Ilustracja składa się z dwóch zdjęć. Pierwsze zdjęcie przedstawia jasną, murowaną świątynię z zaokrągloną nawą oraz wysoką wieżą, która zwieńczona jest kopułą i krzyżem. Świątynia posiada nieduże okna. Wokół jest trawnik oraz kilka drzew. W tle są wysokie, ośnieżone góry. Drugie zdjęcie przedstawia fragment budynku. Jest to strzelista wieża z zegarem i z neogotyckimi dekoracjami. Wieża składa się z łuków z pustymi przestrzeniami między nimi. Elewacja jest częściowo z czerwonej cegły. Po bokach stoją rzeźby aniołów. W tle jest błękitne niebo z kilkoma chmurami.
Opis punktów znajdujących się na ilustracji:
1. POSTMODERNISTYCZNY KRAJOBRAZ „TANGA”. Postmodernizm można opisać jako zestaw krytycznych, strategicznych i retorycznych praktyk wykorzystujących pojęcia, takie jak różnica, powtórzenie, ślad, hiperrzeczywistość w celu uwolnienia się od tradycyjnych pojęć, takich jak obecność, tożsamość, postęp historyczny, pewność i jednoznaczność znaczenia. Społeczeństwo postmodernistyczne zostało wyrwane ze swojego naturalnego i historycznego kontekstu oraz zaczęło tworzyć nowe opisy przestrzeni i czasu, nieredukowalne do historii linearnej ani poczucia własnego pochodzenia.
2. Słowa Stomila:
Czas buntu i skoku w nowoczesność. Wyzwolenie z więzów starej sztuki i starego życia! Człowiek sięga po samego siebie, zrzuca starych bogów i siebie stawia na piedestale. Pękają skorupy, puszczają okowy. Rewolucja i ekspansja! – to nasze hasło. Rozbijanie starych form, precz z konwencją, niech żyje dynamika! Życie w stwarzaniu, wciąż poza granice, ruch i dążenie, poza formę, poza formę.

Mrożek w „Tangu" przedstawia rodzinę starającą się funkcjonować w nowym świecie pozbawionym tradycyjnych wartości. W wyniku rewolucji obyczajowej i kulturalnej członkowie rodziny buntują się przeciw tradycji i konwencji. Artur – główny bohater dramatu – nie umie w takim świecie żyć. Próbuje go odrzucić, przywrócić tradycyjną hierarchię wartości i stary porządek świata. Okazuje się jednak, że w tym świecie największą wartość ma siła, która pogłębia kryzysy i niszczy wolność.

Ilustracja składa się z dwóch zdjęć. Pierwsze zdjęcie przedstawia czteroosobową rodzinę siedzącą na podłodzie pod ścianą. Po lewej i prawej siedzą matka z ojcem, którzy unoszą ręce nad dwójką dzieci, która siedzi między nimi. Chłopiec i dziewczynka patrzą na ręce rodziców. Drugie zdjęcie przedstawia dwa ekrany komputera. Znajdują się na nich dwie postaci, które przeciągają linę. Lina biegnie między dwoma ekranami. Na blacie leżą dwa płatki róży. W tle wisi obraz z bezlistnym drzewem.
Opis punktów znajdujących się na ilustracji:
1. UPADEK I ROZKŁAD. Postmodernistyczna rzeczywistość to hiperrzeczywistość, w której żaden znak lub obraz nie ma już żadnego związku ze znanym wcześniej światem. Następuje upadek wielkich narracji, które dotychczas opisywały ludzkie relacje. Powstaje pluralizm, który odrzuca istnienie jakiejkolwiek całości i ogólnego rozumu. W jego miejsce pojawiają się jednostkowe umysły tworzące jednostkowe prawdy, znika sens i logika.
2. Słowa Artura:
Tu już nie ma w ogóle żadnej tradycji ani żadnego systemu, są tylko fragmenty, proch! Bezwładne przedmioty. Wyście wszystko zniszczyli i niszczycie ciągle, aż zapomnieliście sami, od czego się właściwie zaczęło.

Trzypokoleniowa rodzina przedstawiona w „Tangu” również znajduje się w sytuacji rozpadu. Tradycyjny podział na pokolenia nie gra już żadnej roli, a członkowie rodziny wyzwalają się ze sztywnych ról i obowiązków. Bohaterowie nie są rodziną w tradycyjnym znaczeniu tego słowa, lecz po prostu żyją obok siebie, wolni od przyjętych ról społecznych. W rodzinie Stomila i Eleonory zanikły więzi emocjonalne, a ich dziecko – Artur – pragnie narzucić wszystkim własny porządek. Jest jednak skazany na przegraną, ponieważ nie posiada żadnych narzędzi, których mógłby w tym celu użyć.

Ilustracja składa się z dwóch elementów. Pierwszy to plan budynku, na którym znajdują się częściowo wymurowane ściany, framugi drzwi, linijka i ołówek. Drugi element to zdjęcie przedstawiające zrujnowane miasto. Budynki są zniszczone, na ulicy leży gruz, w powietrzu unosi się pył. Na ulicy stoją także spalone samochody.
Opis punktów znajdujących się na ilustracji:
1. BUNT I REWOLUCJA. Postmodernizm odrzuca wszelkie opracowane metody działań i wątpi w możliwości ludzkiego umysłu. Ten fakt sprawia, że różne pojęcia odnoszą się do różnych namysłów, występują w wielu kontekstach. Prowadzi to do tego, że rzeczywistość się rozmywa, a rozumienie zmienia się w niezrozumienie. Pozwala to wykorzystywać wielość interpretacji i nieprecyzyjność, aby potęgować problemy i starać się je potem rozwiązywać, wybierając czasem absurdalne metody.
2. Słowa Artura:
Czy już rozumiecie, jaki jest wniosek ostateczny? Ach, wy nie rozumiecie, wy, cielesne stworzenia, zajęte swoimi gruczołami, drżące o nieśmiertelność swoją. Ale ja rozumiem, ja! Ja jestem waszym odkupicielem, wy, bydło bezmyślne. Ja wznoszę się ponad doczesność, ja ogarniam was wszystkich, bo ja mam mózg, który wyzwolił się od wnętrzności. Ja!

Artur jest przekonany, że wszystko mu wolno i nic go nie ogranicza. Buntuje się, lecz sam nie wie dlaczego, ponieważ sam siebie nie potrafi określić. Jego bunt przyjmuje zatem paradoksalną formę, która domaga się przywrócenia starych tradycji i wartości. Artur staje się ofiarą wolności swoich rodziców i dziadków, ponieważ został wychowany w przekonaniu, że może robić cokolwiek zechce. Dąży przy tym do władzy, która narzuciłaby innym członkom rodziny jego własną koncepcję świata. Tak można rozumieć antynomie wolności u Mrożka.

Ilustracja składa się z dwóch zdjęć. Pierwsze zdjęcie przedstawia pałac prezydencki z trzema masztami przed nim. Na masztach powiewają flagi Unii Europejskiej, Polski i NATO. Drugiej zdjęcie przedstawia drut kolczasty.
Opis punktów znajdujących się na ilustracji:
1. DĄŻENIE DO WŁADZY. Postmodernizm przedstawiany jest jako rodzaj zawieszenia lub odrzucenia tradycji. Sprzeciw wobec tradycji ukazuje brak użyteczności dotychczas działającego świata w jego wszelkich formach. Systemy władzy przedstawiane są jako sposoby maskowania chaosu. Każdy system polityczny w postmodernizmie okazuje się być fikcją, która uprawomocnia formę i hierarchizację władzy. Uprawomocnienie to oznacza ustanowienie prawa jako normy. Władza narzuca ogólne warunki spójności i funkcjonowania systemu. Tworzy rozbudowane normy etyczne, które w postmodernizmie uległy rozkładowi.
2. Słowa Edka:
Widzieliście, jaki mam cios. Ale nie bójcie się, byle cicho siedzieć, nie podskakiwać, uważać, co mówię, a będzie wam ze mną dobrze, zobaczycie. Ja jestem swój chłop. I pożartować mogę, i zabawić się lubię. Tylko posłuch musi być.

W „Tangu” obserwujemy dążenie do władzy, które w totalnie tolerancyjnym świecie bez wartości jest banalnie łatwe. Intelektualizm Artura nie jest wystarczającym czynnikiem, który pomógłby mu zapanować nad innymi. Natomiast Edek wykorzystuje swoją siłę fizyczną, która okazuje się wystarczająca, by przejąć władzę. Od tego momentu obserwujemy prymitywną siłę Edka, która jest tym samym co totalitaryzm. Możemy się tylko domyślać, że Mrożek w ten sposób przestrzega przed niszczącym działaniem siły, która zawsze prowadzi do upadku wyższych wartości i norm moralnych.

Ilustracja składa się z dwóch elementów. Pierwszy to zdjęcie saloniku w stylu klasycznym. Na wzorzystym dywanie stoją fotele oraz kanapa z poduszkami. Przed kanapą jest ozdobny stolik z leżącymi na nim książkami. Dalej stoi kwiecisty kredens. Na kolumnie wisi lustro, w którym odbija się żyrandol. W tle jest półka z książkami oraz portret mężczyzny w szlacheckim stroju. Drugi element ilustracji to obraz przedstawiający sylwetkę człowieka. Składa się ona z metalowych, geometrycznych elementów. Postać stoi bokiem. W tle są szare ściany z otworami oraz podłoga w czarno-białą kratkę.
Opis punktów znajdujących się na ilustracji:
1. WOLNOŚĆ SZTUKI. Postmodernizm pozwolił na przekraczanie granicy między tym, co uważane było wcześniej za sztukę wysoką, i sztuką popularną. Starał się estetyzować życie codzienne. W postmodernizmie zwracano uwagę na niejednorodność gatunków sztuki, promując hasło „Wszystko już było”. Postmodernistyczny filozof i estetyk Wolfgang Welsch napisał:
Przejścia i przekroczenia stanowią nawet wewnątrz sektorów rację bytu sztuki. Każde dzieło odnosi się do innych dzieł oraz innych standardów estetycznych i w tym sensie jest skonstruowane interikonologicznie (barok przesycony jest renesansem, Mondrian jest nie do pomyślenia bez Cézanne’a, a Isozaki to po prostu destylat tradycji japońskiej, Morris nawiązuje przed wszystkim do obrazów katastrof u Leonarda da Vinci).
2. Słowa Stomila:
Edek jest dzieckiem szczęścia. Urodził się taki, jakimi my wszyscy powinniśmy zostać. To, co u niego jest darem przyrodzonym, my osiągamy za cenę wysiłku, sztuką. Dlatego on mnie interesuje jako artystę. Cenię go tak, jak pejzażyści cenili krajobraz.

Tradycyjna sztuka w „Tangu” została obalona przez awangardę, która dopuściła każdą metodę, każdy rodzaj ekspresji, zaś odrzuciła wszelkie ograniczenia. Sztuka klasyczna jest ośmieszana i dyskredytowana jako stara, zbędna i pozbawiona znaczenia. W efekcie pozbawiona wartości sztuka zatraca się, zużywa i traci związek z rzeczywistością. Artur twierdzi, że tylko sztuka masowa i popkultura mają prawo istnienia w rzeczywistości.