezdolne go wrócić, Nową troską mój spokój mogłyby zakłócić. Pozwól, bym kraj rzuciwszy i ciebie zarazem. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Lament Tezeusza – urywane zdania wykrzyknikowe oddają jego emocje. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Ciesz się, pani, tryumfuj, mój syn już nie żyje! Ha, ileż cierpię!... Jakichż podejrzeń męczarnia, Broniąc go w moim sercu, drżeniem je ogarnia… Lecz zginął; już się stało: nasyć się ofiarą; Ciesz się nieprawą zgubą lub też słuszną karą, Póki życia, dopuszczać myśli nie chcę innej; Skoro pani go winisz, wierzę, że był winny. Zgon jego dość mi daje treści do wyrzekań, Bym się zapuszczał w bagno haniebnych dociekań, Które, boleści ojca niezdolne go wrócić, Nową troską mój spokój mogłyby zakłócić. Pozwól, bym kraj rzuciwszy i ciebie zarazem. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 2. Tezeusz nie jest jeszcze przekonany o niewinności Hipolita, ale żal po śmierci syna każe mu wybaczyć domniemane występki. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Uszedł przed syna mego skrwawionym obrazem; Żarty wstydem, nękany straszliwym wspomnieniem. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 3. Motyw widzenia. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Uszedł przed syna mego skrwawionym obrazem; Żarty wstydem, nękany straszliwym wspomnieniem. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 4. Obraz umierającego Hipolita jest dla Teramenesa źródłem cierpienia. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Próżno chciałbym przed świata ukryć się spojrzeniem. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 5. Motyw spojrzenia. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Próżno chciałbym przed świata ukryć się spojrzeniem. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 6. Bycie widzianym jest dla Tezeusza – podobnie jak wcześniej dla Fedry – źródłem cierpienia. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Mierżą mnie nawet bogów osobliwe względy. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 7. Tezeusz poznaje przewrotność bogów. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Złowrogie fawory. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 8. Oksymoron – cecha stylu barokowego. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Złowrogie fawory. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 9. Boskie łaski są złowrogie, ponieważ wysłuchanie przez Neptuna próśb Tezeusza obróciło się przeciw bohaterowi.
Fragment tekstu ze skazaną warstwą formalną i treściową. Akt piąty. Scena siódma. Tezeusz, Fedra, Teramenes, Panope, strażnicy. Tezeusz. Ciesz się, pani, tryumfuj, mój syn już nie żyje! Ha, ileż cierpię!... Jakichż podejrzeń męczarnia, Broniąc go w moim sercu, drżeniem je ogarnia… Lecz zginął; już się stało: nasyć się ofiarą; Ciesz się nieprawą zgubą lub też słuszną karą, Póki życia, dopuszczać myśli nie chcę innej; Skoro pani go winisz, wierzę, że był winny. Zgon jego dość mi daje treści do wyrzekań, Bym się zapuszczał w bagno haniebnych dociekań, Które, boleści ojca niezdolne go wrócić, Nową troską mój spokój mogłyby zakłócić. Pozwól, bym kraj rzuciwszy i ciebie zarazem, Uszedł przed syna mego skrwawionym obrazem; Żarty wstydem, nękany straszliwym wspomnieniem, Próżno chciałbym przed świata ukryć się spojrzeniem. Wszystko mnie tu potępia, wszystko mnie uraża; Blask własnego imienia mękę mą pomnaża. Mniej znaczny, łatwiej ukryć zdołałbym swe błędy. Mierżą mnie nawet bogów osobliwe względy; Chcę odtąd biadać na ich Złowrogie fawory, Daremną ich nie nużąc prośbą od tej pory. Co bądź by uczynili, ich dobroć wytrwała Nie mogłaby mi spłacić tego, co zabrała. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Ciesz się, pani, tryumfuj, mój syn już nie żyje! Ha, ileż cierpię!... Jakichż podejrzeń męczarnia, Broniąc go w moim sercu, drżeniem je ogarnia… Lecz zginął; już się stało: nasyć się ofiarą; Ciesz się nieprawą zgubą lub też słuszną karą, Póki życia, dopuszczać myśli nie chcę innej; Skoro pani go winisz, wierzę, że był winny. Zgon jego dość mi daje treści do wyrzekań, Bym się zapuszczał w bagno haniebnych dociekań, Które, boleści ojca niezdolne go wrócić, Nową troską mój spokój mogłyby zakłócić. Pozwól, bym kraj rzuciwszy i ciebie zarazem. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Lament Tezeusza – urywane zdania wykrzyknikowe oddają jego emocje. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Ciesz się, pani, tryumfuj, mój syn już nie żyje! Ha, ileż cierpię!... Jakichż podejrzeń męczarnia, Broniąc go w moim sercu, drżeniem je ogarnia… Lecz zginął; już się stało: nasyć się ofiarą; Ciesz się nieprawą zgubą lub też słuszną karą, Póki życia, dopuszczać myśli nie chcę innej; Skoro pani go winisz, wierzę, że był winny. Zgon jego dość mi daje treści do wyrzekań, Bym się zapuszczał w bagno haniebnych dociekań, Które, boleści ojca niezdolne go wrócić, Nową troską mój spokój mogłyby zakłócić. Pozwól, bym kraj rzuciwszy i ciebie zarazem. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 2. Tezeusz nie jest jeszcze przekonany o niewinności Hipolita, ale żal po śmierci syna każe mu wybaczyć domniemane występki. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Uszedł przed syna mego skrwawionym obrazem; Żarty wstydem, nękany straszliwym wspomnieniem. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 3. Motyw widzenia. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Uszedł przed syna mego skrwawionym obrazem; Żarty wstydem, nękany straszliwym wspomnieniem. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 4. Obraz umierającego Hipolita jest dla Teramenesa źródłem cierpienia. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Próżno chciałbym przed świata ukryć się spojrzeniem. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 5. Motyw spojrzenia. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Próżno chciałbym przed świata ukryć się spojrzeniem. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 6. Bycie widzianym jest dla Tezeusza – podobnie jak wcześniej dla Fedry – źródłem cierpienia. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Mierżą mnie nawet bogów osobliwe względy. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 7. Tezeusz poznaje przewrotność bogów. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Złowrogie fawory. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 8. Oksymoron – cecha stylu barokowego. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Złowrogie fawory. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 9. Boskie łaski są złowrogie, ponieważ wysłuchanie przez Neptuna próśb Tezeusza obróciło się przeciw bohaterowi.
Źródło: Englishsquare .pl sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.